สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 65

บทที่ 65 คุณยายโห้โมโหจนล้มป่วย

โห้หลีเฉินขับรถตลอดทางพาเย้นหว่านกลับยังเมืองเฉิงหนาน

ตอนที่ผ่านถนนสายหลัก เย้นหว่านก็เห็นหน้าจอขนาดใหญ่ที่อยู่บนตึกระฟ้า จอภาพกำลังฉายการสัมภาษณ์ของโอวน่อหย่า

การแข่งขันการออกแบบเครื่องแต่งกายOviในคืนนี้ เธอได้รับรางวัลชนะเลิศ

สื่อจำนวนมากกำลังสัมภาษณ์เธออยู่ และเธอกำลังพูดถึงความรู้สึกที่ได้รับรางวัลอย่างถ่อมตัว

เย้นหว่านไม่ง่ายเลยที่จะผ่อนคลายอารมณ์บ้างแล้ว ทันใดนั้นก็ตกลงสู่ก้นหุบเขาอีกครั้ง

ในอนาคตเธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะก้าวขึ้นไปบนเวทีอันงดงามนี้อีกต่อไป

โห้หลีเฉินที่กำลังขับรถสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเย้นหว่าน จึงได้หยุดรถลงที่ริมถนน

เขาหันหน้าไป ดวงตาคมลึกจ้องมองไปทีเธอ

“เย้นหว่าน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยปากถามเธอในคืนนี้

เย้นหว่านที่ในใจขมขื่น มองดูโห้หลีเฉินด้วยความลังเลใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องบาดหมางส่วนตัวของเธอกับโอวน่อหย่า โอวน่อหย่าทำเรื่องมากมายขนาดนั้น ก็เพียงเพื่อทำร้ายเธอ

แต่เมื่อพูดถึงมัน จุดอ่อนเหล่านั้นที่โอวน่อหย่ากุมเอาไว้ ก็มีความเกี่ยวข้องกับโห้หลีเฉิน ถึงขนาดพัวพันถึงเขา

เย้นหว่านคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงเล่าเรื่องที่โอวน่อหย่าคุกคามเธอบอกกับโห้หลีเฉิน

“คุณโห้ ขอโทษนะคะ เพราะฉันเป็นสาเหตุ ทำให้โอวน่อหย่ารู้การหมั้นปลอมๆของพวกเรา ฉันจะพยายามปลอบประโลมเธออย่างเต็มที่ ไม่ให้เธอนำเรื่องนี้ไปบอกกับคุณนายใหญ่ตระกูลโห้”

ตอนที่โห้หลีเฉินมานั้น เขาก็พอจะเดาได้ว่าต้องเป็นเพราะโอวน่อหย่าทำอะไรสักอย่าง แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นเพราะเรื่องนี้

เขาหรี่ตาลง จู่ๆก็โน้มตัวไปใกล้ๆเย้นหว่าน

เขาจับจ้องที่เธอ ถามขึ้นด้วยประโยคเน้นๆ:

“คุณเป็นห่วงคนในครอบครัวของผมมาก?”

ลมหายใจของเขาอยู่ใกล้มาก ลมหายใจแทบจะทั้งหมดรินรดอยู่บนใบหน้าของเธอแล้ว ถึงขนาดที่ว่าสร้างรสชาติที่วาบหวามออกมา

เย้นหว่านกระชับร่างกายไว้ทันที หัวใจเต้นเร็วรัวๆ

เธอพูดไปมากมายขนาดนั้น นึกไม่ถึงว่าจุดสำคัญที่คุณโห้จับได้คือสิ่งนี้

เย้นหว่านรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “อย่างไรเรื่องที่ฉันเคยรับปากคุณไว้ ก็ต้องทำให้ได้”

เมื่อเห็นท่าทางของเย้นหว่านที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง รอยยิ้มในดวงตาของโห้หลีเฉินยิ่งลึกซึ้ง

แม้ว่าเธอจะไม่ยอมรับ แต่เธอก็ยอมทิ้งความฝันที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมเพื่อเขา เขาไม่เชื่อว่ามันเป็นเพียงเพราะคำสัญญา

เพียงแค่กลัวว่าเธอจะยังไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำ โดยอยู่ในห้วงที่ไม่ทันรู้ตัว ตำแหน่งของเขาที่อยู่ในใจเธอก็กลายเป็นสิ่งสำคัญไปแล้ว

“ครืดครืดครืด——“

โทรศัพท์ส่วนตัวของโห้หลีเฉินดังขึ้น

 มีคนไม่มากที่รู้หมายเลขโทรศัพท์นี้ โห้หลีเฉินไม่ต้องคิดมาก กดรับสายทันที

ฟังเสียงในโทรศัพท์ไป สีหน้าของเขายิ่งอยู่เคร่งขรึม

เมื่อเห็นเขาวางสายแล้ว เย้นหว่านรู้สึกสงสัยและมีความกังวล ถามขึ้นด้วยความประหม่า:

“คุณโห้ เกิดอะไรขึ้นคะ?”

ไอพิฆาตพาดผ่านในดวงตาของโห้หลีเฉิน จากนั้นดวงตาลุ่มลึกก็จ้องมองที่เย้นหว่าน

“คุณยายรู้เรื่องรูปถ่ายแล้ว”

“อะไรนะ? โอวน่อหย่าละเมิดข้อตกลงเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร”

เย้นหว่านตื่นตระหนกตกใจ โกรธอย่างมาก ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกถึงความลึกซึ้งที่น่าหงุดหงิด

เธอกระพริบตาเล็กน้อย “แล้วคุณยายทางนั้นว่าอย่างไร?”

“ยังไม่แน่ใจ เป็นแม่บ้านที่บอกกับผม ผมต้องกลับไปทันที”

นิ่งไปชั่วครู่ โห้หลีเฉินก็มองไปทางเย้นหว่าน “กลับไปกับผมไหม?

“ค่ะ”

เรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบหลักของเย้นหว่าน เธอจึงตอบตกลงโดยไม่ลังเลใดๆ “ฉันจะอธิบายเรื่องนี้กับคุณนายใหญ่ตระกูลโห้อย่างละเอียด”

“หลีเฉิน เธอพูดแบบนี้กับป้าใหญ่ได้ยังไงกัน? เรื่องของเย้นหว่านกับมู่จื่ออี้ถูกบุคคลนิรนามส่งมาที่บ้านแล้ว แต่เป็นคุณหญิงท่านที่เห็นมันด้วยตนเอง”

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ควรโมโหจนล้มป่วยก็ยังคงต้องโมโหจนล้มป่วย ตัวการมันก็คือเย้นหว่านเสมอ

ในตอนนี้คนอื่นๆในห้องก็สังเกตเห็นเย้นหว่านแล้ว ดวงตาที่มองเธอล้วนกลายเป็นความโกรธและรังเกียจขยะแขยงมากมาย

คุณลุงกู้เฮ่อจูนเดินออกมาด้วยความโกรธจัด ด่าว่าเสียงดัง

 “เย้นหว่าน ทำไมเธอยังกล้ามาที่บ้านของฉัน? หมั้นกันไม่กี่วันก็เกิดเรื่องอื้อฉาวอย่างนี้ เธอยังขายหน้าของตระกูลโห้ไม่มากพออีกหรือ?”

ถึงแม้ว่าเย้นหว่านจะไม่มีอะไรใดๆในใจ แต่สิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือสถานการณ์เช่นนี้ที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้

สีหน้าของเธอค่อนข้างขาวซีด รีบร้อนอธิบาย

“เรื่องนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิดกัน ระหว่างฉันกับมู่จื่ออี้ไม่มีเรื่องอะไรกันทั้งนั้น ขอให้พวกคุณเชื่อฉัน”

“เป็นขนาดนั้นแล้วยังเรียกว่าไม่มีเรื่องอะไร? ถูกคนจับได้ว่าเล่นชู้คาบนเตียง เธอถึงจะรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าความอับอายขายหน้าหรือ?”

กู้เฮ่อจูนชี้ไปที่นอกประตู ตวาดเสียงดังลั่น “ตระกูลโห้ไม่ต้อนรับเธอ เธอ ออกไปเดี๋ยวนี้”

 เย้นหว่านยืนนิ่งอึ้ง รู้สึกอับอายอย่างมาก

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นห่วงคุณยายโห้ แต่ว่าที่นี่ก็ไม่มีที่สำหรับเธอ

เธอกัดฟันแน่น อึดอัดจนอยากจะเดินออกไปด้านนอก

ในตอนนี้เอง ร่างสูงใหญ่ของคนหนึ่งกลับยืนอยู่ข้างๆเธอ ราวกับนกอินทรี ที่ปกป้องคุ้มครองเธอให้อยู่ภายใต้ปีกของเขา

เสียงของเขาเยือกเย็น แต่กลับมีอำนาจเหนือกว่า

“อยู่กับตระกูลโห้ ไม่มีใครมีสิทธิ์ขับไล่เธอออกไปได้”

สีหน้าท่าทางของคนที่อยู่ในที่นี้แตกต่างกันไป กู้เฮ่อจูนมีสีหน้าท่าทางน่าเกลียดเป็นพิเศษ

คำพูดของนี้ของโห้หลีเฉิน คือไม่ให้เกียรติไม่เห็นแก่หน้าลุงอย่างเขาคนนี้เลย

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นผู้อาวุโส แต่สถานะที่แท้จริง กลับไม่ได้สูงเท่าโห้หลีเฉิน……

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว: “หลีเฉิน เธอสวมเขาให้กับนายแล้ว นายยังต้องการปกป้องเธออีก?”