สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 1348

"แต่ว่า......" ป่ายฉีพูด "มีข้อหนึ่งก็คือ ฝู้ยวนจะมีปุ่มเปิดปิดที่จะทำให้คนพวกนี้ตายหรือเปล่า ถ้าเขามี เขาอาจจะฆ่าคนพวกนี้ก็ได้ การจะช่วยคนพวกนี้ได้ก็จะยากมากยิ่งขึ้นไปอีก"

ช่วยคนพวกนี้ คงต้องพึ่งชะตาฟ้าลิขิต ทำสุดความสามารถ แต่หานจื่อ.......

ถ้าฝู้ยวนแก้แค้นก่อนตาย แล้วเอามนุษย์พันธุ์แกร่งพวกนี้ตายไปกับตัวเองด้วย หานจื่อก็คงเป็นคนแรกที่ตายก่อน

แต่ป่ายฉีไม่มั่นใจว่าจะฆ่าฝู้ยวนได้หรือเปล่า เขาไม่มั่นใจว่าจะช่วยหานจื่อได้ไหม

ทุกอย่างเป็นเหมือนเส้นทางอันตรายที่ไม่รู้ว่าจะมีอะไรรออยู่ข้างหน้า ถ้าไม่ระวังเหยียบโดนกับดักแล้วตกลงไป ก็คงมีแต่ตายกับตาย

ถ้าหานจื่อตายไป ทั้งชีวิตนี้ป่ายฉีคงไม่มีทางทำใจได้หรอก

ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่กล้าไปคิดผลที่จะตามมาเลย

"ฝู้ยวนอยากจะฆ่าทุกคนก่อนตาย งั้นพวกเราก็ทำให้มันไม่มีเวลาได้คิดและโอกาสได้ทำ"

โห้หลีเฉินไหวพริบเร็วมาก แค่แวบเดียวก็อ่านความคิดของป่ายฉีได้แล้ว "ฉันมีวิธีแล้วล่ะ เหลือแค่เรื่องสุดท้ายที่ต้องแน่ใจก่อน"

ว่าแล้ว เขาก็มองไปทางที่หานจื่อจากไปด้วยสายตาที่มืดมน

แม้ป่ายฉีกับโห้หลีเฉินจะไม่ค่อยถูกกัน แต่ไม่ต้องสงสัยในความสามารถของเขาเลย แม้ตอนนี้โห้หลีเฉินจะยังพูดไม่ชัดเจน แต่กลับทำให้เขามีกำลังใจมากขึ้น

ป่ายฉีพยักหน้า

เขาเดินนำหน้าไปทางที่หานจื่อเพิ่งจากไป

ตอนเดินผ่านที่ฝึกซ้อมพิเศษ พวกเขาตั้งใจหลบและเดินให้เสียงเบาที่สุด และมีถังจุ้ยที่คอยสังเกตกล้องวงจรปิดอยู่ พวกเขาแอบเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ก็ไม่มีใครจับได้

พวกเขาเดินไปตามทางตำแหน่งที่หานจื่ออยู่ แอบเดินตามหานจื่อไปเงียบๆ

หานจื่อเข้าไปในห้องที่กว้างใหญ่ การตกแต่งยังคงธรรมดาเหมือนเดิม

ที่นี่มี ‘กระสอบทราย’ ที่ทำมาจากเหล็กห้อยอยู่เยอะมาก หานจื่อยืนอยู่ใกล้กับหนึ่งในกระสอบทรายที่ทำมาจากเหล็ก และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"มนุษย์พันธุ์แกร่งหมายเลข267 พัฒนาได้แล้วหนึ่งระดับ ไอคิวก็เพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ ตายอยู่ในหลุมที่อยู่ในระยะ 40 เมตร"

"40เมตรเองเหรอ"

ด้านหลังกระสอบทรายเหล็กมีเสียงไม่พอใจของผู้ชายดังขึ้น

เขาชกหมัดออกไปที่กระสอบทรายเหล็กหนักๆ กระสอบทรายเหล็กถูกชกจนส่ายไปมาอย่างหนัก และบนเหล็กก็มีรอยหมัดปรากฏขึ้นเหมือนกัน

นี่มันชกเหล็กด้วยมือเปล่าเลยนี่นา!

เย้นหว่านและพวกหลบอยู่ในมุมแล้วเห็นภาพนี้ก็ตกใจมาก นี่เป็นพลังของคนเหรอ?

ถ้าหานจื่อแข็งแกร่ง แต่ถ้าป่ายฉีสู้กับเธอก็ยังต้องเสียเปรียบอยู่บ้าง นี่มันขัดต่อความเป็นมนุษย์มาก แต่หานจื่อก็ไม่มีแรงถึงขั้นชกเหล็กให้เป็นหลุมได้

คนคนนี้......

พวกเขาต่างก็มองหน้ากัน แล้วรู้สึกเย็นวาบไปทั้งหัวใจทันที

นี่มันสุดยอดของมนุษย์พันธุ์แกร่งเหรอ?

แค่หานจื่อคนเดียวก็ทำให้พวกเขาปวดหัวมากพอแล้ว ไม่รู้ว่าเย้นโม่หลินกับโห้หลีเฉินร่วมมือกันจะจัดการคนคนนี้ได้ไหม......

หานจื่อไม่สะทกสะท้านกับการที่ผู้ชายชกกระสอบเหล็กจนเป็นหลุมเลย แม้จะเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากแค่ไหน ไม่ว่าเรื่องไหนก็ไม่มีทางทำให้สีหน้าเธอเปลี่ยนไปได้เลย

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งทื่อว่า "ฉันต้องการเร่งการทดลอง ภายในสองปี โห้หลีเฉินจะต้องหาที่นี่เจอแน่นอน"

"เหอะ สองปีงั้นเหรอ?"

ผู้ชายพูดอย่างดูถูกว่า "มากสุดแค่สามเดือนเท่านั้น การทดลองของเราจะสำเร็จ ฉันหาวิธีการได้แล้ว มนุษย์พันธุ์แกร่งพวกนี้แต่ละคนเก่งมาก จนถึงการสร้างมนุษย์พันธุ์แกร่งคนสุดท้ายออกมา ถึงตอนนั้น ฉันก็จะเปลี่ยนถ่ายเลือดกับเขา ร่างกายของฉันก็จะไม่มีจุดอ่อนอีก"

แต่ทว่า สถานการณ์ตอนนี้ แม้เย้นหว่านจะเสี่ยงถูกทำร้าย เย้นโม่หลินก็จำเป็นต้องวางแผนแบบนี้ มีเพียงพวกเขาสามคนร่วมมือกัน นี่อาจจะเป็นวิธีที่จะจัดการฝู้ยวนได้เร็วที่สุด

ไม่งั้น ถ้าช้าไปทุกอย่างอาจจะเปลี่ยนแปลงไปก็ได้

พวกเขาจัดการฝู้ยวนได้เร็วเท่าไหร่ ความกดดันของเย้นหว่านกับถังจุ้ยก็จะน้อยลงเท่านั้น

แผนนี้ไม่มีปัญหาเลย เย้นหว่านเห็นด้วยคนแรก

"ได้ เอาแบบนี้แหละ" ว่าแล้ว เธอก็มองถังจุ้ย "นายมั่นใจไหม?"

ถังจุ้ยพยักหน้าหนักๆ แล้วพูดแค่ว่า "ฉันจะปกป้องเธอเอง"

แม้จะต้องสู้ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี และสู้ด้วยชีวิตนี้

เย้นหว่านเห็นเขาเป็นแบบนี้ เธอก็พูดกับพวกเย้นโม่หลินว่า "ทุกคนไปจัดการฝู้ยวนอย่างสบายใจได้เลย จะต้องฆ่าเขาให้ได้ ทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันกับถังจุ้ยจัดการได้อยู่แล้ว"

เธอไม่ใช่เย้นหว่านที่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เธอในตอนนี้ แม้จะสู้กับหานจื่อไม่ได้ แต่ก็ยื้อเวลาหานจื่อได้ สามารถปกป้องตัวเองได้แน่นอน

เธอสามารถช่วยทุกคนได้เหมือนกัน

ป่ายฉีขมวดคิ้ว ลังเลสักพัก เขารู้ว่าตอนนี้แผนนี้ดีที่สุดแล้ว มีเพียงแบบนี้พวกเขาถึงจะชนะได้

เขาพูดเสียงแข็งว่า: "พวกเราจะฆ่าฝู้ยวนให้ได้เร็วที่สุด"

ทั้งสี่คนตกลงแล้ว เย้นโม่หลินกลับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "จะทำแบบนี้ไม่ได้"

ทุกคนต่างก็มองไปที่โห้หลีเฉินกันหมด

เย้นหว่านคิดว่าเขาไม่อยากให้เธอเสี่ยงอันตราย กำลังจะพูดตอบโต้นั้น ก็กลับถูกโห้หลีเฉินขัดเสียก่อน เขาพูดว่า: