สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 856
“เธอมองอะไรของเธอ?”
ชายหนุ่มหรี่ตาอย่างเกียจคร้าน ตะโกนถามขึ้นมากะทันหัน
เย้นหว่านที่กำลังเทเหล้าตกใจจนมือสั่น เทเหล้าลงบนโต๊ะ
เธอรีบกู้สถานการณ์ “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ.......”
“ฉันถามว่าเธอลับๆล่อๆมองอะไร”
ชายหนุ่มเห็นได้ชัดว่าโมโหบ้างแล้ว พยุงตัวขึ้นยื่นมือไปจับแขนของเย้นหว่านไว้ บังคับให้เธอโน้มตัวไปข้างหน้า
เอวแนบอยู่ที่โต๊ะ ชนเหล้าจนล้ม
ทันใดนั้นวุ่นวายไปหมด
เย้นหว่านตกใจ คิดไม่ถึงว่าอยู่ดีๆจะเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น พยายามตั้งสติอธิบาย
“คุณผู้ชาย ฉันไม่ได้ดูอะไรจริงๆ”
“ยังจะแก้ตัวอีก สายตาเธอไม่ได้อยู่เฉยๆเลย”
ผู้ชายด่าอย่างมั่นใจ มือที่จับแขนของเย้นหว่านก็ใช้แรงเพิ่มขึ้น “เธอเป็นใคร? ดูแล้วรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตา”
เย้นหว่านหวาดกลัวในใจ คุ้นหน้า?
เธอแต่งหน้าเข้มขนาดนี้แล้ว ผู้ชายคนนี้ยังจำเธอได้อย่างนั้นเหรอ?
ถ้าหากจำได้ว่าเธอคือเย้นหว่าน พวกเขาทุกคนก็จะถูกจับได้
เย้นหว่านรีบผลักมือของผู้ชายออก อยากถอยออกห่าง
“คุณผู้ชาย ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันเป็นแค่พนักงานเล็กๆคนเดียวเท่านั้น ขอโทษด้วย คุณอย่าทำให้ฉันลำบากใจเลย ฉันไปเรียกผู้จัดการมา”
พูดไป เย้นหว่านก็หันตัวจะเดินออกไป
เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว แผนการร้อยแปด ออกไปก่อน
จากนั้น เธอเดินไปแค่สองก้าว ชายหนุ่มก็เหยียบโต๊ะกระโดดข้ามมา ขวางทางเย้นหว่านไว้
เขาพูดอย่างโมโหโหดเหี้ยม
“อยากหนี? ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เธอพูดมาให้รู้เรื่อง เธอเป็นใครกันแน่? เป้าหมายที่เข้ามาคืออะไร”
แต่ละคำพูดที่บีบถามอย่างมั่นใจนั้น
เย้นหว่านร่างกายทั้งเกร็งทั้งตื่นเต้น คนทั้งคนรู้สึกไม่ดีไปหมดแล้ว
ผู้ชายคนนี้ความระแวงจะสูงเกินไปหน่อยไหม
เธอกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูก จากนั้นผู้ชายก็เข้ามาโดยตรง ยื่นมือจับแขนของเธอไว้
แรงของเขาเยอะมาก ทันใดนั้นเย้นหว่านรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากแรงบีบที่แขน
เย้นหว่านขัดขืนอย่างรีบร้อน “ฉันไม่ได้ทำจริงๆ คุณผู้ชาย คุณปล่อยฉัน”
“เธอไม่พูดไม่เป็นไร ฉันมีวิธีทรมานจนให้เธอพูด”
ผู้ชายพูดอย่างโหดเหี้ยม มือข้างหนึ่งยกสูงขึ้น กำลังจะตบไปที่หน้าของเย้นหว่าน
เย้นหว่านตกใจอย่างหนัก ใบหน้าซีดไปทั้งหน้า
ด้วยเรี่ยวแรงของเธอแล้ว ขัดขืนผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย
ตามองฝ่ามืออันโหดเหี้ยมนั้นกำลังจะตบลงมาที่หน้าของเธอ........
“ปัง”
เสียงแตกดังขึ้น ตามมาด้วยขวดเหล้าแตกกระจาย เหล้าไหลลงมาจากด้านหลังคอของผู้ชายคนนั้น
ท่าทางจะตบหน้าคนอื่นของผู้ชายก็ชะงักอยู่กับที่
เขากัดฟันหันกลับไป “เธอกล้าทุบฉัน.......”
“ปัง”
คำพูดยังพูดไม่จบ กู้จื่อเฟยก็หยิบเหล้าอีกขวดทุบที่หัวของเขา
ผู้ชายกลอกตา สลบล้มลงไปกับพื้น
คนขับรถผู้ชายอีกคนก็รีบลุกขึ้น ด่าว่า “นางผู้หญิงบ้าสองคนนี้ กล้าทำร้ายคนเหรอ”
พูดไป เขาก็ดึงแขนเสื้อลุกขึ้นยืน
เย้นหว่านขนหัวลุก จัดการไปหนึ่ง ยังเหลืออีกหนึ่ง
“รีบไปเถอะ”
กู้จื่อเฟยดึงตัวเย้นหว่านจะวิ่งออกไป
เรื่องในวันนี้ เกรงว่าคงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว
สถานการณ์ในตอนนี้ พวกเธอวิ่งออกไปอย่างปลอดภัยสำคัญที่สุด
ท่านฝู้รองพูดต่อว่า
คนขับรถก้มหน้าอย่างละอายใจ
ท่านฝู้รองมองไปที่เย้นหว่านและกู้จื่อเฟย ยิ้มแล้วพูดว่า
“คุณทั้งสองคนอย่าถือสาเลย ลูกน้องของผมตื่นเต้นเกินไป ถึงได้ทำแบบนี้ พวกคุณคงตกใจมากใช่ไหม?”
เย้นหว่านมองท่านฝู้รองด้วยความตะลึง คนที่ดูแล้วเคร่งขรึมโหดเหี้ยม คิดไม่ถึงว่าพูดง่ายขนาดนี้
เธอรีบพยักหน้า “ไม่เป็นไรไม่เป็นไร”
“คุณผู้หญิงทั้งสองพูดง่ายเช่นนี้ ก็ไม่ใช่คนคิดร้ายอะไร ลูกน้องของผมโผงผางเกินไป ผมขอโทษแทนพวกเขาด้วย”
พูดไป ท่านฝู้รองก็หยิบขวดเหล้าที่เย้นหว่านเปิดเมื่อครู่ เทเหล้าสามแล้วเอง
สองแก้วนั้นยื่นให้เย้นหว่านและกู้จื่อเฟย “ผมดื่มให้พวกคุณ หวังว่าเรื่องไม่ดีเมื่อครู่ จะจบไปตามเหล้าแก้วนี้นะครับ”
สามารถแก้ไขได้ ก็เป็นเรื่องดีแน่นอน
เย้นหว่านก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ชนแก้วกับท่านฝู้รองพร้อมกับกู้จื่อเฟย ดื่มเหล้าลงไปอย่างง่ายดาย
เห็นพวกเธอดื่มเหล้าลงไป สายตาของท่านฝู้รองมีแววความมืดมน
ยิ้มแล้วพูดว่า “ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว พวกคุณออกไปทำงานต่อได้”
รู้ว่าในห้องรับรองนี้ยังมีห้องลับ ก็ถือว่าได้ข้อมูลแล้ว มากกว่านี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว
เย้นหว่านไม่กล้าทำให้เสียเรื่องอีก จึงรีบเดินออกไปพร้อมกับกู้จื่อเฟย
พวกเธอเพิ่งออกไป คนขับรถก็เดินไปข้างหน้าท่านฝู้รอง ถามเสียงเบาว่า
“ท่านรอง ปล่อยพวกเธอไปแบบนี้จริงเหรอครับ? เมื่อกี้พวกเธอมองเห็นอุปกรณ์ด้านในแล้ว”
นี่ที่เป็นศูนย์ของพวกเขา ใช้โรงแรมน้ำพุร้อนในการบดบัง
จะให้คนอื่นเห็นไม่ได้ ยิ่งให้ผู้หญิงสองคนที่ดูมีข้อสงสัยแบบนี้รู้ไม่ได้
ท่านฝู้รองมองไปทางประตูด้วยสายตาเย็นชา “พวกเธอไปได้ไม่ไกลหรอก”
ออกจากห้องแล้ว เย้นหว่านและกู้จื่อเฟยก็เหมือนกับหนีรอดจากความตาย เหงื่อท่วมร่างกาย
พวกเธอออกไปอย่างรีบร้อน ไปหาพวกโห้หลีเฉิน
คิดไม่ถึง เพิ่งเห็นโห้หลีเฉิน เย้นหว่านกำลังยากเรียกเขา ร่างกายก็ล้มไปข้างหน้าอย่างควบคุมไม่ได้.......
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...