สัมพันธ์สวาท นิยาย บท 57

ฉันและกำปั้นต่างก็เงียบใส่กัน นี่เป็นการทะเลาะกันครั้งแรกของเราที่เหมือนมันจะเป็นเรื่องใหญ่

“ใจเย็นกว่านี้ค่อยคุย คุยตอนนี้คงได้เลิกจริง ๆ” กำปั้นเดินออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูเสียงดังใส่

เมื่อกำปั้นออกไปแล้ว ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา หยดน้ำตามันค่อย ๆ ไหลลงมาอาบแก้มโดยที่ฉันก็ห้ามมันไม่ได้เลย

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องแค่นี้ เราถึงต้องมาทะเลาะกันใหญ่โตแบบนี้ด้วย ถ้าเขาไม่คิดจะโกหกเราก็คงไม่ต้องมาทะเลาะกันแบบนี้

ฉันนั่งอยู่ที่ห้องของกำปั้นนานหลายชั่วโมง แต่ก็ไร้วี่แววของเขา คืนนี้เขาคงไปนอนค้างห้องเพื่อน ฉันก็คงจะกลับห้องได้แล้ว มารออยู่แบบนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก

และคืนนี้ก็ไร้วี่แววของกำปั้น เขาไม่โทรมา ไม่ส่งข้อความอะไรมาหาฉันเลย

วันต่อมา....

ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปเรียนกับพริ้งกำปั้นเดินมาทางฉันพอดี แต่พอเขาเห็นหน้าฉันเขาก็หยุดเดินมองหน้าฉันแว่บหนึ่ง แค่แป๊บเดียวเท่านั้นที่เขามองฉัน แล้วก็เลี่ยงเดินไปอีกทางแทน แบบนี้มันหมายความว่ายังไง ที่บอกว่าเอาไว้อารมณ์เย็นก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน หรือตอนนี้เราเลิกกันแล้ว ฉันเริ่มไม่แน่ใจ

“สายธาร แกทะเลาะกันหรอ ?” พริ้งถาม ใครจะดูไม่ออกบ้างว่าเราทะเลาะกัน เขาเล่นเห็นหน้าฉันแล้วก็เดินหนีไปแบบนั้น

“อื้ม” ฉันพยักหน้าตอบแล้วก้มหน้าเดินต่อ

ภายนอกฉันอาจจะดูโอเค ไม่ได้เป็นอะไร แต่ข้างในใจของฉันตอนนี้มันจุกไปหมด ผ่านไปแค่ไม่กี่เดือน เขาทำให้ฉันรักเขาได้มากขนาดนี้เลยงั้นหรอ

พักเที่ยงฉันและเพื่อนมากินข้าวกันที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย ตอนนี้เพื่อนทุกคนรู้แล้วแหละว่าฉันทะเลาะกับกำปั้น แน่นอนว่าพวกผู้ชายมันเชียร์ให้เลิกอยู่แล้ว

“อิเจ้ มึงสวยจะตายหาผัวใหม่ดิวะ คิดดูนะ แทนที่มันจะง้อ มันกลับเมินใส่” เลย์พูดใส่ไฟ มันยิ่งทำให้ฉันคิดมาก

“มึงพูดมากเกินไปแล้วไอ้เลย์” ลีโอหันไปดุเลย์

“ฉันขอตัวก่อนนะ” พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เพราะเห็นกำปั้นเดินเข้ามาในโรงอาหารพอดี

ฉันเดินตรงไปหากำปั้นก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเขา กำปั้นมองหน้าฉันรวมถึงเพื่อนของเขาด้วย

“ฉันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ ?” ไม่ได้อยากจะมาหาเรื่องตรงนี้หรอกนะ ฉันรู้ว่าคนเยอะมันจะเป็นจุดสนใจ แต่ท่าทางเฉยชาของกำปั้นมันทำให้ฉันอยู่นิ่งไม่ได้จริง ๆ

“ไม่ผิด” กำปั้นตอบ แต่เขากลับไม่มองหน้าฉันเลย

“ถ้าฉันไม่ผิด แล้วทำไมนายต้องทำเหมือนฉันเป็นคนผิดด้วย”

“ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่อยากทะเลาะ ใจเย็นเมื่อไหร่ค่อยคุย”

“คิดว่านายเป็นแบบนี้แล้วฉันจะใจเย็นได้ลงงั้นหรอ”

“ฉันจะไปซื้อข้าว เธอกลับไปหาเพื่อนก่อน เลิกเรียนเดี๋ยวไปหาที่คอนโด”

“ไม่ต้องหรอก นายไม่ต้องไปหาฉันแล้วแหละ...”

“พูดแบบนี้คือ ?”

“เลิกกันเถอะ...” ฉันกัดฟันพูดประโยคนี้ออกมาเบา ๆ แล้วรีบเดินออกไปจากโรงอาหารในทันที

ฉันเดินไปที่รถแล้วเข้าไปนั่งข้างในพร้อมกับฟุบหน้าลงบนพวงมาลัยแล้วร้องไห้ออกมาจนตัวเกร็ง ไม่คิดว่าตัวเองจะไปบอกเลิกเขาเลย ฉันก็แค่อยากคุย แต่การที่เขานิ่ง เขาเงียบ แถมยังทำหน้าไร้อารมณ์แบบนั้น มันยิ่งทำให้ไฟในใจของฉันเดือดดาล ยอมรับว่าฉันพลั้งปากไปบอกเลิกเขา

“อึก ฮือ ๆ ~ ฉันไม่น่าไปรักนายเลยไอ้คนบ้า” ฉันร้องไห้พร้อมกับกร่นด่ากำปั้นออกมา

“ไม่รักได้ไง หล่อขนาดนี้” เสียงของกำปั้นดังขึ้นมาจากที่นั่งข้างๆ ฉันรีบหันขวับไปมอง เป็นเขาจริงๆ ด้วย ไม่รู้ว่าฉันเหม่อ หรือร้องไห้เสียงดังจนไม่รู้เรื่องเลยว่าเขาขึ้นมานั่งบนรถตั้งแต่เมื่อไหร่

“ขึ้นมาทำไม ลงไปเลย !!” ฉันพูดปนเสียงสะอื้นแล้วผลักไสให้เขาลงไปจากรถของฉัน

กำปั้นรวบมือของฉันเอาไว้ เขายกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มให้ฉัน แต่ฉันสะบัดหน้าหนีแล้วก็พยายามดึงมือของตัวเองออกจาดการจับกุมของเขา แต่ก็ไม่เป็นผล

เสียงริมฝีปากของเราทั้งคู่ที่กำลังปะทะกันอยู่ดังขึ้นมาเล็กน้อยและเสียงลมหายใจที่ดังผิดจังหวะ รู้สึกว่าบรรยากาศภายในรถเริ่มร้อนขึ้นมาแปลก ๆ

“พอก่อน เดี๋ยวอดใจไม่ไหว” กำปั้นถอนริมฝีปากออก เขาก้มหน้าลงหน้าผากชนกับฉัน ปลายจมูกของเราทั้งคู่จรดกัน ลมหายใจร้อนผ่าวกระทบใบหน้าของฉัน ทำให้รู้ว่าตอนนี้เขากำลังข่มอารมณ์ตัณหาของตัวเองอยู่

ฉันเม้มปากแน่น แล้วก้มหน้าลงเพราะเขิน ถึงเราจะเคยจูบกันมาแล้วหลายครั้งก็ตาม

“ให้ไปนอนด้วยมั้ย คืนนี้” กำปั้นจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้นไปสบตากับเขา มันเหมือนมีมนต์สะกดห้ามไม่ให้ฉันปฏิเสธเขา

“ยะ อยากไปนอนก็ไปนอนสิ ใครห้ามนายกันล่ะ”

“ดูสิ ร้องไห้ตาบวมหมดแล้ว” เขาพูดแล้วใช้มือหนาลูบแก้มของฉันไปมาเบา ๆ

“เพราะนายนั่นแหละ”

“สัญญาได้มั้ย ว่าจะไม่บอกเลิกกันอีก” กำปั้นพูดสีหน้าจริงจัง

“อื้อ แต่นายก็สัญญาแล้วนะว่าจะไม่โกหกฉันอีก ถ้านายโกหกอีกฉันจะไปแบบไม่ลาเลยคอยดู !!”

กำปั้นยกมือขึ้นมาบิดจมูกฉันเบา ๆ แล้วก็หอมแก้มทั้งสองข้างของฉันและปิดท้ายด้วยการจูบลงบนหน้าผาก

“งั้นเธอก็ต้องสัญญาว่าจะไม่คิดมากเรื่องฉันกับลิน”

“.....”

“ฉันเลือกที่จะคบกับเธอ แปลว่าตอนนี้ฉันรักเธอ” กำปั้นจับมือฉันไปทาบลงตรงหน้าอกข้างซ้ายของเขา “มีแค่เธอ”

ทำไมเขาถึงชอบพูดให้ฉันหลงอยู่เรื่อยเลยนะ แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันรักเขามากได้ยังไง ในเมื่อที่ผ่านมาฉันไม่คิดเลยว่าพอได้มาคงกันแล้วเขาจะอ่อนโยนแบบนี้