สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1417

ณ วังหลวง

ในห้องหนังสือ เย่จั้นกำลังเดินกลับไปกลับไป

อินจ้งขมวดคิ้วยืนอยู่ข้างๆ เขา ผู้ที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขาคือจอมพลเฒ่ากวน ถัดจากนั้นก็คือสองพี่น้องตระกูลอินและกวนเซี่ยวหลานชายของจอมพลเฒ่า

ตอนนี้หลานชายกลับมาแล้ว โรงเรียนสอนการต่อสู้ก็เริ่มมีระเบียบแบบแผนเป็นรูปเป็นร่าง จิตใจของจอมพลเฒ่าก็สงบลงมาก เขาประกบมือคารวะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ท่านอ๋องไม่ต้องกังวล แม้ว่าจะมีพวกกบฏเข้ามาในเมืองหลวง แต่เขาทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมแล้ว ยังไม่ถึงขั้นทำลายล้างอย่างสิ้นเชิงได้”

อินจ้งกล่าวสนับสนุนขึ้น “ท่านอาจารย์พูดถูกต้อง กรมกลาโหมได้ส่งเอกสารสำคัญเร่งด่วนออกไปแล้ว สั่งให้แต่ละสถานที่เฝ้าคุ้มกันอย่างเคร่งครัด เมื่อค้นพบกลุ่มกบฏ ให้สังหารทันที สังหารก่อนรายงานได้เลย”

คิ้วของเย่จั้นยังคงขมวดมุ่นอยู่

“เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นในเมืองหลวง ข้าคิดว่าการต่อสู้ในเทือกเขาเชื่อมเมฆาเริ่มเข้มข้นขึ้น ข้าเป็นกังวลความปลอดภัยของฮ่องเต้และฮองเฮา อย่างไรก็ตามเมืองหลวงก็มีปัญหาเช่นกัน ไม่สามารถไปเข้าร่วมกับพวกเขาได้”

หลังจากได้ยินคำพูดของเย่จั้นแล้ว แม่ทัพทั้งสองก็เงียบงันไปเช่นกัน

ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นคนที่ไว้ใจได้ นอกจากขุนนางคนสำคัญของแคว้นแล้ว ก็ยังมีครอบครัวและเพื่อนๆ ของฮองเฮา ทั้งหมดย่อมมีความกังวลมากอยู่แล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน อินจ้งก็ถอนหายใจลึกๆ

“หวังว่าฮ่องเต้และฮองเฮาที่เป็นคนดีต้องได้รับความคุ้มครองจากสวรรค์ สามารถเดินทางกลับเมืองหลวงโดยเร็ว”

อินปู้อวี่ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “กระหม่อมยินดีนำกองทหารไปที่เทือกเขาเชื่อมเมฆา เพื่อช่วยฮ่องเต้และฮองเฮา”

กวนเซี่ยวยังกล่าวอีกว่า “กระหม่อมก็เต็มใจไปเช่นกัน ท่านอ๋องได้โปรดสั่งการด้วย”

จอมพลกวนตำหนิว่า “ไร้สาระ ลำพังแค่ความเลือดร้อนของพวกเจ้าจะทำอะไรได้ ดีไม่ดีจะกลายเป็นภาระของฮ่องเต้และฮองเฮาเสียด้วยซ้ำ สิ่งสำคัญอันดับแรกคือการปกป้องเมืองหลวงของฝ่าบาทให้ดี มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น จึงจะสมกับที่ฝ่าบาทมอบหมายภารกิจให้!”

อินสิงอวิ๋นก็สงบกว่าเมื่อก่อนมาก เขาพยักหน้าและพูดว่า “ท่านอาจารย์กล่าวถูกต้องแล้ว ฝ่าบาทและฮองเฮามีวรยุทธ์ล้ำเลิศ เกรงว่าพวกเราจะไม่สามารถเทียบเคียงได้ เช่นนั้นไม่ไปก่อความวุ่นวายจะดีกว่า”

เย่จั้นก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

“ตอนนี้มีเพียงแต่ต้องทำเช่นนี้แล้ว แต่ข้าเกรงว่าการสอบในฤดูใบไม้ร่วงปีนี้จะถูกเลื่อนออกไป”

“กระหม่อมยังมีอีกเรื่องที่จะรายงาน”

เขาสะบัดข้อมือ กระบี่ยาวประมาณเจ็ดนิ้วที่ซ่อนอยู่ที่พุ่งแทงไปยังเย่จั้นราวกับสายฟ้า

กวนเซี่ยวกระโดดขึ้น เตะข้อมือของทหารองครักษ์คนนั้นทันที

“เล่ห์เหลี่ยมเล็กน้อยแค่นี้ ยังกล้าโอ้อวดต่อหน้าฝ่าบาทงั้นรึ”

สองพี่น้องตระกูลอินก็ลงมือพร้อมกัน คนผู้นั้นยังไม่ทันได้ขยับก้าวถอยหลัง ก็ถูกตรึงอยู่กับพื้นทันที

เขามีสีหน้าไม่ยินยอม ยิ้มเยาะเย้ย “เฟยเหยาต้องชนะ พวกเจ้าชาวต้าโจว จะต้องพินาศ!”

กวนเสี่ยวตบที่ปากของเขา คนผู้นั้นก็ฟันหน้าหลุดสองซี่ เขาพ่นเลือดออกมาจากมุมปาก ยังคงตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

“เมื่อราชาฟื้นคืนชีพ จะทำลายต้าโจว ความรุ่งโรจน์ของเมืองแห่งนภาจะปรากฏบนดินแดนนี้ พวกเจ้าทุกคนต้องสยบแก่เขา!”