สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1031

เด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ หลอกง่ายตลอด

เสี่ยวหนานเฟิงกระโดดขึ้นมาอย่างมีความสุข

อินชิงเสวียนเล่นกับลูกชายด้วยความรักและเอ็นดูอยู่พักหนึ่ง จากนั้นป้อนข้าวและเครื่องเคียงให้เขา แล้วอุ้มเขานอนบนเตียงหลังใหญ่

เมื่อได้กลิ่นของผู้เป็นแม่ เสี่ยวหนานเฟิงก็รู้สึกปลอดภัยมาก จนหลับลึกไปในเวลาเพียงไม่นาน

อินชิงเสวียนดึงผ้าห่มคลุมตัวลูกชาย แล้วหายตัวออกจากมิติ

นางต้องแสดงละคร เพื่อให้พวกเขาคิดว่าเสี่ยวหนานเฟิงหายไปแล้วจริงๆ

เพื่อกันไม่ให้กำลังภายในไม่เพียงพอ อินชิงเสวียนใช้พลังมิติอีก แล้วซัดฝ่ามือออกไปหนึ่งครั้ง ทันใดนั้นประตูหินหนาก็ถูกพังออกเป็นสองส่วน จากนั้นเหาะลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว และกระอักเลือดเต็มปาก

“อ้าก! คืนลูกชายมาให้ข้า!”

นางตะโกนเสียงแหลม

เสียงร้องแหลมสูงดังก้องขึ้นกลางความเงียบสงบของยามค่ำคืนในทันที เสียงสะท้อนก้องกังวานท่ามกลางภูเขา

ปัง

อินชิงเสวียนชนต้นไม้โบราณขนาดสองคนโอบเข้าอย่างจัง ความเจ็บปวดสาหัสทำให้นางหายใจไม่ออก

ในไม่ช้าก็มีเสียงเสื้อผ้าแหวกอากาศดังขึ้นจากด้านบน

ผู้อาวุโสหันอุ้มนางขึ้นมา แล้วถามอย่างเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น”

ดวงตาของอินชิงเสวียนเป็นสีแดงก่ำ ชี้ไปไกลๆ แล้วพูดว่า “มีคนพังประตูถ้ำอาศัยของข้า ลักพาตัวเสี่ยวหนานเฟิงไป ผู้อาวุโสหัน โปรดช่วยตามลูกกลับมาให้ข้าด้วยนะเจ้าคะ ข้าขอร้องท่านล่ะ ข้ามีลูกชายแค่คนนี้คนเดียว”

อินชิงเสวียนพยายามนึกถึงเรื่องที่น่าเศร้าในชีวิตนี้ น้ำตาก็ไหลพรากออกมาทันที

ผู้อาวุโสหันตกใจมาก

“เจ้ากำลังพูดอะไร มีคนลักพาตัวเด็กไปหรือ”

“ใช่เจ้าค่ะ ข้ากับลูกกำลังนอนหลับสนิท แต่ทันใดนั้นประตูหินก็พังทลายลง เด็กก็ถูกพาตัวออกแล้ว”

ขณะที่อินชิงเสวียนพูด เลือดก็ไหลออกจากมุมปาก

“แม่นางอิน บนภูเขามีค่ายกลปิดผนึกอยู่ หากมีใครมาลักพาตัวเสี่ยวหนานเฟิงจริงๆ ต้องไม่สามารถหลบหนีอย่างเงียบๆ ได้อย่างแน่นอน ไม่แน่ว่าตอนนี้อาจจะยังซ่อนตัวอยู่ในภูเขา เชื่อผู้อาวุโสหันเถอะ เขาต้องช่วยเจ้าตามหาลูกอย่างแน่นอน”

“ข้าไม่เชื่อ ข้า...”

อินชิงเสวียนพ่นเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง และล้มลงในอ้อมแขนของเฟิงเอ้อร์เหนียงอย่างอ่อนปวกเปียก

ผู้อาวุโสหันขมวดคิ้วเหลือบมองแวบหนึ่ง

“พานางกลับไปก่อน”

“เจ้าค่ะ”

เฟิงเอ้อร์เหนียงอุ้มอินชิงเสวียนขึ้นมา แล้วเดินตามเส้นทางขึ้นไปบนภูเขา หลังจากนั้นไม่นาน นางก็มาถึงบ้านหินที่อินชิงเสวียนอาศัยอยู่

ในเวลานี้ จู่ๆ อินชิงเสวียนก็ลืมตาขึ้นมา

ดวงตาที่เคยเป็นสีเข้มถูกเคลือบด้วยรัศมีสีทองจางๆ

“เฟิงอวิ๋นลี่ บอกข้า เกิดอะไรขึ้นกับธิดาเทพเหมยชิงเกอกันแน่...”