สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 229

ตอนที่229สาวใช้ตัวแสบ 133

ขณะนี้ต่อหน้าคู่หมั้นตัวจริงคนนี้ เขายอมรับว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงของเขาอย่างชิว เธอไม่รู้ว่าจะต้องเอาหน้าตัวเองไปไว้ที่ไหนแล้วจริงๆ

คุณนายไห่กับไห่ลี่หมินก็อึ้งกับการยอมรับของเย่เชินหลินมาก ขนาดคิ้วของฝู้เฟิ่งหยีก็อดไม่ได้ที่จะขมวดแน่นเล็กน้อย

เซี่ยชีหรั่นยิ่งรู้สึกตกใจและมองไปทางเย่เชินหลิน ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น

แต่นี่ก็เป็นวิธีหยุดการทดลองปลอมที่ดีมากจริงๆ ยังไงคุณนายไห่ก็พูดไม่ได้ว่า ผู้หญิงของนายฉันก็จะพาไปอย่างนั้น เธอยิ้มแห้งๆ กี่ที: “เป็นแบบนี้นี่เอง เธอดูสิเด็กคนนี้ก็น่าจะยังไม่ได้กินข้าวเช้าเหมือนกัน จะนั่งลงกินด้วยกันไหม”

หลังจากที่ส้งหลิงหลิงอ้ำอึ้งเสร็จ ก็ค่อยๆ สงบจิตใจของตัวเองได้ เพื่อที่จะแสดงความใจกว้างและความเศร้าใจขอตัวเองออกมาต่อหน้าทุกคน เธอยิ้มและยืนขึ้น เดินไปข้างหน้าของเซี่ยชีหรั่นพูดอย่างอ่อนโยนว่า: “น้องหรั่น เธอก็นั่งลงกินเลย สองวันนี้ลำบากเธอแล้ว”

ฝู้เฟิ่งหยีมองเย่เชินหลินแวบหนึ่งอย่างไม่พอใจ เนื่องจากในบ้านยังมีแขกอยู่ ถึงโกรธก็แสดงออกมาไม่ได้ เธอก็ได้แต่บอกคุณนายไห่ว่า: “กินข้าวเลย ฉางหลิง กินเสร็จแล้วเดี๋ยวเราไปเดินๆ กัน”

“ไม่เป็นไรแล้ว วันนี้ฉิงฉิงยังมีธุระอยู่ หมิ่นเอ๋อร์ก็ต้องไปทำงาน กินข้าวเช้าเสร็จฉันก็กลับแล้ว” ความจริงอารมณ์ของคุณนายไห่ก็ไม่ได้ดีไปถึงไหน เธอแทบอยากจะสั่งสอนไห่ลี่หมินทันทีเลย

เซี่ยชีหรั่นกินแบบไม่สบายใจมากเลย เหมือนนอกจากเย่เชินหลินที่ปกติแล้ว คนอื่นๆ ไม่มีใครที่กินแบบมีความสุข

เขาไม่ได้ดูเธอสักครั้งเลย สีหน้ายังคงเย็นชามาก

ฝู้เฟิ่งหยีดูออกว่าส้งหลิงหลิงเสียใจ ยังไงเธอก็เป็นไข่มุกบนฝ่ามือของครอบครัวตระกูลส้ง เธอมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ในบ้านตระกูลเย่ เธอก็รู้สึกเอ็นดูอยู่

คิดไปคิดมา ฝู้เฟิ่งหยีก็ทำเป็นคุยเรื่อยเปื่อยกับเย่เชินหลิน: “คราวก่อนแกบอกว่าอยากจะพาแม่ไปเที่ยวเล่นข้างนอกไม่ใช่เหรอ ช่วงนี้ฉันก็รู้สึกน่าเบื่อจริง ไม่งั้นแกก็ไปจัดการเวลาออกมาหน่อย ไปไหว้พระที่ภูเขาพระพุทธศาสนาแห่งสี่กับฉันหน่อย”

“ได้ครับแม่ ผมจะรีบให้เลขาจัดการเวลาออกมา ท่านอยากไปวันไหนก็ไปวันนั้นเลย” เย่เชินหลินรับปากได้ไม่ลีลาเลย

เมื่อพวกเขากำลังพูดเรื่องนี้อยู่ เซี่ยชีหรั่นแสดงสีหน้าออกได้แปปเดียว จากนั้นเธอก็กินข้าวต่อตามปกติ เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นสักอย่าง

แต่กลับเป็นจิ่วจิ่วและเหลิวเสี่ยวเจียวที่เดือดร้อนแทนเธอ ดูหน้าตามีความสุขของส้งหลิงหลิงอย่างนั้น คนที่โง่ที่สุดยังรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

กว่าจะรอถึงข้าวเช้ามื้อนี้เสร็จสิ้น ฝู้เฟิ่งหยีพาเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงส่งสามคนของตระกูลไห่ออกไป เซี่ยชีหรั่นก็กลับเข้าห้องตัวเองแล้ว

พ่อบ้านไม่กล้าละเลยเรื่องข้าวเช้าอีกแล้ว พอตรงนี้เสร็จสิ้น เขาก็สั่งจิ่วจิ่วเอาข้าวเช้าไปให้โม่เสี่ยวหนง และยังสั่งเหลิวเสี่ยวเจียวเอาข้าวเช้าไปให้เหอเหวินกับฟางลี่น่า จิ่วจิ่วรอจะไปเจอเซี่ยชีหรั่นตั้งนานแล้ว ใช้เวลาที่เอาข้าวเช้าไปให้พอดีไปคุยกับเธอ

โม่เสี่ยวหนงเป็นน้องสาวของเซี่ยชีหรั่น จิ่วจิ่วจะพูดอะไรก็ไม่หลบเธอ

“ข้าวเช้าของคุณค่ะ คุณโม่” จิ่วจิ่ววางถาดเสิร์ฟลงบนหัวเตียงเสร็จ ก็ลากเซี่ยชีหรั่นมาถาม: “เกิดอะไรขึ้นอ่ะ เธอทะเลาะกับคุณเจ้าชายอีกแล้วเหรอ เธอรู้ไหมว่าถ้าให้ส้งหลิงหลิงออกไปเที่ยวกับคุณเจ้าชายด้วยกันมันอันตรายมากเลยนะ”