สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1359

ต่งจื่ออวี๋อารมณ์ดี เมื่อเห็นเกอหงหยวนออกไป เขาก็ตามนางไปทันที

“อย่าผลีผลาม ระวังไว้ดีกว่า”

เก่อหงยวนมาถึงข้างหน้าคนผู้นั้นแล้ว เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า คนผู้นั้นก็หันขวับทันที ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำราวกับสัตว์ป่า นางจึงอดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว

ต่งจื่ออวี๋ใช้ดัชนีกระบี่ จี้สกัดจุด คนผู้นั้นก็ล้มลงกับพื้นทันที แต่ยังคงส่งเสียงคำรามที่ไม่เต็มใจออกมา

ในในช่วงเวลาฉับพลันนั้นเอง มีอีกคนถูกคนก่อนหน้ากัด บริเวณไหล่มีเลือดไหลนอง กรีดร้องอย่างน่าเวทนา ไม่นานก็กลายเป็นเช่นกัน อ้าปากคำรามคำว่าฆ่าไม่หยุด

“รีบปราบสองคนนี้เร็ว”

ต่งจื่ออวี๋เหาะไปข้างหน้า จี้สกัดจุดทั้งสองคน แม้ว่าพวกเขาจะล้มลงกับพื้น แต่สีหน้าของพวกเขาก็ดุร้ายมาก ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างก็ต้องตกใจ หลบหลีกไปล้อมวงมองอยู่ไกลๆ

เก่อหงหยวนมองดูทั้งสองคน ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “นี่มันวิทยายุทธ์อะไรกันเนี่ย จะติดต่อเหมือนโรคระบาดได้อย่างไร”

ต่งจื่ออวี๋ส่ายหัว

“ข้าไม่รู้ เจ้ารีบไปแจ้งรหัสลับของเป่ยไห่ทันที ติดต่อกับหอมั่วเตา ข้าจะมัดพวกเขาทั้งสามไว้ก่อนเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บอีก”

“ได้”

เก่อหงยวนหมดอารมณ์สนุกสนาน จากนั้นก็วาดรหัสลับในเมืองเพื่อสื่อสารกับคนที่ร่วมมือกันในเป่ยไห่

ต่งจื่ออวี๋กดไหล่ของคนหนึ่ง พยายามใช้กำลังภายในเพื่อกำจัดความชั่วร้ายของพวกเขา ในขณะที่สัมผัสกัน ดวงตาก็พลันว่างเปล่า ความรู้สึกอยากเข่นฆ่าสังหารผุดขึ้นในใจ ซึ่งทำให้เขาตกใจมาก จึงรีบชักมือกลับ

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ขณะที่กำลังคิดอยู่ ก็มีร่างสองร่างลอยมาจากระยะไกล

เมื่อเห็นต่งจื่ออวี๋ก็ประกบมือคำนับทันที

“ศิษย์น้องต่ง เกิดอะไรขึ้นที่นี่”

คนสองคนนี้เป็นศิษย์ของหอมั่วเตา และเมืองจิ่งหยางยังเป็นเขตเมืองที่อยู่ในความรับผิดชอบของหอมั่วเตาเช่นกัน

ผู้หญิงคนนั้นเห็นทั้งสามคนถูกมัดติดกับพื้น

“ทำไมพวกเขาถึง...”

ต่งจื่ออวี๋มีบุคลิกเรียบง่ายและซื่อๆ แต่เขาไม่ได้โง่ เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ก็ถามทันทีว่า “มีคนแบบนี้อยู่ในสำนักของศิษย์พี่ทั้งสองด้วยหรือ”

คนผู้นั้นพยักหน้า

“อาจารย์อาเคยพาศิษย์พี่น้องเดินทางไปที่เทือกเขาเชื่อมเมฆา เพื่อเข้าร่วมชมการประลองยุทธ์ระหว่างอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพ เมื่อพวกเขากลับมา ดูเหมือนว่าจะเสียสติไปแล้ว ตอนนี้คนเหล่านั้นถูกเจ้าสำนักยับยั้งไว้ แต่คิดวิธีแก้ปัญหาไม่ได้ และเข้าใกล้ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะถูกล่อลวงอีกคน เจ้าสำนักเฮ่อรอบรู้ พวกเรากำลังจะขอคำชี้แนะจากเขา”

ผู้หญิงคนนั้นพูดต่อว่า “สำนักอวิ๋นซานก็มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ศิษย์หลายคนออกจากภูเขาเพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ”

ต่งจื่ออวี๋เกาหัว

“แปลกมากจริงๆ ทั้งสองคนกลับสำนักกับข้า แม่นางเก่อ เจ้าก็กลับไปก่อน และแจ้งให้ผู้อาวุโสสวีทราบเรื่องนี้ด้วย”

แม้ว่าเก่อหงยวนจะค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่นางก็รู้ลำดับความสำคัญ พยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ขอตัวก่อน ข้าจะกลับไปที่สำนักเทียนหยวน พวกเจ้าก็ระวังตัวด้วย”