สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 775

เดินออกไปที่ลานการไต่สวน เขามีหลากหลายวิธีที่จะจัดการกับทุกคนในที่แห่งนี้เป็นการส่วนตัว

เหล่าผู้พิพากษาทั้งหลายก็พากันมีอาการเหงื่อเย็นไหลอาบไปทั่วทั้งแผ่นหลัง ตื่นตระหนกกันออกมาเล็กน้อย

เซอร์ยุนซีได้รับเอกสารของฉู่ฉู่มา ก็รีบเปิดอ่านดู ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งรู้สึกตกใจออกมา

ในตอนที่เบิกตาขึ้นมองโอหยางฝู่ที่กำลังกู่ร้องออกไปด้วยความหยิ่งทะนง สายตาเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

เขาลุกยืนขึ้น เอ่ยเสียงเย็นออกไป

“เรื่องของผมมันก็คือการทำร้ายร่างกายท่านเสนาฯ ตามกฎหมายแล้วจะต้องได้รับโทษก็เท่านั้นเอง ถ้าคุณบริสุทธิ์ ผมก็จะยอมรับโทษ แต่โอหยางฝู่ คนสารเลวอย่างคุณ จะถูกผมต่อยตายไปมันก็สมควรแล้ว!”

เซอร์ยุนซีโยนเอกสารในมือลงไปบนโต๊ะ แต่ละคำที่พูดออกมาล้วนเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและขยะแขยง

“ตรงนี้เป็นรายชื่อผู้หญิงที่ถูกเขาข่มเหงพวกนั้น ส่วนชุดนี้เป็นรายชื่อของคนที่เสียชีวิตไป ในนั้นมีผู้หญิง879คน ที่ได้ตายไปด้วยความป่าเถื่อนของเขา”

ตาย?

แล้วยังมากถึง879คน?

ข้อมูลนี้ได้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้น ตื่นตกใจกันออกมาทันที

เหล่าผู้ช่วยก็มีสติกันมาก เอาเอกสารที่อยู่ตรงหน้าของเซอร์ยุนซี แล้วก็ได้แจกจ่ายไปให้กับผู้พิพากษากับเหล่าผู้ชมในที่แห่งนั้น

ตอนที่เหล่าผู้คนได้เห็นข้อมูลด้านบนกับชื่อคนแต่ละคนแล้ว ก็ได้นึกโยงไปถึงรูปในอินเทอร์เน็ตเหล่านั้นขึ้นมาอีกที มีหลายคนที่อดไม่ได้ที่จะมือสั่นออกมา

หญิงสาววัยแรกรุ่น879คน ล้วนแล้วแต่จะถูกทารุณอย่างโหดเหี้ยมทั้งนั้น ฆ่ากันถึงตาย นั่นมันควรจะเป็นความบ้าระดับไหนกัน?

จำนวนนี้มันมากมายจนน่าตกใจ

โอหยางฝู่ ตกลงแล้วเขาเป็นท่านเสนาฯ ของประเทศ หรือว่าเป็นเพชฌฆาตกันแน่?

“โหดร้ายไปแล้ว! มันจะเกินไปแล้ว!”

“นี่มันไม่ใช่คนแล้ว มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน! คนอย่างนี้ทำไมถึงได้มีสิทธิ์มาทำหน้าที่เป็นท่านเสนาฯ ของประเทศเรา คนหน้าเนื้อใจเสืออย่างนี้ มีสิทธิ์อะไรมาชักนำพวกเรากัน!”

“ควรจะฆ่า โอหยางฝู่ต่างหากที่เป็นคนที่สมควรจะฆ่ามากที่สุด!”

ความอดทนเส้นสุดท้ายของคนในที่แห่งนั้นได้ขาดสะบั้นลง

พวกเขาถือรายชื่อพวกนั้นไปด้วยนิ้วมือที่สั่นเทา จ้องมองโอหยางฝู่ไปด้วยสายตาที่โกรธจัด แทบจะเข้าไปฆ่าเขาให้ตายเสียตรงนั้น

ถึงแม้ว่าในประเทศเบียนหนานผู้หญิงจะไม่สำคัญ แม้ว่าการฆ่าผู้หญิงจะไม่ผิดกฎหมาย แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ในท้ายที่สุดแล้วมันก็ยังมีหลักทำนองคลองธรรมอยู่

โอหยางฝู่ฆ่าคนมามากมายขนาดนี้ มันได้เกินขีดความอดทนของเหล่าผู้คนไปไกลแล้ว

สถานการณ์ในนาทีนั้นก็ได้พลิกผันไปทันที

โอหยางฝู่มองดูรายชื่อพวกนั้นด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่ออกมา รูม่านตาหดลงอย่างชัดเจน

รายชื่อพวกนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามันช่างคุ้นตาเสียจริง

นี่มันบ่งบอกว่าเป็นข้อมูลในคอมพิวเตอร์ของเขา เขาชื่นชอบความรุนแรง ฆ่าผู้หญิง และยิ่งชอบถ่ายบันทึกภาพการตายของพวกเธอเอาไว้ ทั้งยังชอบจดชื่อของพวกเธอเอาไว้ด้วย

เขามักจะชื่นชมภาพเหล่านี้อยู่บ่อยครั้ง รายชื่อผู้เสียชีวิตชุดนี้มันยิ่งทำให้เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกแห่งความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ สิ่งนั้นล้วนแล้วแต่จะเป็นผลงานชิ้นเอกของเขาทั้งนั้น

แต่ข้อมูลชุดนี้ มันควรจะซ่อนอยู่ในคอมพิวเตอร์ของเขาที่มีการใส่รหัสผ่านขั้นสูงสุดเอาไว้ ไม่มีใครสามารถเจาะรหัสผ่านได้ ไม่มีใครที่สามารถเห็นมันได้สิถึงจะถูก

ทำไมกัน แม้แต่รายชื่อชุดนี้ก็ยังถูกเปิดโปงออกมา?

ใครกันแน่ ตกลงเป็นใครกันแน่ที่ลอบทำร้ายเขาลับหลังแบบนี้!

สายตาเยือกเย็นอันตรายของโอหยางฝู่ ทอดตรงไปทางฉู่ฉู่ แผ่รังสีฆ่าฟันกดดันคนออกไป

เป็นผู้หญิงคนนี้ที่ส่งมาให้ มันจะต้องเกี่ยวข้องกับเธอแน่ๆ

จู่ๆฉู่ฉูก็ถูกสายตาที่เย็นยะเยือกมองจ้องเข้ามา บนร่างมีเหงื่อเย็นไหลอาบออกมาทันที เหมือนกับว่าจะถูกฆ่าตายทางอากาศก็ไม่ปาน ความกลัวแผ่ออกไปทั่วทั้งร่าง

เธอกลัวจนสั่นไปทั้งร่าง เอามือไปจับแขนของเซอร์ยุนซีตามสัญชาตญาณ หลบไปอยู่ด้านหลังเขาไปด้วยความตื่นตระหนก

รู้สึกได้ถึงการประชิดตัวเข้ามาของหญิงสาว เซอร์ยุนซีนิ่งค้างไปเล็กน้อย เกิดความรู้สึกรังเกียจขึ้นมาอย่างควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ไปทั่วทั้งร่าง

เขายกมือขึ้นมาเตรียมที่จะผลักร่างเธอออกไป แต่พอหันหน้าไป เห็นสภาพที่ใบหน้าเล็กซีดเผือดร่างกายสั่นเทาของฉู่ฉู่แล้ว มือของเขาก็แข็งค้างอยู่กลางอากาศ

ช่างเป็นผู้หญิงที่ขี้กลัวเสียจริง

เธอกลัวจนมีสภาพแบบนี้ออกมา ถ้าเขาผลักร่างเธอออกไปอีก เธอจะไม่กลัวตายไปเลยหรือไง อย่างนั้นมันจะน่าสงสารเกินไปแล้ว

ร้ายดียังก็เป็นเพื่อนของเย้นหว่าน รักบ้านต้องรักนกกาที่อยู่ด้วย เขาไม่อาจโหดร้ายกับเธอได้

ดังนั้นแล้ว ฝ่ามือที่ค้างอยู่กลางอากาศของเซอร์ยุนซีก็ได้เปลี่ยนทิศทางไป ฝ่ามือใหญ่จรดลงไปบนศีรษะของฉู่ฉู่ ตบลงไปเบาๆ

ฆ่าคนก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต โอหยางฝู่สมควรตาย

แม้แต่เหล่าผู้พิพากษาในตอนนี้ส่วนใหญ่ก็นิ่วหน้ามองโอหยางฝู่ไปด้วยความเย็นชา เหมือนกับกำลังมองสิ่งที่ต่ำช้า

ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยหลงผิดไปเคารพท่านเสนาฯ ไปอย่างนั้น นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนเลวทรามอย่างนี้ได้

รู้สึกขยะแขยงสุดๆ

“ปัง!”

ค้อนเล็กๆเคาะลงมา ท่านประธานเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น

“โอหยางฝู่ทำเรื่องชั่วร้ายเต็มไปหมด ทำให้ผู้คนเกิดความไม่พอใจ ลักษณะนิสัยประจำตัวอย่างนี้มันยากที่จะได้รับความนับถือในการดำรงตำแหน่งท่านเสนาฯ ต่อไปได้อีก ผมขอเสนอให้เปิดการพิจารณาคดีระดับสูง ให้องค์กษัตริย์เป็นผู้พิจารณาตัดสินคดี ปลดโอหยางฝู่ออกจากอำนาจในการช่วยงานในด้านการเมืองการปกครองไปชั่วชีวิต ให้เขาได้รับโทษการยิงเป้า”

การร่วมพิจารณาคดีระดับสูงสุดของประเทศเบียนหนาน ต้องให้กษัตริย์เข้าร่วมมาเป็นประธานในการไต่สวน

มีเพียงแกของประเทศกับทีมเจ้าหน้าที่ทีมผู้ร่วมพิจารณาคดีระดับสูงสุดเท่านั้นถึงจะสามารถปลดโอหยางฝู่ผู้ที่อยู่ตำแหน่งระดับสูง ที่อยู่ภายใต้อำนาจคนคนเดียวแต่เหนือกว่าผู้คนเป็นหมื่นคนนี้ได้

และการประชุมประเภทนี้ถ้าเกิดว่าผู้ใต้บังคับบัญชาไปเสนออะไรให้กับคนระดับสูง เปิดมามันก็ไม่มีทางจะมีการพลิกผันอะไรได้อีก มีเพียงแค่ผลลัพธ์เดียวเท่านั้น

อย่างที่ท่านประธานได้พูดเอาไว้ การปลดโอหยางฝู่ออกจากอำนาจทางการเมืองไปตลอดชีวิต แล้วประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าเขานั่นเอง

โอหยางฝู่ นับได้ว่าจบเห่ไปโดยสมบูรณ์

ความคิดเห็นนี้ ได้รับความเห็นชอบจากผู้คนส่วนใหญ่ในที่แห่งนั้นออกมาทันที ต้องการให้เปิดการไต่สวนระดับสูงสุดกันอย่างแรงกล้า

สถานการณ์ในตอนนั้นเองก็ได้พลิกกลายมาเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายสุดๆขึ้นมาทันที ถึงขนาดที่แม้แต่โอหยางฝู่เอง ก็นึกไม่ถึงเลยว่ามันจะแย่ได้ถึงขนาดนี้ได้

หลุดออกจากการควบคุมของเขาไปโดยสมบูรณ์

สีหน้าของเขาย่ำแย่ถึงขีดสุด รังสีพิฆาตมืดครึ้มไปทั้งร่าง นิ้วมือกำหมัดแน่น เหมือนกับว่าต้องการจะบีบอะไรสักอย่างให้แหลกไปให้ได้

คนพวกนี้ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าบีบเขามาถึงขั้นนี้ได้

ปลดออกจากอำนาจทางการเมือง?

ยิงเป้า?

พวกเขากล้า!