สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1326

หลังจากคิดไปคิดมา เธอก็ไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว เก่อหรูซวนก็พุ่งเข้าไป แล้วจับข้อมือของเย้นหว่านเอาไว้ จากนั้นก็กดเสียงต่ำและพูดเชิงตะโกนออกมา

" เย้นหว่าน ชีวิตโห้จือซินผู้เป็นลูกสาวของเธออยู่ในกำมือของฉันแล้ว! ถ้าเธอยังอยากให้แกมีชีวิตอยู่ ก็หยุดให้สัมภาษณ์ข่าวตอนนี้ซะ "

นี่คือไพ่ที่จะทำให้ชนะของเก่อหรูซวน เดิมทีก็ไม่มีแผนว่าจะเอาออกมาใช้เหมือนกัน แต่เห็นที่ตอนนี้จะถูกบีบจนไม่มีวิธีอื่นแล้ว

ตอนแรกคิดว่า เมื่อเย้นหว่านได้ยินในสิ่งที่พูดแล้ว ก็จะรีบเปลี่ยนสีหน้าทันที เปลี่ยนเป็นดูตกใจ

แต่ คิดไม่ถึงเลยว่า เย้นหว่านจะยิ้มออกมาด้วยความเย็นชาและเหยียดหยาม พร้อมด้วยแววตาที่เย้ยหยันเธอเต็มๆ

" เก่อหรูซวน นี่เธอจนตรอกไร้ทางไป ถึงขนาดต้องโกหกเป็นตุเป็นตะขนาดนี้เลยเหรอ? "

เก่อหรูซวนตัวแข็งทื่อ นึกไม่ถึงเลยว่าปฏิกิริยาแรกของเย้นหว่าน ไม่มีท่าทีว่าจะเชื่อ

แล้วเธอยังพูดอีกว่า " หลังจากที่เธอกลับมาจากเมืองหนาน เธอเคยเจอลูกสาวของเธอด้วยเหรอ แล้วรู้เหรอว่าเธอยังอยู่ดีมีสุข? เย้นหว่าน การที่เธอเป็นแม่คน ใจคงไม่กว้างขนาดนั้นหรอกมั้ง มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่สนใจความเป็นอยู่และความปลอดภัยของลูกสาวตัวเอง "

" แน่นอนว่าฉันต้องสนใจอยู่แล้ว "

ครั้งนี้เย้นหว่านไม่ได้ปฏิเสธเธอ แต่กลับยิ้มอย่างเย้ยหยันและพูดว่า " ฉันรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว ลูกชายและลูกสาวทั้งคู่ของฉัน ได้ถูกคุณโห้ซ่อนไว้อย่างดี ภายใต้ความปลอดภัยของเขา ลูกทั้งสองก็ต้องอยู่ดีมีสุข เธอใช้วิธีนี้มาข่มขู่ฉัน มันช่างดูโง่เสียจริง "

" โห้หลีเฉินซ่อนลูกสาวของเธอไว้อย่างดี แต่จะซ่อนยังไงก็คงไม่มีประโยชน์ "

เก่อหรูซวนสองจิตสองใจไปชั่วขณะ ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้เย้นหว่าน ก่อนจะกดเสียงในลำคอและพูดต่อว่า " ลูกสาวของเธอเป็นตัวสำคัญของมนุษย์พันธุ์แกร่ง เธอยังจำได้ใช่ไหม? เพียงแค่เพราะเป็นมนุษย์พันธุ์แกร่ง พวกเราก็สามารถรู้วิธีทำให้เธอตายได้ง่ายๆ แม่ว่าลูกสาวของเธอจะซ่อนตัวอยู่ที่ไหน แค่พวกเราต้องการฆ่า เธอก็จะตายในทันที "

เก่อหรูซวนเผยความลับที่ใหญ่ที่สุดออกมาอย่างหมดเปลือก แล้วพูดออกมาอย่างจริงจัง แต่สีหน้าของเย้นหว่าน ก็แสดงเพียงแค่หัวคิ้วที่ยกขึ้นมาเล็กน้อยเท่านั้น

เธอไม่ได้รู้สึกตื่นกลัวหรือร้อนใจอะไร แถมยังพูดช้าๆ อย่างใจเย็นว่า " ลูกสาวไม่ได้อยู่ข้างกายฉัน ใครจะไปรู้ว่าสิ่งที่เธอพูดมันจริงหรือหลอก? "

" โห้หลีเฉินเป็นพยานได้ เขารู้! " เก่อหรูซวนตอบ

เย้นหว่านเยี่ยมเย็นและส่ายหัว แววตาที่มองดูเยือกเย็นในทันที " โห้หลีเฉินรวมพวกเธอล้างสมองไปตั้งนานแล้ว เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ? ตอนนี้เขากับพวกเธอก็ยืนบนถนนเส้นเดียวกันแล้วนี่ สิ่งที่พูดจะจริงหรือโกหก ฉันคงไม่เชื่อทั้งหมดหรอก "

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เย้นหว่านพูดแบบนี้ ก็คงไม่มีอะไรน่าเชื่อ

แต่เมื่อเวลาผ่านไปพร้อมกับการกระทำของเธอ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและโห้หลีเฉินมีทั้งความรักและความแค้น ความจริงและคำโกหก ไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่สนิทชิดเชื้อดังสามีภรรยาอีกต่อไป

สิ่งที่เธอไม่เชื่อโห้หลีเฉิน ก็คงจะเป็นด้านของความรู้สึก

แต่โห้หลีเฉินก็เป็นเพียงคนเดียวที่สามารถยืนยันเรื่องนี้ได้

เก่อหรูซวนคงคิดไม่ถึงว่า นี่มันคือท่าไม้ตาย ที่ได้ใช้มันข่มขู่ต่อหน้าเย้นหว่านเข้าอย่างจัง แต่ผลลัพธ์มันออกมาเป็นแบบนี้ ดูทรงแล้วไม่น่าจะมีประโยชน์อะไร

หากเย้นหว่านไม่ยอมเชื่อ ก็คงทำอะไรเธอไม่ได้

ถึงพวกเขาอยากจะข่มขู่เย้นหว่านแค่ไหน ก็ไม่ทำถึงขนาดที่ต้องสู้จนตกม้าตายทั้งสองฝ่าย แล้วก็ไม่สามารถฆ่าโห้จือซินได้จริงๆ ตามที่ว่า แต่ยังไงก็ต้องหาวิธีทำให้เย้นหว่านเชื่อให้ได้

สถานการณ์นี้ ทำให้กดดันจนแทบกระอักเลือด จนผู้ถูกกระทำแทบจะคาดไม่ถึง

" ฉันมีวิธีทำให้ผู้หญิงคนนั้นเชื่อ ให้เย้นหว่านมาคุยกับฉัน " ในโทรศัพท์มีเสียงผู้ชายดังออกมา

เก่อหรูซวนจึงรีบนำโทรศัพท์ส่งให้กับเย้นหว่าน " เจ้านายของฉันอยากให้เธอเชื่อ เย้นหว่าน ถึงแม้สิ่งที่ฉันพูดจะดูเหมือนหนึ่งในหมื่นของความเป็นไปได้ว่ามันคือความจริง แต่เธอคงไม่ปิดหูปิดตา ปฏิเสธที่จะเจรจา แล้วทำให้แรบบิทเสี่ยงชีวิตหรอกนะ? "

" หนึ่งในหมื่นเนี่ยนะ? " เย้นหว่านยิ้มเย็น " แม้จะเป็นหนึ่งในหมื่นที่ว่าฉันก็ไม่เชื่อ ฉันก็อยากจะเห็นเหมือนกัน ว่าพวกเธอจะเล่นมุกอะไรกันแน่ "

เย้นหว่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยท่าทียืดยาด แล้วแน่ไปที่หู

" ปิดเครื่องแปลงเสียงก่อน ไม่ยังงั้นฉันจะวางสายทันที แล้วจะไม่คุยด้วย "

" คุณจะมาด้วยตัวเองเลยเหรอ? " เย้นหว่านถาม

ปลายสาย: " ใช่ ฉันจะไปด้วยตัวเอง "

" เอางั้นก็ได้ " เย้นหว่านตอบกลับแบบไม่ใส่ใจเรากับนัดกันกินข้าวเพื่อคุยเรื่องธุรกิจ " ฉันก็อยากจะรู้นัก ว่าคนที่สามารถล้างสมองโห้หลีเฉินได้ หน้าตาจะดูสูงส่งสักแค่ไหน "

" แต่..... "

เย้นหว่านชะงักไป ก่อนจะพูดเนิบๆ " โห้หลีเฉินยังถูกล็อกอยู่ในบ้านอยู่เลย รอฉันกลับไปทำกับข้าวให้เขากินก่อนนะ คืนนี้คงไม่ว่างแล้วล่ะ ไว้เป็นพรุ่งนี้ตอนสิบเอ็ดโมงค่อยเจอกันดีไหม สถานที่นัดเจอก็เป็นร้านกาแฟยืนนาน "

" พรุ่งนี้? " ใช่ที่อยู่ปลายสายแสดงความไม่พอใจ " เวลาไม่คอยท่า ฉันรอให้เธอกินข้าวเย็นเสร็จแล้วค่อยเจอกันก็ได้ "

นี่ถึงขีดสุดที่เขาสามารถทนได้แล้ว

เย้นหว่านก็ยังคงปฏิเสธแบบไม่ใส่ใจอะไร " ฉันบอกว่าพรุ่งนี้ก็คือพรุ่งนี้ ถ้าคุณไม่เห็นด้วยแล้วล่ะก็ ไม่ต้องเจอแค่นั้น "

อีกฝ่าย: "....... " นี่คือการเจรจาที่เขาต้องใช้น้ำอดน้ำทนที่สุดในชีวิต

ผู้หญิงคนนี้คนตาย ไม่รู้จักเจียมตัวเสียเลย

" จริงสิ อีกอย่าง ฉันขอเตือนคุณ ว่าให้มาคนเดียว อย่าพาใครมาทั้งสิ้น ถึงแม้คุณจะพูดออกมาดื้อๆ ว่าในมือของคุณกำชีวิตลูกสาวของฉันไว้ ก็เลยไม่กลัวว่าฉันจะจัดการกับคุณยังไง ใช่ไหมล่ะ? "

ชายวัยกลางคนที่อยู่ปลายสายพยายามสูดหายใจเข้าอีกครั้ง เห็นได้ชัดว่าโกรธอยู่ไม่น้อย

เขากัดฟันแน่น ผ่านไปชั่วขณะจึงจะตอบกลับว่า " ได้ พรุ่งนี้สิบเอ็ดโมงเจอกัน เย้นหว่าน หวังว่าเมื่อถึงเวลานั้นเธอจะยังทำตัวปีกกล้าขาแข็งได้แบบนี้ "

" ชีวิตลูกสาวของเธออยู่ในกำมือฉัน เธอใช้เล่ห์กลอะไร ก็ไม่ได้ผลทั้งนั้น "