สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 651

บทที่​651 ภาพเหตุการณ์​นี้ คงจะลืมไม่ได้ไปตลอดชีวิต

“ฉันเองค่ะ เย้นหว่าน”

เย้นหว่านพูดเสียงดังเข้าไปในประตู “ฉันจะเข้าไป คุณรีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้”

ไม่ว่าคนที่อยู่​ข้างในจะเป็นใคร แต่เธอก็แทบจะมั่นใจได้ว่าโห้หลีเฉินเองก็อยู่ข้างในเช่นกัน

และสถานการณ์ก็น่าจะเลวร้ายมากด้วย

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเย้นหว่านเย้นโน่ก็ชะงัก​ไป​ทันที และสีหน้า​ที่​ไม่ค่อย​ดี​ในตอนแรก ก็ซีดเซียว​เหมือนแผ่นกระดาษอย่างรวดเร็ว

เย้นหว่านมาแล้ว​

ถ้าอีกฝ่ายรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร และ​สภาพของโห้หลีเฉินในตอนนี้ อีกฝ่ายคงจะโกรธและอยากจะฆ่าเธอให้ตายอย่างแน่นอน​

แต่เธอยังไม่มีอะไรกับโห้หลีเฉินสำเร็จ และหากไม่ขึ้นชื่อ​ว่าเป็นผู้หญิงของโห้หลีเฉิน ถึงตอนนั้น​ก็จะไม่มีใครปกป้องเธอได้

ตายแน่ ต้องตายแน่ๆ

เย้นโน่รู้สึกหวาดกลัว​มาก ดวงตาของเธอกลอกไปมาอย่างร้อนใจ และในที่สุดดวงตาของเธอก็มองไปที่ล็อคประตู

ตอนนี้ มีแค่ต้องมีอะไรกันให้ได้เท่านั้น เธอถึงจะมีโอกาสรอด

ด้านนอก​ประตู​มีบอดี้การ์ดเฝ้าไว้ กุญแจ​ก็เปิดยาก กว่าจะเข้ามาได้เย้นหว่านคงต้องใช้เวลาพอสมควร แต่ประตูห้องน้ำไม่เหมือนกันถ้าเธอพังมันแรง ๆ จะง่ายกว่ามาก

โห้หลี​เฉินฤทธิ์ยากำลังออกฤทธิ์​อีกครั้ง อาจจะไม่มีแรงมากนัก เธอจึงคิดจะถือโอกาสนี้ทำข้าวสารให้กลายเป็น​ข้าวสุก

เย้นโน่เป็นคนใจกล้า คิดที่จะทำอะไร เธอก็จะทำทันที

เธอเห็นก้อนหินที่ประดับตกแต่งในห้อง ที่มีขนาดไม่เล็กและไม่ใหญ่เกินไป เธอหยิบมันขึ้นมา แล้วกระแทกไปที่ล็อคประตูห้องน้ำ

“ปัง”

เสียงมันดังมาก

เย้นหว่านได้ยินชัดเจน​ จึงขมวดคิ้ว และตะโกนเสียงแหลม​ “คุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่”

“ปังปัง!”

เสียงที่ตอบกลับมา กลับเป็นเสียงบางอย่างกำลังกระแทกอย่างแรง

เธออยู่ด้านนอกจึงไม่สามารถรู้ได้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น​ แต่เสียงนี้ สถานการณ์​แบบนี้ กลับยิ่งทำให้รู้สึกไม่สบายใจเข้าไปใหญ่

เห็นได้ชัดว่าคนข้างในไม่ได้มีความคิด​จะเปิดประตูให้เธอ

เธอคงต้องพึ่งตัวเองแล้ว

เย้นหว่านหงุดหงิดมาก และยิ่งรู้สึก​กระวนกระวายใจมากขึ้น​ ร้อนใจดั่งมีไฟสุมอก

ถ้าผู้หญิงที่อยู่ข้างในถูกบีบจนร้อนรน เธอจะทำสิ่งที่ไม่เป็นผลดีต่อโห้หลี​เฉิน​หรือเปล่า

ยิ่งคิดเรื่องนี้เธอก็ยิ่งลุกลี้ลุกลน

“รีบเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้”

เย้นหว่านเริ่มหงุดหงิดและตะโกนสั่งบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าประตู​ทั้งสองคน

หน้าตาของบอดี้การ์ดทั้งสองนั้นน่ากลัวมาก และตอนนี้สถานการณ์​กำลังไปในทิศทางที่เลวร้ายอย่างหนัก

พวกเขาไม่กล้าทำอะไรเลย จึงได้แต่ยืนตัวแข็ง ทำเหมือนคนหูหนวกไม่ได้ยิน

พยายามยืดเยื้อเวลาไปเรื่อยๆ

หวังว่า เย้นโน่จะทำสำเร็จได้…

“เอากุญแจ​มาให้ฉันเดี๋ยว​นี้”

เย้นหว่านไม่ทนรออีกต่อไป เธอยื่นมือออกไปทางบอดี้การ์ด​ ตั้งท่าจะแย่งกุญแจ​ซะเลย

บอดี้การ์ดตอบกลับอย่างรวดเร็ว และถอยตัวออกห่าง เพื่อรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยกับเย้นหว่าน

“คุณ​หนู​ครับ พวกเราไม่มีกุญแจจริงๆ​ครับ”

ไม่มีกุญแจ แล้วจะหลบทำไม

เย้นหว่านขมวดคิ้ว เสียงที่ดังออกมาจากในห้องยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดร้อนใจมากยิ่งขึ้น​

เหมือนกำลังเดินอยู่ขอบหน้าผา ที่สามารถพลัดตกลงไปได้ทุกเมื่อ​

เธอจะยืดเยื้อ​ต่อไปไม่ได้แล้ว

เธอมองไปที่บอดี้การ์ดทั้งสองอย่างคาดคั้น​“ จะให้​หรือ​ไม่ให้​”

บอดี้การ์ดถูกเย้นหว่านจ้องมองจนเริ่มทำตัวไม่ถูก​ แต่ก็ยังส่ายหัวอย่างหนักแน่นเหมือนเดิม“ พวกเราไม่มีจริงๆ​นะ​ครับ​ ... อะ คุณ​หนู​จะทำอะไรครับ อย่าใจร้อน​นะครับ”

เมื่อนึกถึงแบบนี้ ฝีเท้าของเย้นหว่านก็ก้าวเร็วมากขึ้น

“ฉัน ฉัน ... ประตูเสียค่ะ ฉันตั้งใจ​จะเข้าไปอาบน้ำ”

เย้นโน่รีบยื่นมือออกไปเพื่อดึงประตูปิดเล็กน้อย และยืนบังประตู

พยายามที่จะขัดขวาง​เย้นหว่านไว้

ตั้งแต่เย้นหว่านมาที่นี่ ดูเหมือน​ทุกคนต่างก็พยายามขัดขวาง​เธอ

เย้นหว่านเม้มริมฝีปากของเธอ และไม่สนใจเย้นโน่อีก เธอยื่นมือออกไปเพื่อผลักเธอออกไป

ก่อนจะเดินเข้าไปห้องน้ำทันที

ใบหน้าของเย้นโน่เปลี่ยนไปทันที เธอก็ร้องออกมาอย่างตกใจ“คุณเข้าไปไม่ได้นะ”

มือของเย้นหว่านหยุดนิ่ง จากนั้นเธอก็เลื่อนเปิดประตูห้องน้ำที่พังออก แล้วเดินเข้าไป

ทันทีที่เธอเดินเข้าไปก็มีความรู้สึก​เยือกเย็น​แผ่ออกมา

เธอขมวดคิ้วอย่างไม่สบายใจ จึงรีบเดินเข้าไป พอมองเข้าไปในห้องน้ำ จึงเห็นร่างในอ่างอาบน้ำที่กั้นด้วยกระจกฝ้า

หัวใจของเย้นหว่านก็หวาดหวั่น​ขึ้นมาทันที

เธอแทบไม่กล้าคิดอะไรมากไปกว่านี้ เธอรีบเดินไปเปิดประตูกระจกออก

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์​ตรงหน้า ดวงตาของเธอก็เบิกโต ก่อนที่ใบหน้า​ของ​เธอจะกลายเป็นสีแดงก่ำทันที

นี่คือภาพเหตุการณ์​ที่เธอจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต

เห็นแค่ว่าในอ่างอาบน้ำเต็มไปด้วยน้ำ และน้ำจากก๊อกน้ำก็ล้นออกมาไม่หยุด จนมันก็ไหลออกมานอกอ่างน้ำ แต่ไม่ว่าน้ำจะไหลออกมามากเท่าไหร่ ก็ไม่ได้ชะล้างเลือดในน้ำออกไปได้

ในน้ำนั้นเปื้อนไปด้วยสีแดงจาง ๆ ที่กระจายจนทั่ว

ใต้น้ำมีร่างสูงนอนสลบ​อยู่ เสื้อผ้าของเขายุ่งเหยิงมีรูพรุนหลายที่ กำลังลอยอยู่บนน้ำ

ส่วนใบหน้าของเขาก็จมอยู่ใต้น้ำ ดวงตาของเขาปิดสนิท ใบหน้า​ซีดเผือด​ ไม่รู้​ว่ามีชีวิตอยู่​หรือตายไปแล้ว​

ในขณะนั้นการเต้นของหัวใจเย้นหว่านแทบจะหยุดลง

เธอจ้องมองชายที่นอนอยู่ใต้น้ำด้วยความตะลึง​ ก่อนที่น้ำตาจะร่วงหล่นลงมาโดยไม่รู้ตัว​