สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 551

บทที่551 จะตายก็ตายไปด้วยกัน

สาวใช้มองจ้องจุดสีแดงเล็กๆตาไม่กะพริบ พร้อมเอ่ยออกมา “สีแดงสว่างขึ้นมา เดี๋ยวก็จะได้รู้”

หลังจากที่สีแดงกะพริบออกมา แสงที่ส่องออกมาถ้าเป็นสีฟ้า มันก็จะสำเร็จ ถ้าเป็นสีเขียวที่สว่างออกมา การออกฤทธิ์ของยาก็จะล้มเหลว

แต่มันกะพริบสีแดงออกมา ตอนนี้เองก็ได้บ่งชี้ออกมาแล้วว่าร่างของโห้หลีเฉินเกิดปัญหาออกมาจริงๆ

หยูซือห้านยกยิ้มมุมปากด้วยความปีติยินดี เห็นสภาพอย่างนี้ของโห้หลีเฉินแล้ว ผลลัพธ์นั้น ฤทธิ์ยามันจะต้องสำเร็จลงแล้วแน่ๆ!

เขาหัวเราะเสียงดังอย่างพึงพอใจ “โห้หลีเฉิน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกก็เป็นเศษสวะคนหนึ่งแล้ว ฮ่าๆๆ...อ๊ะ!”

เสียงหัวเราะของหยูซือห้านหยุดชะงักไปในทันที

เห็นเพียงแค่เครื่องมือที่เดิมทีแล้วได้จ่ออยู่บนลำคอของโห้หลีเฉิน แต่จู่ๆก็ถูกโห้หลีเฉินแย่งไป เขารวดเร็วอย่างมาก โยนไปทางหยูซือห้านทันที

ตรงหัวของเครื่องมือเพียงแค่โค้งมนลงเล็กน้อย ไม่นับว่าแหลมมากนัก แต่ทะลุผ่านระยะไม่กี่เมตรนี้ ด้วยแรงที่มหาศาล มันได้แทงทะลุเข้าไปในข้อมือของหยูซือห้านเต็มๆ!

ในขณะเดียวกัน ก็มาพร้อมกับเสียงแตกดัง “แกรก” ดังขึ้นมา

ในมือของหยูซือห้านถือรีโมทอยู่ และมันก็ถูกทะลุผ่านจากตรงกลางของอุปกรณ์ควบคุมระยะไกล พังโดนตรงที่จุดควบคุมหลักเข้าพอดี

ปุ่มสีแดงเด้งออกมาทันที แต่ลูกระเบิดบนตัวของเย้นหว่านกลับไม่ได้ระเบิดออกมา

รีโมท พังไปแล้ว

“โห้หลีเฉิน นึกไม่ถึงว่าแกจะกล้า...!”

หยูซือห้านจับข้อมือที่มีเลือดสดไหลออกมา ใบหน้าตกใจช็อกทั้งยังโกรธแค้นออกมา

ให้ตายยังไงเขาก็นึกไม่ถึงว่าโห้หลีเฉินจะอาศัยเครื่องมือที่ไร้พลังการโจมตีอย่างนี้ เจาะมือเขาทะลุได้

พละกำลังที่รุนแรงอย่างนี้ เขาเองก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ตกลงโห้หลีเฉินเป็นใครกันแน่?

อีกทั้งวิธีนี้เอง แม่นยำเสียจนน่าตาย

แยกห่างออกมาตั้งไกลขนาดนั้น ตกลงแล้วโห้หลีเฉินตัดสินกับโครงสร้างภายในของรีโมทควบคุมอันนี้ยังไงกันแน่? นึกไม่ถึงว่าเพียงแค่การโจมตีเดียว จะทำให้ตรงส่วนที่สำคัญที่สุดของรีโมทพังไปได้

หลังจากที่โห้หลีเฉินยืนยันจนแน่ใจแล้วว่ารีโมทได้พังไปแล้ว ก็ไม่ได้หันไปมองหยูซือห้านมากมายนัก เตะสาวใช้ปลิวออกไป เอาเย้นหว่านมากอดเอาไว้

เขาก้มหน้าจ้องมองเธอ น้ำเสียงอ่อนโยนสุดๆ

“วางใจเถอะ ไม่เป็นไรแล้ว”

ไม่เป็นไรแล้ว

ใจของเย้นหว่านเหมือนกับกำลังนั่งรถไฟเหาะอยู่ ขึ้นๆลงๆ ในที่สุดก็ได้ตกกลับไปที่เดิมอย่างปลอดภัย

นึกไม่ถึงว่าโห้หลีเฉินจะลงมือออกมาอย่างกะทันหัน อีกทั้งแค่โจมตีถูกข้อมือของหยูซือห้านไป ก็ทำมือของเขาพังไปเสียแล้ว และก็ได้ช่วยเธอเอาไว้ด้วย

ที่แท้โห้หลีเฉินก็วางแผนเอาไว้แล้วตั้งแต่แรก

จงใจกินยา เพื่อให้หยูซือห้านลดการระวังตัว แล้วค่อยลงมือออกไปโดยที่ไม่ทันได้คาดคิดไปอย่างแม่นยำ

เขาคิดมาเรียบร้อยหมดแล้ว แต่ในใจของเย้นหว่านนั้นกลับยิ่งเจ็บปวดยากที่จะทนไหวขึ้นมา

เธอกอดเขาด้วยความเจ็บปวดใจ น้ำตากำลังคลออยู่ตรงเบ้าตา

“คุณโอเคหรือเปล่า?”

สีหน้าของเขาซีดเซียว เหงื่อเย็นบนหน้าผากไหลออกมาเยอะมากจนเช็ดไม่ทัน

โห้หลีเฉินส่ายหน้าออกมา สภาพดูเหนื่อยล้า แต่ในดวงตายังประดับไปด้วยรอยยิ้มออกมา

น้ำเสียงอ่อนโยน “ผมไม่เป็นไร”

ยังคงกำลังปลอบเธอออกมา

กินยาจำพวกนั้นไป จะไม่เป็นไรไปได้ยังไงกันล่ะ? เมื่อกี้ก็กำเริบออกมาแล้ว สีหน้าของเขาก็ดูย่ำแย่เสียขนาดนี้ ตอนนี้เกรงว่าจะกำลังฝืนอยู่

ใจของเย้นหว่านเจ็บปวดจนใกล้ระเบิดออกมา

เธอประคองเขา พร้อมมองออกไปทางด้านนอก

“ฉันจะพาคุณไปหาหมอ”

“ครับ”

โห้หลีเฉินในครั้งนี้ ได้ตอบรับมาอย่างรวดเร็ว

หยูซือห้านเจ็บจนแทบจะหมดสติไป อาการกระง่อนกระแง่น แต่กลับอาศัยจังหวะเพียงแค่ช่วงลมหายใจเฮือกเดียวฮึดสู้ฝืนประคับประคองอาการเอาไว้

ตอนนี้เขายังล้มลงไปไม่ได้

ล้มลงไปแล้ว มันก็จะพ่ายแพ้ไปโดยสมบูรณ์ แล้วมันยังแลกมาด้วยทั้งชีวิตของเขาด้วย!

“พวกแกคิดว่าจะรอดออกไปได้ง่ายๆงั้นหรอ?”

หยูซือห้านเอ่ยปากพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยมน่ากลัว สายตามืดมนประหนึ่งปีศาจร้าย

ในเมื่อเขาตกต่ำมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่มีทางที่จะปล่อยให้พวกมันได้กลับไปอย่างปลอดภัยโดยเด็ดขาด

ในระหว่างที่พูดนั้นเอง หยูซือห้านก็ยกมือขึ้นมา รับปืนที่สาวใช้อีกคนหนึ่งเป็นคนโยนเข้ามาเอาไว้ เขาไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย โดยเตรียมที่จะยิงไปทางโห้หลีเฉิน

เดิมทีถ้าเขายังสามารถตีเสมอสู้เย้นโม่หลินได้ล่ะก็ ตอนนี้กำลังก็ได้เสื่อมกำลังลงไปอย่างมากแล้ว ทำได้เพียงแค่ถูกเย้นโม่หลินไล่เอาชนะไปอย่างงดงาม

เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว หยูซือห้านก็ได้ถูกต่อยไปหลายหมัด โดนกระทืบไปอีกหลายที

มุมปากอดไม่ได้ที่จะมีเลือดพ่นออกมา

ถึงแม้ว่าเขาจะยังคงยืนอยู่ แต่ก็มองออกว่ากำลังฝืน ใกล้จะทนไม่ไหวพร้อมที่จะทรุดลงบนพื้นอยู่ตลอดเวลา

เย้นหว่านแปลกใจ “พี่ชายฉันมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

แต่พอเห็นเย้นโม่หลิน ใจของเธอก็นับได้ว่าสงบลงไปโดยสมบูรณ์แล้ว

มีโห้หลีเฉินกับเย้นโม่หลินอยู่ หยูซือห้านจะก่อเรื่องอะไรออกมาอีก ก็ไม่อาจทำอะไรออกมาได้แล้ว

ทำได้เพียงแค่อยู่ให้ถูกตีให้พิการ หรือตีให้ตายไปเท่านั้น

“มากับผม”

โห้หลีเฉินตอบกลับมาอย่างสงบนิ่ง เขาวางแผนมาตั้งแต่แรกแล้ว เย้นโม่หลินซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด รอให้เขาช่วยเย้นหว่านก่อนแล้วค่อยลงมือ

“พวกเราไปกันเถอะ เขาจะเก็บกวาดส่วนที่เหลือให้เรียบร้อยเอง”

พูดไปแล้ว โห้หลีเฉินก็ได้โอบเย้นหว่านเอาไว้ เตรียมที่จะเดินออกไปด้านนอก

เย้นโม่หลินเกลียดหยูซือห้านเข้ากระดูก ตอนนี้จับกุมหยูซือห้านเอาไว้ เตรียมที่จะลงมือระบายความโกรธแค้นออกไปด้วยตัวเอง ทุบตีเขาให้ตายทั้งเป็นถึงจะสามารถคลายความโกรธของเขาลงได้

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันคาวเลือดเกินไป โห้หลีเฉินไม่อยากให้เย้นหว่านเห็นมัน แล้วทิ้งเงามืดอะไรที่ไม่ดีเอาไว้

มีเย้นโม่หลินอยู่ เรื่องเก็บท้าย แน่นอนว่าไม่มีทางพลาดไปอยู่แล้ว

หยูซือห้าน จะต้องตายแน่ไม่ต้องสงสัยเลย

ใจของเย้นหว่านก็สบายใจลง ไม่ได้ไปสนใจหยูซือห้านอีก ตอนนี้เธอมีความกังวลกับยาที่โห้หลีเฉินกินเข้าไปมากกว่า

ตอนนี้เขาจะต้องรู้สึกไม่ดีมากแน่ๆ

นอกจากนี้ ทักษะทางการแพทย์ของป่ายฉีก็สุดยอดมาก บางทีอาจจะสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาก็ได้ ช่วยโห้หลีเฉินเอาไว้น่ะ?

เธอจะต้องทำเวลา เพื่อไปหาป่ายฉีสิ

เย้นหว่านประคองโห้หลีเฉิน ทันทีที่เตรียมจะเดินออกไปจากโบสถ์ ในเวลานั้นเอง ด้านหลังก็มีเสียงร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่งผิดปกติของหยูซือห้านดังออกมา

“จะตายก็ต้องตายไปด้วยกันเนี่ยแหละ!”

ตามมาด้วยเสียงพูดที่หลุดออกมา หยูซือห้านไม่รู้ว่าทำอะไร ตำแหน่งที่วางเทวรูปในโบสถ์นั้น จู่ๆก็ระเบิดออกมา!