สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1216

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งเหลือบมองเขาแล้วพูดว่า “นี่สิถึงจะดูเป็นพ่อคนหน่อย ชิงเสวียน ไปกันเถอะ ข้าเกรงว่าจ้าวเอ๋อร์จะเล่นจนเหนื่อยแล้ว”

เด็กน้อยไม่มีความอดทนมากนัก หลังจากนั้นไม่นาน ดาบไม้และกระบี่ไม้ก็หมดความน่าดึงดูดใจ เมื่อได้ยินว่ากำลังจะไป ก็เงยหน้าขึ้นด้วยความดีใจทันที

“ลูกอยากออกไปเล่นข้างนอก”

“ได้ ยายจะพาเจ้าออกไปนะ”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า อินชิงเสวียนพยักหน้าให้เย่จิ่งอวี้ จากนั้นก็ออกไปก่อน

ข้างนอกมองเห็นแสงดาวแล้ว สายลมยามค่ำคืนอันเย็นสบายพัดผ่านร่างกาย ทำให้อินชิงเสวียนรู้สึกสบายใจ

นางหรี่ตาลง หายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดกับกงซวินอวิ๋นเฟิ่งว่า “ขอบคุณท่านน้ากงซวินมากเจ้าค่ะ”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งยิ้มอย่างสดใสแล้วพูดว่า “ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ข้าแค่ชอบความคึกคัก ที่เจ้ากับจิ่งอวี้พักอยู่ที่นี่ ข้ามีแต่จะดีใจด้วยซ้ำ พวกเจ้าเดินทางมาไกล ต้องอยู่พักนานๆ นะ หลังจากพ่อของเจ้าพบกับพี่หญิงเหมยแล้ว ข้าจะไปที่ตำหนักเทพด้วยตัวเอง ไปรับนางมาอยู่ด้วยกัน ถึงตอนนั้นพวกเราก็จะได้อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างแท้จริง”

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะถาม “ท่านน้ากงซวิน...ไม่เกลียดแม่ของข้าหรือ”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “วีรบุรุษควรคู่กับหญิงงาม แม่ของเจ้ามีจิตใจดี ทั้งยังมีวรยุทธ์ล้ำเลิศ นางกับพ่อของเจ้านับว่าเป็นคู่สร้างคู่สมอย่างแท้จริง ข้ามีแต่อยากทำให้ได้แบบนั้นและอวยพร จะอิจฉาได้อย่างไร”

“แต่...”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งขัดจังหวะคำพูดของอินชิงเสวียน ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “ข้าควรจะขอบคุณพี่หญิงเหมยมากกว่า ถ้าพ่อของเจ้าไม่รู้จักนาง เกรงว่าข้าคงไม่ได้อยู่ในตำแหน่งฮูหยินเจ้าเมือง”

“นี่หมายความว่าอย่างไร”

อินชิงเสวียนถามด้วยความสับสน

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งเหม่อมองไปในระยะไกล ความคิดดูเหมือนจะจมอยู่ในความทรงจำอันห่างไกล

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ชิงเสวียนรู้จักนางหรือ สองวันที่ผ่านมาข้าไม่ได้เจอป้าชุย บางทีนางอาจจะอยู่นอกเมือง”

อินชิงเสวียนพยักหน้า

“ป้าชุยคนนั้นความจริงแล้วก็คือฉีอวิ๋นจื่อ นางมีจิตใจชั่วร้ายอำมหิต ขอให้ท่านน้ากงซวินช่วยบอกท่านพ่อข้าให้ระวังมากๆ ด้วย”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งมองอินชิงเสวียนด้วยความประหลาดใจ ถามด้วยความไม่เชื่อว่า “นาง...นางคือฉีอวิ๋นจื่องั้นหรือ”

“ใช่ ตอนที่ข้ามาเยี่ยมครั้งที่แล้ว นางก็มาพบข้า เมื่อสองวันก่อนก็กลับไปที่ตำหนักเทพ”

กงซวินอวิ๋นเฟิ่งอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงและพูดว่า “นี่...ฉีอวิ๋นจื่อจะกล้าหาญเกินไปแล้ว นางซุ่มซ่อนอยู่ในอิ๋นเฉิงมาหลายปี ชิงเสวียนพักผ่อนได้ดี ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบที่อยู่ของนางเดี๋ยวนี้”