สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1328

เย้นหว่านมองไปยังสองคนที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดข้างนอก มุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่บอกไม่ถูก

" ศัตรูบางคน พอมองดูดีๆ แล้วก็ไม่ใช่ศัตรูที่แท้จริงหรอกนะ "

ถ้าไม่ใช่ศัตรูที่แท้จริง แล้วมันเป็นศัตรูตัวปลอมหรือไง?

หญิงสาวก็มองออกไปข้างนอกเพื่อมองหานจื่อ ดูยังไงก็สู้พร้อมตั้งรับเอาเป็นเอาตาย ไม่ออมมือเลยสักนิด ถ้าเธอเป็นศัตรูตัวปลอมล่ะก็ ดูยังไงก็ดูไม่ออก

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธอก็ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงอะไรกับเย้นหว่านอีกแล้ว

ตอนนี้เวลาก็เหลือน้อยเต็มที ยังมีเรื่องสำคัญที่ยังต้องทำอีก

เย้นหว่านสั่งอะไรกับหญิงสาวนิดหน่อย จึงเดินขึ้นบันได หลังจากที่ขึ้นไปชั้นสองแล้วก็ตรงไปยังห้องนอนทันที

โห้หลีเฉินยังคงทำท่าทีเย่อหยิ่งเหมือนสองวันที่ผ่านมาไม่มีเปลี่ยน อากัปกิริยาที่ดูโกรธและโมโห ทำตัวนิ่งแล้วตรงแด่ว พร้อมนั่งบนเตียงด้วยรังสีความเย็นชาที่แพร่ไปทั้งตัว

เย้นหว่านเห็นจะเริ่มชินแล้ว หัวเราะแล้วเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ เขา

และพูดว่า " คุณโห้ฉันจะบอกข่าวดีคุณเรื่องหนึ่ง วันนี้ฉันได้เลื่อนขั้นเป็นประธานของบริษัท ตี้เหา จำกัดเชียวนะ คุณโดนเบียดจนตกไปแล้วล่ะ อีกหน่อยก็ไม่ต้องกลับไปทำงานที่บริษัท ตี้เหา จำกัด อยู่บ้านและคอยดูแลฉันก็พอแล้วนะคะ "

นี่มันข่าวดีกับผีน่ะสิ

โห้หลีเฉินทำหน้าตาแย่กว่าเดิม และไม่อยากจะสนใจเธอ

เย้นหว่านก็พูดต่อว่า " อีกอย่าง ฉันได้รับสายที่น่าตลกสายหนึ่ง คุณรู้ไหมว่าเขาพูดว่ายังไง? เขาพูดว่าลูกสาวของเราแรบบิท ในตัวยาที่สร้างความแข็งแกร่งนั้นมีอะไรบางอย่าง เพียงแค่เขาควบคุมมันก็สามารถปลิดชีพแรบบิทได้ คุณว่าโลกนี้มีเรื่องน่าอัศจรรย์แบบนี้ด้วยเหรอ อยู่ไกลกันเป็นหลายไมล์ขนาดนั้นยังฆ่าคนได้ ช่างน่าขำเสียจริง "

สายตาของโห้หลีเฉินกลับสั่นและเบิกขึ้น ใบหน้าขาวซีดทันที

น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำและดูเศร้าเจียนตาย " เขาพูดอะไรอีกไหม? "

" ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วนะ ก็แค่นัดฉันว่าพรุ่งนี้ตอนสิบเอ็ดโมงเจอกัน พอจะยืนยันกับฉันด้วยตัวเองว่าเรื่องนี้คือเรื่องจริง แล้วจะทำให้ฉันเชื่อเขาแล้วโดนเขาข่มขู่น่ะ "

เย้นหว่านเริ่มพูดไปหัวเราะไหม ในน้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและการเหยียดหยาม

" เขามันโง่เง่าจริงๆ คิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องไร้สาระพวกนี้เหรอ? ฉันยอมนัดเจอ เพราะจะจับเขามาแล้วฆ่าทิ้งยังไงล่ะ! "

" ไอ้คนคนนี้มันอยู่เบื้องหลังและคอยชี้นำคุณตลอด และเป็นคนสนับสนุนเก่อหรูซวนด้วยใช่มั้ยล่ะ? ใช้โอกาสที่ฉันไม่อยู่ทำเรื่องแบบนี้กับสามีของฉัน ฉันจะทำให้เขารู้ว่าอะไรคือความเสียใจให้สิ่งที่ทำ และอะไรที่เรียกว่าคิดจะจับตูดเสือแต่ไม่ดูสาระรูปตัวเอง "

" คุณโห้ คุณวางใจเถอะ หลังจากพรุ่งนี้ ฉันจะให้ป่ายฉีตรวจร่างกายให้คุณ และเอาสิ่งที่พวกเขาใช้ล้างสมองคุณออกให้หมด คุณจะได้เป็นอิสระสักที "

โห้หลีเฉินกัดฟันแล้วโต้ต่อ " เย้นหว่าน ผมไม่ได้โดนพวกเขาล้างสมองนะ! "

" อืม ก็ได้ๆ ไม่โดนก็ไม่โดนสิ " เย้นหว่านหยิบผ้าคลุมอาบน้ำ พูดพลางเดินไปห้องอาบน้ำ แต่ในน้ำเสียงนั้น ก็ยังดูไม่เชื่อแล้วตอบแบบขอไปทีอยู่ดี

โห้หลีเฉินยู่คิ้วจนแทบบ้า น้ำเสียงดูลนลานไปกว่าเดิม

" เย้นหว่าน คุณต้องเชื่อผมนะ ผมไม่ได้ถูกล้างสมองจริงๆ ผมถูกเพราะเขาควบคุม ที่ไม่ไล่เก่อหรูซวนออก ก็เป็นเพราะชีวิตของแรบบิทอยู่ในกำมือของพวกเขา สิ่งที่เขาพูดมันจริงทั้งหมด พรุ่งนี้คุณอย่าไปเจอเขาเลยนะ แล้วอย่าไปทำอะไรกับเขาด้วย ชีวิตลูกของเราอยู่ในมือเขาแล้ว "

ก้าวเท้าของเย้นหว่านดูแข็งทื่อ

จากนั้น ก็เดินตรงดิ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที " คุณโห้ เมื่อก่อนคุณไม่ใช่คนที่ชอบพูดเล่นแล้วทำให้ฉันตกใจนี่นา คุณตอนนี้ เปลี่ยนไปจนฉันแทบจะไม่รู้จักแล้วนะ "

" เย้นหว่าน ผมไม่ได้คิดจะอำคุณ สิ่งที่ผมพูดมันคือความจริง! " ทุกคำพูดของโห้หลีเฉิน เป็นน้ำเสียงที่เน้นถ้อยคำทั้งหมด และจริงจัง

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ เย้นหว่านก็ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังเสียดสี และไม่คิดจะเชื่อ

" ถ้าเป็นแบบนั้นจริง คุณส่งพวกลูกๆ ไปทำไม ไหนจะแอบอีก? โห้หลีเฉิน เรื่องที่คุณทำทั้งหมดฉันรู้ทุกอย่าง คุณเชื่อฉัน ถึงแม้ว่าคุณจะถูกล้างสมอง ฉันก็จะล้างมันคืนแล้วเอาคุณกลับมาให้ได้ "

" เย้นหว่าน อย่าไปเลยนะ การนัดเจอครั้งนี้มันไม่ชอบมาพากลแน่ เขามีฝีมือที่แข็งแกร่งมาก ไม่มีใครหยั่งรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น การที่คุณไปเจอเขาก็เหมือนเอาแผงมีดจ่อคอตัวเอง มันอันตรายเกินไปแล้ว ผมไม่อยากให้คุณต้องได้รับอันตรายใดๆ ทั้งนั้น ผมไม่อยากมห้เกิดเรื่องกับตัวคุณ "

" วางใจเถอะค่ะ จะไม่เกิดอะไรขึ้นกับฉันหรอก และจะไม่เกิดเรื่องอะไรด้วย สถานที่นัดเจอฉันก็เป็นคนกำหนดเอง ตรงนั้นติดกับถนนหลายสาย และมีคนของฉันคอยควบคุมอยู่ ทางสะดวก คนที่ควรจะห่วงความปลอดภัยของตัวเองที่สุด ต้องเป็นเขาต่างหากล่ะ "

เย้นหว่านมั่นใจและพูดออกมาด้วยความเชื่อมั่น

ท่าทีที่เปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นในการต่อสู้ครั้งนี้ ได้ตกมาอยู่ในสายตาของโห้หลีเฉิน แต่กระนั้น ผู้ไม่รู้มักกล้าหาญ เช่นเดียวกับวัวแรกเกิดที่ไม่กลัวเสือขย้ำ

" คุณไม่รู้หรอกว่าพวกเขานั้นแข็งแกร่งขนาดไหน พวกเขาน่ะ...... "

" พอเลย อย่าพูดหัวข้อที่ทำให้ฉันไม่อยากอาหารจะได้ไหม ฉันเชื่อว่าพรุ่งนี้เรื่องทุกอย่างจะจบ ครอบครัวเราสี่คนหลังจากนี้จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเสียที "

เย้นหว่านพูดตัดบทโห้หลีเฉิน จากนั้นก็เก็บกล่องยา แล้วลุกขึ้น " หิวแล้วล่ะสิ เดี๋ยวฉันไปทำกับข้าวให้คุณกินดีกว่า วันนี้ฉันเข้าครัวเองเชียวนะ กะจะทำอาหารที่คุณชอบไง "

พูดแล้ว เธอก็จะเดินออกไป โห้หลีเฉินกลับจับมือเธอไว้แน่น

ดวงตาคู่นั้นดูหวาดหวั่นจนเห็นได้ชัด และดูเป็นกังวล " เย้นหว่าน เรื่องพวกนี้คุณยกให้ผมทำก็พอแล้ว คุณอย่าไปเสี่ยงเลย ให้ผมไปเจรจากับพวกเขาเถอะ "

" แต่ ฉันไม่เชื่อคุณนี่นา "

เย้นหว่านใช้มืออีกข้างจังหลังมือของโห้หลีเฉินเอาไว้ แล้วค่อยๆ แงะนิ้วทีละนิ้วของเขาออกไป

แรงของเธอเยอะกว่าแต่ก่อนมาก และการที่แกะนิ้วออก ก็หมายความว่าเธออยากจะต่อต้านโห้หลีเฉิน

โห้หลีเฉินถลึงตามองเธอที่แกะนิ้วของเขาออก ความสิ้นหวังหวาดหวั่นจนไร้ซึ่งที่พึ่งนี้ กำลังถาโถมเข้ามาภายในหัวใจของเขา

ความมืดเหมือนจะเริ่มปกคลุมและดูดกลืนเขาเข้าไปเรื่อยๆ