สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 807

เธอมองดูเขาดื่มเหล้าต่อไป เหล้าหนึ่งขวดเกือบจะหมดแล้ว หัวใจของเธอมีความอึดอัดสุดขีด

ฉู่ฉู่ยื่นมือออกมาดึงขวดเหล้าอีกครั้ง

คราวนี้เธอใช้เรี่ยวแรงมาก ยึดขวดเหล้ามาทันทีอย่างทัศนคติอันแน่วแน่ตั้งมั่น

“คุณห้ามดื่มอีกต่อไป! คุณถือหนึ่งขวด ฉันก็จะยึดหนึ่งขวด”

ร่างกายของเซอร์ยุนซีแข็งทื่อในทันที

น้ำเสียงจริงจังนี้ทำให้ใบหน้าของเย้นหว่านปรากฏขึ้นในห้วงความคิดของเขาโดยไม่รู้ตัว ในประเทศเบียนหนานนี้มีเพียงผู้หญิงคนนี้คนเดียวที่ดื้อด้านและไร้เหตุผลกับเขา

“เสี่ยวหว่าน คุณมาแล้วเหรอ”

เซอร์ยุนซีเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วมองฉู่ฉู่ ด้วยดวงตาพร่ามัวที่กะพริบไปมา และในดวงตานั้นสั่นไหวเป็นประกายแวววาวราวกับดวงดาว

ฉู่ฉู่จ้องมองเซอร์ยุนซีอย่างเลื่อนลอย เป็นครั้งแรกที่เขาถูกมองด้วยสายตาเช่นนี้

ความรักลึกซึ้งเร่าร้อนดั่งไฟ ราวกับกระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าใส่เธอ

หัวใจเต้นระรัวผิดปกติ

ใบหน้าที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์เหล้าของเซอร์ยุนซี ฉีกรอยยิ้มออกมา เขาเอื้อมมือออกมาจับมือฉู่ฉู่อย่างอ่อนโยน

เขาจ้องมองเธอตรง ๆ “ที่จริงแล้วคุณอดเป็นห่วงฉันไม่ได้ใช่ไหม คุณมาหาฉัน หมายความว่าคุณมีฉันอยู่ในใจจริง ๆ ใช่ไหม?”

น้ำเสียงทุ้มต่ำเหมือนแม่เหล็กนั้นเหมือนกับเวทมนตร์ทำให้ใจพ่ายแพ้

หัวใจของฉู่ฉู่เต้นแรงโลดไม่เป็นจังหวะราวกับจะบินออกมาจากอกของเธอ แม้ว่าจะรู้ว่าเซอร์ยุนซีเลอะเลือนจนจำคนผิด แต่คำพูดของเขายังคงทำให้เธอลุ่มหลงจนถอนใจออกมาไม่ได้

ดวงตาของเธอพร่ามัวไปด้วยน้ำตา พลางสะอื้นพูดว่า

“ใช่ ฉันอดเป็นห่วงฉันไม่ได้ ฉัน...”

หลังจากฉู่ฉู่หยุดนิ่งชั่วขณะ คล้ายกับจะใช้ความกล้าหาญที่มากที่สุดในชีวิตของเธอ "เซอร์ยุนซี ฉันชอบคุณนะ"

ชอบ ชอบมาก ชอบจนจะเป็นบ้าแล้ว

แม้ว่าเขาจะเมาจนลืมตาไม่ขึ้น จำคนผิด แต่เธอก็ยังหลงใหลกับความรักลึกซึ้งของเขา จนยินยอมอยู่ข้างกายของเขา และอยากให้เขาจ้องมองด้วยอารมณ์รักลึกซึ้งแบบนี้ไปตลอดชีวิต

เพราะเธอหมดหวังอย่างสิ้นเชิงแล้ว ในชีวิตนี้เซอร์ยุนซีที่มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์จะไม่ทำแบบนี้กับเธอ

ในสายตาของเขา แต่ไหนแต่ไรก็มีเพียงเย้นหว่าน ไม่มีเธอ

เนื้อตัวของเซอร์ยุนซีสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เขาเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของฉู่ฉู่อย่างทะนุถนอม ระมัดระวังและหวงแหนเป็นอย่างยิ่ง

"ฉันกำลังฝันอยู่เหรอ ฉันอยากได้ยินคุณพูดแบบนั้นในความฝันจริง ๆ "

นิ้วมือของเขาลูบไล้แก้มเธออย่างอ่อนโยน ทุกนิ้วที่สัมผัสราวกับมีกระแสไฟฟ้ากระตุ้นออกมา

ดวงตาฉู่ฉู่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา “ดูเหมือนฉันจะฝันไปเหมือนกัน...”

ท่าทีอันอ่อนโยนและสัมผัสใกล้ชิดจากเขาไม่ใช่ความฝันสำหรับเธอ

“ถ้าเป็นความฝัน ก็อย่าตื่นเลย ฉันไม่อยากตื่นเลย”

เซอร์ยุนซีดึงฉู่ฉู่เข้ามาใกล้ แล้วจูบด้วยริมฝีปากบาง

กลิ่นเหล้าคละคลุ้งรุนแรง ตราตรึงด้วยความเร่าร้อนโดยไร้ความยับยั้งชั่งใจ

ร่างกายของฉู่ฉู่แข็งทื่อ ตกตะลึงอย่างทำอะไรไม่ถูก ดวงตาของเบิกกว้างมองไปใบหน้าตรงหน้าที่เด่นชัดทุกองค์ประกอบด้วยความประหลาดใจ

เธอไม่เคยถูกผู้ชายจูบมาก่อน

และโดยชายหนุ่มที่เธอรักและอยู่ในห้วงความคิดจิตใจเสมอมา

หัวใจเต้นแรงโลดราวกับบินออกจากอกไปแล้ว สมองของเธอว่างเปล่า เธอรับมือไม่ไหว และยิ่งไม่รู้ว่าจะควรทำและจะตอบสนองอย่างไร

ในห้วงอารมณ์ ตามติดด้วยลมหายใจที่มีกลิ่นเหล้า ทำให้เธอไม่อาจต้านทานความมึนเมานั้นได้

เมื่อบริวารที่ยืนอยู่หน้าประตูเห็นสถานการณ์ภายในห้อง ก็ทั้งประหลาดใจและตกตะลึง ทำไมจู่ ๆ ก็จูบกันแล้ว?

อุ๊ย นี่ นี่ นี่...

ปิดประตูเร็วสิ!

ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาเขาไม่ได้เคยเห็นท่านดยุกและผู้หญิงใกล้ชิดสนิทสนมเลย เขาคิดว่าในชีวิตนี้เจ้านายของตนเองจะเป็นหนุ่มโสดชั้นสูง เขาไม่คิดว่าเขาพอดีแตกแล้วจะดุเดือดขนาดนี้

แน่นอนว่าเขาปฏิบัติกับฉู่ฉู่แตกต่างจากคนอื่นกัน

เมื่อบริวารคิดถึงตอนนี้ ใบหน้าของเขาก็ยิ้มแบบปลาบปลื้มเอ็นดู แล้วปิดประตูเบา ๆ อย่างรู้งาน เพื่อให้พวกเขาทั้งสองมีพื้นที่เหมาะสมที่จะมีกิจกรรมส่วนตัว

——

ท้องฟ้าเริ่มสว่าง

ฉู่ฉู่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ เพียงชำเลืองก็มองเห็นชายหนุ่มผู้อยู่เคียงข้าง ใบหน้าของเขางดงามละมุนทำให้เธอแทบจะหยุดหายใจกับความหล่อละเอียดนั้น

เซอร์ยุนซีไงล่ะ ท่าทางนอนหลับของเขาช่างน่าดูอย่างนี้

สีหน้าของฉู่ฉู่พลันกลายเป็นซีดขาวในทันที ราวกับว่ามีอ่างน้ำเย็นสาดลงบนศีรษะของเธอ ทำให้เธอชาวาบจนจรดปลายเท้า

เป็นคุณได้อย่างไร? !

ใช่สิ เมื่อคืนเซอร์ยุนซีคิดว่าเป็นเย้นหว่านที่อยู่กับเขาตลอดคืน

ตอนนี้เขาเห็นเธอ จะผิดหวังมากแค่ไหน โกรธมากแค่ไหน

และเธอก็ทนไม่ไหว

ฉู่ฉู่ขบฟันแน่น น้ำตากลอกกลิ้งในดวงตาไม่หยุด

เซอร์ยุนซีมองเธออย่างงุนงง บนคอของเธอยังมีร่องรอยที่เขาสร้างไว้เมื่อคืนนี้

ทั้งหมดนี้ล้วนพิสูจน์ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธออย่างชัดเจน

หลังจากเขามีอาการเมาค้าง ก็ปวดขมับมากขึ้น

เซอร์ยุนซีเกือบจะปล่อยแขนของฉู่ฉู่อย่างตื่นตระหนก ในทันใดนั้นก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วห่อชุดนอน และลงจากเตียง

เมื่อยืนอยู่อีกฟากหนึ่งของเตียง เขาเห็นเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกกระจัดกระจายไปทั่วห้อง จึงยิ่งรู้ว่าเมื่อคืนนี้มันคลุ้มคลั่งบ้าบอแค่ไหน

ขมับของเขาหน่วงเป็นพัก ๆ ด้วยความปวดหัว “ฉู่ฉู่ เมื่อคืนฉัน...จำคนผิดแล้ว”

เธอรู้

แต่เมื่อเขาพูดเช่นนี้ กลับเป็นการฉีกแผลเป็นในหัวใจของเธอ เธอเจ็บปวดจนไม่รู้ว่าจะหายใจได้อย่างไร

ร่างของฉู่ฉู่เย็นยะเยือกและเจ็บปวดอย่างมาก

เซอร์ยุนซีมองลักษณะท่าทางของฉู่ฉู่ ก็อึดอัดในใจมาก ราวกับว่าไม่มีความสุขที่กำลังเก็บกดอะไรบางอย่าง

เขาโทษว่าเพราะไม่สบายใจที่ตนเองนอนผิดคน

เขาพูดอย่างเคร่งขรึม "ขอโทษ ฉันทำร้ายคุณแล้ว คุณอยากได้อะไร ฉันจะชดเชยด้วยสิ่งที่คุณต้องการ"

ชดเชย? ชดเชยอะไร?

เงินและทรัพย์สมบัติเหรอ?

จมูกของฉู่ฉู่เจ็บขึ้นมา แล้วเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เธอจะต้องการสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไรล่ะ

แต่เขาไม่สามารถให้สิ่งที่เธอต้องการได้