สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 217

ตอนที่217สาวใช้ของคุณชายเย้121

หากเธอไม่มีความลับ จากมุมมองของการเป็นภรรยา ถือว่าส้งหลิงหลิงนั้นเหมาะสม

เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารัก เธอรับมือเคยชินกับคนหลายรูปแบบ สามารถประสานงานกับทุกคนและสิ่งต่างๆได้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงธรรมดาจะทำได้

หลังจากที่เย่เชินหลินเข้าไป ส้งหลิงหลิงลุกขึ้นยืน เดินมาหาเขาพร้อมกับยิ้ม คล้องแขนของเขาและพูด: “คุณมาแล้ว คุณน้าหลี่บอกว่าชอบฟังคุณพูดมากที่สุด”

อารมณ์ของส้งหลิงหลิงดูไม่ออกเมื่อกี้เธอโดนเขาทำโทษ และเล่นบทบาทของคู่หมั้น

ในความเป็นจริงเขาไม่สามารถพูดได้ว่าเขาไม่มีความรู้สึกต่อส้งหลิงหลิงเลย อย่างไงก็เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง และยังเต็มใจหมั้นกับเธอ เขาเพื่อเซี่ยชีหรั่น ลงโทษเธอหนักแบบนั้น เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอ เธอยังสามารถทำเช่นนั้นได้ ก็คงจะมีใจให้เขาบ้าง

ครั้งนี้เย่เชินหลินไม่ได้ปัดมือเธอออก ก็ไม่อยากทำให้เธอลำบากในต่อหน้าคุณแม่ทั้งสอง

เย่เชินหลินนั่งลงบนเก้าอี้ เริ่มสนทนากับคุณนายไห่ ฝู้เฟิ่งหยีไม่ได้แทรกการสนทนามากนัก มองดูลูกชายที่ยอดเยี่ยมของเธอ เวลานี้เธอพึงพอใจในความเป็นจริงสำหรับฝู้เฟิ่งหยีแล้ว หากไม่มีเรื่องของเย่เชินหลิน ชีวิตของเธอนั้นสมบูรณ์แบบมาก เสียดายชีวิตคนเราไม่เป็นที่พึงพอใจเสมอไป

“เชินหลิน เมื่อกี้ฉันยังถามหลิงหลิง ไหนๆก็หมั้นแล้ว เมื่อไหร่จะได้ดื่มน้ำชาในงานแต่ง?” คุณนายไห่ถามอย่างกระตือรือร้น

ส้งหลิงหลิงหน้าแดง ก็กลัวว่าเย่เชินหลินจะพูดทำให้เธออึดอัด เธอรีบตอบแทน: “คุณน้าคะ ไม่รีบร้อน เราสองคนรู้สึกว่าความรักแบบนี้ใกล้ชิดสนิทสนมมากกว่าแต่งงาน”

“เฟิ่งหยี เธอดูสิ ความคิดคนหนุ่มสาวในปัจจุบันแปลกๆ ทั้งทดลองแต่งงาน ทั้งไม่อยากมีลูก หรือไม่ก็ไม่รีบมีแฟน หรือไม่ก็ไม่รีบแต่งงาน แต่งงานแล้วก็ไม่รีบมีลูก ให้คนปวดหัวจริงๆ”

ฝู้เฟิ่งหยีเพียงยิ้มให้กับคุณนายไห่ แล้วพูด: “ใช่แล้ว ฉันก็ขี้เกียจยุ่ง ปล่อยให้พวกเขาอยู่กันแบบนี้ อยู่แบบนี้เบื่อแล้ว ก็มีลูกเอง”

ทุกคนต่างกำลังคุยกันเรื่องนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู พ่อบ้านรายงานนอกประตู: “คุณไห่ถึงนอกประตูแล้วครับ”

“รีบให้เข้ามาสิ!” ฝู้เฟิ่งหยีสั่ง

“ครับ คุณนาย!”

“ไม่เป็นไรครับ แผลถลอกนิดหน่อย คนนั้นก็แค่กังฟูแมวสามขา ผมไม่ทันตั้งตัว เลยถูกเขาชกไม่กี่ครั้ง”

คิ้วของเย่เชินหลินกระตุกไปสองครั้ง ในใจคิด หากยังพูดมากอีก ครั้งหน้าหากยังอยู่ในมือฉัน นายได้ฟันร่วงลงพื้นแน่

“ที่นี่มีคุณหมอ ลี่หมิน ฉันจะให้พ่อบ้านเรียกคุณหมอมาดู” ฝู้เฟิ่งหยีพูด

ไม่รอให้ไห่ลี่หมินตอบ เย่เชินหลินที่ไม่พูดก็เอ่ยปาก: “ไม่ต้องหรอกครับ อย่างไห่ลี่หมินที่อวดเก่งแบบนี้ บาดแผลแค่นี้คงไม่ต้องถึงมือคุณหมอ ท่านไม่ต้องเรียกแล้ว เดี๋ยวคุณหมอจะหาว่าเขาเหมือนผู้หญิง”

คราวนี้เป็นคิ้วของไห่ลี่หมินที่กระตุก

“พี่ พี่บอกว่าพี่เป็นอาสาสมัครเหรอ? เป็นฮีโร่จริงๆ นักเลงคนนั้นจับได้รึยังคะ?” ไห่ฉิงฉิงจากที่ไม่พูดนานก็พูดขึ้นด้วยความไม่ได้ตั้งใจ

คุณแม่ของเธอไม่รู้ว่าแผลของไห่ลี่หมินมาจากไหน แต่ไห่ฉิงฉิงก็สามารถรู้ได้ไม่มากก็น้อย ไม่แน่อาจเป็นเย่อะไรสักอย่างเป็นคนตี จะบอกว่าไห่ลี่หมินและเย่เชินหลิน เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะต่อสู้กันเพื่อผู้หญิง ไร้สาระ