สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 49

กำปั้นเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “รหัส ?”

ฉันยอมบอกรหัสไป เขาจะได้เลิกตีหน้าซื่อใส่ฉันสักที พอกำปั้นกดรหัสเข้า เสียงคลิปที่เปิดค้างเอาไว้อยู่ก็ดังขึ้น คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม ฉันสังเกตเห็นเขากำลังขบกามแน่นเมื่อเห็นคริปนั่น

ฉันพอจะรู้ว่าที่เขาทำมันก็เป็นแค่การแสดง

“เธอคิดว่าฉันทำ ?” เขาละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์มองมาที่ฉันที่กำลังยืนกำหมัดแน่นเพราะความโกรธ ใครจะไม่คิดบ้างว่าเขาทำ

“มันจะเป็นใครได้อีก ใครจะเลวเท่านายได้อีก !!” ฉันพูดเสียงดังลั่นห้อง ไอ้น้ำตาบ้ามันก็ไหลพลากลงมาอาบแก้มทั้งสองข้าง ไม่ได้อยากจะร้อง แต่อารมณ์ตอนนี้มันทั้งจุกในอก มันทั้งโกรธ ที่ถูกเขาซ้ำอะไรแบบนี้ซ้ำ ๆ เกลียดตัวเองที่ยอมมาตลอด

“ฉันไม่เคยมีเรื่องกับใคร ไม่เคยมีปัญหากับใคร มีแค่นายที่จ้องจะทำลายชีวิตฉัน !!” พูดจบฉันก็ยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแบบลวก ๆ

“ฉันเอากับเธออยู่ จะเอาเวลาที่ไหนไปถ่าย !!” กำปั้นคงไม่ยอมรับง่าย ๆ

“อย่างนายเรื่องแค่นี้เอง จัดการได้อยู่แล้ว ไม่งั้นนายจะลากฉันไปมุมอับทำไมถ้านายไม่ตั้งกล้องเอาไว้”

“แล้วจะให้เอากลางหอประชุมว่างั้น ?”

“คนทำผิด มันไม่ยอมรับหรอก...”

“ก็ไม่ได้ทำไงวะ จะให้ยอมรับเพื่อ!!” กำปั้นเริ่มเสียงดัง เขาเดินมาหาฉันฉันจึงรีบถอยหนีทันทีแล้วชี้หน้าเขา

“ถ้านายก้าวเข้ามาใกล้ฉันอีกก้าวเดียว ฉันฆ่านายแน่ !!” บังเอิญว่าไม่ไกลจากจัวฉันมันมีด้ามไม้กวาดอยู่พอดี ฉันคว้าไปจับมาป้องกันตัวเองไว้

แต่ด้ามไม้กวาดมันคงยังไม่น่ากลัวสำหรับกำปั้น เพราะเขายังเดินมาหาฉันอยู่เรื่อย ๆ

หมับ!! กำปั้นคว้ามือมาจับด้ามไม้กวาด แต่ฉันยื้อเอาไว้ เขากำด้ามไม้กวาดแน่นจนมือผุดเส้นเลือดปูดขึ้นมา และเอาแต่จ้องหน้าฉัน

“ออกไปให้พ้น ๆ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก” ฉันพูดเสียงแข็ง “ฉัน เกลียด นาย”

“ในสายตาเธอ ฉันเลวขนาดนั้น ?” กำปั้นหลุบตาลงแล้วพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ “ทั้งที่ฉันไม่คิดจะทำเรื่องแบบนี้ ร่างกายเธอ ฉันไม่ต้องการให้ใครเห็น นอกจากฉันคนเดียว...”

“นายใจร้ายกับฉันก่อนนะ จำไม่ได้หรอ...”

“เรื่องนั้นมันจบไปแล้ว ฉันจะทำร้ายเธออีกเพื่ออะไร” กำปั้นพูด เขาพยายามจะพูดให้ฉันเชื่ออย่างนั้นสินะ

“นายจะออกไปจากห้องฉัน หรือ นายจะให้ฉันเป็นคนออกไปเอง”

กำปั้นนิ่งไปสักพัก สีหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่สักอย่าง จากนั้นเขาก็ปล่อยด้ามไม้กวาดในมือแล้วพูดขึ้น

“ขอเวลาสองวัน ฉันจะลากคนที่มันถ่ายคริปมากราบตีนเธอ”

“.....”

“ถ้าหาตัวคนทำไม่เจอ เธอจะคิดว่าฉันระยำขนาดนั้นก็เชิญ !!”

พูดจบเขาก็ยัดโทรศัพท์ใส่มือฉัน แล้วเดินออกไปจากห้อง และปิดประตูเสียงดังลั่น

หลังจากที่กำปั้นออกไปแล้ว ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงพวกเพื่อน ๆ ของฉันก็พากันมาที่ห้อง มากันครบทุกคน

“ไม่ต้องห่วงไอ้ลีมันให้เพื่อนที่เป็นแฮ็กเกอร์ไล่ลบคลิปจากเว็บแล้ว” เลย์พูดแล้วก็จับที่บ่าของฉันเบา ๆ

“วันนั้นเห็นมั้ยว่ามีใครอยู่บ้างนอกจากเธอ...กับมัน” ลีโอถาม ฉันส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ วันนั้นฉันไม่ทันระวังตัวเอง

“สายธาร แกอย่าเครียดนะ คงไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นแกน่ะ คลิปก็ถูกลบไปหมดแล้ว”

ถึงกำปั้นจะฉีกหนังสือเดินทางของฉันขาด แต่ฉันก็ไปขอใหม่ได้ ตั้งแต่วันนั้นกำปั้นเขาก็เงียบไปเลย บอกว่าจะไปลากตัวคนทำ และก็ไม่โผล่หน้ามาอีก

ฉันยืนอยู่หน้าประตูห้องแล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ ไม่อยากจะออกไปเจอโลกภายนอกเลยจริง ๆ

แกร็ก !! ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาโดยที่ฉันยังไม่ทันได้เอื้อมมือไปเปิดเลยด้วยซ้ำ ร่างของผู้หญิงคนหนึ่งล้มฟุบลงมาตรงหน้า ทำเอาฉันสะดุ้งโหย่งพร้อมกับถอยหนีด้วยความตกใจ คนที่เดินเข้ามาตามหลังคือกำปั้น

“พูดไป !!” กำปั้นสั่งผู้หญิงตรงหน้าฉันเสียงแข็ง นี่มันเรื่องอะไรกัน เธอคนนี้เป็นใคร

ผู้หญิงตรงหน้าเธอเงยขึ้นมามอง ฉันจำเธอได้ วันที่ไปออกค่ายของทางมหาวิทยาลัย ผู้หญิงคนนี้คือคนที่กระซิบกับเพื่อนเรื่องฉันกับกำปั้น

“หนะ หนูขอโทษค่ะ หนูเป็นคนถ่ายคลิปพี่เอง หนะ หนูแค่ลองอัปโหลดคริปลงเว็บ มะ ไม่คิดว่าจะมีใครเข้าไปดูมากมายขนาดนั้น” เธอพูดออกมาน้ำเสียงสั่น ๆ เหมือนกำลังกลัวอยู่

“เชื่อยังว่าฉันไม่ได้ทำ” กำปั้นถามฉัน

“นายไม่ได้เอาใครมาเพื่อหลอกให้ฉันเชื่อ ?”

“อะไรของเธออีกวะ !!” กำปั้นถามออกมาอย่างหัวเสีย

ฉันเลิกสนใจกำปั้นแล้วหันมาสนใจผู้หญิงตรงหน้าของฉันแทน ตั้งใจอัปโหลดคลิปลงเว็บ จงใจให้ฉันเสียหาย ทั้งที่ฉันไม่เคยรู้จักหรือมีปัญหาอะไรกับเธอเลยด้วยซ้ำ ฉันจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดกับผู้หญิงคนนี้ มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยสักนิด

หลังจากจบเรื่องวุ่น ๆ ฉันก็ตัดสินใจย้ายคอนโดอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันยอมย้ายออกไปอยู่แถวนอกเมืองเพื่อที่กำปั้นจะได้ไม่ตามไปรังควานฉันอีก และบล็อกทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา ฉันสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่เก็บเรื่องเขามาคิดอีก

แน่นอน ฉันทำไม่ได้....

การที่พยายามหลบหน้าแบบนี้มันกลับเป็นฉันเองที่เอาแต่คิดถึงคนที่ตัวเองพยายามหลบหน้าอยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งตอนเรียนก็ยังเหม่อลอยคิดถึงแต่เขา ฉันต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ

อีกหนึ่งเดือน แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น ฉันจะไปเรียนต่อต่างประเทศแล้ว อดทนอีกนิดนะสายธาร....