สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 695

ในสนามรบ การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

อินชิงเสวียนอาศัยพลังมิติอันแข็งแกร่งเพื่อสนับสนุน จังหวะของเพลงพิณมั่นคงและคมชัดมากขึ้นเรื่อยๆ การปะทะกันระหว่างโน้ตกลายเป็นเสียงระเบิดของกระบี่

เมื่อได้ยินเจ้าสำนักเซี่ยวก็รู้สึกตื่นเต้น ถึงหลี่เฟิ่งอี๋จะไม่ตาย แต่ก็ยังไม่สามารถเล่นเพลงนี้ได้รุนแรงปานนี้ แม่นางน้อยแซ่อินผู้นี้ เป็นของขวัญที่สวรรค์ประทานให้กับหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์จริงๆ

เย่จิ่งอวี้และคนอื่นก็รู้สึกฮึกเหิมเช่นกัน เขาย่อมฟังออกถึงความร้ายกาจของท่วงทำนองเพลงนี้แน่นอน แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนที่เล่นพิณ แต่ก็ยังภูมิใจ

เก่อหงยวนอยู่ข้างๆ เย่จิ่งอวี้ เมื่อเห็นว่าเขามองไปยังอินชิงเสวียนอยู่ตลอด นางก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก

“น่าทึ่งตรงไหนกัน”

นางอัดพลังให้กระบี่ ทันใดนั้นมันก็ส่งเสียงหึ่งๆ

เย่จิ่งอวี้กลับไม่ได้มองนาง กำลังเคลื่อนตัวไปหาผีแคระตงหลิวอีกคนแล้ว

เก่อหงยวนไม่ยอมให้เห็นว่าตนด้อยกว่า นางพุ่งทะยานไปหาชายตงหลิวอีกคน

ครั้งนี้ชาวตงหลิวส่งคนมากว่าร้อยคน ผู้นำที่สวมชุดเกราะสีแดงก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแม่ทัพโนจิริ หัวหน้าของพวกเขา

เฮ่ออวิ๋นทงและผู้อาวุโสสวีแห่งสำนักเทียนหยวนร่วมมือกันต่อสู้กับชายคนนี้ แต่จบลงด้วยการเสมอกันเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าชายคนนี้แข็งแกร่งเพียงใด

แต่ในเวลานี้ โนจิริก็ได้รับผลกระทบจากเสียงพิณเช่นกัน พอหันมองผีแคระตงหลิวที่บาดเจ็บล้มตายอยู่รอบตัว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระวนกระวายใจ อยากคว้าชัยโดยเร็ว

ในการต่อสู้ครั้งที่แล้ว คนตงหลิวได้พัฒนากำลังภายในของตนด้วยวิธีการต่างๆ แต่ไม่คาดคิดว่าจะยังคงพ่ายแพ้ให้กับพิณการเวก หากต้องการทำลายคนเหล่านี้ ก็จะต้องทำลายสิ่งชั่วร้ายนี้ไปก่อน

ขณะที่กำลังครุ่นคิด ก็มีร่างที่สวมผ้าโปร่งสีดำเดินตรงไปข้างหน้า โนจิริจูนิยกมือขึ้นทันที แล้วปะทะฝ่ามือกับคนผู้นี้ทันที

แม้ว่าวิชาฝ่ามือจะแข็งแกร่ง แต่โนจิริก็รู้สึกถึงพลังอันท่วมท้นที่มาจากตรงหน้าเขา ผงะถอยหลังอย่างอดไม่ได้

เฮ่ออวิ๋นทงมองไปรอบๆ และเห็นว่าคนผู้นี้คือ ฉุยอวี้เจ้าสำนักของสำนักเซียวเหยา

“ขอบคุณเจ้าสำนักฉุยที่ช่วย”

เฮ่ออวิ๋นทงกล่าวในเชิงสัญลักษณ์

ในเวลานี้ เสียงพิณก็ดังขึ้นอีก จู่ๆ โนจิริก็รู้สึกปวดหัว ซัดฝ่ามือออกไปอย่างอดไม่ได้

เมื่อเห็นดังนี้ฉุยอวี้ก็โจมตีทันที รับฝ่ามือของโนจิริจูนิโดยตรง คู่ต่อสู้ถูกฉุยอวี้กระแทกถอยหลังไปหลายก้าวทันที

เฮ่ออวิ๋นทงอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ผู้อาวุโสสวีแห่งสำนักเทียนหยวน แววตาของทั้งสองมีสัญญาณแห่งความตกใจ

คิดไม่ถึงว่าวรยุทธ์ของฉุยอวี้จะแข็งแกร่งขนาดนี้ การที่เขาก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของยุทธจักรไม่ได้เกิดจากวิธีการสกปรกโสมมทั้งหมด

ในเวลานี้ โนจิริจูนิถูกฉุยอวี้บีบให้ถอยหลังไปหลายก้าว

โนจิริจูนิถูกควบคุมต่อเนื่อน จนสุดที่จะทนได้อีก ขณะที่กำลังจะเพิ่มความแข็งแกร่ง จู่ๆ ก็ได้ยินฉุยอวี้พูดอะไรบางอย่างเป็นภาษาตงหลิวอยู่ข้างหู

เมื่อโนจิริจูนิตกใจ ฉุยอวี้ก็ใช้วิชาฝ่ามืออีกครั้ง และโนจิริจูนิก็ถูกกระแทกกระเด็นไปในน้ำทะเลทันที

คนที่เก่อหงยวนสังหารล้วนเป็นคนตงหลิวระดับต่ำ เทียบไม่ได้กับเย่จิ่งอวี้เลยด้วยซ้ำ

เขาขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียง ยิ่งไม่ต้องการพูดคุยกับเก่อหงยวนไปมากกว่านี้ ทันทีที่เขย่งปลายเท้าขึ้น ก็ไปถึงตัวอินชิงเสวียนแล้ว

“เสวียน‍เอ๋อร์ เจ้าถูกแว้งกัดหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นดวงตาของเย่จิ่งอวี้เต็มไปด้วยความกังวล อินชิงเสวียนก็คลี่ยิ้มหวานละไม

“เปล่า ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

เย่จิ่งอวี้จับมือนาง

“ดีแล้ว”

อินชิงเสวียนก็มองเขาขึ้นๆ ลงๆ อย่างตรวจสอบ

“อาอวี้ได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”

“ไม่มี วันนี้ต้องขอบคุณเพลงพิณของเสวียน‍เอ๋อร์ ชาวตงหลิวเหล่านี้คงสงบไปได้สักพัก”

เก่อหงยวนยืนอยู่ในระยะไกล มองดูคู่สามีภรรยาพูดจากะหนุงกะหนิงกัน แล้วก็อดไม่ได้ที่จะกระทืบเท้าด้วยความเกลียดชัง

ในสำนัก ศิษย์ชายหลายคนต่างก็พะเน้าพะนอปรนนิบัติรับใช้นาง แต่นางไม่เหลียวแล ตอนนี้กลับถูกปฏิบัติเหมือนเป็นอากาศธาตุ นางก็รู้สึกหงุดหงิดโมโหอยู่มิวาย