สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 218

ตอนที่218 สาวใช้ของคุณชายเย้122

“จับมาได้แล้ว เราเป็นสังคมที่ถูกปกครองโดยกฎหมาย การที่ไม่ปฏิบัติตามกฎหมายและข้อบังคับจะต้องถูกลงโทษ” ไห่ลี่หมินพูดเบาๆ

“หลิงหลิง เทชาให้ไห่ คนบาดเจ็บ ต้องการคนดูแลเอาใจใส่” เย่เชินหลินพูดจบ ส้งหลิงหลิงรีบหยิบแก้วที่ยังไม่ได้ใช้ เทชาให้ไห่ลี่หมิน

เมื่อไห่ลี่หมินดื่มชา มุมปากแสบจริงๆ

หมัดนี้ เย่เชินหลินไม่เกรงใจเท่าไหร่

“ไห่ ทำไมยังจะมาอีกดึกขนาดนี้ ให้ฉิงฉิงบอกให้คุณแล้วไม่ใช่เหรอ? น้ากับฉิงฉิงพักที่นี่ เฮ้อ บอกว่าคุณกตัญญู ยุ่งอยู่ข้างนอกทั้งวัน ดึกดื่นก็ยังต้องมาดูคุณแม่ด้วยตัวเอง กตัญญูจริงๆ” ส้งหลิงหลิงเพิ่งพูดจบ เย่เชินหลินจิบชา เหมือนต่อบทของเธอแล้วพูด: “แน่นอนว่าไห่กตัญญู ไม่เคยทำให้พ่อแม่กังวลมาก่อน เมื่อครู่คุณน้ายังพูดเพราะเรื่องแต่งงานของนายทำให้คนเฒ่าคนแก่วางใจไม่ได้ ฉันว่านายควรรีบหาเวลาแก้ไขปัญหานี้”

เย่เชินหลินพูดอย่างนี้ คุณนายไห่ก็หันเหความสนใจไปยังเรื่องงานแต่งของไห่ลี่หมิน

เธออยู่ที่บ้านบอกกับไห่ลี่หมินนับไม่ถ้วน เขาก็ไม่ฟัง เธอก็ไม่รู้จะทำยังไง พอดีกับตอนนี้อยู่ต่อหน้าทุกคนจะได้บังคับลูกชาย

“เชินหลินพูดถูก เซวียนเอ๋อ ลูกบอกว่าอยากได้ผู้หญิงแบบไหน เชินหลินรู้จักผู้หญิงก็มาก ให้เขาช่วยลูกหาสักคนไหม งานแต่งของลูกยังไม่ได้ตัดสิน ไม่ว่าสูงส่งแค่ไหน ฉันก็มีความสุขไม่ได้

ไห่ลี่หมินจ้องเย่เชินหลินอย่างรุนแรง ในใจคิดนายมันใจอำมหิตจริงๆ

“คุณน้าครับ ผู้ชายดีดีอย่างไห่ แนะนำสักคนเห็นได้ชัดว่าไม่เพียงพอ ผมว่าเอาอย่างนี้ไหม ผมแนะนำให้เขาสามสิบคน เดือนหน้า เขาหนึ่งวันเจอหนึ่งคน แต่ผมไม่รู้ ท่านไม่จับตาดู เขาจะไปหรือเปล่า ยังไงผมก็หาคนที่ดีให้ท่าน ไปไม่ไปก็ต้องดูเขา”

ไห่ลี่หมินไม่รู้ว่าคุณนายไห่เป็นแม่ของเขา รึแม่ของเย่เชินหลินกันแน่ แค่ได้ยินว่ามีผู้หญิงแนะนำให้มากมาย ดวงตาของท่านก็เปล่งประกาย

“ดี งั้นรบกวนด้วยนะ เย่เชินหลิน ยังไงน้าและลุงไห่ก็ไม่มีธุระอะไร เดือนหน้าอาหารค่ำก็ไปทานที่โรงแรม ทุกวันเจอหนึ่งคน ต้องมีที่เหมาะสมกับเขาบ้าง พวกเราก็ตรวจสอบให้เขาด้วย”

“คุณแม่! ท่านไม่เคยเห็นผู้หญิงเหรอ? แนะนำให้ผมก็ไม่น้อยแล้ว ผมก็ยัง...” ไห่ลี่หมินพยายามเกลี้ยกล่อมแม่ ถูกเย่เชินหลินพูดตัดบท

ไห่ฉิงฉิงกลัวพี่ชายปะทะกลับจึงก้าวมาข้างหน้า พูดแทรกออกมา: “พี่ชายฉันก็เหนื่อยแล้ว ก็พักผ่อนที่นี่แหละ ห้องรับแขกไม่พอ ฉันไปนอนห้องเดียวกับพี่หลิงหลิง”

“ไปสิ ฉันก็อยากพูดคุยกับเด็กอย่างเธอ” ส้งหลิงหลิงพูด ก็พาไห่ฉิงฉิงเดินไป

สุดท้ายก็เหลือเพียงผู้ชายสองคน ไม่เสแสร้งยิ้มให้กัน มองนัยน์ตาอีกฝ่ายอย่างเยือกเย็น

“นายอยู่ที่นี่ ก็ไม่เจอหน้าเธอ” เย่เชินหลินกระซิบข้างกายไห่ลี่หมิน

“ไม่เป็นไร ไม่ได้เจอ แค่ได้อยู่ใกล้เธอ ฉันก็มีความสุข”

“คืนนี้นายได้ยินอย่ารู้สึกดีเกินไป ไม่งั้นจะมีความสุขไม่ขึ้น” เย่เชินหลินพูดจบด้วยน้ำเสียงเย็นชา เสร็จแล้วก็เดินออกไป

เมื่อเย่เชินหลินและไห่ลี่หมินเดินออกจากห้องรับแขก ฝู้เฟิ่งหยีและส้งหลิงหลิงที่ออกมาก่อนได้พาแขกของตัวเองเดินเข้าห้องแล้ว