สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1214

เฮ่อฉางเฟิงพูดออกมาได้ครึ่งหนึ่ง จากนั้นก็กลืนคำพูดที่เหลือก็ลงไปในลำคอทันที

เขาไม่แปลกใจเลยที่เย่จิ่งอวี้มา แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของเขาถึงกอดอินชิงเสวียน

เฮ่อยวนยกแขนเสื้อขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เขาสะบัดแขนเสื้อ น้ำตาก็ถูกเช็ดออกไปอย่างเงียบๆ

เขากระแอมในลำคอ พยายามบรรเทาอาการแน่นในลำคอ และพูดกับเฮ่อฉางเฟิงว่า “ฉางเฟิง มานี่เร็ว มาหาน้องสาวของเจ้ากับน้องเขยของเจ้า”

เฮ่อฉางเฟิงอ้ากว้างด้วยความตกใจ

“ท่านพ่อ...ท่านพูดอะไรน่ะ”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งสูดจมูก แล้วจับมือลูกชาย

“เจ้าเด็กโง่ ได้ยินถูกแล้ว แม่นางอินเป็นลูกของพ่อเจ้ากับน้าเหมยของเจ้า รีบเรียกน้องสาวเร็ว”

เฮ่อฉางเฟิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แม้ว่าเขาจะชอบอินชิงเสวียนอย่างบริสุทธิ์ใจ แต่เมื่อรู้ว่านางกลายเป็นน้องสาวของตัวเอง ก็ยากที่จะยอมรับมันได้สักพักหนึ่ง

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมาเป็นปกติ

ร่องรอยของความอ้างว้างในดวงตาถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้น

ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิงอาจไม่ยืนยาว แต่สมาชิกในครอบครัวนั้นยืนยาว!

การที่มีน้องสาวที่ฉลาดเฉลียว และให้ความสำคัญกับความยุติธรรมของบ้านเมืองมาเป็นอันดับแรกนั้น นับเป็นความโชคดีที่สุดของเฮ่อฉางเฟิง

เขาเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว อ้าแขนออก กอดอินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้เข้าด้วยกัน

“คิดไม่ถึงว่าพวกเจ้าจะเป็นน้องสาวกับน้องเขยของข้า โชคชะตาของเราช่างลึกซึ้งจริงๆ”

เมื่อเห็นลูกชายของเขาใจกว้างมาก เฮ่อยวนก็โล่งใจทันที

“อวิ๋นเฟิ่ง ให้แม่ครัวทำอาหารเยอะๆ หน่อย วันนี้ข้ากับลูกเขยของเราไม่เมาไม่เลิก”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งยิ้มและพูดว่า “ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้ พวกเจ้าจะคุยกันก่อน”

เฮ่อยวนอุ้มเสี่ยวหนานเฟิง และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “เด็กดี เรียกท่านตาเร็ว”

เสี่ยวหนานเฟิงกะพริบตาโต แล้วมองเฮ่อยวนด้วยความสับสน

“ทำไมถึงมีท่านตาอีกคนอยู่ที่นี่”

ลูกยังเด็กเกินไป อินชิงเสวียนก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เย่จิ่งอวี้จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เพราะแม่ของเจ้ามีพ่อสองคน ดังนั้นจ้าวเอ๋อร์ถึงได้มีท่านตาสองคน แบบนี้ก็จะมีคนรักจ้าวเอ๋อร์มากๆ อย่างไรล่ะ”

เสี่ยวหนานเฟิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นเม้มริมฝีปาก หอมแก้มของเฮ่อยวน แล้วพูดเสียงนุ่มนิ่ม

“ท่านตา~”

เฮ่อยวนอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงหมุนตัวไปรอบๆ อย่างมีความสุขทันที

ถึงไม่มีหลานจากลูกชาย แต่มีหลานจากลูกสาวก็ดีเหมือนกัน!

เฮ่อฉางเฟิงลอบกลอกตาอย่างลับๆ ตอนนี้เขายังไม่ต้องแต่งงานแล้ว การมาถึงของน้องสาว กลับช่วยบรรเทาความต้องการเร่งด่วนของเขาได้อย่างพอดี

จู่ๆ เย่จิ่งอวี้ก็ถามขึ้นว่า “คนที่ทำลายค่ายกลในเป่ยไห่วันนั้น คือพี่ชาย?”

“เจ้าไปเอาโสมมา ช่วยบำรุงรักษาสุขภาพให้ป้าชุยเถอะ”

ฉีอวิ๋นจื่อได้ยินเสียงของกงซวินอวิ๋นเฟิ่ง จึงรีบสวมรองเท้าแล้วลุกจากเตียง พูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าวว่า “ฮูหยินไม่ต้องเป็นห่วงบ่าวเจ้าค่ะ บ่าวป่วยด้วยโรคชราแค่นั้นเอง ช่วงสองวันนี้ไม่สามารถรับช้ใกล้ชิดได้ ขอฮูหยินได้โปรดยกโทษให้ด้วย”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งช่วยนางลุกขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ตั้งแต่เจ้ามาที่อิ๋นเฉิง ข้ากับเจ้าเมืองก็ปฏิบัติต่อเจ้าเหมือนเป็นคนในครอบครัว คนกินข้าวกล้องและธัญพืชต่างๆ จะไม่ป่วยได้อย่างไร ไปพักผ่อนให้เต็มที่เถอะ”

นางช่วยพยุงฉีอวิ๋นจื่อขึ้นเตียง แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “วันนี้เป็นวันที่มีความสุขสำหรับพวกเราในอิ๋นเฉิง น่าเสียดายที่เจ้าไม่สบาย ไม่งั้นไม่ว่าอย่างไรก็จะให้เจ้าได้เห็นว่าลูกสาวของเฮ่อยวนกับแม่นางเหมยนั้นโดดเด่นแค่ไหน”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งดึงผ้าห่มให้ฉีอวิ๋นจื่อ แล้วพูดด้วยอารมณ์ทอดถอนใจว่า “สวรรค์มีตาจริงๆ ข้ากับเจ้าเมืองเพิ่งรู้มาวันนี้ว่าแม่นางเหมยยังมีชีวิตอยู่ แถมยังได้ขึ้นสู่ตำแหน่งเจ้าตำหนัก แม่นางอินก็มีสามีและลูกชายที่ดี อีกหน่อยครอบครัวอิ๋นเฉิงเราจะแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง”

ฉีอวิ๋นจื่อถามด้วยความตกใจ “ฮูหยินรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไร”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ย่อมเป็นเพราะเสวียนเอ๋อร์มาหาที่จวน ถ้านางไม่มาอธิบายเรื่องนี้ เฮ่อยวนและข้าก็ยังคงงมอยู่ในความมืด ในเมื่อเราทุกคนเป็นครอบครัว จึงไม่จำเป็นต้องประลองยุทธ์กันอีก เฮ่อยวนจะมอบทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ให้กับตำหนักเทพอย่างแน่นอน”

ดูเหมือนนางจะรู้ตัวว่านางพูดมากเกินไป นางกระแอมไอลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ป้าชุยพักผ่อนเยอะๆ นะ ข้าจะไปต้อนรับแขกที่ห้องโถงหน้าก่อน เมื่อใดที่เจ้ารู้สึกสบายแล้ว ค่อยมารับใช้ก็ไม่สาย”

ฉีอวิ๋นจื่อไม่ได้ยินสิ่งที่กงซวินอวิ๋นเฟิ่งพูดเลย ดวงตาข้างหนึ่งเต็มไปด้วยความตกใจและขุ่นเคือง นางไม่คาดคิดว่าอินชิงเสวียนนังตัวดีจะมาที่อิ๋นเฉิงจริงๆ ถ้าเฮ่อยวนรู้ว่าเหมยชิงเกอยังมีชีวิตอยู่ เขาจะต้องไปพบที่ตำหนักเทพอย่างแน่นอน

ไม่ได้ ห้ามไม่ให้เหมยชิงเกอได้ครอบครองเฮ่อยวนโดยเด็ดขาด

ตั้งแต่เด็กอาจารย์ก็มีความลำเอียงกับนาง เหล่าศิษย์พี่น้องต่างก็ให้ความสำคัญกับนาง เราทุกคนต่างก็เป็นเด็กกำพร้า แล้วทำไมนางถึงได้รับเกียรติเช่นนี้

นางไม่คู่ควรจะมีคนรักเลย ไม่ต้องพูดถึงลูกสาวและหลานชายเลย และนางจะไม่มีวันปล่อยให้พวกนางประสบความสำเร็จ

ฉีอวิ๋นจื่อจับชายผ้าห่มอย่างแรง นิ้วของนางสั่นเล็กน้อยเนื่องจากความตื่นเต้นมากเกินไป

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งปรายหางตาดูนาง ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วเดินออกจากเรือนเล็กอย่างรวดเร็ว