สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 903

"เธอรับปากแม่ฉัน เตรียมตัวจะแต่งงานกับฉันแล้วใช่หรือเปล่า?"

เมื่อเห็นเย้นโม่หลินมีท่าทางเคร่งขรึมจริงจัง เธอก็ต้องพยักหน้าเพื่อยืนยันซึ่งทำให้เธอหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้

ผู้ชายคนนี้ก็เป็นเสียอย่างนี้ ทุกอย่างเป็นตามกฎเกณฑ์ แม้แต่ความรู้สึกและการแต่งงานของเขาก็ไม่มีข้อยกเว้น

ยิ่งเขาเป็นแบบนี้ เธอก็ยิ่งอยากจะแกล้งเขา

กู้จื่อเฟยมองเย้นโม่หลินด้วยรอยยิ้มและพูดเบาๆ

"ตอนนี้พี่รู้จะต้องรักฉันดีๆ แล้วใช่ไหม?"

เย้นโม่หลินสำลัก "..."

ปัญหานี้เกินความควบคุม ตอนนี้เขายังไม่ค่อยจะเข้าใจจริงๆ

ดวงตาของกู้จื่อเฟยส่องประกายด้วยรอยยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก และเธอก็ก้าวไปข้างหน้าให้ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองใกล้มากขึ้น

เธอเงยหน้าจนปลายจมูกของเธอเกือบจะแตะกับของเย้นโม่หลิน

ร่างสูงของเย้นโม่หลินแข็งทื่อและโคนหูของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยไม่สมัครใจ

เขาคิดจะก้าวถอยหลังอย่างไม่ทันรู้ตัว กู้จื่อเฟยกลับพูดขึ้นเบาๆ

"ฉันสอนพี่ได้นะ"

เย้นโม่หลินที่กำลังจะก้าวถอยหลังหยุดชะงักในทันที

คนที่เขาต้องการจะปราบคือกู้จื่อเฟย หากคำพูดของเธอมันเชื่อถือได้มากกว่าสิ่งที่เขามองหา และน่าเชื่อถือกว่าที่ป่ายฉีพูด...

เย้นโม่หลินเงียบลงครู่หนึ่งแล้วพูดเสียงขรึม "ว่ามาสิ"

กู้จื่อเฟยมองดูปฏิกิริยาของเย้นโม่หลินในดวงตาของเขา ดวงตาที่กะพริบราวดวงดาวบนฟ้าและรอยยิ้มที่มุมปากของเขาที่อยู่สูงขึ้นเรื่อยๆ

พี่เย้นของเธอทำไมถึงได้ใสซื่อแบบนี้?

ด้วยอารมณ์ที่มีความสุขมากกู้จื่อเฟยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเปิดวิดีโอที่บันทึกไว้โดยพูดอย่างจริงใจ

"คุณลองทำแบบนี้ประจำ"

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงคลิกที่ปุ่มเล่น และภาพเคลื่อนไหวก็เล่นบนหน้าจอโทรศัพท์ทันที

ควบคู่ไปกับเสียงออดอ้อนของชายคนหนึ่ง

[ฉันอยากกอดเธอ กู้จื่อเฟย ให้ฉันกอดเธอ]

เย้นโม่หลินมองไปที่ "ตัวเอง" บนหน้าจอโทรศัพท์ด้วยความประหลาดใจ ได้ยินเสียงที่ไม่รู้จักอับอาย เขาก็มีท่าทางแย่ในทันที

ให้ตายสิ นี่เขาเหรอ? !

ผู้ชายที่ทำตัวติดกับกู้จื่อเฟยเหมือนคนไร้กระดูกคนนั้น อีกทั้งยังถูไปมาอย่างหน้าไม่อายและเอาแต่พูดจาพึมพำไม่รู้เรื่อง คือเขา?

เป็นเขาได้ยังไงกัน?

เย้นโม่หลินมีสีหน้ากระอักกระอ่วนและหน้าแดง และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะลากชายคนนั้นออกจากวิดีโอและบีบคอเขาให้ตาย จากนั้นก็ทำลายบันทึกวิดีโอและทั้งหมดนี่ไปเสีย

เขา "ทำ" อย่างนั้นในทันที ทันใดนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ และคลิกอย่างรวดเร็วเพื่อลบวิดีโอ

กู้จื่อเฟยชอบวิดีโอนี้มาก ไหนเลยจะยอมให้มันถูกลบ และเธอก็รีบพูดว่า

"อย่าลบนะ"

เย้นโม่หลินที่กำลังจะคลิกเพื่อลบหยุดนิ่ง เขาขมวดคิ้ว ท่าทางของเขายุ่งเหยิงมาก

มองดูกู้จื่อเฟยที่ไม่สบายใจเป็นที่สุด

เขาเมาและดูเหมือนจะมีสติอยู่เพียงเล็กน้อย เขาอาจรู้ว่าตัวเขาดูเหมือนจะทำอะไรที่ดูไม่น่าเชื่อเวลาที่เขาเมา แต่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นได้ถึงขนาดนี้

เขาไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะดูต่อ

ทำไมถึงได้น่าอายแบบนี้นะ? !

กู้จื่อเฟยบอกให้เขาทำแบบนี้บ่อยๆ มันจะต้องเป็นถ้อยคำเสียดสีที่น่าอาย

เย้นโม่หลินน้ำเสียงเคร่งขรึมและพูดเสียงแข็ง

"ฉันทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนั้น อย่าเก็บไว้เลย ลบเถอะ"

หลังจากหยุดชั่วครู่ เขาก็พูดอีกครั้งเหมือนคำสาบาน "ฉันรับรองว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นซ้ำสองอีก..."

"อย่านะ!"

กู้จื่อเฟยกลัวว่าเขาจะลบมันจริงๆ จึงรีบกุมมือเขาแล้วพูดด้วยความจริงๆ

ติดตามเย้นโม่หลินมายี่สิบกว่าปี เขาเป็นคนที่เข้าใจเย้นโม่หลินที่สุด บนโลกนี้มีเรื่องเพียงไม่กี่เรื่องที่ทำให้เขาหน้านิ่วคิ้วขมวดได้แบบนี้

และทุกเรื่องก็เป็นเรื่องใหญ่ แถมยังเป็นเรื่องยุ่งยากที่ทำให้คนอยากตายอีกด้วย

หรือว่าตอนนี้จะมีเรื่องใหญ่อะไรอีก?

ป่ายฉีเดินไปข้างเย้นโม่หลินอย่างว่องไวเหมือนเจอศัตรูตัวฉกาจ ลดเสียงลงแล้วถาม

"พี่ใหญ่ มีเรื่องอะไรรึเปล่า?"

เย้นโม่หลินหันไปมองป่ายฉีและหันกลับไปจ้องมองแก้วไวน์

รัศมีที่ตึงเครียดปกคลุมไปทั่วร่างกาย

ในใจของป่ายฉียิ่งกระวนกระวาย สถานการณ์แบบนี้ ดูแล้วเหมือนจะคับขันมากกว่าปกติ เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นกันแน่นะ?

"พี่ใหญ่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ครับ? หลายปีมานี้เราพี่น้องต่างก็ผ่านเรื่องต่างๆ เป็นตายมาด้วยกันมากมายนับไม่ถ้วน พี่บอกผมเถอะ ผมจะอยู่เคียงข้างพี่"

เย้นโม่หลินหยุดเขย่าแก้วไวน์ แล้วหันไปมองป่ายฉี

เขาหันไปมองป่ายฉีอย่างพินิจพิเคราะห์

ของมองดูป่ายฉีที่กล้าหาญแล้วจึงเปิดปากพูดช้าๆ

"นายทำได้เหรอ?"

ป่ายฉีเริ่มไม่พอใจทันที ตบหน้าอกเพื่อให้แน่ใจ

"พี่ยังไม่มั่นใจในความสามารถของผมอีกเหรอ?มีเรื่องอะไรที่เป็นไปไม่ได้บ้าง?"

ความรู้ช่วยรักษาคน พละกำลังสามารถฆ่าคนได้

หลังจากเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกับเย้นโม่หลินมาเป็นเวลาหลายปี ความสามารถของเขาได้รับการฝึกฝนมาอย่างยาวนานในระดับสูงสุดของโลก แม้แต่ทหารรับจ้างบ้าดีเดือดก็ไม่อาจจะเอาชนะเขาได้

แต่เมื่อเห็นเย้นโม่หลินสงสัยในความสามารถของเขาแล้ว ป่ายฉีก็ยิ่งรู้สึกกระวนกระวาย

เรื่องครั้งนี้จะต้องเป็นเรื่องใหญ่มาก

ถึงขนาดแม้แต่ฝีมืออย่างเขาก็ยังอาจจะเอาไม่อยู่

"พี่ใหญ่ ไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหน ผมก็จะอยู่เคียงข้างพี่และช่วยพี่ถึงที่สุด พี่บอกผมเถอะ ผมจะพยายามสุดความสามารถ"