สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 930

โห้หลีเฉินหรี่ตา มองไปยังสายตาของหยูฉู่สองที่เย็นชาราวกับลมหนาว จิตสังหารแผ่ซ่าน

เขาสั่งว่า "ฝ่าวงล้อม!"

ในขณะเดียวกัน โห้หลีเฉินก็ยกมีดขึ้นฟัน จัดการบอดี้การ์ดตระกูลหยูที่อยู่ตรงหน้า

เขาก้าวขึ้นหน้าไปทันที สายตาเย็นชาเดินไปหาหยูฉู่สอง

หยูฉู่สองตกใจมาก "โห้หลีเฉิน แกจะทำอะไร"

สายตาโหดเหี้ยมนั่น ดูราวกับจะฆ่าเขา

โห้หลีเฉินไม่ได้พูดอะไร การก้าวของช่วงขาเรียวยาว ลดระยะห่างระหว่างหยูฉู่สองลงอย่างรวดเร็ว

โดยไม่มีการมองบอดี้การ์ดที่ขวางอยู่เลย ทำการยกมีดในมือขึ้นฟันจนล้มไปทีละคน

ความเร็วในการเก็บเกี่ยวชีวิตมนุษย์นั้น ราวกับยมบาลก็ไม่ปาน

หยูฉู่สองหน้าถอดสี มองโห้หลีเฉินอย่างไม่อยากเชื่อ ไม่ได้คาดคิดเลยว่าสถานการณ์จะมาถึงจุดนี้ที่โห้หลีเฉินไม่สนใจกฎใดๆ จะลงมือกับเขาให้ได้

ความรู้สึกหวาดกลัวเริ่มรายล้อมรอบตัวหยูฉู่สอง

และไอ้เวรตะไลท่านอาวุโสสองก็ทำเป็นตาบอดต่อสถานการณ์ของเขา กลับสั่งคนอื่นให้ช่วยพวกเย้นโม่หลินฝ่าวงล้อม

การตีวงล้อมไว้ในคราแรกมีแนวโน้มที่ดี ตอนนี้กลับกลายเป็นคุกกี้แซนด์วิชแบกรับการโจมตีอยู่ข้างใน

ดวงตาร้อนรนของหยูฉู่สองเป็นสีแดง แต่กลับไม่ยอมเปลี่ยนการตัดสินใจ เขาต้องฉวยโอกาสจากการบาดเจ็บของเย้นโม่หลิน เพื่อฆ่าเขาให้ได้

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับการปกป้องอย่างดี แต่เย้นโม่หลินได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว ทนต่ออุปสรรครุนแรงไม่ได้แน่

แค่อุบัติเหตุเล็กน้อย ก็ทำให้เขาตายได้

เมื่อเย้นโม่หลินตายไป ภาพที่ปรากฏในตอนนี้ก็จะได้รับการแก้ไขทั้งหมด โห้หลีเฉินก็จะไม่มีทางหันหลังให้เขาเพราะคนตายอีก

อย่างไรก็ตาม ที่ทำให้หยูฉู่สองคิดไม่ถึงก็คือ ทางฝ่ายเย้นโม่หลินยังไม่โดนอะไรเลย พวกบอดี้การ์ดข้างกายเขาก็กลับล้มลงไปทีละคนสองคนเสียแล้ว

มีดสั้นคมกริบที่เปื้อนเลือด ตรงเข้าพาดที่ลำคอของหยูฉู่สอง

กลิ่นเลือดเย็นชืด กระตุ้นประสาทสัมผัสของหยูฉู่สอง

เขาจ้องโห้หลีเฉินด้วยความตะลึงพรึงเพริด พร้อมกับตวาดด่าลั่น

"โห้หลีเฉิน ฉันเป็นปู่แกนะ!"

"หึ ระหว่างเรา มีสายสัมพันธ์ครอบครัวกันด้วยเหรอ"

โห้หลีเฉินเหน็บแนมอย่างเย็นชา สายตาเย็นยะเยือกเป็นที่สุด "หยูฉู่สอง ถ้าผมฆ่าคุณไปตอนนี้ ผมก็จะได้เป็นผู้นำตระกูลตระกูลหยู"

เขาเป็นทายาทพียงคนเดียว และตอนนี้ยังได้รับแรงสนับสนุนทางกองกำลังจากท่านอาวุโสสองอีก หลังจากฆ่าคนปิดปากก็จะได้สืบทอดตำแหน่งท่านผู้นำตระกูลต่อไป ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้

หยูฉู่สองคิดไม่ถึงว่าโห้หลีเฉินจะโหดเหี้ยมจนมาถึงจุดนี้

ร่างกายเขาตึงเครียดอย่างรุนแรง แม้แต่ลมหายใจยังหยุดลง

ที่ควบคุมตระกูลหยูหลายปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนคุกคามเช่นนี้ ถึงขั้นรู้สึกได้ว่าความตายมันใกล้เข้ามาแค่เอื้อม เขารู้ดีว่าถ้าเขาตายไป โดยที่โห้หลีเฉินถึงขนาดทำร้ายคนในเพื่อช่วยคนนอก ก็จะไม่เป็นการละอายใจต่อตระกูลเย้น

ยาถอนพิษของตระกูลหยู ชาตินี้ก็อย่าได้คิดจะเอากลับคืนมา

ลูกหลานของตระกูลหยูจะยังคงถูกควบคุมและคุกคามจากตระกูลเย้นจากรุ่นสู่รุ่น

ดังนั้นเขาจะตายไม่ได้ ยังไงก็ตายไม่ได้

หยูฉู่สองถามเสียงหนักว่า "โห้หลีเฉิน แกคิดจะทำอะไรกันแน่"

เขารู้ว่าเขายังมีโอกาสเจรจาต่อรอง

ถ้าโห้หลีเฉินคิดเอาชีวิตของเขา ก็จะลงมือตรงๆ แต่แค่เอามีดมาวางบนคอ ก็เพื่อเจรจาข่มขู่

ถ้าการเจรจาลงตัว หยูฉู่สองก็จะรอด ถ้าการเจรจาล้มเหลว โห้หลีเฉินก็จะฆ่าเขา

หยูฉู่สองรู้แจ้งแก่ใจ

โห้หลีเฉินเหลือบมองไปทางพวกเย้นโม่หลินด้วยสายตาเย็นเยียบ

ท่านอาวุโสสองตะคอกเสียงดังลั่น "ทุกคนหยุด!"

ด้วยเสียงนี้ พวกบอดี้การ์ดตระกูลหยูถึงได้มองมาทางโห้หลีเฉิน ทันใดนั้นก็ตกใจกลัวที่เห็นท่านผู้นำตระกูลของตัวเองถูกโห้หลีเฉินใช้คมมีดสั้นพาดคออยู่

พวกเขาสูดอากาศเย็นทันใด ไม่กล้าขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

บอดี้การ์ดทั้งสองฝ่ายกระจายตัวออกฝั่งใครฝั่งมัน ตั้งท่าเผชิญหน้า

โห้หลีเฉินเห็นเย้นโม่หลินยังคงยืนอยู่ได้ จึงมองมายังหยูฉู่สองอย่างเย็นชา

เอ่ยถ้อยคำเย็นชาที่ต่อรองไม่ได้ "ปล่อยพวกเขาไป"

หยูฉู่สองขมวดคิ้วแน่น ไม่เต็มใจเลยสักนิด

ถึงตอนนั้นโห้หลีเฉินที่อยู่ไกลเกินไป จะไม่สามารถช่วยพวกเขาได้อีก แต่หยูฉู่สองเป็นคนที่เมื่อคิดฆ่าแล้วจะไม่มีวันถอย หลังจากพวกเขาไป จะต้องส่งคนจำนวนมากมาไล่ล่าอย่างแน่นอน

ถึงตอนนั้นโห้หลีเฉินที่อยู่ไกลเกินไป ก็ไม่สามารถช่วยพวกเขาได้อีก

เขากับป่ายฉีต่างได้รับบาดเจ็บ ยังพากู้จื่อเฟยที่อยู่ในสถานการณ์เลวร้ายไปด้วย ต้องหนีคลื่นแห่งการไล่ล่าออกไปจากที่นี่ มันเป็นสิ่งที่ท้าทายอย่างมาก

ถ้าพาเย้นหว่านไปด้วยอีก มีแนวโน้มที่จะทำให้เย้นหว่านต้องได้รับบาดเจ็บไปอีกคน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ แม้เย้นโม่หลินจะทนไม่ได้ ก็ต้องกัดฟันพูดว่า

"ดูแลเธอให้ดี เดี๋ยวฉันจะมารับเธอไป"

"วางใจ"

โห้หลีเฉินพยักหน้า

มีเขาอยู่ จะไม่ให้เย้นหว่านต้องบาดเจ็บ และตกอยู่ในอันตราย

เรื่องในวันนี้ จะเป็นข้อยกเว้นเพียงครั้งเดียว หยูฉู่สองจะไม่คิดสนับสนุนเขาและวางแผนเพื่อเขาอีกต่อไป

"ไป"

เย้นโม่หลินไม่ล่าช้าอีก อุ้มกู้จื่อเฟย เดินก้าวกว้างออกไปด้วยร่างกายที่แข็งแกร่ง

เว่ยชีประคองป่ายฉีตามหลังไปติดๆ

ข้าวกายพวกเขามีบอดี้การ์ดหลายคนตามไปด้วย ตีวงล้อมรอบปกป้อง เดินออกไปด้วยกัน

หยูฉู่สองมองไปยังแผ่นหลังของเย้นโม่หลินด้วยแววตาโหดเหี้ยม หักกระดูกนิ้วมือดังกรอบแกรบ จิตสังหารท่วมท้น

เขากุมอำนาจมาหลายปีดีดัก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฆ่าคนไม่สำเร็จ

เย้นโม่หลินแม้ออกจากบ้านตระกูลหยูไป ก็ต้องตายอยู่ดี

โห้หลีเฉินรู้ความคิดของหยูฉู่สองดี แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจเขาอีก เก็บมีดสั้น แล้วโยนลงไปในกองเลือดบนพื้น

หยูฉู่สองถอนหายใจโล่งอกทันที ก่อนจะเดินถอยหลังไปก้าวใหญ่

มองเห็นดวงตาของโห้หลีเฉินที่เย็นชามากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไร้ร่องรอยของอารมณ์ความรู้สึก ถึงขั้นมีจิตสังหารที่เย็นยะเยือก

แต่พวกเขานั้นไม่ต่างกัน ยังไม่สามารถสังหารฝ่ายตรงข้ามได้