สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 250

บทที่250 ซ่อนตั๋วไว้

เย้นหว่านตอบ “มาซื้อเสื้อผ้า”

ฉูรั่วไป๋นึกว่าเย้นหว่านมาซื้อเสื้อผ้าที่ใส่ทั่วไป ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขายิ้มพร้อมกับพูดว่า “พอดีเลย ฉันก็มาเดินเล่นเพราะว่าไม่มีอะไรทำ ฉันเดินเป็นเพื่อนเธอแล้วกัน”

“คุณน่ะเหรอ? ผู้ชายมาช็อปปิ้งเป็นเพื่อนฉัน น่าจะเบื่อน่าดูเลยนะ”

“ฉันเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไหนกัน เธออย่าลืมสิ ฉันเป็นดีไซเนอร์เสื้อผ้านะ”

แฟชั่นดีไซเนอร์มาช็อปปิ้ง เดินไปเดินมาก็กลายเป็นการทำงาน ศึกษาวิจัย

เย้นหว่านเข้าใจในทันที คิดว่าที่รั่วไป๋มาห้างในตอนนี้ คือกำลังมองหาเทรนด์เสื้อผ้าใหม่ ๆ อยู่หรือเปล่า?

ถ้ายังงั้นก็ดีแล้ว ก็ได้มาเดินช็อปปิ้งกับเธอ

ดังนั้นเย้นหว่านก็เลยพยักหน้า “งั้นก็ไปกันเถอะ”

ก่อนหน้านี้บางทีก็จะออกมาสำรวจ ศึกษาวิจัยกับฉูรั่วไป๋บ้าง เย้นหว่านมาเดินช็อปปิ้งกับฉูรั่วไป๋ก็เลยไม่รู้สึกกดดันอะไรเพราะว่าความเคยชิน

ฉูรั่วไป๋เดินอยู่ข้างๆ เย้นหว่าน แต่ว่าในใจเขาคิดไม่เหมือนกับเธอ

สำหรับเขาแล้วนั้น วันนี้เป็นแค่การเดินเล่นช็อปปิ้งอย่างเดียว เขาเดินช็อปปิ้งเป็นเพื่อนเย้นหว่าน ผู้ชายกับผู้หญิงอยู่ด้วยกัน เหมือนกับคู่รักตัวน้อยๆ

เมื่อก่อนเขาก็แค่นอนกับสาวๆ เท่านั้น น้อยมากที่จะออกมาเที่ยวเล่นด้วยกัน ต่อให้ไปเป็นเพื่อนจริง ก็เป็นแค่การทำอย่างขอไปทีเพื่อให้บรรลุเป้าหมายเท่านั้นเอง การที่วันนี้ได้มาเดินช็อปปิ้งอย่างใสซื่อกับผู้หญิงคนหนึ่งแบบนี้นั้น ถือว่าเป็นครั้งแรกของเขาเลย

และความรู้สึกแบบนี้ ก็ดูเหมือนจะดีมากเลยทีเดียว

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้ชายบางคนรักผู้หญิงเพียงคนเดียวในชีวิต ช่วยเหลือซึ่งกันและกันโดยไม่ยอมแม้แต่จะชายตามองผู้หญิงคนอื่นเลยแม้แต่น้อย

ฉูรั่วไป๋ก็รู้สึกเช่นกัน เหมือนกับว่าเขาก็อยากจะมีอนาคตแบบนี้เหมือนกัน และการเปลี่ยนแปลงแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นอะไรที่งดงาม

เย้นหว่านซื้อเสื้อผ้าทั่วไปมาแล้ว แต่ว่ายังไม่ได้ซื้อชุดราตรีเลย

เธอเดินไปเดินมาในห้าง ล้วนเป็นร้านค้าระดับไฮเอนด์ที่มีชุดราตรี

ฉูรั่วไป๋เดินอยู่ข้างๆ เย้นหว่านอย่างตามใจ คุยเล่นเรื่อยเปื่อย “พรุ่งนี้เธอมีงานอะไรไหม? ”

เย้นหว่านส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่มี”

พรุ่งนี้ต้องไปเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์แล้ว เย้นหว่านได้ผลักแผนการทำงานทั้งหมดออกไปก่อน

ฉูรั่วไป๋รู้สึกมีความสุข ประจวบเหมาะพอดีเลย

ก่อนหน้านี้เขาได้ไปบังเอิญรู้มาว่าเย้นหว่านอยากไปเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์ที่เมืองเจียงในครั้งนี้ เพราะฉะนั้นก็เลยพยายามอย่างสุดความสามารถ ซื้อบัตรผ่านประตูเพิ่มขึ้นมาอีกใบหนึ่ง เพื่อให้เย้นหว่านโดยเฉพาะ

ถ้าเกิดว่าเธอได้ตั๋วไป ต้องดีใจมากแน่ๆ

ฉูรั่วไป๋รีบดึงตั๋วที่อยู่ตรงหน้าอกออกมาทันที เตรียมจะส่งให้เย้นหว่าน

“นี่คือตั๋ว……”

เขายังไม่ทันจะพูดจบ ก็เห็นเย้นหว่านหันเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าข้างๆ

ร้านเสื้อผ้าร้านนี้เน้นเป็นชุดราตรี

ฉูรั่วไป๋มองแผ่นหลังของเย้นหว่านที่เดินเข้าไปข้างใน คำพูดที่อยากจะพูด ก็พูดออกมาไม่ทัน

เขารู้สึกสงสัยมากกว่าเดิม เย้นหว่านมาซื้อเสื้อผ้า แล้วจะมาดูชุดราตรีเพื่ออะไรกัน?

“ คุณฉู เข้ามาสิ ฉันอยากดูชุดราตรีร้านนี้หน่อยน่ะ”

พอเห็นว่าฉูรั่วไป๋ไม่ได้ตามเข้ามา เย้นหว่านก็เลยหันมาตะโกนเรียกเขา

เธอกวาดตามองผ่านตู้โชว์สินค้า ก็แทบจะเห็นสไตล์ของร้านนี้ได้เลย แล้วก็เข้ากับความต้องการของเธอพอดี

เธอเดินไปทั่วห้างนี้แล้ว แต่ก็ยังเลือกเสื้อผ้าไม่ได้สักที มีความเป็นไปได้มากว่าจะสามารถจัดการได้ภายในร้านนี้

ฉูรั่วไป๋ไม่ได้พลาดคำว่าชุดราตรีที่เธอพูด

วัตถุประสงค์ชัดเจน แน่นอนว่าไม่ได้มาที่นี่แบบเรื่อยเปื่อย ที่แท้เย้นหว่านก็มาเพื่อจะซื้อชุดราตรียังงั้นเหรอ?

เธอจะซื้อชุดราตรีไปอย่างไม่มีเหตุผลทำไมกัน?

ฉูรั่วไป๋เดินเข้าไปด้วยความสงสัย แล้วก็ถามออกมาว่า “เธอจะซื้อชุดราตรีเหรอ? ”

“อืมๆ ”

เย้นหว่านพยักหน้า แล้วก็เดินเข้าไปข้างในต่อ สายตามองไปรอบๆ และก็ไม่ทันสังเกตว่าในมือของฉูรั่วไป๋ตอนนี้กำลังถืออะไรอยู่

เขาพยายามอย่างหนักเพื่อวานให้คนไปหาตั๋วให้ เพื่อที่อยากจะมอบให้เย้นหว่านด้วยตัวเอง ทำให้เธอมีความสุข แต่ไม่คิดเลยว่า เขายังไม่ทันจะได้มอบให้เธอ โห้หลีเฉินก็ชิงทำก่อนเสียแล้ว!

โอกาสที่ดีขนาดนี้ แต่ว่ากลับโดนโห้หลีเฉินแย่งไป ตอนนี้ฉูรั่วไป๋รู้สึกหดหู่จนอยากจะฆ่าคน

ตามการแนะนำของพนักงานคนนั้น เย้นหว่านถึงได้มองชุดราตรีชุดนี้อย่างละเอียด ถึงแม้ว่าจะเลือกมามั่วๆ แต่ว่ามันก็ถือว่าเป็นชุดที่ไม่เลวเลยทีเดียว

เธอมองแล้วมองอีก หันหน้าไปเตรียมจะถามฉูรั่วไป๋ “คุณฉู คุณคิดว่าชุดนี้เป็นยังไงบ้าง……เป็นอะไรไปเหรอ? ”

เห็นความทุกข์บนใบหน้าของฉูรั่วไป๋ เย้นหว่านก็รู้สึกสงสัย

ฉูรั่วไป๋ดึงสติกลับมา มือที่ถือตั๋วอยู่นั้นเก็บเข้าไปทันที ซ่อนมันไว้ด้านหลังของตัวเอง

สีหน้าของเขาไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ แล้วถามว่า “ไม่มีอะไรหรอก ทำไมนะ เมื่อกี้เธอว่าไงเหรอ? ”

“ฉันอยากลองชุดนี้ดู คุณคิดว่าชุดนี้เป็นยังไงบ้าง? ”

เย้นหว่านทวนอีกครั้งอย่างมีความอดทน

ฉูรั่วไป๋ขจัดความหดหู่ของตัวเองออกไป มองดูชุดนี้แล้วก็พยักหน้า

“ไม่เลวเลย เหมาะกับเธอ”

เย้นหว่านเชื่อในรสนิยมของฉูรั่วไป๋ เธอคลี่ยิ้มขึ้นมาทันทีและพูดกับพนักงานว่า :

“ถ้ายังงั้นฉันรบกวนขอลองชุดนี้หน่อยนะคะ”

“ได้ค่ะ คุณผู้หญิง เชิญตามดิฉันมาได้เลยค่ะ”

พนักงานหยิบชุดนั้นออกมาอย่างคล่องแคล่ว ถือมันอย่างระมัดระวัง แล้วก็พาเย้นหว่านไปยังห้องลองชุด

ฉูรั่วไป๋เห็นว่าเย้นหว่านเดินออกไปแล้ว ใบหน้าที่หล่อเหลาก็ทรุดลงอีกครั้งหนึ่ง

เขามองตั๋วที่ยับยู่ยี่ในมือ หดหู่จนแทบจะกระอักเลือดออกมา

หลังจากผ่านไปพักหนึ่ง เย้นหว่านก็เปลี่ยนชุดราตรีเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากห้องลองชุด

นี่เป็นชุดกระโปรงยาวสีฟ้าอ่อน งดงามและละเอียดอ่อน ดูสวยหรูแบบเรียบๆ น่าสนใจมาก สง่างาม แต่ก็ไม่ได้แย่งบทบาทของเจ้าภาพ เหมาะเป็นแขกเข้าร่วมแฟชั่นโชว์เป็นอย่างมาก

เย้นหว่านเปลี่ยนเสื้อผ้า ยืนอยู่หน้ากระจก ดูพึงพอใจมาก