สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 426

ตอนที่426 สาวใช้ตัวแสบ330

เซี่ยชีหรั่นพูดเอาสีหน้าของหวูเหม่ยกับจางเซี่ยวเซี่ยวโกรธเหมือนจะขึ้นไฟ พวกเธอเห็นว่า เซี่ยชีหรั่นคนนี้เป็นคนเชื่อฟัง ปกติก็ไม่ค่อยพูด ยิ้มกับทุกคน ใครจะไปคิดว่าคำพูดเธอจะขนาดนี้ ?

“ เธอหมายความว่ายังไง ? ยังพูดว่าพวกฉันพูดไปมั่วไหม ? นี่ก็บอกว่าจะไล่พวกฉันออกแล้ว เธอมีสิทธิ์ขนาดนั้นเลยหรอ ? “ หวูเหม่ยยืนขึ้น ตะโกนออกมาอย่างโกรธ

เธอคิดว่าเธอจับคำพูดผิดของเซี่ยชีหรั่นได้ ทุกคนก็รู้เรื่องของเธอกับเซียวแย่พอดี เผยข่าวเสียออกมา ให้เธอกับเซียวแย่ออกไปด้วยกันยิ่งดี

สีหน้าเซี่ยชีหรั่นยังคงเย็นชา และเฉยชาขนาดนั้น มองหวูเหม่ย เธอพูดออกมาเย็นๆ :“ ฉันไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปกลับมี คนที่มีความสามารถแต่ไม่มีคุณธรรม บริษัทไม่ต้องการ เธอคงลืมจุดนี้ไปแล้วสิ “

“แก！” หวูเหม่ยพูดออกมา โดนจางเซี่ยวเซี่ยวดึงไว้ พูดเบาเสียงที่ข้างหูเธอ : “ อย่าใจร้อน ถ้าโดนไล่ออกจริงก็จบแล้วนะ “

ตอนนี้ พนักงานที่ทานข้าวกลางวันเสร็จ ก็ทยอยกลับมาที่ห้องทำงาน บางคนฟุบและพักผ่อนอยู่ที่โต๊ ก็ตื่นกันหมดแล้ว

เซี่ยชีหรั่นเลือกที่จะพูดออกมา ตั้งใจให้ทุกคนได้ยิน ไม่อยากได้ยินมีคนแอบนินทาลับหลังแล้ว

“ ฉัน เซี่ยชีหรั่นไม่ละอายใจอะไร ถ้าเธอไม่พอใจ พวกฉันก็แข่งขันอย่างเป็นธรรม ดูว่าฉันมีความสามารถที่จะเป็นผู้ช่วยนี้ได้ไหม ! ฉันแพ้แล้ว ฉันออกจากบริษัท ถ้าเธอแพ้ ก็อย่าไปสร้างข่าวลือไปทั่ว ใส่ร้ายคนอื่นแล้ว ! “

เซี่ยชีหรั่นเน้นคำพูดทุกคำ ทุกคนสำรวจจากไกล ลืมว่าพวกเธอก็เคยคาดเดาความสัมพันธ์ของเซี่ยชีหรั่นและเซียวแย่เหมือนกัน

“ได้！งั้นก็ตกลงกันอย่างนี้ งานกิจกรรมวันคริสต์มาสฉันก็จะทำส่วนของฉันเอง แม้ผู้จัดการเซียวจะไม่รับ ฉันก็จะให้เขารู้ถึงความสามารถฉัน ! “ หวูเหม่ยพยักหน้า พูด

เซี่ยชีหรั่นไม่พูดอะไรอีก หันหลังอย่างสงบแล้วกลับไปที่นั่งตัวเอง

แม้สีหน้าเธอจะนิ่ง ที่จริงในใจเธอกลับไม่นิ่ง ไม่ว่าเธอจะพูดแล้วดูแข็งแกร่งขนาดไหน ที่จริงในใจเธอเข้าใจ ถ้าไม่ใช่เย่เชินหลินจัดการ เธอก็ไม่ได้มาเริ่มทำงานจากบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ที่ใหญ่แบบนี้ ยังได้เป็นผู้ช่วยของเซียวแย่อีก

เธอยืนออกหน้าขนาดนี้ได้ ก็คงเป็นเพราะคนอื่นไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของใคร ถ้าทุกคนรู้ แล้วพูด :เธอมาสูงส่งอะไร ? เธอก็เป็นแค่เมียน้อยคุณเย่ ผู้หญิงทั่วไป ? เธอจะรู้สึกยังไง?

คิดว่าในเมื่อเธอเป็นสถานะแบบนี้ ไม่ว่าเขาจะดีกับเธอขนาดไหน สถานะของเธอก็ยังเป็นสถานะที่ให้คนอื่นรู้ไม่ได้แบบนั้น ใจเธอรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที

เซี่ยชีหรั่น อย่าคิดมาก สิ่งที่เธอต้องทำ คือทำตัวเองตอนนี้ให้ดีที่สุด ไม่ว่าเธอจะอยู่ในสถานะอะไรแค่งานเธอทำออกมาดี ยังไงก็เห็นถึงคุณภาพของตัวเองได้

แค่เธอชนะหวูเหม่ยในงานกิจกรรมครั้งนี้ได้ คนอื่นก็จะไม่นินทาเธอไปทั่วแล้ว

แต่ได้ยินมาว่าหวูเหม่ยคนนี้อยู่ที่บริษัทก็สองถึงสามปีแล้ว แม้ว่าจะเป็นแค่ผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาด ต้องรู้ว่าถ้าอยากตั้งหลักที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปดีๆ ถ้าไม่มีความสามารถนิดเดียว ก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

ยังไงเธอก็เป็นเด็กใหม่ ไม่มีประสบการณ์ใดใด ถ้าแค่พูดอย่างเต็มพลังว่าตัวเองสามารถชนะได้ ก็ไม่ได้เรื่อง เธอต้องลงมือทำเอง

ตอนเย็นเซี่ยชีหรั่นหาเซียวแย่ ขอเอกสารของงานกิจกรรมในวันคริสต์มาสของทุกทุกปีจากเขา

ถ้าอยากมีไอเดียใหม่ ก็ไม่ควรเหมือนของทุกปี เพราะฉะนั้นเธอดูจนจำขึ้นใจ จึงสามารถหลีกเลี่ยงงานที่เหมือนกัน

โปรแกรมงานที่ผ่านมา ก็ไม่ได้แตกต่างกันมาก ส่วนใหญ่ก็เชิญดาราขึ้นเวที หรือทำกิจกรรมตอบคำถามแล้วแจกรางวัลเป็นต้น เชิญดารามาทำกิจกรรม เป็นแนวโน้มที่ดี ถ้าพูดถึงแนวโน้มที่ใหญ่แบบนี้ ผลก็ออกมาดีจริง

แต่แค่ ถ้าเอาดาราและกิจกรรมที่มีไอเดียมารวมกัน ผลลัพธ์ก็น่าจะยิ่งดี

เซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน คิดอย่างหนัก คิดวิธีมากมาย ก็ค่อยๆปฏิเสธลงในความคิด สุดท้ายแฟลชของออร่าในความคิด ก็โผล่ขึ้นมา เธอคิดถึงไอเดียที่ให้ทั้งเมืองร่วมกิจกรรมได้ ทันใดนั้น ก็มีความรู้สึกเต็มพลังขึ้นมา

โปรแกรมไอเดียนี้ ดูแล้วดีจริงๆ แต่แค่ไม่รู้ว่าผู้ชมจะรับได้ไหม เซี่ยชีหรั่นคิด ตัดสินใจทำการสืบแล้วทำแบบสอบถามก่อน

ตอนนี้เหลืออีกหนึ่งเดือนสั้นๆ ที่จะถึงวันคริสต์มาส ตัดสินใจได้แล้ว ยังต้องเตรียมงานต่างๆ ไม่มีเวลาชักช้าแม้แต่นิด

หลังจากที่เธอปริ้นใบแบบสอบถามออกมา ก็ไปหาเซียวแย่เตรียมตัว บอกว่าจะไปทำแบบสอบถามที่แถวถนน

ตอนนี้ข้างนอกกำลังฝนตก เซียวแย่ดูไปที่นอกหน้าต่าง “ ฝนตกแล้ว “

“ ไม่เป็นไรค่ะ ผู้จัดการเซียว ฝนตกก็มีคนส่วนมากที่จะหลบฝนพอดี พวกเขาว่างอยู่ไม่มีอะไรทำ ไม่แน่อาจจะได้ผลลัพธ์ที่พวกเราอยากได้กว่า “

เซียวแย่มองเซี่ยชีหรั่น พยักหัว “ งั้นเธอไปเถอะ อย่าตากฝน ตรงนี้ฉันมีร่ม “

“ ขอบคุณผู้จัดการเซียวมากค่ะ ! “ เซี่ยชีหรั่นเองก็ไม่มีร่มอยู่แล้ว ไม่ได้คิดอะไร ก็หยิบร่มเซียวแย่ ออกไป

แม้ฝนตกแล้ว คนที่ทำหน้าที่ปกป้องเธอ ก็ยังเฝ้าเธอจากไม่ไกล เธอออกมา อีกฝ่ายก็รีบขึ้นหน้า ช่วยเธอกางร่ม

ดูท่าแล้ว ร่มเธอคงจะเกินมา เซี่ยชีหรั่นเก็บร่ม แล้วเก็บไว้ พอถึงเวลาว่าจะคืนให้

“ ยังปลอมได้อยู่หรอ ? เธอก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าอาฉันเป็นใคร งานวันเกิดครั้งนี้ของพวกเขา อาฉันอยู่ในเหตุการณ์ เขารู้ว่าฉันหลงท่านคุณชาย แอบบอกฉัน แต่นี่เป็นความลับ เธออย่าไปพูดกับใครนะ “

ปากกาเซี่ยชีหรั่นยังคงหยุดไว้ที่เดิม ปลายปากกากำลังสั่น เหมือนใจของเธอ

จริงหรอ ? เธอก็อยากถาม ว่าเป็นเรื่องจริงใช่ไหม ? หลินของเขาตอนนี้เป็นอิสระแล้ว ? หรือว่าเมื่อวานเขาลงทุนมาหาเธอที่บริษัท คืออยากบอกเรื่องนี้กับเธอ ?

เธอควักมือถือออกมา อยากโทรหาเขาก่อน อยากฟังเขาพูดกับเธอเอง เขายกเลิกการหมั้นกับส้งหลิงหลิงแล้ว

แต่มือถือหยุดที่เบอร์นั้นนานมาก สุดท้ายก็ยังไม่โทรออกไป

เขาจะคิดกับเธอยังไง ? ถ้าไม่ใช่เรื่องจริงเขาจะคิดยังไง ? จะคิดว่าเธอรอคอยที่อยากจะให้เขายกเลิกการหมั้นกับส้งหลิงหลิง ?

ถ้าเป็นความจริง เขาทำแบบนั้นเป็นเพราะเธอไหม ? ความรักเหมือนอยู่ตรงหน้า เธอเหมือนจะค่อยๆรับรู้ได้แล้ว แต่เป็นเพราะว่าพวกเธอมีสัญญากัน เธอก็มักจะทนไม่ไหวที่จะสงสัย

ความคิดมากมายหมุนไปหมุนมา สุดท้ายก็โดนเธอกดลงหมดแล้ว

เธอสูดหายใจลึก พูดกับตัวเอง เซี่ยชีหรั่นตอนนี้เป็นเวลาทำงาน เธอควรเอากระจิตกระใจไปไว้ในงาน

ทำแบบสอบถามต่อเถอะ แพ้ให้กับหวูเหม่ยไม่ได้

เซี่ยชีหรั่นเปลี่ยนความสนใจไปที่งานต่อ แม้จะเป็นแบบนี้ ทุกครั้งที่เธอสอบถามคนหนึ่งเสร็จ ในใจก็ทนไม่ไหวที่จะถามออกมา เขาโสดแล้วจริงหรอ ? จริงใช่ไหม ?

ระหว่างที่เธอมองหยดน้ำ ของฝนนอกหน้าต่าง ถามตัวเองเบาๆ : “ เธอว่าเขาจะเป็นเพราะเธอ แล้วแยกกับแซ่ส้งไหม ? ไม่หรอกมั้ง ครั้งที่แล้วพวกเขายัง ... “

ทันใดนั้น เธอรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของหลัง เหมือนเสื้อกันหนาวที่หนาห่มลงมาบนตัวเธอ

เธอมองไปข้างหลังอย่างตกใจ เห็นแค่ผู้ชายที่สูงใหญ่คนนั้น โยนเสื้อกันหนาวให้กับบนตัวเธอ อย่างไม่ค่อยอ่อนโยน กำลังมองเธอด้วยภายใต้ความสูง

ตั้งแต่เย่เชินหลินเข้ามา ผู้คนที่กำลังพูดคุยในร้าน ก็หยุดกันหมด เขาเหมือนมีออร่าที่แข็งแกร่งมาแต่เกิด ทุกคนต่างนำสายตาไปหยุดอยู่ที่เขา

แต่เขามองเธออย่างสูงส่ง ระหว่างที่มองเธอด้วยภายใต้ความสูง ในสายตามีความอ่อนโยนที่ซ่อนไว้ไม่ได้