สาวนาผู้เป็นมารดาของครอบครัวตัวร้าย นิยาย บท 1045

บทที่ 1045 ซ่งซูผู้นี้ไม่เรียบง่าย

บทที่ 1045 ซ่งซูผู้นี้ไม่เรียบง่าย

“ที่แท้ก็เกี่ยวข้องกับเรื่องกิจการ เครื่องเล่นในลานหรรษาเสียหาย คนงานที่นั่นไม่สามารถไปทำงานได้ กระทบไปถึงชีวิตของพวกเขานี่ก็เป็นเรื่องปกติ ทว่ากิจการของสกุลฉินจะพลอยกระทบไปด้วยได้อย่างไร?”

“กิจการสกุลฉินไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของข้า ข้าเองก็ไม่รู้รายละเอียด รู้เพียงว่าร้านค้าสกุลฉินไล่คนงานออกคนแล้วคนเล่า คนงานมากมายไม่มีงานทำ แน่นอนว่าพวกเขาต้องมีสีหน้ากังวล”

“เจ้าเชิญท่านหมอมาตรวจร่างกายดูแล้วหรือยัง?”

“ดูแล้ว ทว่าไม่มีประโยชน์ ข้าป่วยใจ”

“ชิงไต้ เชิญท่านหมอของเรามาตรวจดูที”

ท่านหมอตรวจร่างกายของเจิ้งซูอวี้ กลับไม่พบความผิดปกติแต่อย่างใด สรุปคือนางซึมเศร้า คิดมากเกินไป หรือก็คือเป็นไข้ใจ

มู่ซืออวี่พาทุกคนมาอาศัยอยู่ในสกุลฉิน

หนึ่งชั่วยามถัดมา ฉินเหวินหานก็รีบกลับมา

ฉินเหวินหานพาสตรีหน้าตาสะสวยผู้หนึ่งมาถวายความเคารพนาง

มู่ซืออวี่มองพินิจซ่งซูแล้วกล่าวว่า “ได้ยินว่านายท่านฉินมีเรื่องน่ายินดีกับสตรีผู้หนึ่ง เป็นดั่งไข่มุกเป็นดั่งอัญมณี ไม่ว่าไปที่ใดล้วนพาติดตัวไปทุกที่ วันนี้ได้พบ เป็นสามีภรรยาที่รักใคร่ลึกซึ้งกันจริง ๆ”

“พระชายาล้อเล่นแล้ว ซูเอ๋อร์เฉลียวฉลาด มีความสนใจในการค้า ดังนั้นข้าน้อยจึงให้นางอยู่ข้างกายเพื่อชี้แนะ” ฉินเหวินหานกล่าว

“โอ้ เช่นนั้นภรรยาแรกของท่านฉลาดไม่พอ ไม่มีความสนใจในการค้าหรือ? หากข้าจำไม่ผิด ร้านสกุลฉินของพวกท่านสี่ในสิบล้วนเป็นนางที่ดูแลกระมัง?”

“แน่นอนว่าอวี้เอ๋อร์ก็ฉลาดมากเช่นกัน หลายปีมานี้ต้องขอบคุณอวี้เอ๋อร์ ข้าจึงสามารถแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ได้มากมายเพียงนั้น ด้วยเหตุนี้สุขภาพของนางจึงย่ำแย่ลงทุกวัน ข้าไม่อาจให้นางเป็นกังวลได้อีกแล้ว”

“จริงหรือ? ที่แท้ท่านใส่ใจนางเพียงนี้นี่เอง” มู่ซืออวี่กล่าว “ท่านใส่ใจนางเพียงนี้ แต่เมื่อนางป่วยหนัก ท่านกลับไม่มาดูแล นี่ช่างน่าสนใจอยู่บ้างแล้ว”

ฉินเหวินหานประกบมือขึ้น “พระชายาโปรดอภัย หมู่นี้กิจการยุ่งวุ่นวายเป็นอย่างมาก ข้าถึงได้ละเลยฮูหยิน”

“พระชายาผู้นี้เข้าใจได้ นับตั้งแต่โบราณกาลมา คู่สามีภรรยาล้วนมีหนึ่งสามีหนึ่งภรรยา เพิ่มขึ้นมาอีกคนก็ไม่ใช่สามีภรรยาแล้ว ตอนนี้ท่านมีภรรยาผู้หนึ่งแล้ว ย่อมไม่ต้องการอีกคน” มู่ซืออวี่เอ่ย “ในเมื่อฮูหยินซ่งผู้นี้จิตใจงดงามอ่อนโยนเพียงนั้น พระชายาผู้นี้จะพักอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว ท่านก็ให้นางรั้งอยู่ข้างกายคอยปรนนิบัติข้าเถิด”

“เอ่อ….” ฉินเหวินหานกำลังคิดหาเหตุผลที่จะปฏิเสธ ทว่าคำพูดของมู่ซืออวี่กลับขัดขวางไม่ให้เขาเอ่ยคำโต้แย้งใด ๆ

“นายท่านฉินตัดใจจากคนไม่ได้กระมัง? หรือว่าข้าจะสร้างความลำบากใจให้สตรีผู้หนึ่งแล้ว?” มู่ซืออวี่เอ่ย “ข้าในฐานะพระชายาต้องการให้ภรรยาพ่อค้าผู้หนึ่งตามปรนนิบัติรับใช้ข้าทุกที่ หรือข้าทำให้นางคับข้องใจ?”

“ไม่คับข้องใจขอรับ แน่นอนว่าไม่คับข้องใจ” ฉินเหวินหานกล่าว

“วางใจเถิด ข้าไม่ใช่คนไร้เหตุผล เพียงแต่ซูอวี้ล้มป่วย ข้าไม่ได้กลับมาเมืองฮู่เป่ยนาน ต้องการใครสักคนมาเดินเล่นเป็นเพื่อน แน่นอนว่านางเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด”

มู่ซืออวี่อาศัยอยู่ที่จวนฉิน

เดิมทีลู่จื่ออวิ๋นต้องการมากับนาง ทว่ามู่ซืออวี่ขอให้อีกฝ่ายกลับไปอาศัยอยู่ที่เรือนย่อยของสกุลลู่

นางยังมีภารกิจอื่นที่ต้องทำ!

เหตุผลที่มู่ซืออวี่รั้งอยู่ที่สกุลฉินชั่วคราวก็เพราะเป็นห่วงเจิ้งซูอวี้ ต้องการอยู่กับนาง ช่วยนางคลายความเบื่อหน่าย

ซ่งซูยกชาเข้ามา ประคองสองมือส่งให้มู่ซืออวี่ แล้วกล่าว “พระชายา เชิญดื่มชา”

มู่ซืออวี่เห็นนิ้วมือบอบบางของนางก็เอ่ยขึ้น “เจ้าเข้าใจเรื่องยาหรือ?”

“พวกเจ้ากำลังตรวจสอบผู้จัดการเฉียนหรือ? เขามีอะไรหรือไม่?” เจิ้งซูอวี้ถาม

“พวกเราพบเขาระหว่างทาง มีเรื่องไม่น่ายินดีเกิดขึ้น เขาบอกว่าเขามาจากร้านของสกุลฉิน จึงตรวจสอบดูว่ามีเขามีปัญหาหรือไม่เผื่อไว้”

“ถึงแม้ข้าจะป่วย ทว่าไม่นานมานี้ระหว่างออกไปสูดอากาศก็เคยเห็นเขาอยู่บ้าง ข้าได้ยินซ่งซูบอกให้เขาหาอะไรบางอย่าง เขาเป็นสุนัขรับใช้ของซ่งซู”

“คงเกิดขึ้นก่อนหน้าที่จะเดินทางออกไปทำการค้าในคราวนี้”

“ใช่ เมื่อไม่กี่เดือนก่อน”

“ของอะไร เจ้าไม่ได้ยินหรือ?”

“ตอนนั้นข้าป่วย หูของข้าทำงานได้ไม่ดีนัก สมองของข้าก็พร่าเลือน ข้าได้ยินอย่างกำกวมเพียงไม่กี่คำเท่านั้น” เจิ้งซูอวี้กล่าว “เจ้ากำลังสงสัยว่าซ่งซูผู้นี้มีปัญหาหรือ?”

“ซ่งซูผู้นี้จู่ ๆ ก็โผล่มาอย่างน่าประหลาดใจ ข้าย่อมต้องการรู้ที่มาของนาง นอกจากนี้เจ้าไม่ได้บอกว่ากิจการสกุลฉินย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ หรือ? ก่อนหน้ายังอยู่ดี ครั้นนางปรากฏตัว กลับแย่ลงเรื่อย ๆ ข้ารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ ข้าต้องไขให้ได้ว่ากิจการสกุลฉินมีปัญหาตรงไหน” มู่ซืออวี่กล่าว “หลายปีมานี้ สกุลฉินของพวกเจ้าก็ล่วงเกินคนไม่น้อยเช่นกัน หากมีคนคิดจะใช้อุบายกับเรา ส่งคนมาใช้กลยุทธ์หญิงงามก็เป็นเรื่องธรรมดา”

“หลังจากซ่งซูปรากฏตัว ข้าก็สงสัยนางอยู่บ้างจริง ๆ จึงส่งคนไปตรวจสอบ นางเป็นลูกสาวร้านขายยาจริง ๆ นางอาศัยอยู่ที่นั่นมาหลายปี จนกระทั่งท่านพี่พานางกลับมาถึงได้กลายเป็นฮูหยินฉินน้อย”

วันรุ่งขึ้น มู่ซืออวี่ไปที่ลานหรรษาเพื่อตรวจดูเครื่องเล่นที่ชำรุด

เครื่องเล่นเหล่านี้มีอายุการใช้งานมากแล้วจริง ๆ

“เคยเกิดเรื่องที่ถึงแก่ชีวิตหรือไม่?” มู่ซืออวี่เอ่ยถามนายช่างที่ยังอยู่ที่นั่น

“ไม่เคยมีถึงแก่ชีวิตขอรับ ก่อนหน้านี้หพระชายาได้เตรียมการไว้อย่างดีแล้ว ถึงแม้จะทำงานผิดพลาดไปบ้างก็ไม่ถึงกับเป็นอันตรายต่อชีวิตผู้ใด การป้องกันด้านล่างที่ติดตั้งไว้ยังดีอยู่ อีกทั้งยังรองรับคนไว้ได้ อย่างไรก็ตาม กลับเกิดการทำงานผิดพลาดอย่างต่อเนื่อง แม้นายช่างของเราจะซ่อมมันแล้ว อย่างไรความผิดเช่นเดิมก็ยังคงเกิดขึ้น ผลการตรวจสอบที่ได้คือวิธีการของนายช่างไร้ผล เครื่องเล่นเหล่านี้ไปไกลเกินกว่าเราจะรับมือได้แล้ว ดังนั้นจึงได้หยุดลงไม่กล้าเปิดใช้งานขอรับ”

“ดูเหมือนจากนี้ไปพวกเราคงต้องยุ่งกันหน่อยแล้ว” มู่ซืออวี่เอ่ย “ข้าจะตรวจสอบทั้งหมด”