สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 191

บทที่ 191 คุณ​ไม่มีสิทธิ์

พอเย้นหว่านรู้ความจริง​ เธอก็ถอนหายใจ​ออกมา​อย่างโล่งอก​ เหมือนโยนก้อนหิน​ก้อนใหญ่​ที่ทับตัวเธอของออกไปได้ ทำให้​เธอ​รู้สึก​สบายตัว และโล่งอก​มาก

สายตา​ของ​โห้หลี​เฉิน​มองที่เย้นหว่านตลอด​เวลา ทำให้​เขาได้เห็นความเปลี่ยนแปลง​บนสีหน้า​ของ​เธออย่างชัดเจน​ ท่าทางของเธอเหมือนโล่งอก​มากพอรู้ความจริง​ว่าเขากับมู่หรุงชิ่นไม่ใช่​แฟนกัน ดูเหมือน​เธอ​ จะดีใจมาก

โห้หลี​เฉิน​เริ่ม​มี​ความหวัง เขาขยับตัว​เข้าใกล้​เย้นหว่าน ก่อนจะ​พูด​ด้วยเสียงแหบต่ำยั่วยวน​ “เย้น​หว่าน​ ที่คุณตีตัวออกห่างจากผมตลอด​ เพราะคิดว่าผมกับมู่หรุงชิ่นเป็นแฟนกันอย่างนั้นเหรอ”

ที่เขาพูดมาก็ไม่ผิด เย้นหว่านพยักหน้า​อย่าลืมตัว

โห้หลี​เฉิน​เม้มปาก​ ก่อนจะยก​ยิ้มกริ่ม​ ก่อนจะถามต่อ “ที่คุณปฏิเสธ​คำขอแต่งงานของผม ก็เพราะไม่อยากเป็นมือที่สาม”

จริงอยู่​ที่​เธอ​ไม่อยากเป็นมือที่สาม และ​เธอ​ไม่อยากเสียสละ​ชีวิต​แต่งานของเธอไปโดยไม่รู้เรื่อง​อะไร พอได้ยิน​เธอจึงไม่รู้​สึกถึงความผิดปกติอะไร​ เย้นหว่านจึงเผลอพยักหน้า​อีกครั้ง

ดูเหมือน​โห้หลี​เฉิน​จะอารมณ์ดี​ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่เสียงของเขากลับต่ำ ท่าทางตื่นเต้น​และ​ตั้งตารอ

“แล้วตอนนี้ไม่มีอุปสรรค​แล้ว​ คุณ​จะ​ลองพิจารณา​เรื่องแต่งงานกับผมอีกครั้งไหมครับ”

พอเรื่อง​ราวเปลี่ยนไปแบบนี้ เธอคงต้องพิจารณา​ใหม่จริงๆ​ ที่เขา​พูด​แบบ​นี้​ ดูเหมือน​จะ​ไม่ใช่​เรื่อง​แปลก​อะไร

เย้นหว่านพยักหน้า​ พอเงยหน้า​ขึ้น​ก็พบว่าโห้หลีเฉินอยู่ใกล้เธอมาก เขากำลังส่งยิ้ม​มา​ให้​เธอ ทำให้​คนที่ได้เห็นหายใจไม่ทั่วท้อง​ และ​รู้สึก​ทำตัว​ไม่ถูก​ด้วย

เธอเหมือนเพิ่งจะนึกอะไร​ขึ้นมาได้ พิจารณา​เรื่องการแต่งงานอะไรกัน งั้นก็เท่ากับว่าเธอกำลังพิจารณา​เรื่องนี้อยู่จริง​ๆน่ะสิ ถ้าพิจารณา​ก็เท่ากับว่ามีโอกาส​ตอบตกลงได้ เธอไม่ได้หมายความ​ว่า​อย่างนั้นนะ

เย้นหว่านรีบส่ายหน้า​อย่างรวดเร็ว​ เธอพูดอ้ำอึ้ง “ฉัน ฉัน…ฉันไม่ได้หมายความ​ว่า​อย่างนั้น”

“แล้วหมายความ​ว่า​ยังไง”

โห้หลี​เฉิน​จ้องหน้า​เย้นหว่านเขม็ง​ แล้ว​ถาม

แววตาของเขาคมกริบ จ้องเขม็ง​มาที่เธอ เหมือนจะมองเข้าไปถึงจิตวิญญาณ​ของ​เธอ​

เย้นหว่านใจเต้นจนแทบจะกระเด็น​ออกมาจากหน้าอก สมองของเธอสับสน​วุ่นวาย​ไปหมด

ก่อนหน้า​นี้​เธอ​คิดว่าโห้หลี​เฉิน​กับมู่หรุงชิ่นเป็นแฟนกัน และ​ที่ต้องแต่งงานกับเธอ ก็เพื่อปกปิดความสัมพันธ์​ระหว่าง​มู่หรุงชิ่นกับเขา อีกทั้งยังคิดจะให้​เย้นหว่านอุ้มท้องแทน

สำหรับเย้นหว่านแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องเสียศักดิ์ศรี และ​เสียสละ​ตัวเองมากเกินไป ดังนั้น เธอไม่เคยคิดจะตอบตกลงกับเรื่องนี้

แต่ตอนนี้ ในเมื่อ​โห้หลี​เฉิน​กับมู่หรุงชิ่นไม่ได้เป็นอะไรกัน งั้นเรื่องอุ้มท้องแทนอะไรพวกนั้นก็ไม่ใช่​เรื่อง​จริง แล้วที่โห้หลี​เฉิน​ขอเธอแต่งงาน…เขาทำไปเพื่ออะไร

เย้นหว่านจ้องมอง​ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า​ ตอนนี้เธอรู้สึก​สับสน​มาก มีหลายเรื่อง​ที่วนเวียน​อยู่ใน​ใจ​ แต่เธอกลับไม่กล้าคิดให้ลึกไปมากกว่านี้ ไม่กล้า​คาดเดาอะไร และ​ยิ่งไม่กล้า​ตอบคำถามของโห้หลี​เฉิน​ด้วย…

เย้นหว่านรีบเปลี่ยนหัวข้อ​สนทนา เธอลุกขึ้น​ยืน​เตรียมจะเดินหนีไป แต่โห้หลี​เฉิน​กลับไม่ให้​โอกาส​นั้นกับเธอ เขาคว้าแขนของเธอไว้ แล้วกดเธอลงบนโซฟา

ร่างสูงใหญ่​ของ​เขาทาบอยู่บนตัวของเธอ ใช้ร่างของเขาบังเธอไว้ไม่ให้​หนีไปไหน

เขาจ้องหน้า​เธอนิ่ง ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงยั่วยวน​ “เย้นหว่าน ตอนนี้คุณ​จะยอมแต่งงานกับผมได้หรือยัง”

ถึงมันจะกะทันหัน​ แต่กลับแสดงออกอย่างชัดเจน​ ว่าเขากำลังขอเธอแต่งงานอีกครั้ง

เย้นหว่านมองหน้า​เขาอย่างมึนงง ใจเต้นแรงและเร็วมากจนแทบจะกระเด็น​ออกมา

ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่โห้หลี​เฉิน​วางแผน​ขอแต่งงาน​กับเธอในสวนดอกไม้หลังบ้าน ตอนนั้นถึงแม้​จะ​โรแมนติก​ ถึงแม้จะทุ่มเททั้งกายและใจ แต่เย้นหว่านกลับรู้สึก​ว่า​เขามีจุดประสงค์​อะไรแอบแฝง​อยู่​ เธอไม่ได้รู้สึก​ดีใจเลย แต่กลับรู้สึก​เศร้าใจ และต่อต้าน​

แต่ครั้งนี้ แค่เขาล้อมเธอไว้ แล้วขอเธอแต่งงานออกมา โดยไม่ต้องมีพิธีการ​อะไร แต่เย้นหว่านกลับรู้สึก​ใจเต้นรัว หวั่นไหว​อย่างถึงที่สุด​

พอเห็นท่าทางตีตัวออกห่างของเย้นหว่าน โห้อหลีเฉินที่กำลัง​อารมณ์​ดี ก็กลายเป็น​อารมณ์​ไม่ดีขึ้นมาทันที

เขานั่งลงด้านข้าง แล้วมองไปทางมู่หรุงชิ่นด้วยความไม่พอใจ

มู่หรุงชิ่นรู้สึก​ขนลุก​ เธอรู้อยู่เต็มอก​ ว่าที่โห้หลี​เฉิน​อารมณ์​ไม่ดีเพราะเธอเข้ามาขัดจังหวะ​ แต่ว่าเธอจะยอมรับออกมาต่อหน้า​คนอื่น​ไม่ได้ และไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเย้นหว่านอย่างแน่นอน

เธอทำท่าทาง​เหมือน​หญิงสาว​แสนดี แล้ว​เอ่ยปาก​พูด​ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน​ “เฉินคะ คงเป็นเพราะเสี่ยวหว่านไม่สบายก็เลยมาร่วมงานสาย ไปชนแก้วกับแขกพร้อมกับคุณ​ไม่ไหว คุณ​เห็นแก่ที่เธอเป็นคนป่วยอยู่​ อย่าโกรธ​เธอเลยนะคะ”

คำพูด​ประโยคนี้ ฟังดูแล้วเหมือนจะพูดด้วยความหวังดี และ​เพื่อเย้นหว่าน แต่พอมาคิด​ดูดี​ๆ ถ้าเย้นหว่านยังคงเข้าใจ​ผิดอยู่ ว่ามู่หรุงชิ่นเป็นแฟนของโห้หลีเฉิน คำพูด​แบบนี้ ก็เหมือนกำลังบอกว่าใครเป็นตัวหลัก​ของ​งานกันแน่ และ​ยิ่งเหมือนกับแฟนสาวกำลังออดอ้อนแฟนของตัวเอง​อยู่​

ส่วนท่าทีของ​โห้หลีเฉินที่มีต่อเย้นหว่านก็เปลี่ยนไป​ ทั้งหมด​เป็น​เพราะฝีมือ​ของ​มู่หรุงชิ่นทั่งนั้น

เมื่อก่อนมู่หรองชิ่นก็ใช้หลักจิตวิทยา​นี้ เธอใช้​ท่าทาง​อ่อนหวานแบบนี้ มาโกหกเย้นหว่านจนเข้าใจผิด​ และ​จากด้านของโห้หลี​เฉิน​ เขาคิดว่าเป็นการพูดปลอบใจ​ระหว่าง​เพื่อน จึงไม่ได้รู้สึกว่ามันแปลก​อะไร

โห้หลี​เฉิน​ไม่ปฏิเสธ​ จึงทำให้มู่หรุงชิ่นยิ่งได้ใจมากขึ้นไปอีก

ก่อนหน้า​นี้​เย้นหว่านถูกหลอกจนหลงกล ก็เพราะมู่หรุงชิ่นใช้ลูกไม้นี้กับเธอ ทำให้​เย้นหว่านรู้สึก​อยากจะอ้วกมาก

เธอเตรียมจะโต้กลับ​มู่หรุงชิ่น เปิดโปงความเสแสร้ง​แกล้ง​ทำของมู่หรุงชิ่นให้คนอื่นได้รู้ ทำให้​เธอเล่นละคร​ต่อไปไม่ได้อีก แต่สุดท้าย​เย้นหว่านก็ยังกลั้นใจฝืนทนไว้

เหตุผล​แรก เพราะคืนนี้​เป็นงานเลี้ยง​วันเกิดของโห้หลี​เฉิน​ เธอไม่อยากให้มีเรื่องมีราว​อะไรในงาน เหตุผล​ที่​สอง มู่หรุงชิ่นเป็นเพื่อนของโห้หลีเฉิน ถ้ามีปัญหา​เกิดขึ้น​ โห้หลี​เฉิน​จะรู้สึก​ขายหน้าๆ

เธอสูดหายใจเข้าลึก พยายาม​ควบคุม​อารมณ์​ตัวเอง​ไว้ พยายามแสยะ​ยิ้ม​ออกมาอย่างมีมารยาท เธอเตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เขา​จะชิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เรื่องของผม คุณ​มีสิทธิ์​เข้ามายุ่งด้วย”