สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 880

โห้หลีเฉินมองท่าทีสีหน้าที่ดำมืดของเย้นโม่หลิน จิบไวน์ไปเบาๆหนึ่งจิบ อารมณ์สดชื่นสุดๆ

ในตอนแรก ตอนที่เขาอยากจะแต่งงานกับเย้นหว่าน ก็เจอการคัดค้านจากพวกเย้นโม่หลินเหมือนกัน

สักวันหนึ่งต้องเป็นวันของเรา

โห้หลีเฉินมุมปากอมยิ้ม มีความสุขชอบอกชอบใจบนความทุกข์ของเขาอย่างปกปิดเอาไว้ไม่อยู่

"ต้องคัดค้านแน่ๆ อยากจะแต่งงานกับกู้จื่อเฟย ก่อนอื่นคุณต้องได้รับความเห็นชอบจากกู้หรงก่อน"

หยุดไปสักพัก โห้หลีเฉินยิ้มเล็กน้อย"พูดให้ง่ายๆคือ ต้องไปประจบประแจงทำดีกับกู้หรงนั่นเอง"

กู้จื่อเฟย"......"

เรื่องแบบนี้ เขาไม่เคยมีประสบการณ์เลยสักครั้ง แล้วก็ไม่เคยคิดถึงมาก่อนเลยด้วย

คนอยู่ด้วยกันคบกันอยู่ดีๆ จู่ๆก็มาห้ามปรามเขา ไม่พอใจเขาซะอย่างนั้น?

แล้วจะให้เขาไปประจบประแจงยังไง?

เย้นโม่หลินตอนนี้ดูท่าไม่ดีแล้ว

โห้หลีเฉินอารมณ์ก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก พูดกับเย้นโม่หลินอย่างใจเย็นสุดๆ

"จริงๆแล้วง่ายมาก แถมยังมีตัวอย่างในการเรียนรู้แล้ว ก็ทำเหมือนกับที่ผมทำในตอนแรกนั่นแหละ"

เย้นโม่หลิน"......"

ตอนนี้เขาถึงเห็นสายตาของโห้หลีเฉินที่มีความสุขบนความทุกข์ของเขา

นี่เขาได้ทีขี่แพะไล่ชัดๆเลย

ทำเหมือนกับที่เขาทำในตอนแรก ในตอนแรกพวกเขาคัดค้านไม่ให้โห้หลีเฉินกับเย้นหว่านคบกันขนาดไหน เย้นโม่หลินเป็นคนที่รู้ดีที่สุดแล้ว

โห้หลีเฉินผ่านความทุกข์ยากมามากมาย กว่าจะได้ความเห็นชอบจากพวกเขา

เรียกได้ว่าสาหัสร้ายแรงมาก แถมระหว่างทางก็ยังถูกบังคับให้แยกจากเย้นหว่านไปตั้งหลายครั้งหลายคราด้วย

หรือว่าเขาก็ต้องไปทำเรื่องแบบนี้เหมือนกันอย่างนั้นเหรอ?

เย้นโม่หลินเริ่มหน้ามืด เธอดูท่าไม่ดีแล้ว

เย้นหว่านมองท่าทางที่ดูชั่วร้ายของโห้หลีเฉิน ก็รู้ว่าเขากำลังจงใจหลอกลวงเย้นโม่หลิน รอโอกาสแก้แค้นเอาคืนเรื่องในตอนนั้น

ช่างหน่อมแน้มจริงๆ

เย้นหว่านผลักเขา พูดขึ้นเสียงเบาๆ

"ตอนนี้คุณหลอกลวงพี่ชายของฉันขนาดนี้ ไม่กลัวเขาเคียดแค้นหรือไง? กลับไปหาเรื่องคุณ ไม่ให้คุณแต่งงานกับฉันขึ้นมาล่ะ?"

โห้หลีเฉินยิ้มแย้มเหมือนเดิม ยื่นมือออกมาเอาเย้นหว่านเข้ามาในอ้อมกอดอย่างเอาแต่ใจ

"เมื่อก่อนเจอทุกข์ยากลำบากขนาดนั้นผมยังผ่านมาได้ ตอนนี้แค่การล้อเล่นเท่านั้น ผมจะกลัวอะไร"

ที่เขาพูดไม่สนใจเลยสักนิด สาบานจากใจจริง

ในความคิดของเขา ชีวิตนี้ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ก็จะไม่มีทางปล่อยเย้นหว่านไป

แถมตอนนี้เย้นโม่หลินเจอกับเรื่องแบบนี้ โอกาสไม่ได้มาง่ายๆ จะพลาดโอกาส"แก้แค้น"ที่ไปแล้วไปลับไม่กลับมาอีกแบบนี้ไม่ได้

ถ้าไม่ทำให้เย้นโม่หลินได้สัมผัสกับความรู้สึกทนทุกข์ลำบากสักครั้งล่ะก็ เขาก็คงจะทำให้ตัวเองในอดีตต้องรู้สึกผิดหวังแน่ๆ

เย้นหว่านมองท่าทางของโห้หลีเฉิน รู้สึกว่าหมดหนทางแล้ว ในขณะเดียวกันก็แสดงความเห็นอกเห็นใจอย่างสุดซึ้งให้กับพี่ชายตัวเองเช่นกัน

เธอพูดขึ้นเบาๆ

"พี่ พี่ไม่ต้องกังวลเกินไปหรอก คุณอากู้ไม่ใช่คนที่ใจคับแคบอะไร พี่ไปคุยกับจื่อเฟยมากๆหน่อย เดี๋ยวเขาก็เห็นด้วยแล้ว"

ถึงยังไงก็ไม่มีทางเกิดเหตุการณ์ครั้งใหญ่เหมือนกับเธอและโห้หลีเฉินในครั้งนั้นขึ้นแน่นอน

ต้องใช้แรงเข้าปะทะ สู้สุดใจสุดชีวิต

เย้นโม่หลินเม้มริมฝีปากบางๆ แววตาของเขาลึกราวกับมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ในใจ เริ่มค่อยๆตั้งมั่นความคิดความคิดหนึ่ง

แม้ว่ากู้หรงจะคัดค้าน แม้ว่าเขาจะเจอกับความทุกข์ยาก แต่ขอแค่กู้จื่อเฟยเต็มใจ เขาก็จะพยายามให้ถึงที่สุด ที่จะรับผิดชอบเธอ

ไม่ว่าใคร ก็ไม่สามารถมาขวางรั้งได้

เธอมองพ่อของตัวเองอย่างอึ้งตะลึง ผ่านไปสักพัก จึงกัดฟันพูดออกมา

"พ่อ หนูเป็นลูกแท้ๆของพ่อหรือเปล่า?"

กู้หรง"......"

ใบหน้าของเขาดำมืด ความชั่วร้ายเข้ามากระทบที่หัวของกู้จื่อเฟย

"ทำไม เพื่อผู้ชายคนเดียว แม้แต่พ่อก็ไม่รู้จักแล้วเหรอ?!"

กู้จื่อเฟยมุมปากกระตุก

โมโหสุดขีด ถึงขนาดที่มีความคิดแบบนั้นแล้ว

กู้จื่อเฟยพูดอธิบายด้วยความผิดหวังหดหู่ใจ

"พ่อ ถึงยังไงหนูก็เป็นลูกสาวแท้ๆของพ่อนะ พ่อถึงกับต้องดูถูกดูแคลนหนูขนาดนี้เลยเหรอ? หน้าแบบหนูก็สวยมากเหมือนกันนะ พอแต่งหน้าแต่งตัวดีๆจะต้องสามารถยืนอยู่ข้างกายเย้นโม่หลินเฉิดฉายจรัสแสงเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขาได้แน่นอน อีกอย่าง ก็เพราะว่านิสัยที่ร่าเริง กระตือรือร้นแบบนี้ของหนูนี่แหละ ถึงจับคนที่เงียบๆไม่ชอบพูดแบบเขาได้อยู่หมัด พวกเราเป็นความแตกต่างที่เข้ากัน เติมเต็มส่วนที่ขาดของกันและกัน อยู่ด้วยกันถือเป็นคู่ที่ลงตัวที่สุดแล้ว"

สายตาที่กู้หรงมองกู้จื่อเฟยยิ่งดูไม่ดีขึ้นกว่าเดิม"ลูกหมายความว่า ลูกเป็นคนไล่ตามเย้นโม่หลินอย่างนั้นเหรอ?"

กู้จื่อเฟยแก้มแดงเล็กน้อย

จากนั้น ก็ยอมรับอย่างตรงไปตรงมา"ใช่ สมัยก่อนตอนที่เย้นโม่หลินเคยมาที่เมืองหนาน ครั้งแรกที่เห็นเขาหนูก็ชอบเขาเลย จากนั้นตอนที่หนูไปบ้านของเย้นหว่าน ตอนนั้นหนูก็เริ่มตามจีบเย้นโม่หลิน"

กู้หรงมองลูกสาวที่แสนภูมิอกภูมิใจของตัวเอง แทบอยากจะจับยัดกลับเข้าไปในท้องของแม่เธอแล้วทำใหม่อีกสักรอบจริงๆ

ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้นะ ผู้ชายที่สูงเกินเอื้อมคนนั้นเธอยังกล้าไปแตะต้อง

"ลูกไม่เคยได้ยินเหรอ ผู้หญิงที่ไปให้เขาถึงที่ เป็นผู้หญิงที่ไร้คุณค่าที่สุด ตอนนี้เขาก็แค่รู้สึกแปลกใหม่กับลูกเท่านั้น ผ่านไปสักพัก เขาก็จะรู้สึกว่าลูกไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แล้วก็จะรังเกียจลูก"

คำพูดของกู้หรงราวกับเป็นคำสาป ที่ลอยเข้าหูของกู้จื่อเฟย

ทำให้เธอโกรธไฟสุมทรวง

ไม่ใช่ลูกแท้ๆอย่างที่คิดไว้สินะ?

ไม่อย่างนั้นแล้วทำไมถึงดูถูกดูแคลนเธออย่างนี้ล่ะ