สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 473

ตอนที่ 473 สาวใช้ตัวแสบ377

เพียงแต่ตอนนั้นแม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองท้อง หลังจากออกจากงาน กลับถึงบ้านเธอถึงจะรู้ว่าตัวเองนั้นท้องแล้ว

เรื่องของจ้าวเหวินอิงทำให้คุณนางจงระวังตัวมากขึ้น หลายปีที่ผ่านมานี้ ทุกวันเธอจะคอยสังเกตว่าประธานจงไปไหนบ้าง นิสัยเธอแข็งกร้าว ทนไม่ได้ที่เขาจะมีชู้อยู่ข้างนอก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะว่ามีจงหยุนซาง เพื่อให้เธอมีครอบครัวที่สมบูรณ์ หลายปีที่ผ่านมาเธอต้องฝืนยิ้ม ไม่เคยพูดออกมา ทำเหมือนเธอไม่เคยรับรู้ถึงเรื่องนั้น

เธอก็คิดไม่ถึงว่าจงหวีฉวนกับจ้าวเหวินอิงจะมีลูกด้วยกันคนหนึ่ง วันนี้เธอเห็นเซี่ยชีหรั่นยืนอยู่ข้าง จ้าวเหวินอิงคนโง่ยังดูออกว่าเป็นแม่ลูกกัน แต่ตัวเองกลับถูกปิดบัง

คิดถึงคืนก่อนสามีตัวเองแอบไปบ้านพักตากอากาศตระกูลเย่ เธอยังเดาไม่ออกถึงสาเหตุที่แอบไป ดูจากตอนนี้ มันชัดเจนมาก เขาไปเยี่ยมลูกนอกสมรสนี่เอง!

จิตใจคุณนางจงตอนนี้เจ็บปวดเหมือนถูกแมลงหลายร้อยตัวเกาะอยู่ที่หัวใจ สามีที่เธอเฝ้ามายี่สิบกว่าปี

ประธานจงไม่ได้พูดอะไร เขารู้ว่าคุณผู้หญิงของเขาหากโวยวายขึ้นมา ฟ้าจะต้องสนั่นหวั่นไหวแน่ๆ

ขณะนี้จงหยุนซางกลับมาพอดี ในใจของเขาถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่ว่าจะยังไงคุณผู้หญิงต้องเห็นแก่ลูกสาว เธอคงไม่โวยวาย เขายังสามารถใช้ลูกสาวเป็นประโยชน์ที่จะระงับอารมณ์ของแม่ไว้

คุณนางจงก็ชำเลืองจงหยุนซาง จึงทำเสียงต่ำลงแล้วพูดว่า “หยุนซางกลับมาแล้ว เรื่องวุ่นวายนี้คุณจงจัดการให้ฉันเรียบร้อยนะ ตราบใดที่มีฉันอยู่คุณอย่าหวังที่จะได้ยอมรับเขา!”

“มีเรื่องอะไร พวกเรากลับบ้านค่อยคุย คุณผู้หญิงสงบไว้ นี่คือวันงานมงคลของตระกูลไห่พวกเรากินข้าวกันเถอะ” ตระกูลไห่กับคุณนางจงก็มีความสัมพันธ์ที่ตัดกันไม่ขาดแยกกันไม่ได้ พอเขาเตือนสติคุณนางจงถึงกับฝืนยิ้มออกมา

ยิ้มของเธอนี้ ที่สำคัญเพื่อให้ลูกสาวดู

“คุณแม่ เป็นยังไงบ้าง? ดื่มน้ำเยอะๆดูว่าจะดีขึ้นไหม” จงหยุนซางพูดจบ เอาน้ำยื่นให้คุณแม่

“ไม่เป็นไร แม่ดีขึ้นเยอะแล้ว ลูกรักนั่งลงเถอะ”คุณนางจงรับเอาน้ำอุ่นที่จงหยุนซางยื่นให้อย่างระมัดระวังดื่มไปหลายอึด อารมณ์ที่ฉุนเฉียวค่อยๆสงบลงสายตาของเธอก็ยังมองไปทางด้านตระกูลเย่อย่างไม่หยุดนิ่ง นัยน์ตาแฝงไปด้วยความเย็นชา

พวกเขาถ้าไม่ใช่รักฝังใจเพ้อฝันอยู่ก็แล้วกันไป ถ้าใครกล้ามาทำลายครอบครัวทำลายชื่อเสียงละก็ เธอก็ไม่ได้เป็นคนยอมง่ายๆ

ผู้หญิงของเย่เชินหลินแล้วจะทำไม คุณนางหลี่แล้วจะทำไม?

เธอไม่เชื่อว่าถ้าผิดใจกันแล้ว คุณนางหลี่ยังไม่ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกจากบ้าน!

จ้าวเหวินอิงกับเย่เฮ่าหรันสามีภรรยาทักทายกันอีกนิดหน่อย มองเย่เชินหลินด้วยรอยยิ้ม แล้วมองไปที่เซี่ยชีหรั่น พยักหน้าแล้วจากไป

หลังจากเธอไป เย่เฮ่าหรันกับฝู้เฟิ่งหยีรู้สึกแปลกใจมองลูกชายตัวเองและลูกสะใภ้ในอนาคต

ก็ไม่โทษพวกเขาที่เกิดความสงสัย ทุกคนเป็นได้ แต่ว่าพวกเขาเป็นคนมีฐานะ แค่ชำเลืองมอง แต่ไม่ได้พูดอะไร ถึงจะเป็นอย่างนี้ ในใจเซี่ยชีหรั่นก็ไม่สามารถสงบลง เย่เชินหลินจับมือเธอไว้ตั้งแต่ต้นจนจบ เข้าใจความรู้สึกเธอ เขาค่อยๆเอ่ยปากพูดกับพ่อแม่อย่างเบาๆ “แค่บังเอิญเท่านั้น พวกเราเคยเจอตั้งนานแล้ว”

ถึงจะบังเอิญก็เหมือนจะบังเอิญเกินไป โดยเฉพาะเซี่ยชีหรั่นเป็นเด็กกำพร้า เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทำให้คนสังเกต

เย่เฮ่าหรันกับฝู้เฟิ่งหยีไม่ใช่คนที่จู้จี้จุกจิก พวกเขาขอแค่เห็นลูกชายกับเซี่ยชีหรั่นรักกันก็พอ ดังนั้นจึงไม่มีใครที่จะเปิดปากพูดอะไรมากกว่านี้ ข้าวมื้อเที่ยงเป็นแบบบุฟเฟต์ อย่างนี้ทำให้ทุกคนสะดวกสบายต่อการเคลื่อนที่จบคำอวยพรของท่านปู่ตระกูลไห่ก็เป็นเวลาที่ทุกคนเริ่มกินบุฟเฟต์เย่เชินหลินรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นร่วมงานแบบนี้ครั้งแรก ก็จะมีอาการเขินเก้ๆ กังๆ อีกอย่างยังกังวลเป็นห่วงว่าจะทำให้แม่เดือดร้อน ยิ่งเก้ๆ กังๆเข้าไปอีก เพราะฉะนั้นเย่เชินหลินอยู่เคียงข้างเธอไม่ห่างแม้แต่ก้าวเดียว

ห้องงานเลี้ยงใหญ่มาก หลังจากทานอาหารเสร็จ ดูเหมือนจ้าวเหวินอิงจะจงใจหลบหน้าตระกูลเย่ จึงหลบไปอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เธอจิบเครื่องดื่มร้อนๆในมืออย่างค่อยๆ และในขณะเดียวกันก็จ้องมองเซี่ยชีหรั่นอย่างละเอียดถี่ถ้วน “คุณนางหลี่ ไม่เจอกันตั้งนาน!” ในขณะที่จ้าวเหวินอิงมองไปที่เซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง ใครบางคนที่อยู่ข้างหลังได้ทักทายเธอ

เธอหันศีรษะไปมอง เห็นในมือของคุณนางจงถือแก้วแชมเปญยืนอยู่ด้างหลังเธอยิ้มอย่างเย็นชา ผู้หญิงคนนี้เธอจำได้เสมอ การปรากฏตัวของเธอทำให้เธอเข้าใจในสิ่งที่เธอคิดเกี่ยวกับความรักที่ลบไม่ออก แต่เป็นการหลอกลวง

เมื่อจ้าวเหวินอิงเห็นประธานจงมา เธอได้เห็นเขาไม่มีการสั่นเทาเหมือนตอนแรก ไม่มีความคับข้องใจและความเกลียดชัง เธอคนนี้ไม่เคยโยนความผิดของตัวเองให้คนอื่น แม้ว่าเธอจะถูกเขาหลอก แต่เธอก็คิดว่าเป็นเพราะความสะเพร่าของตัวเอง

เซี่ยชีหรั่นเดินไปหาฝู้เฟิ่งหยี เย่เชินหลินเดินไปก็ยังมองเธอเป็นครั้งคราว เห็นเธออยู่ข้างกายแม่แล้ว เขาถึงวางใจ ไปทำธุระของเขา

ในงานเลี้ยง แต่ละคนก็มีวงของตัวเอง ฝู้เฟิ่งหยีถูก คุณผู้หญิง ล้อมหน้าล้อมหลัง เย่เห้าหรันเดินไปหากลุ่มนักการเมืองที่เก่าแก่ เซี่ยชีหรั่นเดินไปข้างกายของฝู้เฟิ่งหยี เธอเข้าใจทันทีว่าลูกชายอยากให้เธอดูแลเซี่ยชีหรั่นให้ชั่วคราว

ทุกคนรู้เรื่องที่เย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงยกเลิกงานแต่ง วันนี้เห็นเย่เชินหลินควงหญิงสาวที่ทั้งสาวทั้งสวยราวกับนางฟ้ามาออกงาน เดาออกทันทีว่าเป็นแฟนคนใหม่

ถึงแม้ไม่มีใครมาถามตรงๆ แต่ก็แอบเดากันอย่างลับๆ เธอน่าจะแย่งเย่เชินหลินมาจากมือของส้งหลิงหลิง“คุณนางเย่ นี่คือลูกสะใภ้ในอนาคตหรอ?” แม่พานหยู ที่เป็นคุณผู้หญิงของประธานพานเมืองตงเจียงถามขึ้น

ฝู้เฟิ่งหยีมองเซี่ยชีหรั่นด้วยความเอ็นดู เธอถูกคำถามนี้ถามจนหน้าแดง เธอเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน ยังไม่ถือว่าเป็นคู่หมั้นของเขานะ ฐานะเธอในตอนนี้ เธอยังไม่อยากคิดฟุ้งซ่าน

ฝู้เฟิ่งหยีกลับไม่รู้สึกอย่างนั้น เธอรู้ว่าผู้หญิงของเย่เชินหลินถึงจะเยอะ ส่วนใหญ่เขาจะไม่พาผู้หญิงมาออกงาน แม้แต่ส้งหลิงหลิง ยังน้อยครั้งที่เขาจะพามาร่วมงานด้วยกัน

เพราะฉะนั้นที่เขาพาเซี่ยชีหรั่นร่วมงานอย่างเป็นทางการ น่าจะไม่ธรรมดา แสดงว่าในใจเขาตั้งใจคิดจะจริงจังกับเซี่ยชีหรั่นแน่นอน แล้วอาจจะถึงขั้นเตรียมตัวคุยเรื่องงานแต่งก็ได้

ก่อนฝู้เฟิ่งหยีจะตอบ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรอยู่ที่นี่จริงๆ หนึ่งคือไม่อยากให้แม่เขาเป็นที่สนใจ สองคือทำให้ฝู้เฟิ่งหยีอึดอัด หากเธอตอบว่าเธอเป็นลูกสะใภ้ ในอนาคต เท่ากับว่าเธอผูกมัดชื่อเสียงของเย่เชินหลิน ในอนาคตถ้าเขาไม่ได้แต่งกับเธอ ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แม้แต่ฝู้เฟิ่งหยีก็จะถูกประนามว่าสอนลูกไม่ดี

“ใช่ เธอคือลูกสะใภ้ฉัน ชื่อเซี่ยชีหรั่น จากนี้รบกวนทุกคนช่วยดูแลเธอด้วย ชีหรั่น ฉันจะแนะนำให้เธอ ท่านนี้คือคุณนางพานของเมืองตงเจียง ป้าเชอ ท่านนี้คือคุณนางหลิวของเมืองตงเจียง ป้าแซ่ ท่านนี้คือ...” ฝู้เฟิ่งหยีพูดจบอย่างใจกว้าง แนะนำให้เซี่ยชีหรั่นอย่างละเอียดอีกรอบ

เซี่ยชีหรั่นก็ทำตามที่เขาบอกเธอ เรียกทุกคนว่าน้าหนึ่งรอบ ฝู้เฟิ่งหยียอมรับอย่างทะนง พวกคุณหญิงก็ไม่รู้จะคาดเดาอะไรอีก แต่ว่าทุกคนเริ่มหันมาถามเกี่ยวกับเซี่ยชีหรั่นอย่างกระตือรือร้น ความอยากรู้อยากเห็นของพวกเขาควบคุมไม่ได้จริงๆและถามเธอ “ทำไมหน้าเธอเหมือนคุณนางหลี่

เป็นน้องสาวของเขาหรือเปล่า?”