สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 706

เย่จิ่งหลานมองไปที่อินชิงเสวียนทันที ทั้งสองคนสบตากันแล้วเบนสายตาทันควัน ต่างนึกถึงคนตงหลิวพวกนั้นที่แอบเข้าไปในเมืองหลวง

“เจ้าสำนักเซี่ยวทราบหรือไม่ว่าเป็นฝีมือใคร?”

อินชิงเสวียนถามเบาๆ

เจ้าสำนักเซี่ยวขมวดคิ้วและพูดว่า “ต้องเป็นคนที่มาจากตงหลิวแน่ ในเมืองเติงหลงยังมีพื้นที่ติดชายทะเล คิดว่าพวกเลวระยำหมานี่คงขึ้นฝั่งที่นั่น”

เย่จิ่งหลานสบถสาปแช่งอย่างอดไม่ได้ “ไอ้พวกชาติหมา ถึงกับกล้าโจมตีราษฎรธรรมดา สารเลวจริงๆ”

เจ้าสำนักเซี่ยวเห็นด้วยและกล่าวว่า “ด่าได้ดี คนเหล่านี้ไม่เพียงแต่ควักอวัยวะภายในของราษฎร แต่ยังกินเด็กห้าหกคนทั้งเป็นด้วย ตอนที่พวกเราไปถึง มีคราบเลือดอยู่ทั่วผนังและพื้น น่าหวาดเสียวยิ่งนัก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ท้องไส้ของอินชิงเสวียนก็ปั่นป่วน นี่เป็นเหมือนวิธีการของเดรัจฉานร้ายพวกนั้นจริงๆ

ไม่ว่าจะยุคไหน ก็ไร้มนุษยธรรมไม่แพ้กัน

มิน่าเล่าไอ้พวกเลวระยำหมานี่ถึงไม่ได้ขึ้นฝั่งทางนี้หลายวันแล้ว ที่แท้ก็ไปที่เมืองข้างๆ คนพวกนี้ล้วนฝึกวรยุทธ์ที่ผิดหลักทำนองคลองธรรม ต้องใช้คนเป็นๆ มาเสริมวรยุทธ์ของพวกเขา

อินชิงเสวียนอยากนำน้ำพุวิญญาณของตัวเองออกมาแจกจ่ายให้ทุกคนคนละถ้วย แต่เมื่อคิดถึงว่ายอดฝีมือขั้นสูงสามารถปิดผนึกมิติได้ นางก็ล้มเลิกความคิดทันที

นางต้องเก็บของไว้เพื่อรักษาชีวิตตัวเอง ไม่สามารถเปิดเผยไพ่ทั้งหมดได้

“สำนักอื่นก็ส่งลูกศิษย์ไปด้วยหรือ”

เจ้าสำนักเซี่ยวพูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “สำนักอื่นข้าไม่รู้ แต่ทั้งสำนักสำนักกระบี่สังหารและสำนักเทียนหยวนได้ส่งกำลังคนไปแล้ว หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ของเราไม่สามารถล้าหลังผู้อื่นได้”

ทันทีที่เขาพูดจบ เย่จิ่งอวี้ก็เดินตามเซี่ยวอิ๋นหวนเข้ามาจากประตู

เห็นได้ชัดว่าทั้งสองทราบเรื่องนี้แล้ว สีหน้าแต่ละคนก็ดูไม่ดีเช่นกัน

อินชิงเสวียนรีบก้าวไปรับเสี่ยว‍หนาน‍เฟิง พูดอย่างอ่อนโยน “จ้าวเอ๋อร์เด็กดี ให้แม่กอดนะ”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงยื่นมือเล็กป้อมออกมาทันที แล้วกอดคอของอินชิงเสวียน ใบหน้าเล็กๆ กดแนบกับใบหน้าของอินชิงเสวียนแน่น ดวงตาแคบลงราวกับว่ากำลังง่วงนอนแล้ว

เย่จิ่งอวี้จับมืออินชิงเสวียน เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงก็ยื่นมืออันอ้วนป้อมออกมาด้วย

พูดด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว “ขอบคุณลูก”

เมื่อมองดูลูกชายที่น่ารักน่าเอ็นดี เย่จิ่งอวี้ก็เลิกคิ้ว รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากบางทันที

“ขอบคุณนะลูกน้อยของข้า”

เสี่ยว‍หนาน‍เฟิงกระโดดโลดเต้นอย่างยินดีปรีดาทันที พูดว่า “ขอบคุณเด็จพ่อ ขอบคุณสวยแม่”

อินชิงเสวียนก้มศีรษะลง จูบใบหน้าเล็กๆ ที่เรียบเนียนอย่างอ่อนโยน

“ขอบคุณจ้าวเอ๋อร์ด้วยนะ เราต้องเข้านอนแล้ว แม่จะพาเจ้าไปหาอวิ๋นฉ่าย”

อินชิงเสวียนส่งลูกให้อวิ๋นฉ่าย และกลับห้องตัวเอง ขณะที่นางกำลังจะเปิดประตู ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องแว่วมาแต่ไกล...