สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 1533

“ในเมื่อเจ้าเตรียมตัวพร้อมแล้ว เช่นนั้นก็ตามข้าไปที่อื่น”

อินชิงเสวียนดีดปลายเท้าขึ้น ร่างนั้นก็กระโดดออกจากตำหนักจินอู๋ ท่วงท่ากิริยาเบาบางและสง่างาม ราวกับเทพธิดาในวังพระจันทร์ที่ทิ้งร่องรอยความงดงามไว้บนโลกมนุษย์

ฟางรั่วติดตามอย่างใกล้ชิด พลางชื่นชมในใจ

อินชิงเสวียนเป็นคนพิเศษจริงๆ!

ราวสิบห้านาที ร่างที่สง่างามทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักฉือหนิง

หลังจากไทเฮาสิ้นพระชนม์ สถานที่แห่งนี้ก็ว่างเปล่า ขณะนี้มีไท่เฟยและไท่ผินเพียงไม่กี่คนที่เหลืออยู่ในวัง ที่พักอาศัยมีมากมาย เหตุผลที่อินชิงเสวียนเลือกสถานที่นี้ ก็เพราะเย่จิ่งอวี้จะไม่มา

จากนั้นก็นึกในใจ ครั้นแล้วถังไม้ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า และในพริบตาเดียว มันก็เต็มไปด้วยน้ำพุวิญญาณที่ใสสะอาด

“เข้าไปสิ สิ่งนี้สามารถรับรองความปลอดภัยของเจ้าได้ในระดับสูงสุด”

“เพคะ”

ฟางรั่วก้าวเข้าไปในถังโดยไม่ลังเลใดๆ แม้เป็นฤดูหนาว น้ำในถังนี้กลับไม่เย็น แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ปกคลุมผิวหนังและเส้นลมปราณทั้งหมดของนาง

อินชิงเสวียนตามเข้ามา จากนั้นนั่งตรงข้ามนาง

แม้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น น้ำพุวิญญาณก็สามารถรับรองความปลอดภัยในชีวิตของทั้งสองคนได้

นางยื่นมือออกทั้งคู่ จับข้อมือของฟางรั่ว หลังจากจัดท่าทางให้เข้าที่แล้ว ฟางรั่วก็ลืมตาโพลง

“สุขภาพของฮองเฮา...ไหวใช่หรือไม่”

เมื่อนั่งอยู่ในน้ำ เสื้อผ้าแนบลำตัว ท้องของอินชิงเสวียนก็ชัดเจนยิ่งขึ้น

ทันใดนั้นฟางรั่วก็รู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างเห็นแก่ตัว เพื่อความสุขของตัวเอง หากเป็นอันตรายต่ออินชิงเสวียนจริงๆ แม้นางจะตายเป็นหมื่นๆ ครั้ง ก็ไม่สามารถหนีความผิดนี้ได้

“ไม่ทำแล้วดีกว่า”

นางดึงมือออก ลุกพรวดขึ้นยืนอย่างกะทันหัน ทำให้หยดน้ำตกลงมา

อินชิงเสวียนยกมุมปากขึ้น แล้วถามกลับว่า “เจ้ากลัวงั้นหรือ”

ฟางรั่วหันหน้าไปทางประตู

“ข้าไม่กลัวอยู่แล้ว ข้ากลัวว่าท่าน...จะตกอยู่ในอันตราย”

“เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น”

นางรักษาจิตใจให้สงบ จัดระเบียบทีละส่วน ส่วนฝั่งตรงข้าม ฟางรั่วก็ทนต่อความเจ็บปวดอย่างมาก รู้สึกเหมือนกับว่าท้องส่วนล่างถูกสับด้วยมีดนับพันเล่ม เจ็บปวดจนนางสั่นสะท้านไปทั้งตัว เหงื่อไหลโซมกาย

ในพริบตา ก็ผ่านไปสามชั่วยาม

เย่จิ่งอวี้กลับไปที่ตำหนักจินอู๋ แต่ไม่เห็นอินชิงเสวียน ใบหน้าพลันมืดมนเย็นชาทันที

หรือว่าชิงฮุยยังมีชีวิตอยู่ หนีออกมาสร้างปัญหาอีกครั้ง?

ขณะที่กำลังจะเรียกใครสักคน หลี่เต๋อฝูก็วิ่งเข้ามาจากด้านนอก

“ฝ่าบาท กวนเซี่ยวมาขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”

เย่จิ่งอวี้อารมณ์เสีย เดินสาวเท้าออกจากประตูตำหนัก

“เขามาทำอะไร เจวี๋ยอิ่ง!”

มีร่างหนึ่งเหาะลงมาจากต้นไม้ หลี่เต๋อฝูหดคอพูดว่า

“เขามา...มาขอเมียคืน...”