สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 829

แต่….

เธอพยายามมาแล้วหลายครั้งและเธอเข้าใจชัดเจนว่าผู้ชายคนนั้นอยู่ไกลเกินเอื้อมสำหรับเธอ

กู้จื่อเฟยวิ่งจนมาถึงห้องน้ำ เธอใช้น้ำเย็นล้างหน้าถึงจะทำให้ตัวเองสงบลงได้

ตอนนี้เธอไม่สามารถคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว เธอยังมีงานต้องทำ

กู้จื่อเฟยหายใจเข้าลึกๆ แล้วหันหลังเดินไปยังห้องเก็บของขวัญ

ในเวลาเดียวกัน ณ ห้องจัดเลี้ยง

ฝู้เหวยข่าย เห็นกู้จื่อเฟยเดินหนีไป ดวงตาของหม่นลงแล้วก็เดินตามเธอไป

สิ่งที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงคืนนี้ทำให้เขารู้สึกถึงวิกฤต

ใช้ประโยชน์จากการที่กู้จื่อเฟยอยู่คนเดียวตอนนี้ เขาต้องให้เธอชี้แจงเรื่องบางอย่างให้ชัดเจน

ในขณะเดียวกัน กู้จื่อเฟยก็ใช้โอกาสที่ไม่มีคนแอบเข้าไปในห้องเก็บของขวัญอย่างเงียบๆ

ข้างในนั้นมีของขวัญอยู่กองหนึ่ง หนึ่งในนั้นพลอยที่เย้นโม่หลินส่งให้ดูสะดุดตาเป็นพิเศษ ดั่งราชาที่แสดงความโดดเด่นออกมาท่ามกลางกองผลึกหิน ไม่สามารถต้านทานได้

กู้จื่อเฟยมองไปยังพลอยนั้น ภายในหัวก็ฉายภาพของเย้นโม่หลินขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ หัวใจก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

นี่เป็นของเย้นโม่หลิน..

แม้ว่าจะไม่ได้ส่งมาให้เธอ แต่มันก็อยู่ที่บ้านของเธอ

สิ่งนี้เคยเป็นของเขา

อารมณ์ของกู้จื่อเฟยค่อนข้างสับสน เธอพยายามระงับความคิดที่น่ารำคาญใจเหล่านี้ และหันไปและเริ่มมองหาของขวัญจากฝู้เหวยข่าย

แต่เธอกลับไม่เข้าใจ

เย้นโม่หลินตั้งใจส่งพลอยนี้มาเป็นพิเศษ เป้าหมายก็เพื่อกระตุ้นให้ ฝู้เหวยข่าย ส่งหยกเลือดนี้ออกมา

สิ่งของประเภทนี้โดยปกติมีราคาแพงและจะอยู่ติดกับตัว จึงหาแหล่งที่มาได้ง่าย แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะหาเจอได้ร้อยเปอร์เซ็น

ตามความเข้าใจของเธอ เย้นโม่หลินจะไม่ทำอะไรที่มีโอกาสสำเร็จเพียง50% ดังนั้นเขาจึงต้องมีจุดประสงค์อื่นนอกเหนือจากการบังคับให้ฝู้เหวยข่ายนำของขวัญสำคัญออกมา

แต่จุดประสงค์ของเขาคืออะไรกันนะ

กู้จื่อเฟยไม่เข้าใจ ในเมื่อต้องได้หยิงหลิงมาจากทางฝู้เหวยข่าย ก็ควรจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับฝู้เหวยข่ายสิ

จะสรรหาวิธีกลั่นแกล้งสร้างความขุ่นเคืองไปเพื่ออะไร?

ในขณะที่กำลังคิด เท้าของกู้จื่อเฟยก็หยุดลง บนชั้นที่อยู่ตรงหน้าเธอมีกล่องที่บรรจุหยกเลือดภูเขาหนานเอ๋อวางอยู่

หาเจอแล้ว

กู้จื่อเฟยไม่สนใจความสงสัยนั้นและเปิดกล่องทันทีและหยิบหยกเลือดออกมา

เมื่อต้องมือ ก็เป็นสัมผัสอันอุ่นสบาย เป็นของที่ดีมากทีเดียว

หวังว่าหยกนี้จะทำให้รู้ภูมิหลังของ ฝู้เหวยข่าย และสามารถแก้ไขปัญหาได้นะ

เพราะเธอสวมชุดราตรีและไม่ได้ถือกระเป๋าถือ เธอทำได้เพียงถือหยกเอาไว้ในมือแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่เธอเดินออกจากห้องของขวัญ ก็พบกับ ฝู้เหวยข่าย ที่กำลังเดินเข้ามาโดยไม่คาดคิด

ร่างกายของกู้จื่อเฟยเกร็งขึ้นมาทันที มือที่ถือหยกอยู่นั้นขยับไปข้างหลังอย่างลนลาน

ฝู้เหวยข่าย สังเกตเห็นท่าทีแปลกๆ ของเธอแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“จื่อเฟย เธอถืออะไรอยู่เหรอ?”

คำถามนี้ทำให้กู้จื่อเฟยยิ่งรู้สึกตื่นตระหนก เธอขโมยหยกเลือดมาก็เพื่อนำไปตรวจสอบประวัติของ ฝู้เหวยข่าย แบบลับๆ

ถ้าให้เขาเห็นตอนนี้ เมื่อรู้แล้วเขาต้องเดาอะไรบางอย่างได้ จากนั้นก็จะให้คนมาจัดการลบล้างมันแน่

งั้นเรื่องที่เธอทำแล้วทำเล่าในคืนนี้ก็จะสูญเสียไปเปล่าๆ ทั้งหมด

กู้จื่อเฟยหายใจเข้าลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์และตอบด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีอะไร แค่ของเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้สำคัญอะไร แล้วคุณมาที่นี่ได้ทำไม?”

ฝู้เหวยข่าย มองตรงไปที่กู้จื่อเฟย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูด

ถ้าเป็นของไม่สำคัญ แล้วทำไมเธอถึงออกจากงานแล้วมาเอาด้วยตนเองแบบนี้

ตอนนี้คำตอบของกู้จื่อเฟยที่บอกเขาอย่างชัดเจนว่า ความหวังสุดท้ายได้หายไปแล้ว

ความอบอุ่นเดิมและความคาดหวังที่จะได้อยู่ด้วยกันในไม่ช้าก็แตกสลายราวกับความฝัน

ฝู้เหวยข่าย พุ่งไปข้างหน้าอย่างฉับพลันและคว้าแขนของกู้จื่อเฟยไว้

“จื่อเฟย...”

กู้จื่อเฟยตกตะลึงและรีบเปลี่ยนหยกเลือดที่เธอถืออยู่ด้วยมืออีกข้าง มือนั้นเริ่มออกแรงหนัก

เละร่างกายของเธอ ก็เข้าใกล้ ้ ฝู้เหวยข่ายอย่างห้ามไม่ได้

ใกล้จนร่างของเธอแทบจะแนบไปกับเขา

การสัมผัสนี้ทำให้กู้จื่อเฟยรู้สึกอึดอัดมาก

“นายจะทำอะไร? ปล่อยฉันนะ”

กู้จื่อเฟยพูดด้วยความตื่นตระหนก

การต่อต้านและการดิ้นรนของเธอที่เหมือนการยื้อฟางเส้นสุดท้ายนั้น ทำให้รอยยิ้มสุดท้ายบนใบหน้าของ ฝู้เหวยข่าย หายไป

เขาจับมือของเธอแน่น คิ้วขมวดมุ่น

พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “กู้จื่อเฟย เธอไม่คิดที่อยากจะอยู่กับฉันแล้วเหรอ?”

อารมณ์ของชายตรงหน้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน กู้จื่อเฟยรู้สึกตกใจและหวาดกลัวขึ้นในทันที

ซึ่งแตกต่างจากผู้ชายที่อ่อนโยนและสง่างามก่อนหน้านี้เหมือนเป็นคนละคน

งั้นตัวเองก่อนหน้านี้คือความเสแสร้งและนี่เป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของฝู้เหวยข่ายงั้นเหรอ?

กู้จื่อเฟยใจหาย หน้าซีด ค่อยๆ พูดอย่างใจเย็น

“ฉันไม่รู้ว่านายพูดอะไรอยู่ พวกเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันมาตลอดหรอกเหรอ?”

“คำพูดนั้นน่ะ ตัวเธอเองก็เชื่อแบบนั้นงั้นเหรอ? เธอก็เป็นผู้ใหญ่แล้วนะ อย่ามาพูดเล่นแบบนี้”

ฝู้เหวยข่าย มองไปที่เธออย่างหงุดหงิด “อยู่ๆ ตอนนี้เธอก็เปลี่ยนใจขึ้นมารึไง? เป็นเพราะว่าเย้นโม่หลินกลับมาใช่ไหม?”