สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1288

เย่จิ่งอวี้กำลังจะถามคำถาม ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงการต่อสู้ดังมาแต่ไกล สีหน้าจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“เสวียนเอ๋อร์ไปพักผ่อนก่อน ข้าจะไปดูหน่อย”

ทันทีที่พูดจบ ร่างนั้นก็หายไปแล้ว

หวังซุ่นก็กำลังจะออกไปเช่นกัน แต่ถูกอินชิงเสวียนหยุดไว้

“เกิดอะไรขึ้น”

หวังซุ่นเกาหัว

“บ่าวก็ไม่รู้แน่ชัด ตอนแรกกำลังกินข้าวกับนายท่าอยู่ดีๆ ถือโอกาสฟังเหล่าชาวยุทธ์อาวุโสบางคนคุยโวไปด้วย แต่พอมืดลง ชาวยุทธ์เหล่านั้นก็เหมือนคนบ้าคลั่ง แล้วเริ่มทะเลาะกันเลย”

อินชิงเสวียนตกใจ

“หรือมีใครยื่นมาเข้ามาแทรก ทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้น?”

“ข้าก็ไม่รู้ สรุปก็คือสถานการณ์ยุ่งวุ่นวายกันยกใหญ่”

หลังจากที่หวังซุ่นพูดจบ เขาก็พูดเพิ่มประโยคอีกประโยคหนึ่ง

“ตั้งแต่ที่เห็นกำแพงหินครั้งที่แล้ว นายท่านก็ถามข้าหลายครั้งว่าข้าได้ยินอะไรไหม ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะมีความเกี่ยวข้องอะไรหรือไม่”

อินชิงเสวียนขมวดคิ้ว ตอนนั้นเย่จิ่งหลานก็ถามอาอวี้เหมือนกันไม่ใช่หรือ หรือจะเป็นชาดแห่งบาปของเขา?

เมื่อเห็นว่าเสี่ยวหนานเฟิงหลับไปแล้ว อินชิงเสวียนจึงส่งเขาเข้าไปอยู่ในมิติ

“ข้าก็จะไปดูด้วย”

หลังจากออกจากเต็นท์ ก็เจอเฮ่อยวนกับเหมยชิงเกอที่อยู่หน้าประตูแล้ว

“ชิงเสวียน เกิดอะไรขึ้น?”

แล้วอินชิงเสวียนก็เล่าตามที่หวังซุ่นบอกสั้นๆ และทั้งสี่ก็มุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของหุบเขาทันที

ในเวลานี้หุบเขาตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายอย่างแท้จริง

เย่จิ่งหลานแอบสบถลั่น ให้ตายเถอะ ตัวเองกลายเป็นคนโรคจิตขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ขณะที่เขาตกตะลึง ศิษย์ตำหนักเทพอีกคนก็ถูกทำร้ายที่เท้า ในพริบตาเดียวก็มีเลือดออกทั้งเจ็ดทวาร และเสียชีวิตทันที

“แม่งเอ๊ย ไว้หน้าพวกเจ้าแล้วยังไม่รับไมตรีจริงๆ จ่ายเงินแล้วจะสามารถทำอะไรได้ต้องการงั้นรึ”

เขาสาปแช่งด้วยความโกรธ หายตัวเข้าไปในวงต่อสู้ เตะคนคนหนึ่งออกไป จากนั้นก้าวไปข้างหน้าและตบที่หัวกะโหลกคนคนนั้น

ได้ยินเพียงเสียงดังฟังชัด เศษชิ้นส่วนสีแดงและสีขาวไหลออกมาจากศีรษะของคนผู้นั้น หัวทั้งหัวยุบเข้าไปในคอ

เย่จิ่งหลานรู้สึกสะใจ แล้วก็โจมตีอีกคนหนึ่ง

พวกนักพรตเต๋าเหล่านั้นมักจะพูดเสมอว่าเขาได้ทำสิ่งเลวร้ายมาทุกชนิด และวันนี้ก็ออกไปฆ่าให้หนำใจไปเลย ดูว่าพวกเขาจะสามารถทำอะไรกับเขาได้บ้าง

นับตั้งแต่กลับมาที่จงหยวน เย่จิ่งหลานไม่ได้ต่อสู้กับคนอื่นมากนัก แต่กลับถูกใส่ร้ายต่างๆ นานา แม้ว่าเขาจะพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม แต่ก็ยากที่จะไม่มีอาการขาดสติจนทำให้เสียหลัก

ตอนนี้ ก็กำลังเป็นเช่นนี้ ความโกรธและความคับข้องใจทั้งหมดก็หลั่งไหลออกมาราวกับกระแสน้ำ หลังจากโบกมือไปไม่กี่ครั้ง คนทั้งคนก็รู้สึกว่าสะใจมาก จึงจัดการโจมตีคนเหล่านี้ซะเลย