สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1044

บทที่ 1044 สกุลฉินโดนโจมตีอย่างหนัก

บทที่ 1044 สกุลฉินโดนโจมตีอย่างหนัก

เมืองฮู่เป่ย

มู่ซืออวี่เดินอยู่ในเมืองฮู่เป่ย มองดูผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา นางมักจะรู้สึกเสมอว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ใช่แล้ว! สภาพจิตใจของผู้คนดูย่ำแย่ลง ไม่แจ่มใสมีชีวิตชีวาอย่างเมื่อก่อน นอกจากนี้ ยังมีความโศกเศร้า ราวกับว่ากำลังมีความทุกข์ด้วย

มู่ซืออวี่พาทุกคนไปถึงหน้าประตูจวนฉิน

“พระชายาลู่รึ?” บ่าวรับใช้จวนฉินได้ยินคำจากชิงไต้ จึงเหลือบมองมู่ซืออวี่และลู่จื่ออวิ๋นด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปรายงาน

“บ่าวรับใช้ในจวนฉินเหล่านี้ก็แปลกพิกลเช่นกัน” ลู่จื่ออวิ๋นกล่าว “พวกเขาดูตื่นเต้นมาก ราวกับกำลังคาดหวังว่าท่านแม่จะปรากฏตัว หรือจวนฉินเกิดอะไรขึ้นแล้ว?”

“ประเดี๋ยวก็จะรู้เอง”

ไม่นานนัก แม่นมข้างกายเจิ้งซูอวี้ก็ออกมาต้อนรับ

“พระชายา ในที่สุดท่านก็มาหาฮูหยินของเราแล้ว” พอแม่นมเฒ่าเห็นมู่ซืออวี่ก็คุกเข่าลงโดยพลัน

บ่าวรับใช้คนอื่น ๆ ตามมาพร้อมทั้งคุกเข่าลงเช่นเดียวกัน

มู่ซืออวี่พยุงแม่นมเฒ่าขึ้น “ฮูหยินพวกเจ้าไม่อยู่หรือ?”

หากเจิ้งซูอวี้อยู่ที่บ้าน นางจะต้องออกมาทักทายอย่างแน่นอน

“ฮูหยินอยู่เจ้าค่ะ” แม่นมเฒ่ายืนขึ้นโดยมีมู่ซืออวี่คอยพยุง “เพียงแต่ฮูหยินของเราป่วยจนไม่อาจมาคารวะพระชายาด้วยตนเองได้ พระชายาโปรดอภัย”

มู่ซืออวี่เดินตามแม่นมเฒ่าเข้าไป

“นางเป็นโรคอะไร?”

“ฮูหยินป่วยเป็นโรคทางใจเจ้าค่ะ” แม่นมเฒ่าถอนหายใจ “เรื่องนี้กล่าวไปแล้วก็ยาวยิ่ง ในเมื่อพระชายาอยู่ที่นี่แล้วก็อยู่เป็นเพื่อนฮูหยิน คอยปลอบใจนางเถิดเจ้าค่ะ จะดีที่สุดหากพระชายาตัดสินให้ฮูหยินของเราได้”

“ดูเหมือนครานี้เรื่องจะยุ่งยากเล็กน้อย” มู่ซืออวี่เอ่ย “มิเช่นนั้นฮูหยินของพวกท่านคงไม่ป่วยเป็นโรคทางใจ ข้าเห็นคนในเมืองก็มีทีท่ากังวลเช่นกัน เกิดอะไรขึ้นหรือ?”

“เรื่องนี้ก็เกี่ยวข้องกับสกุลฉินของเราเช่นกัน ประเดี๋ยวพระชายาพบฮูหยินก็สอบถามนางได้เจ้าค่ะ นางจะอธิบายทุกอย่างให้ท่านฟังเอง”

มู่ซืออวี่เข้าไปในเรือนของเจิ้งซูอวี้

“เหตุใดเรือนหลังนี้จึงไม่เหมือนคราวที่แล้ว?” มู่ซืออวี่มองไปรอบๆ “ไกลจากประตูใหญ่ยิ่งนัก อีกทั้งยังโดดเดี่ยวเพียงนี้ ในฐานะนายหญิงสกุลฉิน เหตุใดนางจึงย้ายมาอยู่ที่นี่?”

“เฮ้อ…” ใบหน้าของแม่นมเฒ่าเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

“ข้ามองออกแล้ว คราวนี้เกิดเรื่องกับสกุลฉินแล้วใช่หรือไม่?”

“เจ้าค่ะ”

มู่ซืออวี่เข้าไปในเรือน

บ่าวรับใช้ทั่วทั้งเรือนคุกเข่าลงคำนับ

มู่ซืออวี่มองดูบ่าวรับใช้ในเรือนและสัดส่วนของเรือน

เจิ้งซูอวี้ไม่มีวันลืมความสิ้นหวังและใจสลายในเวลานั้นได้ นางต้อนรับสามีของนางกลับบ้านด้วยความยินดี ทว่าเขากลับพาสตรีหน้าตาสะสวยผู้หนึ่งกลับมา อีกทั้งยังโพล่งออกมาว่าจะแต่งนางเป็นภรรยารอง ไม่แบ่งแยกน้อยใหญ่

สตรีนางนั้นไม่ได้ทำให้เจิ้งซูอวี้ลำบากใจ ยกน้ำชาให้นางอย่างว่าง่าย นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ซ่งซูก็มีสิทธิ์ขาดในการตัดสินใจเรื่องในจวน แม้กระทั่งการจัดการพ่อบ้านยังมอบให้ซ่งซูด้วย ไม่เพียงเท่านั้น กิจการของสกุลฉินก็ตกอยู่ในมือของอีกฝ่าย ดูเหมือนนางกำลังจะประกาศสถานะของตนให้ทุกคนได้เห็น

แรกเริ่มเจิ้งซูอวี้ยังไปหาฉินเหวินหานเพื่อขอคำอธิบาย

แต่ฉินเหวินหานกลับหลบเลี่ยงไม่ยอมพบนาง

เขาและซ่งซูละเล่นโล้สำเภาอยู่ทุกคืน

สิ่งที่เจิ้งซูอวี้ไม่อาจทนได้มากที่สุดคือตอนที่เด็ก ๆ ไปหาฉินเหวินหาน ฉินเหวินหานกลับดุด่าพวกเขาอย่างไร้เหตุผล เขาแปลกไป ราวกับว่าการแสดงเป็นพ่อที่รักใคร่ลูกนั้นเป็นเรื่องโกหกมานานปี สามีของนางถูกความงามล่อลวงจนเลอะเลือนไปแล้ว

“ซ่งซูผู้นี้มีที่มาอย่างไร?”

“ไม่อาจทราบได้”

“ปกตินางไม่สร้างปัญหาให้เจ้าหรือ?”

“ไม่ ราวกับไม่เห็นว่าข้ามีตัวตน” เจิ้งซูอวี้ยิ้มหยัน “นี่คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของนาง กล่าวได้เพียงว่า นางมีความสามารถอยู่บ้าง”

“ข้ากลับสงสัยคนผู้นี้อยู่ไม่น้อย” มู่ซืออวี่เอ่ย “ซ่งซูผู้นี้ ข้าจะไปพบดูสักที ดูซิว่านางเป็นปีศาจภูเขาตนใด ตอนนี้ข้าอยากถามเจ้าอีกอย่างหนึ่ง”

“อะไรหรือ?”

“ข้ากลับมาคราวนี้ พบว่าคนในเมืองดูหนักใจราวกับกำลังเดือดร้อน เมืองฮู่เป่ยเป็นหนึ่งในสามเมืองที่ร่ำรวยที่สุดทั่วทั้งอาณาจักรฮุ่ย ราษฎรไม่ควรใช้ชีวิตและทำงานอย่างสงบสุขโดยไร้กังวลหรือ?”

“เครื่องเล่นในลานหรรษามีปัญหา ตอนนี้ปิดไปแล้ว ที่นั่นเลี้ยงปากท้องคนสามในสิบส่วนของเมืองฮู่เป่ย นอกจากนี้กิจการของสกุลฉินเราก็ย่ำแย่ลงกิจการแล้วกิจการเล่า แน่นอนว่าสี่ในห้าส่วนที่เหลือก็พลอยได้รับผลกระทบไปด้วย เรียกได้ว่าเศรษฐกิจปีนี้เสียหายอย่างหนัก ชีวิตของราษฎรจึงได้รับผลกระทบอย่างเลี่ยงไม่ได้”