สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 228

ตอนที่228 สาวใช้ตัวแสบ132

ทุกคนนั่งที่ของตัวเองเรียบร้อย เซี่ยชีหรั่นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จมาถึงแล้ว

“คุณนายไห่ นายหญิง อรุณสวัสดิ์ค่ะ!” เซี่ยชีหรั่นเดินไปถึงห้องทานข้าว ทักทายด้วยมารยาทอย่างเคารพ

คุณนายไห่มองแวบหนึ่ง สาวใช้คนอื่นๆ และพ่อบ้านคอยรออยู่ที่ไม่ไกลด้วยกัน ก่อนที่พวกเขามาถึง ก็เห็นพวกเธอกำลังยุ่งอยู่ใกล้ๆ โต๊ะ

ผู้หญิงคนนี้ บอกว่าเป็นคนใช้ แต่กลับไม่ได้ทำงานของคนใช้ แล้วยังจะไปอาบน้ำตั้งแต่เช้าตรู่อีก

เวลาแค่แปปเดียว เธอก็ไม่ได้สวมชุดนอนอีกแล้ว แต่กลับได้เปลี่ยนชุดเดรสชีฟองนี้ที่ดูราคาน่าจะไม่ใช่ถูกๆ ซึ่งไม่ได้สวมใส่ชุดยูนิฟอร์มเหมือนกับสาวใช้คนอื่นๆ จากสิ่งเหล่านี้แล้วก็ดูออกได้ไม่ยาก สถานะของเธอในบ้านหลังนี้พิเศษกว่าคนอื่นๆ

“สวัสดี! เมื่อกี้ฉันเห็นเธอไกลๆ รู้สึกคุ้นๆ ตา เธอมาตรงนี้ให้ฉันดูดีๆ หน่อยได้ไหม” คุณนายไห่ยิ้มอ่อนโยนถามเซี่ยชีหรั่น

เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินแวบหนึ่ง อยู่ที่นี่ เขาเป็นเจ้าของของเธอ เธอต้องทำตามคำสั่งของเขาเท่านั้น

เย่เชินหลินไม่ได้พูดออกเสียง แค่ใช้สายตาบอกเธอว่าไปได้

ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นก็เดินขึ้นไปกี่ก้าว เดินไปถึงข้างๆ คุณนายไห่ คุณนายไห่กับไห่ลี่หมินนั่งติดกัน ที่ที่เธอเดินไปยืนอยู่ก็ใกล้ๆ กับที่ของไห่ลี่หมินด้วย

คุณนายไห่ดูเซี่ยชีหรั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วรอบหนึ่ง จากหน้าตาจนถึงหุ่น เธอไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่า ผู้หญิงแบบนี้มีคุณค่าพอที่จะให้ผู้ชายหลงใหลได้จริงๆ ถึงจะเป็นผู้หญิงวัยกลางคนอย่างเธอ เมื่อเห็นใบหน้าเล็กที่บริสุทธิ์ผ่องใสแบบนี้ ก็ยังอดไม่ได้ที่อยากจะเอ็นดูเธอขึ้นมาทันที

แต่ว่าพูดแล้วก็แปลก เธอบอกว่าเธอคุ้นตา ตอนแรกก็เป็นแค่ข้ออ้างเฉยๆ แต่ตอนนี้ดูดีๆ แล้ว กลับรู้สึกเหมือนจะเคยเห็นที่ไหนสักที่จริงๆ

“เธอชื่ออะไรเหรอ” เธอถามลวกๆ

“ฉันชื่อเซี่ยชีหรั่น”

นามสกุลเซี่ย เป็นนามสกุลที่ไม่คุ้นหูเลย หรือว่าเธอจะดูผิดแล้ว ความจริงไม่เคยเจอเลย?

“เฟิ่งหยี ฉันขออะไรหน่อยได้ไหม ฉันรู้สึกว่าเด็กคนนี้เข้ากับฉันได้ดี ให้ฉันพากลับบ้านไปเป็นแม่บ้านได้ไหมอ่ะ”

คุณนายไห่ไม่มีทางพาเซี่ยชีหรั่นกลับบ้านไปแน่นอนอยู่แล้ว เธอก็แค่อยากจะลองทดลองดู เซี่ยชีหรั่นคนนี้จะเป็นอย่างที่เธอเดาออกไหมว่าเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน ถ้าเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลินจริง เธอจะได้รีบตักเตือนให้ลูกชายตายใจได้แล้วสักที

ฝู้เฟิ่งหยีหวังว่าเย่เชินหลินจะยอมเอ่ยปากพูดให้เพื่อนของเธอพาเซี่ยชีหรั่นไปได้มาก ถึงเวลานั้นเธอจะสามารถอยู่กับไห่ลี่หมินได้ไหม ก็ต้องดูที่โชคชะตาของเธอแล้ว ก็ยังดีกว่าให้เซี่ยชีหรั่นอยู่ตรงนี้ทำเอาเย่เชินหลินอยู่ไม่สงบ

แต่เธอรู้ว่าเรื่องนี้เธอไม่สามารถตัดสินใจให้ลูกชายได้ ดังนั้นก็ได้ดูเย่เชินหลินแวบหนึ่งบอกว่า: “นี่คือบ้านหลังของหลินเอ๋อร์ คนใช้เขาก็เป็นคนหามาเอง เขายอมฉันก็ไม่มีปัญหา ความสัมพันธ์อย่างเราสองคนไม่มีอะไรที่น่าเสียดายหรอก”

คุณนายไห่กับไห่ลี่หมินมองไปทางเย่เชินหลินในเวลาเดียวกัน ยังไม่รอคุณนายไห่เอ่ยปากถาม เย่เชินหลินก็พูดขึ้นก่อนอย่างเชื่องช้า

“คุณน้าครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผู้หญิงคนนี้ไปกับคุณไม่ได้ เธอเป็นผู้หญิงของผม”

ไม่มีใครนึกถึงเลยว่าเย่เชินหลินจะยอมรับเรื่องนี้ต่อหน้าคนนอก ส่วนส้งหลิงหลิงยิ่งคาดคิดไม่ถึงเลย ถ้าเธอรู้ว่าเย่เชินหลินจะยอมรับ ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัดแบบนี้ เธอก็จะไม่ล้มลงทำให้ทุกคนหันไปสนใจเซี่ยชีหรั่นหรอก