สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 724

อินชิงเสวียนหันหน้ามา และเห็นรูม่านตาเหล่านั้นของเย่จิ่งอวี้ถูกล้อมรอบด้วยแสงสีแดง

“อาอวี้!”

เมื่อสิ้นเสียงพูด ใต้เท้าของเย่จิ่งอวี้ก็ตวัดภาพติดตาออกมา อินชิงเสวียนเห็นเพียงเงาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เย่จิ่งอวี้ก็มาอยู่ตรงหน้าของจูอวี้เหยียนแล้ว

อินชิงเสวียนตกใจอย่างอดไม่ได้

วิทยายุทธ์ของเย่จิ่งอวี้แข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ไม่ได้แกร่งมากถึงขั้นนั้น นี่มันพลังวิชาอะไรกันแน่ หรือว่าเจ้าสำนักเซี่ยวถ่ายทอดวิชาให้เขาแล้ว?

เมื่อคิดดูอีกครั้ง เย่จิ่งอวี้และเจ้าสำนักเซี่ยวแทบไม่พูดจาด้วยกันเลย จะถ่ายทอดวิชาได้อย่างไร?

เวลาเพียงครู่เดียว ก็ได้ยินจูอวี้เหยียนส่งเสียงกรีดร้องออกมา จากนั้นก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก

อินชิงเสวียนวิ่งเข้าไปในห้องทันที และหยิบมีดสั้นตัดเชือกที่ผูกหวนไท่เฟยไว้

เย่จิ่งอวี้ยังคงยืนอยู่ที่เดิม และมองจูอวี้เหยียนด้วยสายตาที่เยือกเย็น

จูอวี้เหยียนยกมือสาดควันพิษ เย่จิ่งอวี้ไม่แม้แต่จะขยับ ดวงตายังคงจ้องเลือดที่ริมฝีปากของนางอยู่ตลอด

จูอวี้เหยียนถูกมองจนรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที

“เจ้า... เจ้าต้องการจะทำสิ่งใด?”

ทันใดนั้น เย่จิ่งอวี้ก็ยกเท้าเหยียบที่หน้าอกของจูอวี้เหยียนอย่างโหดเหี้ยม

เมื่อมองดูดวงตาสีประหลาดคู่นั้น จูอวี้เหยียนก็ไร้ซึ่งความกล้าที่จะหลบซ่อน นางได้ยินเพียงเสียงดังแครกที่ก้องกังวานและซี่โครงก็ถูกเหยียบในทันที

เลือดสดกระอักออกมาเต็มปาก และคนก็กรีดร้องออกมาอย่างโหยหวน

อินชิงเสวียนตกใจมาก

แววตาของเย่จิ่งอวี้แสดงความตื่นเต้นออกมา ราวกับว่าเลือดสีแดงสดจะทำให้เลือดในร่างกายของเขาเดือดพล่านขึ้นมา

จากนั้นก็ขยับเท้าอีกข้าง หน้าอกของจูอวี้เหยียนยุบลงอย่างมองเห็นได้ด้วยตาเนื้อในทันที เลือดที่มุมปากทำให้ข้างแก้มของนางกลายเป็นสีแดง

“เย่จิ่งอวี้ เจ้า...”

เสียงของนางทำให้เย่จิ่งอวี้รำคาญใจ ขาข้างหนึ่งเหยียบบนหัวกะโหลกของนาง และมีเสียงกระดูกแตกดังแครกอีกครั้งหนึ่ง ใต้คางของจูอวี้เหยียนถูกเหยียบเละ

สิ่งที่น่ากลัวก็คือ ภายใต้สายตาที่จ้องมองอยู่นั้น นางแทบไม่มีความสามารถในการสู้กลับด้วยซ้ำ

“ท่านแม่เป็นอย่างไรบ้าง?”

เขารีบควักผ้าเช็ดหน้าออกมา และเช็ดเลือดบนมือของตัวเองจนแห้ง พร้อมกับโยนทิ้งลงพื้นด้วยความขยะแขยง

อินชิงเสวียนรีบพูดว่า “ท่านแม่น่าจะหมดสติไปแล้ว พวกเรารีบกลับกันเถอะเพคะ!”

เย่จิ่งอวี้พยักหน้า จากนั้นก็ถอดชุดคลุมของตัวเองออก แล้วห่มบนร่างกายของเซี่ยวอิ๋นหวน

เมื่อเห็นรอยเลือดบนร่างกายท่านแม่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ

“จูอวี้เหยียน เจ้าสมควรตายอย่างแท้จริง”

เมื่อเขาขยับข้อมือ ดาบยาวก็ถูกชักออกมาจากฝักดาบ

จูอวี้เหยียนรู้สึกเพียงความเย็นวาบที่ลำคอ เลือดสดก็พุ่งออกมาจากลำคอ

นางมองเย่จิ่งอวี้ด้วยสายตาที่หวาดกลัวและโกรธแค้น ปากของนางเปิดและปิดอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่มีเสียงออกมา

ดวงตาคู่หนึ่งเบิกโพลงราวกับปลาที่ตายแล้ว และ ตายตาไม่หลับ อย่างแท้จริง