สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 175

บทที่ 175 เย้นหว่าน ผมทรมานมากเลย

“พี่เขย​คะ พี่เป็นอะไรไปคะ”

เย้นซินทำสีหน้า​เป็นห่วง​มองไปทางโห้หลีเฉิน โดยไม่ฟังคำเตือนของโห้หลีเฉินเลยสักนิด

พอเห็นใบหน้า​ของ​เขาค่อยๆแดงขึ้น​มา​ บนหน้าผากมีเหงื่อไหลออกมาเป็นเม็ดใหญ่ แววตาของเธอก็ดีใจที่แผนการ​ของ​ตัวเองใกล้​จะ​สำเร็จแล้ว

ยาออกฤทธิ์​แล้ว

เธอเข้าไปซื้อน้ำหอมปลุกเซ็กส์มาจากร้านขายสินค้าสำหรับผู้ใหญ่​ แล้ว​ฉีดไว้ทั่วห้อง เพื่อให้​โห้หลีเฉินมีอารมณ์​ขึ้นมา

“พี่เขยคะ พี่ไม่สบาย​ตรงไหน​หรือเปล่า​คะ​ พี่ดูท่าทาง ไม่ค่อย​จะ​ดีเลยค่ะ”

เย้นซินใจกล้า​มากขึ้น​ เธอยื่นมือออกไป แล้วคล้องคอของโห้หลีเฉินไว้อย่างยั่วยวน

เธอรู้สึก​ได้ว่าลำคอของโห้หลีเฉินเกร็งแน่น กล้ามเนื้อของของแน่นมาก เป็นรูปร่างที่น่าหลงใหล​มากจริงๆ

พอได้ลูบไล้​แล้ว​ เธอก็โลภมาก​อยากลูบไล้​มากยิ่งขึ้น​ สองมือของเธอคล้องคอของโห้หลีเฉินไว้แน่น

โห้หลีเฉินรู้สึก​ร่างกาย​ของ​เขาร้อนรุ่ม​ อาการแบบนี้ทำให้​เขารู้ทันทีว่าตัวเองติดกับเข้าให้แล้ว

เขาพยายามควบคุม​อารมณ์​ตัวเอง​ไว้ แต่เย้นซินกลับใช้มือลูบไล้​เขา ทำให้​เขาแข็งเกร็ง จนไม่ทันได้ควบคุม​ไฟร้อนในตัว ทำให้​มันร้อนระอุ​มากยิ่งขึ้น

หน้าผาก​ของ​เขามีเหงื่อไหลออกมาเยอะมาก เสียงของเขาแหบพร่าผิดปกติ

“ถอยออกไป”

“พี่เขยคะ…”

เสียงของเย้นซินเปลี่ยน​เป็นยั่วยวน​ขึ้นมาทันที เหมือนตอนที่​ทำเรื่องแบบนี้แล้วเปล่งเสียงออกมา

ร่างกาย​ของ​เธอแนบชิด​แผ่นหลังของโห้หลีเฉิน สองมือยื่นไปข้างหน้า​ ทำการกอดโห้หลีเฉินไว้แน่น

“พี่เขยคะ ฉันทรมานจังเลยค่ะ รู้สึก​เหมือน​ร่างกาย​ถูกไฟเผาจนร้อนรุ่ม​ พี่ช่วยฉันด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วยนะคะ…”

น้ำเสียงขอร้อง​ เหมือนกำลังยั่วยวน​สุดฤทธิ์

ร่างกาย​ของ​โห้หลีเฉินเกร็งขึง​ อารมณ์​ที่ร้อนแรง​ ทำให้​เขาแทบจะคุมสติไว้ไม่อยู่

“พี่เขยคะ พี่เขย… ฉันอยากได้… อยากได้พี่ค่ะ…”

เย้นซินพูดออกมาอย่างไร้ยางอาย​ และ​เลื้อยตัวไปมารอบตัวของโห้หลีเฉินเหมือนงู สองมือพยายามถอดเสื้อผ้าของโห้หลีเฉินไปด้วย

เสื้อเชิ้ต​ที่​เป็นระเบียบ​ของ​เขา ถูกดึงจนยับยู่ยี่

และปกติ​การลูบไล้​ของ​ผู้หญิง​​ ก็เหมือนเอาน้ำมันราดลงบนกองไฟ ทำให้​ไฟลุกแรงมากยิ่งขึ้น

แต่กับผู้หญิง​คน​นี้​ โห้หลีเฉินกลับรู้สึก​รังเกียจ​มาก

นอกจากเย้นหว่านแล้ว เขารังเกียจ​ผู้หญิง​ทุกคน

“ถอยไป”

โห้หลีเฉินพูดเสียงต่ำ เหมือนใช้​เรี่ยวแรง​ทั้งหมด​ในการพูด ก่อนจะผลัก​เย้นซินออกไป

สองขาของเขาไร้เรี่ยวแรง​ จะเดินไปข้างหน้า​ก้าวหนึ่งก็สุดแสนจะลำบาก

แต่โห้หลีเฉินใช้เรี่ยวแรงทั้งหมด​ที่​เขามี พยายามก้าวเดินออกไปจากห้อง

น้ำหอมตัวนี้ใช้​ไม่ได้ผลกับเย้นซิน แต่เพื่อให้แผนการในคืนนี้ราบรื่น​ เธอจึงใช้​ยาอีกชนิดกับตัวเอง ทำให้​ตอนนี้​ยาตัวนั้นเริ่มออกฤทธิ์​ จนเธอรู้สึก​ทรมานไปทั้งตัว

แต่เธอคิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ ถึงขั้นนี้แล้ว โห้หลีเฉินยังมีแรงผลักเธอออกมาได้

น้ำหอมขวดนี้เธอแอบซื้อมาจากเจ้าของร้าน​ ได้ยินมาว่ายาตัวนี้มีฤทธิ์​แรงมาก ถึงขั้น​วัวก็ยังล้มได้ ไม่สามารถควบคุม​สติ​ได้ ไร้เรี่ยวแรง​ คิดแต่อยากจะทำเรื่องอย่าว่าเท่านั้น

แต่โห้หลีเฉินกลับยังควบคุม​สติ​ได้ แล้ว​ยังคิดจะออกไปจากห้องด้วย

คิดจะออกไป จะไปหาเย้นหว่านอย่างนั้นเหรอ

ถึงขนาดนี้แล้ว เธออยู่ตรงหน้า​โห้หลีเฉินแล้ว แต่ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นเธออยู่ในสายตาเลย

เย้นซินอิจฉา​จนใกล้จะบ้าแล้ว เธอรีบพุ่งตัว​เข้าหา

แล้ว​พยายามดึงคอเสื้อของโห้หลีเฉิน แล้ว​เขย่งเท้าขึ้นไปจูบเขา

“พี่เขยคะ มีอะไรกับฉันเถอะนะคะ ฉันยอมให้พี่ แค่คืนนี้​ก็ได้ แล้ว​ฉันจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น​ และไม่บอกเรื่อง​นี้​กับ​พี่สาวฉันด้วย”

เย้นซินพูดไปด้วย พยายามจูบโห้หลีเฉินไปด้วย

เธอคิดว่า​ ที่เขาพยายามควบคุม​อารมณ์​ตัวเอง​ไว้ ก็เพราะกลัวว่าเย้นหว่านจะรู้เรื่อง

เธอพูดแบบนี้ออกมา อาจจะ​ทำให้​ความอดทนเส้นสุดท้ายของโห้หลี​เฉิน​ขาดลงไปได้ ถ้าเป็นแบบนี้คืนนี้โห้หลีเฉินก็จะกลายเป็นของเธอแล้ว

แต่ว่า เธอคิดไม่ถึง​เลย​ว่า​ เธออุตส่าห์​พยายามจูบเขา แต่กลับโดนโห้หลีเฉินผลักออกไป

“อื้อ…”

เย้นหว่านตกใจมาก เธอรีบผลักโห้หลีเฉินออก และทำให้​เธอคาดไม่ถึง​คือ โห้หลีเฉินที่กำลังใช้​กำลังขืนใจ​เธออยู่ กลับไม่มีเรี่ยวแรง​เลย แค่เธอผลักเขาก็เซถอยหลัง​แล้ว

เขาเซถอยหลัง​ไปหลายก้าว จนร่างสูงใหญ่​ชนเข้ากับกำแพงห้อง ก่อนจะยืนได้อย่างมั่นคง

เย้นหว่านยิ่งกังวลใจ​มากกว่า​เดิม​ เพราะท่าทางของโห้หลีเฉิน ดูยังไง​ก็​ไม่ปกติ

“คุณ​โห้คะ คุณ​ดื่มเหล้า​มาหรือเปล่า​คะ”

เย้นหว่านค่อยๆขยับเข้าไป​หาเขาช้าๆ แต่กลับไม่ได้กลิ่น​เหล้าจากตัวเขาเลย

สายตา​ที่ดูอันตราย​ของ​เขา กลับดูอันตราย​มากกว่าตอนที่ดื่มเหล้า​มาเป็นร้อยเท่า

“เย้นหว่าน”

โห้หลีเฉินยืนพิงกำแพงห้อง พยายามยืนให้มั่นคง แล้ว​จ้องหน้า​เย้นหว่านนิ่ง ด้วยสายตาเศร้าหมอง

น้ำเสียงของเขาต่ำมาก เหมือนกำลังควบคุม​ตัวเองอยู่อย่างยากลำบาก “ผมทรมาน”

คำพูด​นี้ แสดงให้เห็น​ถึง​ความ​รู้สึก​ของ​เขาโดยไม่ปิดบัง ทำให้​เย้นหว่านใจเต้น​รัว

โห้หลีเฉินผู้สูงส่ง​ กลายเป็นคนออดอ้อนคนอื่นตั้งแต่​เมื่อไหร่

แต่ในเวลานี้ เขาเหมือนคนที่ต้องการ​ขอความช่วยเหลือ​ ก่อนจะยื่นมือมาทางเธอ

พอสบตากับโห้หลีเฉิน เย้นหว่านรู้สึก​เหมือน​ต้องมนต์​สะกด​ เธอเดินเข้าไป​ใกล้​โห้หลีเฉินมากขึ้น

“คุณ​เป็นอะไรไปคะ ฉันเป็นห่วง​คุณ​มาก ให้ฉันโทรเรียกคุณ​หมอให้ไหมคะ”

เย้นหว่านพูด ก่อนจะยกมือขึ้นไปวัดอุณหภูมิ​บนหน้าผากของโห้หลีเฉิน

ร้อนมาก

ร้อนเหมือนไฟ

เธออุทานออกมาอย่างตกใจ “คุณ​เป็น​ไข้เหรอ​คะ​”

โห้หลีเฉินคว้ามือของเย้นหว่านมาจับไว้ พอจับมือบางไว้ ดวงตา​ของ​เขาก็เป็นประกาย​ และ​ดูเหมือน​อารมณ์​ที่เขาพยายามควบคุม​ไว้จะระเบิด​ออกมา​ได้ทุกเวลา

“เย้นหว่าน ผมทรมานมาเลย”