สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 942

โห้หลีเฉินเหลือบมองท่านอาวุโสรอง สีหน้าอ่อนลงเล็กน้อย

เขามองออกว่าท่านอาวุโสรองจริงใจกับเขา

ตอนที่เปิดขุมทรัพย์ ท่านอาวุโสรองถูกหยูฉู่สองทั้งขับไล่และกดข่ม โห้หลีเฉินจึงยื่นมือเข้าไปช่วย ทำให้อีกฝ่ายสามารถเข้ามาในขุมทรัพย์ได้ตามที่ใจปรารถนา ตั้งแต่นั้นมาเขาจึงได้รับความจริงใจและความภักดีจากท่านอาวุโสรอง

ถึงแม้ท่านอาวุโสรองจะต่อสู้จนเลินเล่อไปบ้างในบางที แต่เขาก็ซื่อสัตย์และจริงใจ

ส่วนท่านอาวุโสแปดก็ไม่ประสบความสำเร็จในตระกูลหยู ถึงจะมีความมุ่งมั่นแต่ก็ไม่สามารถสมปรารถนาได้ง่ายๆ แถมยังถูกกดขี่มาตลอดอีก

เขาคือคนที่เย้นหว่านดึงออกมา

แต่ช่วงเวลาที่ลำบากใจแบบนี้ เขากลับเลือกที่จะยืนอยู่ข้างโห้หลีเฉินอย่างไม่ลังเล

สายตาของโห้หลีเฉินเฉียบแหลม เขามองปราดเดียวก็ดูออก ว่าใครติดตามเขาด้วยความจริงใจบ้าง

โห้หลีเฉินเอ่ยพูดเสียงเบา

"ที่พวกคุณพูดมา ไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก ในเมื่อหยูฉู่สองคิดจะปลุกปั่นคนอื่นเพื่อเล่นงานผม ผมว่าคมคงต้องจัดประชุมตระกูลแล้วล่ะ"

"จัดประชุมตระกูล?" ท่านอาวุโสรองและท่านอาวุโสแปดส่งเสียประหลาดใจออกมาอย่างพร้อมเพรียง

นั่นมันเป็นการประชุมระดับสูงและสร้างความสะเทือนได้มากที่สุดของตระกูลหยูเลยนะ นอกจากท่านอาวุโสแล้ว คนที่ต้องเข้าร่วมประชุมด้วยก็มีตำแหน่งสูงๆในตระกูลหยูแทบทั้งนั้น

แม้แต่คนเก่าคนแก่ของตระกูลหยูที่อยู่มาหลายสิบปีก็ยังต้องเข้าร่วม

และการประชุมนี้ ทุกคนที่เข้าร่วมจะมีมติโหวตอยู่ในมือ เพื่อตัดสินบทสรุปของเรื่องที่นำมาถกเถียงกัน

เพราะมีคนเยอะ ใครก็ไม่สามารถมั่นใจได้ ว่าผลสรุปสุดท้ายของการประชุมจะเป็นยังไง แม้แต่ผู้นำตระกูลคนปัจจุบัน ก็ไม่สามารถรับรองได้ว่าจะได้รับการสนับสนุนจากทุกคน

แต่ก็เพราะว่าคนเยอะ ต่างคนก็ต่างคำนึงถึงประโยชน์ของตัวเอง ซ้ำยังมีความหวาดหวั่นต่อชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล ส่วนใหญ่จึงหลับหูหลับตาเออออตามผู้นำตระกูลกันแทบจะทุกคน

ถ้าหากโห้หลีเฉินจัดประชุมตระกูลจริงๆล่ะก็ มันไม่ค่อยมีผลดีกับเขาเท่าไหร่แน่

หัวคิ้วของท่านอาวุโสรองสองขมวดแน่นยิ่งกว่าเดิม

ท่านอาวุโสแปดเป็นคนหัวไว ครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่สักพัก ก็เอ่ยถามว่า

"นายน้อย คุณมีวิธีทำให้การประชุมในครั้งนี้เอนเอียงมาทางเราใช่ไหม?"

ถ้าไม่ใช่ โห้หลีเฉินคงไม่พูดถึงการประชุมตระกูลขึ้นมาสุ่มสี่สุ่มห้าหรอก

ไม่อย่างนั้นถ้าหากแพ้ขึ้นมา เมื่อหยูฉู่สองอยู่เหนือกว่า เขาต้องถือโอกาสตัดสินความผิดว่าโห้หลีเฉินทรยศตระกูลหยูแน่ๆ ถึงแม้จะไม่เปิดใช้หน่วยพิทักษ์กฎตระกูล เขาก็สามารถแย่งชิงสิทธิ์ทุกอย่างของโห้หลีเฉินไปได้

แบบนั้นโห้หลีเฉินก็จะไม่ใช่แค่เนื้อร้ายสำหรับตระกูลหยูอีกต่อไป อาจจะถูกจับขังแทน

สายตาของโห้หลีเฉินมืดมัวไปทั้งดวง คำพูดถูกพ่นออกมาจากปากของเขาช้าๆ

"ใจคนไง"

"ใจคน?" ท่านอาวุโสรองทำหน้างุนงง นี่มันคือวิธีอะไร เขาไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด

ท่านอาวุโสแปดก็งุนงงอยู่ชั่วครู่ ต่อมา ใบหน้าของเขาก็เปี่ยมไปด้วยความประหลาดใจและความเหลือเชื่อ

"นายน้อย หรือว่าคุณคิดที่จะ......."

โห้หลีเฉินพยักหน้า

แววตาประหม่าของท่านอาวุโสแปดสั่นระริก พูดอย่างไม่สบายใจว่า "นี่คือการเดิมพันครั้งใหญ่เลยนะ"

สิ่งที่โห้หลีเฉินคิดจะเดิมพัน ก็คือจิตใจที่ไม่แน่นอนของมนุษย์

นี่มันบ้าเสียยิ่งกว่านักพนันที่หมดตัวคาโต๊ะเสียอีก ไม่มีโอกาสในการชนะ และก็ใช่ว่าจะแพ้

การที่ไม่สามารถคาดการณ์อะไรได้เลยแม้แต่นิด พูดได้เลยว่าเป็นอะไรที่บ้าสุดๆ

ใจคนเรา คาดเดายากที่สุดแล้ว

"ฉันเชื่อว่าโห้หลีเฉิน ต้องชนะแน่นอน"

เย้นหว่านเดินถือถาดเข้ามายิ้มๆ บนนั้นมีกาแฟวางอยู่สามแก้ว

แววตาของเธอแน่วแน่ เชื่อมั่นในตัวของโห้หลีเฉินหมดทั้งใจ "เพราะชีวิตนี้ คุณโห้ไม่เคยพ่ายแพ้เลยสักครั้ง"

เขาภักดีต่อตระกูลหยูก็จริง แต่โห้หลีเฉินคือทายาทผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลหยู แม้จะต้องถล่มตระกูลหยู แต่คนที่เขาภักดีก็ยังคงเป็นนายน้อยตระกูลหยู แบบนี้จึงไม่ถือว่าเป็นการทรยศหักหลัง ไม่ถือว่าผิดแปลกแต่อย่างไร

สามวันต่อมา ตระกูลหยูก็ออกแถลงจัดประชุมตระกูล

สถานที่คือหอประชุมขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้ถึงพันกว่าคน

หัวโต๊ะมีหยูฉู่สองนั่งจับจอง ที่นั่งด้านซ้ายมือของเขาคือโห้หลีเฉิน ท่านอาวุโสรองและท่านอาวุโสแปดตามลำดับ รวมไปถึงสมาชิกในตระกูลคนอื่นๆอีกหลายคน

ที่นั่งด้านขวามือของเขาคือท่านอาวุโสสาม ท่านอาวุโสหก ท่านอาวุโสเจ็ด และสมาชิกคนอื่นๆตามลำดับ

นอกนั้น ก็เป็นคนในตระกูลหยูนั่งเรียงรายอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวตามลำดับจากตำแหน่งสูงไปต่ำ

มีทั้งชายและหญิง มีทั้งคนแก่และคนหนุ่ม แต่ละคนมาแบบฉายเดี่ยว ล้วนแล้วแต่เป็นคนใหญ่คนโตที่มีอิทธิพลกันทั้งนั้น

ณ ขณะนี้ แม้ว่าในสถานที่จัดประชุมจะมีคนจำนวนหลายพันคน ทว่ากลับไม่มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจเลยแม้แต่นิดเดียว เงียบสนิทราวกับอยู่ในห้องโล่งๆอย่างไรอย่างนั้น

ทุกคนเงียบกริบ นั่งหลังตรง เคารพและยำเกรงต่อการประชุมในครั้งนี้มาก

ถึงแม้ตำแหน่งของพวกเขาจะไม่ได้ต่ำ แต่ถ้านั่งอยู่ข้างหลังมากเพียงใด นั่นก็แปลว่าชาตินี้ทั้งชาติพวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้ย่างก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลหยู และพบปะกับผู้นำตระกูลกับคนระดับสูงอย่างแน่นอน

การได้เข้าร่วมประชุมในครั้งนี้ ก็ถือว่าเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่ในชีวิตนี้ของพวกเขาแล้ว

แน่นอนว่า ตอนที่มาถึง พวกเขาต่างก็ได้รับประกาศลับบางอย่าง

เป็นเนื้อความที่ผู้นำตระกูลออกประกาศออกเอง โดยสั่งกำชับว่าไม่ว่าการประชุมจะพูดถึงเรื่องอะไร ทั้งผลสรุปเอย ออกมติโหวตเอย ทุกคนต้องสนับสนุนผู้นำตระกูลเท่านั้น

แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะไม่รู้ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ในความคิดของพวกเขา ผู้นำตระกูลใหญ่ที่สุด ดังนั้นจึงพากันเชื่อฟัง โดยไม่มีใครคิดขัดใจเลยสักนิด

หยูฉู่สองนั่งอยู่บนหัวโต๊ะ เมื่อเห็นคนพันกว่าคนด้านล่าง มุมปากก็กระตุกยิ้มเย็นอย่างผู้ชนะ

ยังไงตระกูลหยู ก็ต้องมีเขาเป็นผู้นำอยู่ดี

คนพวกนี้ ต่างก็เป็นเบี้ยล่างของเขาทั้งนั้น

โห้หลีเฉินกล้าจัดประชุมตระกูลแบบนี้ เท่ากับรนหาที่ตายชัดๆ