สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 554

บทที่554 ร่วมตายไปพร้อมกับเธอ

ถึงแม้ว่าสิ่งที่โห้หลีเฉินได้ทำลงไปเมื่อก่อนหน้านี้ มันแทบจะเป็นการที่กำลังท้าทายขีดความอดทนของตระกูลเย้นเลยก็ว่าได้ หลอกลวงเพื่อผลประโยชน์ครั้งแล้วครั้งเล่า ได้ประทับตัวเขาลงไปในบัญชีดำไปเรียบร้อยแล้ว

แต่ทว่าตอนนี้ หยูซือห้านมองทั้งสองคนที่ร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน ในใจกลับบอกความรู้สึกไม่ถูกขึ้นมา

มีเพียงแค่ในใจของเขาเท่านั้นที่รู้ดี ในเวลานี้ คนที่ยังสามารถอยู่ข้างๆกันอย่างไม่กลัวตายได้นั้น จะเป็นได้แค่เพียงความรู้สึกที่ได้เกิดมาจากความรู้สึกที่แท้จริงเท่านั้น จะเสแสร้งยังไงก็เสแสร้งออกมาไม่ได้

แม้ว่าจะมีความขี้ขลาดอยู่บ้าง มันก็ยืนหยัดต่อไปไม่ได้ทั้งนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น โห้หลีเฉินยังลงมือปลดชนวนระเบิดเองอีก

ภายในใจของเย้นโม่หลินคิดยุ่งเหยิงไปหมด คิดพิจารณาอยู่ว่า รอให้โห้หลีเฉินปลดชนวนระเบิดออกแล้ว หลังจากที่ช่วยชีวิตเย้นหว่านมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว บางทีเขาก็ควรจะเปิดใจคุยกันกับโห้หลีเฉินให้ดีๆสักครั้ง

คนที่สามารถมอบความเป็นความตายให้กันได้ ไม่ว่าจะทำผิดใหญ่หลวงแค่ไหน ก็ควรจะต้องมีโอกาสได้แก้ต่างให้ตัวเองสักครั้ง

เขาให้กับโห้หลีเฉิน

“ใกล้แล้ว”

เย้นโม่หลินมองการกระทำของโห้หลีเฉินไปด้วยความตึงเครียด ก็เห็นว่าอุปกรณ์อันนั้นได้ถูกปลดออกไปเกินครึ่งแล้ว ใกล้จะปลดออกมาแล้ว

ถ้าไม่เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นมา เย้นหว่านก็จะปลอดภัยสักที

“ตูม——“

ในเวลานี้เอง ด้านนอกโบสถ์ จู่ๆก็มีเสียงระเบิดเสียงดังสนั่นออกมา

ตามมาด้วยเสียงที่สอง เสียงที่สาม

ในหูฟัง มีน้ำเสียงตื่นๆของลูกน้องดังเข้ามา “คุณชายครับ เกิดเรื่องแล้วครับ! หยูซือห้านฝังระเบิดเวลาไว้บนพื้น พวกเราบาดเจ็บและล้มตายกันสาหัสสากรรจ์เลยครับ...อ๊าก...”

เสียงระเบิดเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอีกครั้ง เสียงที่อยู่ในหูฟังหยุดชะงักไปอย่างกะทันหัน

สีหน้าของเย้นโม่หลินเปลี่ยนไปอย่างมาก ร่างกายได้รับผลกระทบไปด้วย ตามมาด้วยอาการโงนเงนทรงตัวไม่อยู่

สิ่งปลูกสร้างของโบสถ์ทั้งหลัง เริ่มจะไม่ค่อยมั่นคงขึ้นมาแล้ว

ห้องก็เริ่มแตกร้าวออกมา ใกล้จะถล่มลงมาเต็มที

การเต้นของหัวใจเย้นโม่หลินแทบจะหยุดลง สถานการณ์สุดระทึกถึงชีวิตสักแค่ไหนเขาก็เคยเจอมาแล้วทั้งนั้น แต่ในเวลานี้...

เขามองไปทางเย้นหว่านกับโห้หลีเฉินตาแทบจะหลุดจากเบ้า

เครื่องวัดระดับน้ำบนร่างของเย้นหว่านอีกนิดเดียวก็จะปลดออกแล้ว แต่การโคลงเคลงและการสั่นสะเทือนที่มาพร้อมกับการระเบิดในที่แห่งนี้ ได้ส่งผลกระทบมายังโห้หลีเฉินกับเย้นหว่านอย่างเห็นได้ชัด

เย้นหว่านเริ่มนั่งไม่ติดขึ้นมาแล้ว ร่างโคลงเคลงไปมา เกือบจะล้มลงกับพื้น

โห้หลีเฉินยื่นมือออกไปประคองเธอเอาไว้ทันที ส่วนมืออีกข้างหนึ่งนั้น กลับยังคงรักษาท่วงท่าที่บิดเบี้ยวอย่างมาก เอาระเบิดมาถือเอาไว้ไม่ให้เอนเอียงไปไหน

ตัวเลขที่ปรากฏขึ้นมาบนตัวเครื่อง คือ00:09

“อันตราย!”

เย้นโม่หลินผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกออกมา เกือบจะตกใจตายไปแล้ว

โชคดีที่โห้หลีเฉินมีการตอบสนองออกมาได้ทันเวลา อีกทั้งเขา...

การตัดสินใจอันแน่วแน่มันทรงพลังมากจริงๆ นึกไม่ถึงว่าในสถานการณ์แบบนี้ จะยังรักษาสมดุลของระเบิดด้วยสภาพของมือนั้นได้ เกรงว่ามันจะบิดจนกระดูกหักออกมาอย่างนั้น

แม้แต่เย้นโม่หลินเองก็อดที่จะสงสัยออกมาไม่ได้ โห้หลีเฉิน ไม่กลัวเจ็บหรือไง?

เย้นหว่านถูกเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดครั้งนี้ทำขวัญเสียไปหมดแล้ว ในหัวก็คิดเครียดยังจำสิ่งที่โห้หลีเฉินกำชับเอาไว้ได้ จะต้องไม่ขยับแม้แต่นิดเดียวโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นแล้วมันอาจจะล้มเหลวได้

แต่เมื่อกี้เธอไม่เพียงขยับไปนิดหน่อย แต่ได้ขยับไปมากเลย

เธอตกใจจนหยุดหายใจไป พอสงบลง ก็ได้มองไปยังตัวเครื่องที่แสดงผลออกมาด้วยอาการที่ทั้งตกใจและทั้งกลัว

ยังเหลืออยู่อีกเก้าวิ

ยังไม่เปลี่ยนไปหรอเนี่ย?

เธอเหมือนอย่างกับคนที่หนีพ้นจากความตายมาได้ ผ่อนลมหายใจอย่างแรงออกมา แต่ต่อจากนั้นก็เห็นสภาพมือที่บิดเบี้ยวผิดปกติของโห้หลีเฉิน

หน้าของเธอซีดเผือดออกมาทันที “แขนของคุณ...”

“ไม่เป็นไร”

เหงื่อเม็ดใหญ่บนหน้าผากของโห้หลีเฉินไหลลงมา น้ำเสียงกลับปลอบโยนเธอออกมาอย่างใจเย็นสุดๆ

จมูกของเย้นหว่านก็เริ่มแสบขึ้นมา ข่มกลั้นความรู้สึกทุกข์ใจเอาไว้

เป็นอย่างนี้ไปหมดแล้ว เขายังจะมาดึงดันบอกว่าไม่เป็นไรอีก

เขาเห็นว่าตัวเขาทำมาจากเหล็กหรือไง?

ความเร็วอย่างนี้ เวลาที่แสดงออกมาไม่ได้ขยับไปเลย สามารถเดินออกไปได้อย่างปลอดภัยแล้วใช่มั้ย?

เย้นโม่หลินขมวดคิ้ว เสียงระเบิดด้านนอกก็ได้หยุดลงแล้ว ระเบิดที่ฝังเอาไว้ก็ระเบิดไปหมดแล้ว โบสถ์แห่งนี้ถึงแม้ว่าจะได้รับผลกระทบ แต่ยังไงมันก็ยังไม่ได้ถล่มลงมา

เห็นสถานการณ์ที่ไม่มั่นคงเลย ประคองเอาไว้อีกหนึ่งถึงสองชั่วโมงมันก็ไม่มีปัญหา

โห้หลีเฉินจะพูดออกมาได้ยังไงว่าโบสถ์มันจะถล่มลงมาแล้ว?

เย้นโม่หลินเกิดความสงสัยขึ้นมา แต่ก็ไม่อาจจะสงสัยในคำพูดของโห้หลีเฉินในเวลาแบบนี้ได้

เว้นเสียแต่ว่าระเบิดเวลาจะยังไม่ได้ระเบิดออกมา ในโบสถ์แห่งนี้ยังมีระเบิด——

“ตูม!”

ความคิดของเขาเพิ่งจะก่อขึ้นมา ข้างๆตรงที่ไม่ไกลจากนั้นจู่ๆก็มีเสียงดังออกมา ระเบิดทำงานแล้ว

ทั้งสามมุมของโบสถ์ ระเบิดออกมาพร้อมกัน

โบสถ์ที่จากเดิมก็ไม่ได้มั่นคงเท่าไหร่อยู่แล้ว เสียง “ตูม” ดังขึ้น ก็ถล่มลงมา

รุนแรง เหมือนกับฝาหม้อที่กดลงมาจากด้านบน เตรียมที่จะครอบคนให้อยู่ด้านใน

เย้นโม่หลินมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก ตะโกนออกไปเสียงดังอย่างตื่นตระหนก “ระวัง!”

ร่างกายของเย้นหว่านโซเซไปอย่างควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ สั่นไหว สีหน้าซีดเผือดประหนึ่งกระดาษ เงยหน้าขึ้นมอง หลังคาแผ่นใหญ่กำลังกดลงมาทางเธอ

แผ่นสีดำทะมึนทั้งแผ่น เตรียมที่จะกดทับกันให้ตาย

รูม่านตาของเย้นหว่านขยายใหญ่ออกมาสุดๆ เพียงชั่วพริบตาเดียว แม้แต่การหายใจก็ไม่มีแล้ว

ลูกระเบิดยังไม่ได้ปลดออกเลย เธอกับโห้หลีเฉินจะต้องถูกฝังอยู่ในโบสถ์นี้ ถูกทับจนกลายเป็นเนื้อแผ่น

วิธีการของหยูซือห้านมันโหดร้ายมากเกินไปจริงๆ ลูกไม้ที่ทยอยกันเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ไม่มีที่สิ้นสุด ต้องการที่จะให้ตายกันไปเสียให้ได้

ตอนนี้ บนร่างของเธอก็มีระเบิดที่ไม่อาจได้รับการกระทบกระเทือนได้ วิ่งก็ไม่ได้ พอวิ่งมันก็จะระเบิด ด้านบนเพดานมันก็จะถล่มลงมาทับกันให้ตายอีก

ในทุกๆทาง เธอไม่มีทางมีชีวิตรอดออกไปได้เลย

ตอนนี้เย้นหว่านรู้สึกมืดมนขึ้นมา การเต้นของหัวใจก็หยุดลง ตกอยู่ในความสิ้นหวังเป็นอย่างมาก...

น่าเกลียดจริง เธอพาโห้หลีเฉินติดร่างแห ตายไปพร้อมกับเธอไปด้วย