สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 544

หน้าประตูวัง กวนเซี่ยวคุกเข่าตัวตรง

อินชิงเสวียนมองเห็นแต่ไกลๆ และรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก

ลูกผู้ชายจะไม่คุกเข่าพร่ำเพรื่อ แต่กวนเซี่ยวกลับยอมทำเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง วิ่งแจ้นมาคุกเข่าที่หน้าประตูวัง เรียกได้ว่าขายหน้าตระกูลกวนจนหมดสิ้น

เมื่อยิ่งนึกถึงที่เขาปิดบังตัวตนของฟางรั่ว ในใจก็ยิ่งโกรธเป็นไฟ

อินชิงเสวียนรีบเดินจ้ำหลายก้าว และมาถึงด้านหน้าของกวนเซี่ยว พร้อมพูดเสียงแข็งว่า “เจ้าเข้ามาในพระราชวัง ท่านอาจารย์รู้หรือไม่?”

กวนเซี่ยวเงยหน้าขึ้น

เมื่อเห็นอินชิงเสวียน ทันใดนั้นแสงริบหรี่ก็แวบเข้ามาในดวงตาของเขา

“พระนางกุ้ยเฟย ขอพระองค์โปรดเมตตาและไว้ชีวิตฟางรั่วด้วย”

เมื่อเห็นท่าทางของกวนเซี่ยว อินชิงเสวียนก็ยิ่งรำคาญใจ นี่คือลูกหลานของแม่ทัพนายพล เหตุใดจึงไร้ความหยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นนี้

นางมองกวนเซี่ยวจากที่สูง และพูดอย่างเข้มงวดว่า “กวนเซี่ยว ในเมื่อเจ้ารู้ตัวตนของฟางรั่วแล้ว ยังคิดจะขอความเมตตาให้นาง เจ้าไม่กลัวว่าจอมพลเฒ่ากวนจะต้องแบกรับชื่อเป็นผู้สมคบกับศัตรูและกบฏต่อประเทศชาติงั้นหรือ? ท่านพ่อและท่านลุงของเจ้าต่างก็ปกบ้านป้องเมือง ตายในสนามรบ วันนี้เจ้ากลับขอความเมตตาให้แก่ศัตรู หากเขาไปสวรรค์ จะเอาหน้าที่ไหนไปพบพวกเขา?”

กวนเซี่ยวถูกว่าจนหน้าซีด ก้มศีรษะลง สองมือกุมเข่าไว้แน่น

“ข้ารู้ว่าข้าไม่ควรร้องขอ แต่ข้าเชื่อว่าฟางรั่วไม่ได้เลวร้ายเข้ากระดูก หากพระนางกุ้ยเฟยยอมปล่อยนางออกมา ข้ารับปากว่าจะสั่งสอนนางให้ดี”

อินชิงเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงฮึดฮัดว่า “เจ้าไม่เคยได้ยินว่าสันดอนขุดง่าย สันดานขุดยากงั้นหรือ ฟางรั่วติดตามอาซือหลานมาตั้งแต่เล็ก นางจะมีนิสัยใจคอเป็นอย่างไร กวนเซี่ยว เจ้ากลับไปเถอะ ข้าไม่มีทางยกนางให้เจ้า”

อินชิงเสวียนเตรียมหันหน้าไป กวนเซี่ยวตะโกนขึ้นเสียงดังอย่างอดกลั้นไม่ได้

ในระหว่างที่เขาออกไป คนตัวเตี้ยหลายคนก็กำลังหาบของ และเดินห้อยต่องแต่งอยู่ด้านหน้าประตูวัง

องครักษ์จึงตะคอกเสียงเข้มว่า “มาทำอะไรกัน ถอยออกไปเสีย หากยังเข้ามาใกล้ ข้าจะกุดหัวสุนัขของพวกเจ้าทันที”

คนหนึ่งทำเสียงตกใจ และพูดภาษาโจวอย่างฝืนๆ “เพียงผ่านมาเท่านั้น กำลังไปแล้วขอรับ”

พวกเขาถือของเดินออกไปไกล และหยุดลงท้ายตรอกถนนเส้นหนึ่ง

คนหนึ่งพูดว่า “บนตัวของผู้หญิงคนเมื่อครู่มีสิ่งที่บ่งบอกถึงพิณการเวก นางต้องเกี่ยวข้องกับพิณการเวกอย่างแน่นอน พวกเราต้องจับตัวนางมาถามเรื่องที่อยู่ที่ของพิณให้ได้”

อีกคนกลอกตาถั่วเขียวที่ชั่วร้าย และพูดด้วยความระวังว่า “ที่นี่น่าจะเป็นพระราชวังของราชวงศ์โจว พวกเราอย่าเพิ่งผลีผลามลงมือ รอให้เรามีกำลังคนมากกว่านี้ค่อยทำตามแผนการ!”