สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1038

"เหะๆๆ ในเมื่อฉันรับไม่ได้ งั้นก็ไปตายซะ"

เจ็บปวดจนสุดเจียงเป้ยนีก็ขำอย่างดุร้าย และยื่นมือชี้เย้นโม่หลินและกู้จื่อเฟย

"ฆ่าพวกเขาตาย อย่าเหลือใครเลยนะ"

ถ้ารับไม่ได้ก็ต้องทำลายให้พินาศไป

ดวงตาของเจียงเป้ยนี แดงไปหมด และสีหน้าดุร้าย ดูเหมือนปีศาจที่บ้าคลั่ง

เจ้าภาพที่อยู่ในข้างหลังของเธอ เดิมทียังจ้องมองเธออยู่ แต่ตอนนี้สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป และเขาเดินไปที่ด้านข้างของเจียงเป้ยนี

เขาไม่ได้ทำร้ายเธอ แต่เยาะเย้ยว่า "ผมเคยบอกให้เธอรู้มานานแล้วว่าคุณควบคุมเย้นโม่หลินผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย แต่เธอไม่เชื่อฟังอยู่เสมอ แล้วตอนนี้ตายใจแล้วใช่ไหม"

"แต่ก็ต้องขอบคุณนะครับ ที่พาเขามาที่นี่ ผมเลยสามารถฆ่าเขาได้"

นิ้วของเจ้าภาพกดปุ่มลับของกระบองไฟฟ้า แล้วด้านบนของกระบองไฟฟ้าก็เปลี่ยนรูปร่างโดยกระเด็นหนามแหลมหลายอันซึ่งรวมกันเป็นรูปดอกบัว

ส่วนยอดของหนามแหลมคมจะเปล่งแสงอยู่ และที่ส่วนบนมีกระแสไฟฟ้าเคลื่อนไหวอยู่

เขามองเย้นโม่หลินและพูดอย่างใคร่ครวญว่า "นายน้อยเย้น เกมนี้ผมจะเล่นกับนายหยุดตรงนี้แล้วนะ นี่คืออาวุธล่าสุด เรียกว่ากษัตริย์ไฟฟ้าแห่งฆ่าคน แน่นอนว่านายเคยได้ยินปะ และนายอาจก็เคยได้เห็นในตึกเก็บอาวุธแล้ว"

"อาวุธนี้ยังมีชื่ออีก เรียกว่าอาวุธฆ่าคนที่ใช้ง่าย ไม่ว่านายจะเก่งแค่ไหน ตราบใดที่นายสัมผัสมัน นายก็จะถูกไฟช็อตจนเลินเล่อทันที และจะตายในการโจมตีครั้งเดียว"

"สิ่งนี้เด็กอายุ 3 ขวบก็เอามาฆ่าคนได้ ผมฆ่านาย มันก็ไม่อยากเลย"

ตามเสียงของเขา บอดี้การ์ดหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็เดินมาล้อมรอบเย้นโม่หลิน

ในมือของพวกเขา ก็ไก้ถือกษัตริย์ไฟฟ้าแห่งฆ่าคนอย่างเดียวกันเลย

ราวกับว่าได้ก่อเป็นกษัตริย์ไฟฟ้าแห่งฆ่าคน อุดตันเส้นทางหลบหนีทั้งหมด

ทุกคนที่กระแทกก็จะตายแน่ๆ

ความอ่อนโยนที่ใบหน้าของ เย้นโม่หลินแสดงออกก็หายไปในทันที เขาดึงกู้จื่อเฟยในข้างหลังเขา ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามองกลุ่มคนที่เข้าใกล้

เขาทั้งตัวขึงตึงและลมหายใจของเขาก็ต่ำมาก

พวกเขามาเตรียมพร้อม

แล้วเขา...

"เฟยเอ๋อร์ เธอซ่อนอยู่ข้างหลังของผม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ไม่สามารถออกมาได้นะ"

กู้จื่อเฟยไม่เคยได้ยินน้ำเสียงที่ตึงเครียดและจริงจังขนาดนี้ของเย้นโม่หลินและแม้แต่คำเรียกที่ชวนขนลุกของเขาก็สังเกตไม่ทัน

เธอจับเขาอย่างตึงเครียด และมองดูอาวุธที่อยู่ในมือของคนเหล่านั้นอย่างตื่นตระหนก

แสงไฟไฟฟ้าประกาย แม้แต่มองก็คิดว่าอันตรายมาก

และก็ทำให้ เย้นโม่หลินตึงเครียดขนาดนี้ มันแน่นอนว่าจะต้องเป็นสิ่งที่เก่งมากเลย

อาจอย่างที่เจ้าภาพพูดว่าถ้าไม่ของมีอะไรพิเศษ เย้นโม่หลินไม่สามารถรับมือได้

หัวใจของกู้จื่อเฟยก็เริ่มกระสับกระส่าย "ฉัน ฉันสามารถสู้กับเธอได้ค่ะ"

เมื่อสองเดือนก่อน เธอไม่ง่ายเลยที่จะช่วยชีวิตเขาได้ และเธอก็ยังคงหวาดผวาอยู่จนถึงตอนนี้ เพราะกลัวว่าเขาจะตายโดยประสบเรื่องอันตรายที่ไม่เคยคาดคิดถึงแล่วตายไป

เธอไม่อยากรับรู้ความรู้สึกนั้นเป็นครั้งที่สองในชีวิตนี้แล้ว

เย้นโม่หลินจับเธอและดึงเธอไปข้างหลังเขา น้ำเสียงจริงจังมาก "ผมรับมือได้ อย่าออกมา เฉพาะในกรณีที่คุณปลอดภัย ผมเลยวางใจได้"

กู้จื่อเฟยนิ่งอึ้งไป

มองเย้นโม่หลินอย่างว่างมึนงง เขาพูดคำพลอดรักหรอ ถ้าไม่ใช่ช่วงเวลาฉุกเฉินแบบนี้ มันแมนมากและเต๊าะมากเลย

เจียงเป้ยนีอิจฉาจนดวงตาก็แดงหมด เธอกัดฟันแน่นๆและพูดว่า

"รับมือได้หรอ นายไม่มีอาวุธ จะรับมือกับกระแสไฟฟ้าที่จะช็อตตนตายด้วยมือเปล่ายังไงล่ะ เย้นโม่หลินถ้านายอยากตายก็ตายก่อน ไม่ว่าอย่างไรก็ตามกู้จื่อเฟยก็จะตายกับเธอทีหลัง"

"ข้ามระดับของผมก่อนพูด"

แววตาของ เย้นโม่หลินเย็นชา แสดงออร่าแรงมากในทันที ดูเย็นชามาก

ไม่ว่าจะเป็นภูเขามีดทะเลไฟหรือว่าคมมีดและสนามไฟฟ้า เขาจะไม่ให้กู้จื่อเฟยประสบอันตรายหรือบาดเจ็บอีกต่อไป

ถึงแม้จะสู้สุดชีวิต

เขากัดฟัน "มันเป็นแค่ไลห์ป้องกันตัวฉนวนมเท่านั้น มีประโยชน์อะไร ผมมีคนจำนวนมาก ก็ยังสามารถฆ่าYan โม่หลินได้"

ขณะที่เจ้าภาพพูด เขาก็อยากฆ่าเย้นโม่หลิน

ทันใดนั้นเสียง "ปัง ปัง ปัง" ก็ดังมาจากด้านหน้าและด้านหลังซอย

มีเงาคนกระโดดลงจากกำแพงทีละคน และก่อเป็นท่าตีโอบ ล้อมรอบเจ้าภาพพวกและคนเหล่านี้ต่างมีไลห์ป้องกันตัวฉนวนมอยู่ในมือ

ป่ายฉีกัดหางสุนัข และเสียดสีเยาะเย้ย

"ขอโทษครับ ผมชอบที่มีคนเยอะๆ เลยบังเอิญพาคนมาเพิ่มอีกสองสามคน"

เจ้าภาพหน้ามืดไปหมดทันที

สถานการณ์พลิกกลับทันที

พวกเขาเปลี่ยนจากการเป็นข้อได้เปรียบ รอบเอาชนะได้แน่เป็นสถานการณ์เป็นรอง รอบที่ถูกฆ่า

เมื่อเจียงเป้ยนี เห็นสถานการณ์นี้ เธอรู้ว่ามันไม่ดีเลย

เธอสบถด้วยสีหน้าเย็นชา "ถูกล้อมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แกมันขยะ"

เจ้าภาพด่ากลับว่า "เธอไม่ใช่อยู่เคียงข้างเขาตลอดมาเหรอ เขาวางดักซุ่มเพื่อทำร้ายเรา เธอก็ไม่รู้ไม่ใช่เหรอ "

"อะไรนะ"

เจียงเป้ยนีตกใจมากและมองไปที่เย้นโม่หลินด้วยความประหลาดใจ น้ำเสียงของเธอสั่นๆ "นาย นายได้ดักซุ่มคนที่นี่มาก่อน เพื่อทำร้ายฉันเหรอ

แต่มันไม่สมควรเลย

สิ่งที่เย้นโม่หลินแย่งกู้จื่อเฟยไป มันควรจะเป็นความคิดที่เพิ่มจะมี แล้วเขาก็ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะยืนยันสิ่งที่เธอและกู้จื่อเฟยใครจริงใครปลอม ถ้าเป็นเช่นนั้น

ถ้าเป็นอย่างนี้ มันก็ไม่สมควรเลยที่เย้นโม่หลินจัดให้ป่ายฉีดักซุ่มล่วงหน้า

ก่อนหน้านี้ มันก็ไม่สมควรเลยที่เขาสงสัยเธอถึงระดับนี้

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่