สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1425

“ตอนนี้เราจะทำอะไรได้บ้าง”

เรียวตาหงส์ของเย่จิ่งอวี้จ้องมองไปยังอินชิงเสวียน

“กลับอิ๋นเฉิง แล้วบอกเรื่องเหล่านี้กับท่านพ่อ”

ถึงอย่างไรเสี่ยวหนานเฟิงยังเด็กเกินไป แม้ว่าจะเป็นอัจฉริยะ แต่ประสบการณ์ชีวิตยังมีจำกัด มีหลายอย่างที่เขาเข้าใจเพียงบางส่วนเท่านั้น ต้องไปหามีผู้มีประสบการณ์เช่นเฮ่อยวน ถึงจะศึกษาค่ายกลอย่างละเอียดได้

“ได้”

เย่จิ่งอวี้ไม่มีข้อสงสัยเลย

ทั้งคู่ใช้วิชาตัวเบาเหาะกลับไปที่อิ๋นเฉิง และให้เฮ่อยวนส่งกำลังคนออกไปตามหาเย่จิ่งหลาน

เมื่อพวกเขาเห็นเครื่องบันทึกของอินชิงเสวียน ผู้อาวุโสหลายคนก็ประหลาดใจยิ่งนัก ต่างเข้ามามุงดูเป็นวงกลม เมื่อได้ยินเสียงพูดที่ดังออกมาจากของสิ่งนั้น ดวงตาแต่ละคู่ก็เบิกโพลง สำหรับพวกเขาแล้ว ของสิ่งนี้วิเศษยิ่งนัก

เสี่ยวหนานเฟิงก็ปีนขึ้นไปบนโต๊ะเช่นกัน เขายื่นก้นเล็กๆ ออกมา แล้วยกมือป้อมๆ ขึ้นเท้าคาง มองตามกลุ่มผู้ชรามองด้วยสีหน้าท่าทางจริงจัง

ผู้อาวุโสฉางหยิบมันขึ้น แล้วจดทุกสิ่งที่ลั่วสุ่ยชิงพูด

เหมยชิงเกอถามอย่างเป็นกังวล “คำพูดของนางถูกต้องจริงๆ หรือ นางจะจงใจหลอกลวงพวกเราหรือเปล่า”

อินชิงเสวียนยิ้มอย่างอ่อนโยน

“คงจะไม่เจ้าค่ะ ข้ารู้สึกได้ว่าลั่วสุ่ยชิงไม่ใช่คนชั่วร้ายแต่กำเนิด ข้ายินดีที่จะเชื่อนางอีกครั้ง”

หลังจากที่ลูกสาวพูดแบบนี้ เหมยชิงเกอไม่ได้พูดอะไรอีกเลย เฮ่อยวนได้นำผู้อาวุโสหลายคนไปศึกษาความเป็นไปได้ในการทำลายค่ายกล

เสี่ยวหนานเฟิงกำลังเฝ้าดูอยู่ข้างๆ บางครั้งก็ส่งเสียงแหลมใสแบบเด็กๆ พูดแทรกออกมา

แม้ว่าเขาจะเข้าใจจริงๆ แต่ก็ไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้ชัดเจน แต่บางครั้งมันก็มีประโยชน์ ทำให้คนทั้งกลุ่มรู้สึกตกใจไปตามๆ กัน

เช่นนั้นจึงหาถาดใบใหญ่ ปูเบาะขนสัตว์ไว้ข้างใน แล้ววางเจ้าเด็กอ้วนไว้ตรงกลาง ราวกับว่าพร้อมจะลงมือได้ตลอดเวลา

พวกเขาทั้งสองเดินไปตามถนน โดยต่างมีความคิดของตัวเอง ไม่มีใครพูดอะไร

เมื่อมาถึงเนินเขาท้ายหมู่บ้าน ก็ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ

อินชิงเสวียนรีบคว้าตัวเย่จิ่งอวี้ และซ่อนกายกับเขาอยู่ในมุมหนึ่ง

พวกเขาทั้งสองลอยขึ้นไปบนต้นไม้ มองลงมาจากจุดสูงสุด และจำได้ทันทีว่าคนที่เผากระดาษคือหลิวซือจวิน

นางคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ ค่อยๆ โยนเงินหยวนเป่าในมือเข้าไปในกองไฟ

ขณะที่ร้องไห้ ก็พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ท่านแม่ ท่านไม่ต้องห่วง ข้าเจอท่านพ่อแล้ว เขารูปหล่อสง่างามอย่างที่ท่านวาดไว้ เป็นวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ที่ได้รับการชื่นชมจากผู้คนนับหมื่นในยุทธภพ”

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะสงสัยอยู่พักหนึ่ง

ซึ่งในอิ๋นเฉิงผู้ที่จะรูปหล่อสง่างาม และอยู่ในวัยที่จะเป็นพ่อของนางได้ ดูเหมือนจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้น!