สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1476

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะมองไปยังลั่วสุ่ยชิง

“เจ้าหมายความว่า เขาอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้งั้นหรือ”

ลั่วสุ่ยชิงพยักหน้า

“เป็นไปได้”

อินชิงเสวียนถาม “แล้วจะตรวจสอบได้อย่างไร ใช้กำลังภายในของเจ้า สามารถตรวจจับได้หรือไม่”

“ข้าสามารถลองดูได้ แต่เจ้าอย่าหวังมากเกินไป เมื่อพวกเขาทุกคนฟื้นแล้ว ให้เรียกรวมตัวพวกเขา!”

เย่จิ่งอวี้พยักหน้า

“ได้ แม่นางลั่วเดินทางมาไกล เชิญเดินตามศิษย์ไปยังที่พักก่อนเถิด”

ลั่วสุ่ยชิงประกบมือคารวะและจากไปพร้อมกับศิษย์อิ๋นเฉิง หลังจากที่นางจากไปแล้ว เย่จิ่งอวี้ถามว่า “การเดินทางครั้งนี้เป็นอย่างไรบ้าง พบข้อมูลเกี่ยวกับจิ่งหลานหรือไม่”

“ไม่มีเลย”

อินชิงเสวียนถอนหายใจ และบอกเรื่องที่ตัวเองกับลั่วสุ่ยชิงพบชิงฮุยให้เย่จิ่งอวี้รับรู้

เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้ว

“ในเมื่อเสวียนเอ๋อร์รู้สึกว่าลั่วสุ่ยชิงรู้สึกสงสารชิงฮุย ทำไมถึงยังเชื่อคำพูดของนางด้วยล่ะ”

อินชิงเสวียนยักไหล่

“ตอนที่พบชิงฮุย ลั่วสุ่ยชิงไม่ได้แสดงกิริยาอาการอะไรมากนัก อาจเป็นเพราะข้าใช้ความคิดที่ต่ำช้ามาคาดเดาจิตใจของวิญญูชน นับจากวันที่ลั่วสุ่ยชิงเลือกที่จะช่วยเรา ก็ปล่อยวางได้หมดแล้ว”

เย่จิ่งอวี้นั่งลงบนเก้าอี้ พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “หากเป็นเช่นนั้นก็คงจะดีไม่น้อย แต่ชิงฮุยผู้นี้เป็นคนชั่วช้าตายยากจริงๆ กระต่ายเจ้าเล่ห์เตรียมโพรงไว้สามโพรง ถ้าเขาหลบซ่อนอยู่เฉยๆ อีกพันปีแปดร้อยปี เรามิต้องรอจนร่างของเขากลายเป็นเถ้าถ่านงั้นหรือ”

“ดังนั้น เราเลือกที่จะเชื่อใจลั่วสุ่ยชิงก่อนเถอะ ถ้านางหาคนไม่พบ เราค่อยคิดหาทางอื่น”

ตอนนี้นางเป็นคนเดียวที่สามารถตรวจจับกำลังภายในของเฟยเหยาได้ และนี่คือทางออกเดียว

“คงทำได้เท่านี้แล้ว เสวียนเอ๋อร์ก็พักผ่อนหน่อยเถิด ข้าจะไปดูเหล่าศิษย์ที่ถูกควบคุม จะพยายามช่วยชีวิตให้มากที่สุด”

“เดี๋ยวก่อน เสี่ยวหนานเฟิงอยู่ที่ไหน”

อินชิงเสวียนไม่ได้เจอลูกชายหลายวันแล้ว นางห่วงพะวงถึงเรื่องนี้มาตลอด

อินชิงเสวียนดื่มน้ำพุวิญญาณตลอดทุกวัน ร่างกายเทียบไม่ได้กับคนทั่วไปแล้ว ดังนั้นอาจจะไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดถึงเลือดเนื้อเชื้อไขของนางเอง นางก็เริ่มเป็นกังวลเช่นกัน

“เรื่องแบบนี้จะปล่อยให้มันคลุมเครือได้อย่างไร ไปให้แม่นางหลิวตรวจดูก่อนเถอะ”

เขาเอื้อมมือออกไปอุ้มอินชิงเสวียนขึ้น ทันทีที่ดีดปลายเท้า ตัวคนก็พุ่งพรวดเข้าไปในเรือนแล้ว

อินชิงเสวียนกระซิบ “อาอวี้ ปล่อยข้า ข้าเดินเองได้”

มียอดฝีมือและผู้อาวุโสอยู่ข้างนอกมากมาย ถ้าถูกคนเห็นเข้าจะทำอย่างไร

“เจ้ากับข้าเป็นสามีภรรยากัน มีอะไรให้ต้องกลัว ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว”

เย่จิ่งอวี้กระโดดขึ้นไปในอากาศ และมุ่งหน้าตรงไปยังจวนหลักเพื่อตามหาหลิวซือจวิน

ลั่วสุ่ยชิงเดินออกไปนอกหน้าต่าง มองดูทั้งสองคนจากระยะไกล

ทันใดนั้นก็ยกฝ่ามือขึ้นข้างหนึ่ง แล้วหลอมรวมพลังของน้ำพุวิญญาณมาเป็นของตน พลันมีรอยยิ้มชนิดหนึ่งปรากฏขึ้นที่มุมปาก

สิ่งนี้ ให้ผลยอดเยี่ยมจริงๆ!