สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 341

ตอนที่341 สาวใช้ตัวแสบ245

“คุณน้า หนูอยู่ตรงนี้”เซี่ยชีหรั่นมองตามเสียงนั้นไป ก็เห็นต้าจ้วงจับหมาน้อยยืนอยู่ที่บ่อและเรียกเธอ

“รีบเขามานะ แถมนั้นอันตราย”

เด็กนั้นอยู่ใกล้บ่อน้ำมาก เซี่ยชีหรั่นกังวลพวกเขา เลยเรียกออกไป

“คุณน้าหรงหรงเหมือนชอบปลาทองมาก หนูพามันมาดูปลาทอง”ต้าจ้วงพูดเสร็จก็นั่งลงมา อุ้มหรงหรงแล้วยื่นไปที่บ่อน้ำ

เด็กคนนี้วนจังเลย เซี่ยชีหรั่นเห็นต้าจ้วงยื่นใกล้บ่อน้ำมาก เลยไม่กล้าตะโกนเรียก กลัวทำให้เขาตกใจ เด็กนั้นกับหมาจะตกลงไปในน้ำ เธอเลยวิ่งไปเอง

.....

วันนี้เย่เชินหลินทำงานในบ้านไม่ได้ไปบริษัท

เขานั่งอยู่ในห้องหนังสือตอบอีเมล์ของชนชั้นสูงของบริษัท หลังทำงานไปหนึ่งชั่วโมง เขาก็พิงที่เก้าอี้หนัง

ช่วงนี้มันเป็นแบบนี้บ่อยๆ เหมือนเขานิ่งลงมา เงาของผู้หญิงคนนั้นก็ดผล่ออกมาในสมองของเขา ตั้งแต่เธอสาบานว่าจะไม่คิดถึงโม่เสี่ยวจุนอีก หลายวันนี้ไม่ได้เห็นเธอนั่งเหม่อลอยแล้วจริงๆ

สำหรับการแสดงออกของเธอ เขาพอใจมาก

เพียงแค่เป็นแบบนี้อีกต่อไป เขาเชื่อว่าไม่นานเธอต้องลืมคนนั้นไปแน่นอน

รอเธอลืมไปแล้ว ก็ถึงมีเวลาให้เธอท้องลูกของเขา

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ คงดูแลหรงหรงหมาน้อยตัวนั้นแน่

แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนเอาใจใส่หมาตัวนั้นมากกว่าเขาอีก บางทีเขาอยากจะส่งหมาตัวนั้นไปจริงๆ

สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ทำ เซี่ยชีหรั่นไม่ไปทำงาน ในวิลล่าก็ไม่มีงานทำ มีหมาเล่นเป็นเพื่อนเธอก็ดีอยู่

เขาลุกขึ้นไปที่ห้องนอนของเซี่ยชีหรั่น เปิดประตูแล้วไม่ได้เห็นเธออยู่ในนั้น

เธอคงพาหมาน้อยออกไปเล่นอีกแล้ว เขาเลยแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรทำ ค่อยๆเดินไปทางสวนดอกไม้

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้อยู่ที่สวนดอกไม้ เขารู้ว่าช่วงนี้เธอก็ไปที่สาวชิงช้า เลยเดินไปทางนั้น แต่ก็ไม่เห็นเธอ

ไม่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้น เย่เชินหลินรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเพิ่งอยากจะไปทางห้องครัวก็ได้ยินเสียงหนึ่งตะโกนว่า“ช่วยด้วย ฉันฆ่าคนแล้ว ฉันฆ่าคนแล้ว”

เย่เชินหลินตกใจ ก็มองตามเสียงไป เห็นลูกชายของพ่อบ้านยืนอยู่ริมบ่อน้ำ

แย่แล้ว คงเป็นผู้หญิงคนนั้นตกน้ำแล้วแน่

นึกถึงเซี่ยชีหรั่นคงเกิดเรื่องแล้ว เย่เชินหลินกลัวทันที เขาไม่ลังเลใดๆ รีบวิ่งไปทางบ่อน้ำแล้วกระโดดลงไป

เซี่ยชีหรั่นกำลังดิ้นรนอยู่ในนั้น เธอว่ายน้ำไม่ค่อยเป็น จับหรงหรงแล้วว่ายไปที่ริมฝั่งสำหรับเธอมันยากมาก

รอเธอจับหรงหรงได้ เย่เชินหลินก็กอดเอวของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นมา

เมื่อส่งเซี่ยชีหรั่นขึ้นไปบนพื้นแล้ว เขาจึงปีนขึ้นมา

“แย่แล้ว อย่างนี้หรงหรงคงป่วยแน่”เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สนใจร่างที่เปียกของตนเอง มองตัวหรงหรงที่กำลังตัวสั่นอยู่ เธอรู้สึกปวดใจมาก

“เธอไปนึกถึงตนเองจะป่วยหรือไม่ป่วยก่อนค่อยไปคิดเรื่องมัน เพื่อหมาตัวนี้เธอไม่อยากเอาชีวิตตนเองแล้วหรือไง”หน้าของเย่เชินหลินมืดมนมาก

เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกชายพ่อบ้าน ตอนนั้นเขากลัวมาก กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะเสียชีวิต กลัวว่าเขาจะไม่ได้เห็นเธออีก

“แกมากับฉัน”เย่เชินหลินเสียงดังใส่ลูกชายพ่อบ้าน แล้วอุ้มเซี่ยชีหรั่นขึ้นมา มือของเซี่ยชีหรั่นจับหรงหรงอยู่ อยากให้มันได้อบอุ่น

ลูกชายของพ่อบ้านกลัวมาก เขาร้องไห้ไม่หยุด แต่ก็ไม่กล้าร้องเสียงดัง แค่แอบเช็ดน้ำตาที่นั่น

“คุณอย่าไปทาเขาเลย เขาก็กลัวมากอยู่แล้ว คุณถามเขาดีๆได้ไหมคะ”เซี่ยชีหรั่นช่วยขอร้องให้ต้าจ้วง

ไม่โทษเขา？เป็นใครทำให้ผู้หญิงของเขาตกอยู่ในอันตราย เขาจะไม่ยกโทษเขาแน่นอน

โดยเสียงตดกนของต้าจ้วง คนมากมายในวิลล่าก็วิ่งมา พ่อบ้านก็มาแล้วด้วย ก็มองเห็นลูกชายตนเองเดินตามหลังของเย่เชินหลินอยู่ และเย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่น ร่างของเซี่ยชีหรั่นและหมาตัวนั้นล้วนเปียกไปหมด เขามีความรู้สึกไม่ดีขึ้น

“ต้าจ้วง นี่เกิดอะไรขึ้น แกทำอะไรผิดไปอีกแล้ว”พ่อบ้านตะคอกใส่ลูกชาย

“พ่อครับ หนูทำผิดแล้ว เป็นความผิดของผม”

“ชีหรั่น นี่เธอเกิดอะไรขึ้น ได้ยินว่าเธอตกน้ำไปแล้ว”

“อื่ม”เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า และพูดว่า“หรงหรงเล่นอยู่ข้างๆบ่อและไม่ระวังตกลงไป ฉันเลยกระโดดลงไปช่วยมัน”

“นี่ทำไมเธอโง่ขนาดนี้ อย่างนี้มันอันตรายนะ”

“ไม่เป็นไร ฉันว่ายน้ำเป็น”

ตอนที่เซี่ยชีหรั่นวิ่งถึงริมบ่อน้ำ ลูกชายของพ่อบ้านก็โยนหรงหรงลงไปในบอ แล้วยืนมองเธออยู่นั่น

เธอรู้ว่าต้าจ้วงตั้งใจทำแบบนี้ เขาดูเหมือนอยากผลักเธอลงไป แต่เธออยู่ห่างริมบ่อน้ำนิดหน่อย เขาต้องผลักเธอลงไปไม่ได้แน่

เด็กคนนี้เป็นโดนคนอื่นหลอกใช้แล้ว เซี่ยชีหรั่นไม่แข็งใจที่ไปลงโทษเขา อีกทั้งเธอเองก็ว่ายน้ำเป็นเลยกระโดดลงไป

ต้าจ้วงเองก็ตกใจมาก เขารู้สึกว่าตนเองฆ่าคนแล้วเลยตะโกนออกมา

“ว่ายน้ำเป็นก็ไม่ได้ คนในหมูบ้านฉันล้วนพูดกันว่าคนที่จมน้ำตายล้วนเป็นพวกที่ว่ายน้ำเป็น เธอดูสิ เธอเป็นแบบนี้ คุณเย่ต้องกังวลแน่นอน”หลิวเสี่ยวเจียวพูดแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาช่วยเซี่ยชีหรั่นเช็ดตัว

“ฉันทำเองก็พอ”เซี่ยชีหรั่นเอาผ้าเช็ดตัวมาแล้วเช็ดเอง หลังนั้นก็รีบใส่เสื้อผ้าเสร็จ แล้วเอาหรงหรงให้หลิวเสี่ยวเจียวอุ้มไป

“เสี่ยวเจียวช่วยฉันดูแลมันหน่อยนะ”

“โอเค ไม่มีปัญหา”

“เธอวางมันไปที่นี่อบอุ่นนะ หรือเธอมันไปวางในห้องฉันเลย ให้มันไปนอนที่บ้านตนเอง ฉันกลัวมันจะป่วย”เซี่ยชีหรั่นไม่วางใจแล้วกำชับไปอีกรอบ หลิวเสี่ยวเจียวพยักหน้าแล้วอุ้มหรงหรงออกมาพร้อมกับเซี่ยชีหรั่น

เย่เชินหลินยืนอยู่ที่ไม่ไกลจากห้องน้ำ กำลังสอบถามลูกชายของพ่อบ้านอยู่

เด็กคนนั้นตกใจมากจริงๆ ดังนั้นแม้เขาจะโกรธแต่ก็ไม่ได้เสียงดังมาก แล้วให้เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นออกมาทั้งหมด

“หนูเห็นหมาของคุณเซี่ยน่ารักมาก เลยอุ้มมันมาเล่น เมื่ออยู่ที่ริมบ่อน้ำ มันดูเหมือนชอบปลาทองมาก มองปลาทองในนั้นตลอด หนูเลยอุ้มมันไปมอง ต่อมาฉันมือหลุด หมาเลยตกลงในน้ำ”ต้าจ้วงพูดตามคำพูดที่คนนั้นสั่งสอนให้ สุดท้ายแล้วเพิ่มเติมว่า“เมื่อคุณเซี่ยวิ่งมาเห็นก็กระโดดลงไปเลย”

“แล้วทำไมหนูบอกว่าหนูฆ่าคนแล้ว”เย่เชินหลินถาม เสียงของเขาดูเหมือนกำลังควบคุมอารมณ์อยู่ ต้าจ้วงสามารถรับรู้ความกดดันนั้นได้

“หนู.....เป็นหนูทำให้หมาตกลงในน้ำ ดังนั้นถ้าคุณเซี่ยลงไปในน้ำตายแล้วก็เท่ากับแนฆ่าตายสิครับ ฉันกลัว ตอนนั้นฉันกลัวมาก”ต้าจ้วงตื่นเต้นมาก พ่อบ้านอยากจะพูดอะไรก็โดนเย่เชินหลินตัดบท