"คำพูดในเครื่องบันทึกไม่จริง คำพูดของพวกเราตอนนั้นไม่ใช่อย่างนี้แน่ บางคำผมก็ไม่ได้พูด!"
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เจียงเป้ยนีพลันได้สติ ก่อนจะหาความหวังอีกเพียงนิด
เธอตำหนิกู้จื่อเฟยทันทีและพูดว่า
"คุณกู้ คุณหักหลังพี่เย้นก่อน ตอนนี้เห็นว่าเรื่องมันแดง ก็เลยทำบันทึกอัดเสียงปลอมมา เพื่อทิ้งชิวเจ๋อและเอาตัวเองให้รอดใช่ไหมละ? แผนการนี้ของคุณมันเห็นแก่ตัวเกินไปไหม? มันช่างน่าละอายเหลือเกิน"
หากยืนอยู่บนที่สูงแห่งศีลธรรม กู้จื่อเฟยที่ไม่เกรงกลัวติดป้ายที่ว่าไร้ความปราณีและไม่มีความชอบธรรม
เมื่อทุกคนเห็นเช่นนี้ ก็เกิดความสับสน ไม่แน่ใจ
เสียงบันทึกนั่นปลอมหรือ?
พวกเขาไม่กล้าตัดสินใจเชื่อคำพูดอีกด้านของชิวเจ๋อ หันไปมองกู้จื่อเฟยอย่างสงสัย
กู้จื่อเฟยคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว กลับสงบใจได้
"พวกคุณไม่ใช่คนแรกที่ได้ฟังเสียงบันทึก เสียงบันทึกนี่เป็นของจริงหรือไม่ พี่เย้นจะฟังไม่ออกเชียวหรือ?"
เธอพูดพลางหันไปมองเย้นโม่หลินด้วยสีหน้าทะเล้น ก่อนพูดอย่างออดอ้อน
"พี่เย้น คุณว่าเสียงบันทึกนี่ปลอมไหมคะ?"
ใบหน้าของเย้นโม่หลินเย็นชาราวกับน้ำแข็งเสมอ และหลังจากได้พบกับกู้จื่อเฟย ใบหน้าพลันละลายเล็กน้อยราวกับว่าน้ำแข็งละลายพบเจอกับความอบอุ่น
น้ำเสียงของเขาสงบและแน่วแน่
"เป็นของจริง"
ทุกคนพลันมั่นใจทันที
นายน้อยของครอบครัว ซึ่งเป็นบุคคลที่สูงส่ง มีคำพูดหนักแน่นน่าเชื่อถือ และไม่โกหกใคร
อีกอย่างเขาเป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์ และไม่มีทางที่เขาจะโกหกว่ากู้จื่อเฟยไม่ได้นอกใจ
ดังนั้นเขาจึงยืนยันว่าบันทึกเสียงนี้เป็นความจริง100%
เมื่อผู้คนเชื่อ พวกเขาก็ยิ่งดูหมิ่นและขยะแขยงชิวเจ๋อมากขึ้นไปอีก
"จนถึงตอนนี้แล้ว นึกไม่ถึงเลยว่ายังไม่มีความเสียใจ แล้วยังใส่ร้ายว่าบันทึกเสียงของคุณกู้เป็นของปลอมอีก"
"คนแบบนี้ไม่มียาตัวไหนรักษาได้หรอก ในปากมีแต่คำโกหกปลิ้นปล้อน"
"ไม่รู้จักการแก้ไขกลับตัว ไม่รู้อะไรเลย!"
"นายน้อย เขาทำเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ ไม่สามารถให้อภัยเขาได้ ได้โปรดจัดการเขาด้วย"
"ได้โปรดจัดการเขา"
ทุกคนพูดไปในทางเดียวกัน
ใบหน้าของชิวเจ๋อซีดขาว หนังศีรษะของเขาชา และร่างกายของเขาก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้
จัดการ? จะจัดการกับเขาอย่างไร?
เขาได้รับบาดเจ็บเช่นนี้แล้ว และหากถูกจัดการอีก เกรงว่าชีวิตจะหาไม่
ชิวเจ๋ออยู่ในความตื่นตระหนก มองไปทางเจียงเป้ยนี อย่างขอความช่วยเหลือ
เจียงเป้ยนีหน้าซีดเผือดยิ่งกว่า ร่างกายสั่นเทา
เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเรื่องมันจะกลายเป็นอย่างนี้ไปได้
ในตอนนี้เธอจะสามารถทำอะไรได้อีก? พูดออกหน้าให้กับชิวเจ๋อ ก็เหมือนดึงดูดกลิ่นคาวเข้าตัวเอง ราวกับรนหาที่ตาย
เธอบังคับให้ตัวเองอยู่ในความสงบ ส่งสายตาให้ชิวเจ๋อ เพื่อให้เขาทำต่อไป
ตามคำร้องขอของทุกคน เย้นโม่หลินกลับมองไปทางกู้จื่อเฟย ก่อนจะถามด้วยเสียงอ่อนโยนและตามใจว่า
"คุณอยาดจะจัดการยังไงกับเขา?"
ความหมายนี้ คือให้กู้จื่อเฟยเป็นคนตัดสินใจ
เมื่อทุกคนมองไปยังกู้จื่อเฟย แววตาของพวกเขาก็เปลี่ยนไป พวกเขาเพิ่งจะสังเกตเห็นว่า นายน้อยของพวกเขาอ่อนโยนและห่วงใยกู้จื่อเฟยมาก
ความสัมพันธ์ที่แนบแน่นเช่นนี้ จะมีมือที่สามเข้ามาแทรกแซงได้อย่างไร
เมื่อชิวเจ๋อเห็นสิ่งนี้ ใจที่ตื่นตระหนกเริ่มมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย
ตอนนี้ ได้มีบอดี้การ์ดร่างสูงสองคนออกมาจากด้านข้างทันที จับชิวเจ๋อทั้งซ้ายและขวา ก่อนจะดึงเขาขึ้นจากพื้นด้วยความหยาบคาย
ลากเขาออกไป
ชิวเจ๋อตึงเครียดไปหมด นี่มันทางตัน
เขากลัวความตาย และสิ่งที่เขากำลังจะเผชิญคือมีดแล่เนื้อเปื้อนเลือดน่าเวทนา ต้องอดทนจนถึง1008ครั้ง ก่อนที่เขาจะตาย
นั่นเป็นเรื่องที่มนุษย์จะทนได้หรือ?
ชิวเจ๋อตกใจมากจนแทบจะฉี่ราดกางเกง
เขาไม่สนอะไรแล้ว และมองไปยังเจียงเป้ยนีอย่างตื่นตระหนก
"คุณเจียง ช่วยผม รีบช่วยผมสิ ผมไม่อยากตาย ผมไม่อยากตาย"
เสียงความช่วยเหลือ ทำให้ทุกคนมองไปทางเจียงเป้ยนีด้วยสายตาเดียว
ผู้คนต่างสงสัยว่า ทำไมในนาทีสุดท้าย ชิวเจ๋อเรียกหาใครไม่หา แต่เรียกหาเจียงเป้ยนี?
เท่าที่พวกเขารู้ ดูเหมือนว่าชิวเจ๋อจะไม่ได้คบค้าสมาคมกับเจียงเป้ยนีเลย และไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน
ใบหน้าของเจียงเป้ยนีเปลี่ยนไปทันที และเธอก็มองไปที่ชิวเจ๋อด้วยความตื่นตระหนก
เธอกะพริบตา ส่งสัญญาณให้เขาหุบปาก
ชิวเจ๋อจะปล่อยให้โอกาสเดียวที่จะยังช่วยเขาให้ยังมีชีวิตอยู่ได้หลุดรอดไปได้ที่ไหน เขายังคงตะโกนต่อไปอย่างตื่นตระหนก
"คุณเจียง ช่วยผม คุณต้องช่วยผม ตอนนี้มีเพียงคุณที่ช่วยผมได้ ผมไม่อยากตาย"
เจียงเป้ยนีตัวสั่นเทาด้วยความเครียดเกร็ง ลุกลี้ลุกลนและไม่สบายใจ
ถ้าปล่อยให้ชิวเจ๋อพูดต่อไปล่ะก็ ทุกคนต้องสงสัยแน่
เธอรีบเดินไปข้างหน้า เมื่อไปถึงตรงหน้าของชิวเจ๋อ เธอก็กระซิบว่า "หุบปาก"
ร่างกายของชิวเจ๋อแข็งทื่อ และเมื่อเขาเห็นท่าทางที่วิตกกังวลและข่มขู่ของผู้หญิงตรงหน้า หัวใจของเขาก็เย็นเฉียบ
"คุณช่วยผมไม่ได้ใช่ไหม?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...