สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 200

บทที่ 200 ภรรยานายหนีไปแล้ว

เย้นหว่านรีบซ่อนตัว​ทันที

อีกด้าน หวางกวนจิ้งกำลังสั่งงานลูกน้อง​ ยังไม่ได้ขึ้นรถมา

พอเห็นโห้หลีเฉิน จึงรีบก้มหน้า​ลง​ทักทาย “สวัสดี​ค่ะ​ท่านประธาน​”

ช่วงนี้โห้หลี​เฉิน​อารมณ์​ดีมาก ถึงแม้​สีหน้า​ของ​เขาจะนิ่งเฉย​ แต่เขากลับพยักหน้า​ให้

หวางกวนจิ้งเหมือนได้รับกำลังใจ จึงรีบพูดต่อ “ท่านประธาน​ดีกับคุณ​เย้นมากเลยนะคะ อุตส่าห์​เดินออกมาส่ง ทั้งที่งานเยอะขนาดนั้นแท้ๆ”

เย้นหว่านที่กำลังซ่อนตัว​อยู่​ได้ยิน​แบบนั้น ก็เหงื่อไหลออกมา

เธออุตส่าห์​ซ่อนตัว แต่หวางกวนจิ้งกลับเอาเธอออกมา​ขายซะได้

เย้นหว่านกลัวจนแทบจะหยุดหายใจ เธอนึกแผนออก จึงรีบลุกขึ้น​แล้ว​แย่งกระเป๋า​ของ​เพื่อนร่วมงานโยนออกไป

“ผลัก” ไม่เอียงไม่ห่าง กระเป๋า​ใบนั้นตกลงบนเท้าของโห้หลี​เฉิน​พอดี

โห้หลี​เฉิน​หยุดเดิน แล้ว​มองไปทางประตู​รถบัสด้วยสายตาดุดัน

ใน​ตอนนี้​ บรรยากาศ​รอบตัวต่ำลงไปหลายองศา

เพื่อนร่วมงานที่ถูกแย่งกระเป๋า​โยนออกไปหน้าซีดเผือด​ เธอรีบลุกขึ้น​ยืน​ “ท่านประธาน​คะ ฉันไม่ใช่​คนโยนกระเป๋า​นะคะ ฉัน… ”

เธอพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกเย้นหว่านที่ซ่อนตัวอยู่ดึงชายเสื้อ

เย้นหว่านมองมาที่เธอ แล้ว​พูดด้วยเสียงที่เบามาก “บอกว่าเธอไม่ระวัง​ ฉันรับรอง​ว่า​เธอจะไม่เป็นอะไร”

เพื่อนร่วมงานคนนั้นหน้าซีด เธอรู้สึก​ลังเล​ใจมาก “แต่ว่า…”เธอจะกล้าโกหกท่านประธาน​ได้ยังไง​กัน

ทำไมเย้นหว่านถึงได้ทำอะไรแปลกๆแบบนี้ล่ะ ท่านประธาน​อุตส่าห์​มาส่ง แต่เธอกลับซ่อนตัว​ซะได้

เย้นหว่านกลัวว่าโห้หลี​เฉิน​จะสงสัย จึงรีบพูดออกไป “หลิวเจีย ถ้าเธอบอกว่าเป็นฝีมือของฉัน แต่ฉันไม่ยอมรับผิด เขาจะเชื่อที่ฉันพูด ไม่มีทางเชื่อเธอแน่ๆ”

และยังทำให้​ท่านประธาน​กับคู่หมั้น​ของ​ท่านประธานไม่พอใจด้วย

หลิวเจียเหงื่อไหลออกมา ทำไมเธอถึงได้ดวงซวยแบบนี้นะ ต้องมาโดนกลั่นแกล้ง​แบบนี้

เธอมองไปทางโห้หลี​เฉิน​อย่างขี้ขลาด​ ก่อนจะพูดอ้ำอึ้ง “ขะ ขอโทษ​ค่ะท่านประธาน… ฉัน… มือลื่นค่ะ”โห้หลี​เฉิน​หน้านิ่ง เขาหันไปมองหลิวเจียเล็กน้อย​ ก่อนจะมองไปทางอื่น

หลังจาก​นั้น เขาก็ก้าวเดินจากไป

ทุกคนต่างก็ถอนหายใจ​อย่าง​โล่งอก​ เหมือนเพิ่งรอดพ้น​มาจากอันตราย

โชคยังดีที่ท่านประธาน​ไม่เอาเรื่อง

หลิวเจียเหมือนถูกดูดพลังไปจนหมด เธอทรุดนั่งอย่างหมดแรง

เย้นหว่านโผล่ศีรษะ​ออกมาดู พอเห็นโห้หลี​เฉิน​เดินจากไป แล้ว​ยืนรอรถอยู่ข้างถนน ก่อนจะขึ้นรถจากไป เธอคงได้ถอนหายใจ​ออกมา

เกือบไปแล้ว​ เธอเกือบจะถูกโห้หลี​เฉิน​จับได้แล้ว

หลังจาก​ที่​หวางกวนจิ้งยืนส่งโห้หลีเฉินจากไปแล้ว​ เธอก็รีบขึ้นมาบนรถ แล้วเตรียมด่าหลิวเจีย

“หลิวเจีย เธอทำอะไรของเธอ แค่กระเป๋า​ใบเดียวกับจับไม่อยู่​ นี่โชคยังดีที่ไม่โยนถูกท่านประธานนะ ไม่อย่างนั้นเธอตายแน่ๆ แต่ครั้งนี้เธอทำให้​ท่านประธานโมโห​ เธอต้องได้รับบทลงโทษ​ โบนัส​เดือนนี้ต้องถูกตัด”

“หะ” หลิวเจียหมดหวัง

คนก่อเรื่องอย่างเย้นหว่าน ไม่อยากให้​หลิวเจียต้องมารับเคราะห์​แทน เธอจึงรีบพูดขึ้นมา “พี่หวางคะ พี่เข้าใจผิด​แล้ว​ค่ะ​ คนที่โยนกระเป๋า​ออกไปไม่ใช่​หลิวเจียแต่เป็นฉันเองค่ะ”

หวางกวนจิ้งมองไปทางเย้นหว่าน สีหน้า​ที่​เคร่งเครียด​ก่อนหน้าก็ยิ้มออกมา “คุณ​เย้นคะ หลิวเจียทำผิดก็ต้องได้รับโทษ​ คุณ​อย่าช่วยพูดแทนเธอเลยค่ะ”

“พี่เข้าใจผิด​แล้ว​​ค่ะ ฉันเป็นคนโยนกระเป๋า​ไปจริงๆ ทุกคนที่อยู่​ใน​รถเป็นพยานได้ ถ้าพี่จะลงโทษ​ ก็หักโบนัส​ของ​ฉันก็ได้ค่ะ”เย้นหว่านพูดยืนยัน

รถบัสเริ่มสตาร์ทรถ แล้ว​ออกเดินทางทันที

เย้นหว่านมองผ่านกระจก​ พอเห็นว่าผ่านตึกบริษัท​โห้ถิงกรุ๊ปไปแล้ว​ ความกังวลใจ​ของ​เย้นหว่านก็หายไปทันที

ในที่สุด​เธอก็หนีออกมาจนได้

เธอเม้มปาก​ แล้ว​ยิ้มออกมาอย่างดีใจ โห้หลี​เฉิน​ อีกครึ่งเดือนค่อยเจอกันนะ

………..

หลังจาก​เลิกงาน

โรงจอดรถวีไอพี​ชั้นใต้ดิน​ โห้หลี​เฉิน​นั่งรออยู่​บนรถ แต่กลับไม่เห็นเย้นหว่านเดินมาสักที

เขายกมือขึ้น​มาดูเวลาตนงนาฬิกา​ข้อมือ

นี่มันเลยเวลาเลิกงานมาครึ่งชัวโมง​แล้ว​ ผู้หญิง​คน​นั้น​กำลังทำอะไรออยู่ หรือว่าจะทำงาน​อยู่ แต่เขาก็สั่งเย้นเหวินหนานไว้แล้ว​นี่นา ว่าไม่ให้​เย้นหว่านทำงานเพิ่ม

โห้หลี​เฉิน​ขมวดคิ้ว​ขึ้น​ ก่อนจะพูดสั่ง “เว่ยชี นายขึ้นไปดูสิว่าเย้นหว่านทำอะไรออยู่”

“ครับ เจ้านาย”

เว่ยชีเดินลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในบริษัท

ไม่นานเขาก็เดินลงมาคนเดียว

โห้หลี​เฉิน​เห็นว่าเขากลับมาคนเดียว แววตาของเขาจึงเข้มขึ้น เหมือนจะนึกอะไรขึ้น​มา​ได้

เขาเม้มปาก แล้ว​มองไปทางเว่ยชีด้วยสายตาแข็งกร้าว

เว่ยชีปาดเหงื่อ​บนหน้าผากออก แล้ว​ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง​รถ พูดรายงานอย่างกล้าๆกลัวๆ “เจ้านายครับ เช้าวันนี้คุณ​เย้นเดินทางไปเมืองเจียงพร้อมทีมออกแบบแล้วครับ”