สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1017

“บัดซบ เจ้าหมาบ้า รอข้าก่อนเถอะ”

เย่จิ่งหลานกัดฟันสาปแช่ง

พลังที่ไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่องเกือบจะระเบิดร่างกายของเขา กำลังภายในยังคงไหลบนผิวหนัง เช่นเดียวกับมนุษย์ต่างดาวในทีวี ที่ผิวหนังปูดออกมาอย่างต่อเนื่อง

“อ๊าก!”

หวังซุ่นมีวรยุทธ์ระดับต่ำ จู่ๆ ก็ปล่อยเสียงกรีดร้องออกมา

เย่จิ่งหลานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นตระหนก

เขาตะโกนด้วยความยากลำบาก “หวังซุ่น เจ้าต้องอดทนไว้ เจ้าจะเป็นบ่าวรับใช้ของข้าไปตลอดชีวิตไม่ใช่หรือ ถึงเจ้าตายเป็นผีข้าก็ไม่ปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด”

เลือดจำนวนมากไหลออกมาจากมุมปากของหวังซุ่น เขายิ้มอย่างอัปลักษณ์เล็กน้อย

“ไม่เป็นไร ถ้าข้าตายก่อน ข้าจะรอท่านอ๋องน้อยที่สะพานไน่เหอ ท่านอ๋องน้อยจะได้ไม่หลงทาง”

เย่จิ่งหลานตะโกนด่าอย่างอดทนต่อความเจ็บปวด “อย่าพูดคำที่เป็นลางร้ายแบบนั้น สงบอารมณ์ รวมพลังที่จุดศูนย์ เปลี่ยนพลังงานภายในให้เป็นกระแส หลอมรวมเข้าไปในจุดตันเถียน แล้วกระจายไปยังเส้นลมปราณในตัว แปลงเป็นของตัวเอง”

นี่คือสิ่งที่เจ้าสำนักเซี่ยวพูดตอนที่สอนวิธีโคจรกำลังภายใน เย่จิ่งหลานจำได้ชัดเจน ตอนนี้เขาทำได้เพียงปฏิบัติไปอย่างไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

“ข้าน้อย...ทราบแล้ว”

หวังซุ่นพูดออกมาสองสามคำด้วยความยากลำบาก ตอนนี้เขาไม่สามารถตายได้จริงๆ หากไม่มีเขาเป็นสื่อกลาง กำลังภายในของโมริตะคาวาสึบาเมะจะหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเย่จิ่งหลานในทันที เขาเป็นเพียงเด็ดอายุไม่กี่ขวบ จะทนได้อย่างไร

เมื่อนึกถึงอินชิงเสวียนที่พาเขาเหาะหลายครั้ง หัวใจของเย่จิ่งหลานก็เต้นรัว จึงยอมรับพลังนั้นทั้งหมดเลย

ในขณะนั้นดูเหมือนเขาจะได้ยินเสียงแตกของข้อต่อที่ถูกยืดออก เส้นเอ็นในร่างกายเหมือนจะถูกยืดออกในทันที เสื้อผ้าบนตัวกลายเป็นชิ้นๆ ผ้ากระเด็นไปในอากาศ ปลิวราวกับโปรยดอกไม้

เย่จิ่งหลานไม่ได้ตั้งใจที่จะมองสิ่งนี้ ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผาก ยิ่งทำให้แสบตามากขึ้นไป เสียงหัวเราะที่ทำให้หัวใจเต้นแรงของคาวาสึบาเมะเป็นเหมือนปีศาจร้ายที่ผ่านร่างกายของเขา ทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่าย

“ไอ้บ้า หุบปากไปเลย”

เย่จิ่งหลานคำรามเสียงดัง จากนั้นรู้สึกว่าโลกหมุน และล้มลงกับพื้นดังตึง

ในขณะนี้ หวังซุ่นก็มีเลือดออกจากเจ็ดทวาร นอนตัวอ่อนปวกเปียกอยู่บนพื้น