SEX FRIEND เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 8

EP 07

"แล้วถ้าฉันสยบนายได้ นายจะทำตามที่พูดจริงๆใช่มั้ย? "

"ฉันไม่ชอบพูดอะไรซํ้าๆ" มือหนาจับร่างเธอผลักออกไม่ใยดี แววตาดุร้าวมองคนตัวเล็กด้วยความท้าทาย

"ฉันขอให้นายไม่คืนคำ" ดวงตาคู่สวยฉายแววจริงจัง มือบางสะบัดผ้าห่มผืนหนาออกไร้ความเขินอายใดๆ โชว์เรือนร่างอรชรน่าจับกดสู่สายตาหิวกระหาย

หมับ! เธอผลักร่างหนาไปติดกับผนังห้อง เรียวแขนคู่สวยโอบลำคอหนาเอาไว้แล้วโน้มใบหน้าคมคายลงมา เงยหน้าขึ้นสบตากับชายหนุ่ม

เรียวลิ้นกวาดเลียชิมตามผิวปากด้วยท่าทางยั่วยวนหน้าหลงไหล เธอใช้ลิ้นชอนไชตามเรียวปากชายหนุ่ม ส่งผลให้พระรามตอบกลับเธอด้วยการใช้ลิ้นหยอกล้อกันสลับกับบดจูบอย่างรุนแรง

จ๊วบ จ๊วบ!

"อื้อ! ..อื้มม" พิมเสนกดจูบตอบไม่ยอมแพ้ ถึงแม้จะเริ่มหายใจไม่ออก มืออีกข้างผละออกจากลำคอ ลูบไล้ลงมาตามแผงอกกว้างเขี่ยเม็ดแข็งๆเป็นไตเล่น แล้วเลื่อนลงมาถึงแก่นกายมันวาว..

"อ๊ะ..แค่กๆ" เธอหายใจเหนื่อยหอบเมื่อถูกรุกเร้ารุนแรง จนต้องเป็นฝ่ายผละออก

"มีปัญญาแค่นี้? " พระรามเย้ยหยันคนตัวเล็ก ที่หน้าตาแดงกํ่าเพราะถูกแย่งอากาศหายใจ มุมปากมีคราบนํ้าลายเปื้อนอยู่

"...." พิมเสนที่ถูกท้าทาย โถมเข้าหาร่างหนาอีกรอบเธอคุกเข่าลงตรงหน้าระหว่างท่อนขากำยำพอดี

มือบางค่อยๆจับแก่นกายอวบใหญ่มาตะลอมเลียตั้งแต่โคนขึ้นมาเรื่อยๆราวกับว่ามันเป็นไอติมรสโปรด

"หื้ม" มือหนาสอดเข้าท้ายทอยเธอ ลูบไล้ตามรำคอระหง ความวาบวามถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน

เธอใช้เล่นเขี่ยหัวหยักอมชมพูเล่นไปมาพลางช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลา มือบางเริ่มชักขึ้นลงเป็นจังหวะ

จ๊วบ!!

"ซี๊ดดด.." ชายหนุ่มคำรามออกมาเมื่อถูกดูดหัวหยักเข้าให้ มือหนาเปลี่ยนเป็นขยํ้าเรือนผมเงางามระบายความเสียวซ่าน ก่อนจะช้อนร่างเธอขึ้นแล้วอุ้มร่างเล็กเดินไปทิ้งลงที่เตียง

พระรามตวัดร่างกายขึ้นคร่อมเธอมือหนาจับแก่นกายเตรียมจะจ่อใส่ร่องแคบอีกครั้ง แต่กลับโดนพิมเสนจับมันไว้เธอผลักพระรามเป็นฝ่ายใต้ร่างแทน เรียวขาคู่สวยขึ้นควบเอวสอบ

"ถ้านี้มันคือเกมส์ ฉันขอเป็นผู้ล่าส่วนนายเป็นเหยื่อก็แล้วกันนะ.." พิมเสนยื่นหน้าไปกระซิบที่ข้างหู เรียวนิ้วกรีดลงที่ผิวแก้มสาก เธอดึงมือหนาลุกขึ้นนั่ง กลายเป็นว่าทั้งสอนั่งช้อนตักกัน

"...ถ้าคิดว่าล่าเหยื่ออยู่หมัดก็เอาเลย"

"ฉันเอาแน่.." พิมเสนกัดปากยั่วยวนคนตรงหน้า ทำเอาพระรามใจสั่น เขาทนกับท่าทางยั่วยวนของเธอไม่ไหว จนต้องประกบจูบเธออีกครั้ง

มือบางที่กำลังวกวนอยู่กับแก่นกายอวบใหญ่เธอค่อยๆจับหัวหยักมาจ่อเข้าที่ร่องแคบ แล้วค่อยๆกดสะโพกลงช้าๆจนสุดโคน..

"อือ!! " สะโพกงามงอนกดแช่มันไว้แบบนั้น เธอจุกแน่นจนนํ้าตาเล็ด โพรงปากหอมหวานยังคงแลกลิ้นกับพระรามอย่างเมามันส์

"อ๊า..." เมื่อผละจูบออก ใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ เรียวขาคู่สวยก็ขยับปรับท่าไหม่เธอตั้งขาเป็นรูปตัวเอ็มเปิดรับแก่นกายเข้ามาลึกกว่าเดิม

"สกิลยังด้อยอยู่นะ ไม่ได้ครึ่งผู้หญิงที่ฉันเคยเอามาเลยซักนิด"

"น..นายช่วยเงียบๆ หน่อยได้มั้ย"

"จูบปิดปากฉันสิ บางทีฉันอาจจะเงียบ"

พิมเสนมองคนตรงหน้าไม่พอใจ เธอเริ่มขยับเอวเป็นจังหวะเนิบนาบ บดขยี้จุดเสียวเบาๆทุกจังหวะการสอดใส่สร้างความกระสัน รัญจวนใจราวกับล่องลอยในอากาศ

"อ๊าาาา...อ๊ะ! " เสียงหวานครวญครางไกล้ๆใบหน้าคมคาย เมื่อเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มเซ็กซี่ราวกับแม่เสือสาวเขาไม่รอช้าฝังจมูกโด่งลงที่ซอกคอระหง

ฟันแหลมคมขบเม้มทับรอยเดิม เกิดเป็นสีเข้มอีกหนึ่งระดับ มือบางเลื่อนไปจับมือพระรามเอาไว้ เธอจับมือเขามาบดขยี้หน้าอกอวบอิ่มอย่างอ้อยอิ่ง

"พระราม..น..นายเสียวไหม"

"ขอแรงกว่านี้.." พระรามที่กำลังคลอเคลียอยู่ลำคอระหง กระซิบที่ข้างหูเบาๆ

ร่างบางที่เหงื่ออาบเนื้อตัวขาวโพลนมันวาว กระเด้งกระดอนแรงขึ้นกว่าเดิม เมื่อเธอเร่งจังหวะตามคำขอชายหนุ่ม

ริมฝีปากอมชมพูน่าลิ้มลองก้มลงมาคลอเคลียกับลำคอพระรามเช่นกัน เธอเลียตะลอมขบเม้มเบาๆเล่นเอาคนถูกหยอกล้อสะดุ้งจั๊กจี้เผลอยิ้มออกมา

"ย..ยัยผีดิบ..อื้มมส์"

ตั๊บบบ!!! ๆๆๆๆๆๆๆ เอวบางกระแทกลงเป็นจังหวะเน้นๆ เธอระบายความเสียวด้วยการกวาดแขนโอบกอดเอวสอบแน่น ใบหน้าซุกไซร้อยู่กับลำคอชายหนุ่ม

"อ๊ะ...อ๊าๆๆๆๆ...ท..ทำไมนายต้องเรียกฉันแบบนั้นด้วยล่ะ.." พิมเสนกระซิบถามเบาๆ

"แล้วคนบ้าอะไรขาวเหมือนกับผีดิบแบบเธอกันล่ะ"

"บ..บ้า..ฉันขาวๆแบบนี้แล้วนายไม่ชอบหรอ? " ใบหน้าจิ้มลิ้มผละออกจากลำคอ เธอสบตากับพระรามด้วยแววตาขี้อ้อนราวกับลูกแมวน้อย...

มารยาหญิงมีเท่าไหร่งัดออกมาให้หมด...

"ไม่.." พระรามปฏิเสธหน้าตาย พร้อมกับเบือนหน้าหนี

"แน่ใจ แต่ฉันเห็นนายมองฉันปานจะกลืนกินเชียวนะ" พิมเสนฉีกยิ้มบางๆส่งให้ชายหนุ่ม เอวบางยังคงกระแทกไม่หยุด ทั้งพูด ทั้งหัวสั่นหัวคลอนไปด้วย

"เป็นบ้ารึไง เธอหลงตัวเองไปแล้ว"

"หรือจะให้ฉันหลงนาย..? "

"...." เรียวคิ้วขมวดยุ้ง พระรามมองเธอด้วยแววตานึกชอบใจ อยู่ๆก็แปลงร่างเป็นแม่เสือสาวในร่างแมวซะงั้น?

"แต่ถ้าเธอเป็นคนทำจริงๆ ฉันลงโทษเธอหนักกว่านี้แน่.."

"น..นายพูดจริงๆใช่มั้ย"

"จริงสิ :) " เหมือนเธอมีหวังอีกครั้ง พิมเสนพยายามผละร่างหนาออกแต่กลับโดนพระรามกดมือเธอไว้กับเตียงแน่น

"เราจบเกมส์บ้าๆนี้แล้ว..น..นายควรกลับไป"

"ฉันยังไม่เสร็จ" พระรามตอบอย่างไม่พอใจ เอวสอบเริ่มอัดกระแทกแก่นกายใส่ร่องแคบหนุบหนับชื้นแฉะอีกรอบเป็นจังหวะถี่ๆ

ตั้บบ!!! ๆๆๆๆๆๆ

"อ๊ะ..โอ๊ย..พ..พระราม...เบาๆ" เรือนผมกระจัดกระจายยุ้งเหยิงแผ่ขยายเต็มเตียง ร่างขาวใสกลับกลายเป็นแดงระเรื่อ เพราะแรงอัดกระแทกที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ..

ยิ่งจะเสร็จยิ่งเสียวเข้าไปใหญ่...

"อื้มมส์..ซี๊ดดด" แก่นกายแข็งดั่งท่อนเหล็กตอกอัดความหื่นกระหายใส่ร่างบางไม่ยั้ง ตามกรอบหน้าเกิดเหงื่อผุดขึ้น

ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกเชิดขึ้น ริมฝีปากหยักเม้มเข้ากันเป็นเส้นตรง ตามท่อนแขนเกิดเส้นเลือดปูดโปน รอยสักเพิ่มความดิบเถื่อนในตัวให้เขา

พิมเสนบีบมือหนาแน่นเธอแอ่นสะโพกรับแรงกระแทก หลับตาแน่นปล่อยหยดนํ้าตาหยดแล้วหยดเหล่าออกมา มาถึงตอนนี้เธอพึ่งเข้าใจถึงคำว่า

เสียวจนร้องขอชีวิต..

ปึก! ปึก! ปึก! ๆ

"อ๊ะๆๆๆ..กรี๊ดดดดด..! /อื้มมส์" พระรามเกร็งกระตุกปล่อยในอย่างเผลอตัว ชายหนุ่มถอดแก่นกายออกล้มตัวนอนแผ่หลาบนเตียง

พิมเสนที่นอนหอบหายใจหน้าท้องเกร็งกระตุกเร้าๆปล่อยนํ้าสีขาวออกมาจากช่องทางรัก ร่างบอบบางไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะลุกนอนสลบสไหลบนเตียง เปลือกตาคู่สวยค่อยๆปิดลงพร้อมความรู้สึกผิดต่อเพื่อนรัก

มันเจ็บทั้งกายและใจ...

.

.

ปกติเหยื่อวิ่งเข้าหาตอนนี้เสือวิ่งเข้าหาเหยื่อแล้วหรอคับ5555555555555555

Next..

"อย่าดื้อสิครับ"