สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1111

ห้องหนังสือ

เฮ่อยวนเอามือไพล่หลัง สายตามองจับไปยังท้องฟ้าเบื้องบน

แสงจันทร์สลัว ดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้า ทำให้คนรู้สึกเคลิบเคลิ้มอย่างประหลาด

เฮ่อยวนคล้ายจะเห็นสตรีผู้หนึ่งอยู่ในความว่างเปล่า แต่ก็คล้ายหลุมศพที่โดดเดี่ยวด้วย

นั่นเป็นสุสานที่เขาสร้างขึ้นด้วยมือตัวเอง ภายในนั้นมีปิ่นหยกอันโปรดของนาง

ทุกปีในช่วงเวลานี้ เขาจะนั่งเฝ้าอยู่หน้าหลุมศพของนางเป็นเวลาสามวัน

เมื่อนึกถึงหญิงสาวผู้กล้าหาญที่แสนงดงามผู้นั้น เฮ่อยวนก็รู้สึกขมขื่นในใจ

ถ้าเขาไม่ออกจากเมืองวันนั้น เขาคงไม่ได้พบนาง และถ้าพวกเขาไม่ได้รักกัน คงไม่ทำให้นางตาย

ความผิดพลาดทั้งหมดนั้น ล้วนเป็นความผิดของเขา ตอนนี้เมื่อหญิงงามกลายเป็นเพียงควันธูปหอม พูดอะไรก็ไร้ประโยชน์

แค่เสียใจที่สวรรค์ไม่ให้โอกาสเขาได้ชดใช้ด้วยซ้ำ หากต้องการแก้แค้น ก็ทำได้เพียงรอช่วงเวลาการประลองยุทธ์ในห้าสิบปีให้หลังเท่านั้น

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เฮ่อยวนก็อดไม่ได้ที่จะกำนิ้วแน่น และทุบโต๊ะอย่างแรง

“ท่านเจ้าเมือง ดื่มชาเจ้าค่ะ ดึกแล้ว ถึงเวลาพักผ่อนแล้ว”

หญิงชราตาเดียวถือกาน้ำชาเข้ามาจากข้างนอก

เฮ่อยวนระงับความเกลียดชังในดวงตา

“เจ้าก็กลับมาเหมือนกันรึ”

หญิงชราตาเดียวโค้งคำนับและพูดว่า “บ่าวอยู่ในอิ๋นเฉิงก็ไม่มีงานให้ทำมากนัก จะอยู่เฉยๆ ก็กระไรอยู่ ทำเช่นนั้นจะกลายเป็นคนไร้ประโยชน์เข้าจริงๆ บ่าวก็ไม่มีหน้าจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป”

“ทุกคนล้วนมีความหมายในชีวิตของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องดูถูกตัวเอง”

เฮ่อยวนหยิบชาขึ้นมาจิบ แล้วนั่งบนเก้าอี้ด้านข้าง

หญิงชราตาเดียวโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเจ้าเมืองและฮูหยินที่รับเข้ามา ให้ที่อยู่แก่บ่าว บ่าวจะทำหน้าที่รับใช้อย่างเต็มที่เจ้าค่ะ”

เฮ่อยวนส่ายศีรษะ ไม่พูดคำใดอีก

เขาถือถ้วยชา จิบชาเล็กน้อย ดวงตาลึกดูมืดมนมากขึ้นหลายส่วน

เสียงของหญิงชราตาเดียวดังมาจากด้านหน้าเตียง แต่เฮ่อยวนกลับไม่มีเสียงใดๆ ตอบกลับ

นางยกริมฝีปากขึ้น จากนั้นปลดกระดุมเสื้อออก เผยให้เห็นเรือนกายที่ละเอียดอ่อนสวยงาม จากนั้นปลดเสื้อคลุมของเฮ่อยวน แล้วปีนขึ้นไปด้วยท่าทางกระหาย

ในหนึ่งปี นี่เป็นเพียงสามวันที่เฮ่อยวนไม่มีการป้องกัน และนี่เป็นเพียงสามวันที่นางสามารถเข้าใกล้เขาได้

นางตกหลุมรักเฮ่อยวนตั้งแต่แรกเห็น นางจะยอมให้เขาตายเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร

คนที่สมควรตายควรเป็นเหมยชิงเกอต่างหาก นางคือคนที่ขโมยบุรุษของตัวเองไป และนังนั่นที่มีรอยตราของตำหนักเทพ นางคิดจะคืนสู่สกุลงั้นหรือ จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร

นางจะไม่ยอมให้เฮ่อยวนรู้เด็ดขาดว่าตัวเองมีลูกสาว ไม่เพียงเท่านั้น นางยังจะหาโอกาสยุยงเฮ่อยวน ให้เขาฆ่าคนแซ่อินนั่นด้วยมือตัวเอง

เรือนร่างอันอ่อนนุ่มยังคงคลอเคลียท่อนอกของเฮ่อยวน และนั่งบนตักของเฮ่อยวน

ในเวลาเดียวกัน เงาดำอีกร่างก็หยุดอยู่ที่ประตู และในขณะที่เขากำลังจะผลักประตูให้เปิด ทันใดนั้นก็ได้ยินสรรพสำเนียงแห่งกามารมณ์อยู่ในห้อง

คนชุดดำสะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นใบหน้าก็แดงก่ำ

นางกลั้นหายใจ ถอยหลังหนึ่งก้าว คิดในใจว่า กงซวินฮูหยินยังอยู่ในห้อง แล้วผู้หญิงคนนี้ใคร