สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1431

เย่จิ่งหลานยกฝ่ามือขึ้นโจมตี โดยไม่ให้ลั่วสุ่ยชิงได้มีโอกาสถามอีก

ลั่วสุ่ยชิงก็รู้ว่าเย่จิ่งหลานถูกมนต์สะกด นางเหาะถอยหลัง หลบหลีกสองกระบวนท่าติดต่อกัน

เมื่อมองดูหมอกสีดำที่ล้อมรอบฝ่ามือ ลั่วสุ่ยชิงก็ตกตะลึง

แน่นอนว่ามันเป็นวิทยายุทธ์ของเฟยเหยา ชิงฮุยใช้วิชาอะไรกันแน่ ถึงทำให้เขาสามารถฝึกฝนวิทยายุทธ์กำลังภายในอันบริสุทธิ์ภายในเวลาไม่กี่วัน?

ลั่วสุ่ยชิงขบคิดในใจ มุ่งเน้นไปที่การหลบหลีก แต่เย่จิ่งหลานบีบทุกก้าวย่าง ลงมือแต่ละครั้งล้วนหมายเอาชีวิต

ทันใดนั้น ลั่วสุ่ยชิงรู้สึกว่าพลังปราณมีบางอย่างผิดปกติ นางชี้นิ้วออกไป พลังที่มองไม่เห็นก็เข้าไปในร่างกายของเย่จิ่งหลาน จากนั้นนางก็ใช้วิชาตัวเบาหลบหนีอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ร่างของนางงหายไป ชิงฮุยก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเย่จิ่งหลาน

“ประสาทรับกลิ่นไวดีนี่”

ชิงฮุยแค่นเสียงหึในลำคอเบาๆ พูดกับเย่จิ่งหลาน “ไปจับตัวนางมา หากผู้ใดกล้าขวาง ฆ่าไม่เว้น!”

เย่จิ่งหลานพยักหน้า และร่างของเขาก็หายไปในทันที

จากนั้น ร่างหลายร่างก็เดินออกมาจากความมืด กล่าวด้วยความเคารพ “น้อมคำนับคุณชาย”

“ตามสบาย ตอนนี้พวกเจ้าฝึกฌานตบะเป็นอย่างไรบ้างแล้ว”

ชิงฮุยถามไปด้านข้าง

“เรียนคุณชาย พวกเราทำได้ตรงตามความคาดหวัง สามารถกลั่นพลังงานชั้นสูงออกมาได้แล้ว”

อีกคนถามว่า “แล้วเทือกเขาเชื่อมเมฆาควรทำอย่างไร”

คนที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “คุณชายมีแผนการอันชาญฉลาด เพียงค่ายกลเดียว ที่สามารถทำลายความมีชีวิตชีวาของชาวยุทธ์ได้มากมาย วันที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงเข้ามาแทนที่ คงอีกไม่นานแล้ว!”

ชิงฮุยพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “ผู้ที่เสียชีวิตเป็นเพียงคนที่ไม่มีความสำคัญ เฮ่อยวนเหมยชิงเกอและคนอื่นๆ ยังมีชีวิตอยู่ดี นอกจากนี้ยังมีหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์และสำนักกระบี่สังหาร แม้ว่าทั้งสองสำนักนี้จะเทียบไม่ได้กับอิ๋นเฉิงและตำหนักเทพ แต่การมีอยู่ของพวกเขาเป็นเหมือนขุนเขาไท่ซานของยุทธจักร ไม่สามารถละเลยได้”

คนที่พูดก่อนหน้านี้กล่าวว่า “ทักษะวรยุทธ์ของเย่จิ่งอวี้นั้นแปลกมาก อินชิงเสวียนก็ลึกลับพอๆ กัน ทำไมคุณชายไม่ฆ่าพวกเขาทั้งหมดในคราวเดียว”

มุมปากของชิงฮุยยกขึ้นเล็กน้อย

“เย่จิ่งอวี้จะต้องตายอย่างแน่นอน เขาสืบทอดในฐานะผู้ครองแคว้น เช่นนั้นก็ควนแบกรับความโกรธแค้น ส่วนอินชิงเสวียน นางยังคงมีประโยชน์ และข้าจะต้องได้ใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้น”

หลังจากที่ชิงฮุยพูดจบ เขาก็สั่งการคนเหล่านั้นอีก “ชางซง อวิ๋นชุ่ย เจ้าสองคนตามเย่จิ่งหลานไป ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่ง รายงานให้ทันเวลา ส่วนคนที่เหลือสามารถไปฝึกได้ ออกไปเถอะ!”