สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 122

บทที่ 122 อืม ฉันฉีกสัญญาแล้ว

เธอหยิบสายโทรศัพท์เข้ามาอย่างโมโห พูดแบบกลัดกลุ้ม “เรื่องอะไร?”

“อารมณ์ไม่ดีเหรอ?”

ในสายนั้น เสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่ของชายหนุ่มลอยมา

อารมณ์ไม่ดีไม่ใช่เพราะเขาหรอกหรือ

เย้นหว่านตอบกลับเสียงหน่วงๆ “ไม่มี”

เงียบเสียงไปสองวินาที โห้หลีเฉินก็พูดอีกครั้ง “มาที่ห้องทำงานสักหน่อย”

“มีธุระอะไรก็คุยในโทรศัพท์เถอะ”

เย้นหว่านปฏิเสธอย่างไม่ต้องคิด ตอนนี้เธอเพียงแค่อยากขีดความสัมพันธ์กับเขาให้ชัดเจนหน่อย เจอกับเรื่องคุณนายท่านประธานในอนาคตกระตุ้นมาอีกครั้ง อธิบายอย่างไรคงไม่กระจ่าง

โห้หลีเฉินน้ำเสียงทุ้มต่ำ “ไม่ใช่เรื่องที่ใช้คำพูด”

เย้นหว่านสำลัก หมดคำจะพูดแล้ว

ช่วงนี้เธอพบว่าโห้หลีเฉินคนนี้ไม่เพียงจู้จี้ เรื่องไร้สาระนับวันก็ยิ่งมาก

ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้ เธอจึงได้แต่ไปที่ห้องทำงานท่านประธาน

บางทีเป็นเพราะคำพูดของลั่วอาน ตอนนี้เธอถึงรู้สึกว่าสายตาเหล่าเพื่อนร่วมงานที่มองเธอแปลกๆ มีสังเกตอย่างเคารพ และอิจฉา ทั้งยังมีริษยาด้วย

อย่างไรเสียต่างก็ไม่คิดว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมงานธรรมดา

ขมับเย้นหว่านปวดนิดหน่อย

“ก๊อกๆๆ”

ถึงหน้าประตูห้องทำงาน เย้นหว่านเคาะประตูตามธรรมเนียม จากนั้นถึงเดินเข้าไป

โห้หลีเฉินนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน เงยหน้ามองเธอ “ต่อไปเธอเข้ามาได้เลย ไม่ต้องเคาะประตูก็ได้”

กลับไปกลับมาหลายครั้งขนาดนั้น จะเคาะจนเจ็บมือเอาได้ง่ายๆ

วิธีปฏิบัติพิเศษมากไป อาจเคยชินได้ง่าย เย้นหว่านรีบพูดปฏิเสธ

“ควรมีมารยาทค่ะ ยังไงก็ต้องเคาะ”

ความหมายภายใต้คำพูดนั้น พวกเขายังต้องรักษาความสัมพันธ์แบบสุภาพเอาไว้ อย่าสนิมกันเกินไป

โห้หลีเฉินไม่สนใจสักนิด กวักมือทางเธอ

“เข้ามา”

“จะทำอะไรคะ?”

เย้นหว่านยืนไม่ขยับ

โห้หลีเฉินถึงชี้ไปที่เอกสารตรงหน้าของตนเอง “พลิกหน้าให้ฉัน”

พลิกกระดาษอีกแล้ว คิดถึงอันตรายตอนนั่งอยู่บนตักของโห้หลีเฉินจนเกือบเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น เย้นหว่านยิ่งอับอายหน้าแดงแล้ว ไม่สบายไปทั่วตัว

“คุณสามารถให้เว่ยชีพลิกให้คุณได้”

โห้หลีเฉินเงยหน้ามองเธอ “เขาขี้เหร่เกินไป”

เว่ยชีที่อยู่นอกประตูหดมุมปาก เขาอยู่เฉยๆ ก็ยังโดนพาดพิง

เย้นหว่านคิดแล้ว จึงพูดอีกครั้ง “ด้านนอกคุณมีเลขาสวยๆ ตั้งหลายคน เลือกได้ตามชอบใจสักคนก็ได้หนิ พวกหล่อนเป็นมืออาชีพกันทั้งนั้น”

ดวงตาโห้หลีเฉินหรี่ลง มองเย้นหว่านอย่างตรงไปตรงมา ล้ำลึกราวกับไฟ

“แต่ฉันมองเห็นแค่เธอที่ถูกชะตา”

หัวใจเย้นหว่านเต้นแรงสักหน่อย เขาอย่าพูดจาให้มีเลศนัยขนาดนี้ได้มั้ย?

เธอหน้าแดง ว้าวุ่นใจไม่กล้ามองเขา

“คุณ คุณโห้ ฉันยังมีงานต้องทำจริงๆ งานพลิกกระดาษง่ายๆ แบบนี้ คุณก็หาคนอื่นมาทำเอาสิ”

“เย้นหว่าน เธอเหมือนจะลืมไปนะ มือข้างนี้ฉัน เพื่อใครแล้ว……”

โห้หลีเฉินยกมือของตนเองที่พันแผลจนกลายเป็นบ๊ะจ่างขึ้นแกว่ง สายตาที่มองเย้นหว่านราวกับมองคนเนรคุณ

จิตใจดีงามของเย้นหว่านโดนแฉอย่างรุนแรง

เธอยุ่งยากใจพักหนึ่ง มองไปรอบๆ ห้องทำงานที่กว้างใหญ่แล้ว จากนั้นยกเก้าอี้ตัวหนึ่งเข้าไปวางด้านข้างของโห้หลีเฉิน

โห้หลีเฉินมองเธอ ดวงตาหรี่ๆ “เธอไม่ต้องลำบากขนาดนี้”

“ไม่เป็นไร แบบนี้ก็สะดวกดี”

พนักงานฝ่ายบริหารสองสมคนนี้รายงานไปด้วย พินิจพิเคราะห์ในใจไปด้วย เหมือนแน่ใจในความสงสัย ความสัมพันธ์ของท่านประธานกับเย้นหว่านคลุมเครือไม่กระจ่างจริงๆ เหมือนความสัมพันธ์คู่รัก

ต่างก็รู้กันว่าตำแหน่งข้างกายท่านประธานนั้น หลายปีมาขนาดนี้ไม่มีใครมีความกล้า หรือมีสิทธิ์เคยไปนั่งเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือว่าพวกเขาดูไม่ออกกันหรือ? ถึงแม้พวกเขาจะกำลังรายงาน แต่ว่าความคิดของท่านประธานเหมือนจะอยู่ที่ตัวของเย้นหว่าน ต่างก็ขอไปทีกับพวกเขา

นี่ชัดเจนแล้วว่าเป็นอาการของคนที่รักอย่างหลงใหล

ดูแล้วในที่สุดบริษัทจะได้ต้อนรับคุณนายท่านประธานที่สูงส่งเสียแล้ว……

เย้นหว่านนั่งนิ่งมาตลอด ไม่ง่ายที่จะรอให้พนักงานระดับสูงสองสามคนนี้รายงานกันเสร็จ กระทั่งออกไป เธอถึงเหมือนโล่งอกไปทีหนึ่ง หมดแรงลงทั้งตัวฉับพลัน

ทำเอาเธอเหนื่อยแทบตาย

โห้หลีเฉินมองเธอเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ไม่ช้าหรือเร็วคนที่บริษัทก็ต้องรู้สถานะของเธอ คู่หมั้นไง”

“พวกเราไม่ใช่จะถอนหมั้นกันเหรอ?”

เย้นหว่านมองโห้หลีเฉินอย่างประหม่า เตือนสติเขาเรื่องนี้ไปอย่างเคร่งขรึม

โห้หลีเฉินสายตามืดมน น้ำเสียงแน่วแน่ “ไม่ถอนแล้ว”

เย้นหว่านตกใจ เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นคนเอาเรื่องทำลายสัญญามาพูดอย่างมีเหตุผลพูดได้เต็มปากเต็มคำขนาดนี้

เธอลุกขึ้นยืน มองเขาอย่างจริงจัง

“คุณโห้ พวกเราตกลงกันแล้วว่าเป็นเพียงการหมั้นปลอมๆ เท่านั้น คุณไม่สามารถกลับคำแบบนี้ได้ หรือมาฉีกสัญญาตามอำเภอใจ”

“อืม ฉันฉีกสัญญาแล้ว”

โห้หลีเฉินจ้องมองเย้นหว่าน น้ำเสียงจริงจังเป็นปกติ “เป็นการชดใช้ ฉันเป็นของเธอแล้ว”

เย้นหว่านสำลักค้าง หัวใจเต้นรัวฉับพลัน

คุณโห้นี่กำลังตลบตะแลงเหรอ?

โห้หลีเฉินลุกขึ้นยืน ร่างสูงใหญ่เหมือนภูเขาลูกหนึ่งตั้งตระหง่านตรงหน้าเย้นหว่าน ทำให้เธอโดนปกคลุมอยู่ภายใต้เงาของเขา

เขาเข้ามาใกล้เธอ สายตาที่ล้ำลึกหมุนเวียนด้วยความลึกซึ้ง

“เย้นหว่าน ฉันจะแต่งงานกับเธอ”

งานหมั้นจอมปลอมฉากหนึ่ง สุดท้ายกลับกลายเป็นการแต่งงานที่จริงใจแล้ว